Microdosering – Alles wat we weten

Disclaimer: de standpunten en meningen in dit artikel zijn die van de auteurs en weerspiegelen niet noodzakelijk het officiële beleid of standpunt van Chemical Collective of enige gelieerde partij.

Laatst bijgewerkt op maandag 8 augustus 2022.

Opmerking: u kunt naar de handleiding over microdoseren springen door te klikken op het gedeelte "Hoe microdoseren" in de inhoudsopgave.

Introductie

Sinds de publicatie van een boek uit '2011, De psychedelische ontdekkingsgids'[1], de controversiële praktijk van 'microdosering' is doorgedrongen tot het publieke bewustzijn. Er zijn online communities verschenen op sites en forums, zoals Reddit, waar mensen hun ervaringen en methoden delen met bijna universeel positieve resultaten. In een bekabelde dit artikel vanaf 2016 documenteren ze de snelle toename van het abonneebestand van r/microdosing (de meest bekende microdoseringsgemeenschap op Reddit), 'van slechts 1,600 begin 2015 naar bijna 7,500 medio juni 2016' [2]. Om de enorme omvang van deze enorme toename in populariteit en publieke bekendheid in de afgelopen jaren echt te illustreren, heb ik vandaag het aantal abonnees gecontroleerd. r/microdosing is nu echt enorm gegroeid, met meer dan 170,000 leden. Microdosering staat dus inderdaad op het punt om mainstream te worden.

Maar wat is het? En waarom al die ophef?

Wat is microdosering?

Microdosering is het gestructureerde, regelmatige gebruik van zeer kleine doses psychedelische stoffen zoals DMT, LSD of psilocybine-paddenstoelen. De doses die als onderdeel van deze praktijk worden ingenomen, zijn niet recreatief en liggen onder een niveau dat hallucinaties zou veroorzaken.

Waarom microdosis mensen?

Microdoseerders zijn er niet op uit om high te worden, God te ontmoeten, zich één te voelen met het universum of onnoemelijke verborgen realiteiten aan te raken. In plaats daarvan gebruiken ze deze stoffen vaak om psychische aandoeningen zoals PTSS, angst of lichamelijke aandoeningen, zoals chronische pijn en clusterhoofdpijn, te verlichten. Er is echter ook een groeiende trend waarbij microdosering minder als een vorm van medicatie wordt gebruikt en meer lijkt op een nootropisch supplement, bedoeld om de cognitie te verbeteren en de creativiteit te vergroten.

Werkt het?

Er zijn duizenden positieve rapporten online die de wonderbaarlijk genezende effecten van microdosering op veel aandoeningen en het vermogen ervan om creativiteit te stimuleren, bekeren. Vanwege de voortdurende illegaliteit van de betrokken stoffen is er echter slechts een minimale hoeveelheid wetenschappelijk onderzoek naar deze praktijk uitgevoerd, dus de werkzaamheid van de naar verluidt therapeutische effecten blijft onbewezen. Harriet de Wit, een experimenteel psycholoog aan de Universiteit van Chicago, zegt:

'Mensen hebben zoveel verschillende effecten geclaimd van deze lage doses...verhoogde creativiteit, energie, productiviteit, focus, empathie, spiritueel bewustzijn, verbeterde zintuigen, wijsheid en ruimdenkendheid...En ze kunnen onmogelijk allemaal waar zijn.' [3]

De wetenschap van psychedelica

Voordat we de effectiviteit van de praktijk van microdoseren zelf bespreken, denk ik dat het het beste is om eerst te onderzoeken hoe psychedelica zelf eigenlijk werken.

De potentiële voordelen van psychedelica zijn gedurende vele jaren in meerdere onderzoeken geïllustreerd. Echter, 'was er een 40-jarige pauze op psychedelisch onderzoek na de... verbod op deze stoffen [5] en hoewel het verbod is blijven bestaan, begint de regulering van deze stoffen nu pas te versoepelen en beginnen er opnieuw studies.

Ons huidige begrip stelt dat psychedelica voornamelijk invloed hebben op wat bekend staat als het serotoninesysteem in de hersenen. Serotonine is een neurotransmitter, een chemische boodschapper, die de zenuwcellen helpt om met andere cellen in het lichaam te communiceren. Je hebt misschien eerder gehoord dat serotonine wordt beschreven als de 'gelukkige chemische stof', maar de effecten ervan zijn veel gecompliceerder dan dat alleen.

'Serotonine is betrokken bij bijna elke fysiologische functie, waaronder slapen, eten, stemming, thermoregulatie, cognitie en stressrespons.' [6]

Aangenomen wordt dat problemen met de functie van het serotoninesysteem op zijn minst gedeeltelijk verantwoordelijk zijn voor een aantal psychiatrische aandoeningen. Bijvoorbeeld 'depressie, anorexia, schizofrenie, slapeloosheid. Bovendien is het ook geassocieerd met andere ziekten, zoals Parkinson en Alzheimer. ' [7]

Serotonine is nodig voor veel functies in het hele lichaam, en er wordt aangenomen dat deze effecten worden geproduceerd door zogenaamde serotonine 5h2a-receptoren. Serotonine kleeft aan deze receptoren om de afgifte van serotonine in het centrale zenuwstelsel te stimuleren of te blokkeren. Hoewel we niet helemaal begrijpen hoe dit systeem werkt, wordt aangenomen dat het het mechanisme is waardoor psychedelica ons beïnvloeden.

'Ontleend aan het Latijnse woord voor 'verborgen of opgesloten'. De claustrum is een extreem dun vel neuronen diep in de cortex.' [8] Ranken reiken vanuit de claustrum naar alle andere delen van de hersenen. Francis Crick (ontdekker van het DNA-molecuul) theoretiseerde dat de claustrum is, de zetel van het bewustzijn, verantwoordelijk voor bewustzijn en zelfgevoel. [8] Dit deel van de hersenen bevat een bijzonder groot aantal 5h2a-receptoren.

Om de effecten van psychedelica op de claustrum te onderzoeken, vergeleken onderzoekers van Johns Hopkins Medicine de hersenscans van mensen nadat ze psilocybine hadden ingenomen met scans van individuen die een placebo hadden genomen.

De scans na het gebruik van psilocybine toonden minder activiteit in het claustrumgebied, wat betekent dat tijdens het gebruik van psilocybine de delen van de hersenen waarvan we denken dat ze de aandacht en besluitvorming beheersen, worden afgewezen. Ik ben het eens met de onderzoekers die stelden dat deze afwijzing van cognitie in de claustrum perfect aansluit bij de bekende effecten van psychedelica die mensen melden. Ik kan getuigen van deze effecten; het gevoel van verbinding met niet alleen de aarde maar het universum als geheel, en de vernietiging van het ego, of zelfgevoel.

Sommige onderzoeken suggereren zelfs dat psychedelica en hun effecten op de afgifte van serotonine leiden tot een toename van de neuroplasticiteit van de hersenen. Neuroplasticiteit is het vermogen van de hersenen om nieuwe verbindingen te maken. Dit fenomeen kan nog verder gaan in de richting van de verklaring van de krachtige effecten van deze chemicaliën.

Dus ik denk dat we kunnen concluderen dat hoewel we de specifieke effecten van psychedelica op ons misschien nog niet kennen, het zeker is dat ze een krachtige impact hebben op ons bewustzijn, en daarom waarschijnlijk dat deze effecten kunnen worden toegepast op een verscheidenheid aan aandoeningen .

'Volledige dosis psychedelica lijkt te helpen bij de verlichting van ernstige, chronische psychiatrische aandoeningen (bijv. depressie, angst, PTSS), mildere geestelijke gezondheidsproblemen kunnen aannemelijk worden behandeld door lagere, terugkerende doses.' [5]

Het is ook gesuggereerd 'dat de intensiteit of kwaliteit van de psychedelische ervaring lijkt bij te dragen aan zijn' therapeutisch effect.' [9]

Dus naarmate de hoeveelheid onderzoek naar psychedelica in omvang en complexiteit toeneemt, lijken de gegevens ongelooflijk positief in termen van de potentiële therapeutische effecten. Microdosering mist echter de intense ervaring van een trip met een volledige dosis, wat uit onderzoek blijkt dat dit een grote factor is in de latere effecten van de stoffen. Dus hoewel uitdagende ervaringen kunnen worden verminderd met lagere doses, zou men kunnen aannemen dat de positieve effecten van deze stoffen ook kunnen afnemen.

De wetenschap van microdosering

De recente, snelle stijging van de belangstelling voor microdosering is terug te voeren op een boek genaamd, 'De psychedelische ontdekkingsgids, door James Fadiman.' [10] Dit was het eerste veel gepubliceerde boek waarin werd beschreven wat het proces van microdoseren inhoudt.

Fadiman schetste de vermeende voordelen van regelmatige microdosering, met een aanbeveling om een ​​driedaagse cyclus te volgen, en richtlijnen voor geschikte doses. [10]

Microdosering is wanneer gebruikers psychedelica nemen in doses van ongeveer 5 tot 10% van een standaard recreatieve dosis. De theorie is dat, ondanks de vrij verwaarloosbare hoeveelheden van de specifieke stof die worden geconsumeerd, de dosis nog steeds enkele van de potentiële effecten en voordelen zal veroorzaken die worden gezien bij volledige doses. Het belangrijkste waargenomen voordeel van microdosering, in tegenstelling tot macrodosering, is dat microdoses niet resulteren in de krachtige en soms ongemakkelijke of angstaanjagende hallucinaties en sensaties die psychedelica kunnen veroorzaken.

De anekdotische gegevens

Ten eerste lijken de historische gegevens met betrekking tot microdosering positief, in termen van het leveren van bewijs van de potentiële therapeutische voordelen. Psychedelica zelf zijn een onderdeel van het menselijk leven sinds het begin van de cultuur. 'Antropologische rapporten geven aan dat veel traditionele culturen het gebruik van psychedelische planten zoals peyote, morning glory-zaden en psilocybine-bevattende paddenstoelen in veel aspecten van het dagelijks leven hebben opgenomen.' [10]

Niet alleen waren 'deze stoffen worden gebruikt als katalysator voor rituele religieuze ervaring' [10] tribale samenlevingen hebben ook psychedelica in lage doses gebruikt 'als een afrodisiacum, om honger te verminderen, moed te geven, pijn teniet te doen en om' behandelen van aandoeningen zoals jicht en syfilis.' [10]

Voorbeelden van moderne, anekdotische gegevens zijn talrijk, en ze lijken allemaal vergelijkbare of identieke resultaten te hebben.

Uit een zelfgerapporteerd, op vragenlijsten gebaseerd onderzoek van februari 2019 bleek dat: 'mensen die LSD of psilocybine microdoseerden, waren ruimdenkender, ervarener' beter humeur en voelde me creatiever. ' [3]

Een andere studie datzelfde jaar 'vonden mensen die regelmatig psychedelica microdoseerden' betere mentale gezondheid en een beter vermogen om te focussen. ' [3] Uit alle anekdotische gegevens blijkt dat verbeteringen in stemming en mentaal welzijn de meest genoemde voordelen zijn.

Hoewel dergelijke onderzoeken een essentiële eerste stap zijn in ons onderzoek naar microdosering, kleven er veel problemen aan deze methode van gegevensverzameling. Er is bijvoorbeeld beweerd dat 'tHet grote probleem met mensen die microdoses in een natuurlijke situatie gebruiken, is dat ze met zeer hoge verwachtingen naar binnen gaan... [Placebo-gecontroleerde onderzoeken] zijn de enige manier om echt te zien of een van deze beweringen waar is' [11]

De dubbelblinde

Er zijn slechts een paar wetenschappelijk levensvatbare onderzoeken uitgevoerd naar microdosering. De eerste die we zullen bespreken, is een onderzoek uit maart 2020, van onderzoekers van het Imperial College London, die probeerden meer inzicht te krijgen in dit potentiële gebruik van microdosering in de praktijk.

'Gedurende een periode van vier weken namen de deelnemers twee pillen per week... Ze vulden ook enquêtes in over hun ervaringen en voltooiden online cognitieve tests.' [12]

De onderzoekers ontdekten ook dat deelnemers binnen enkele uren na het consumeren van een microdosis verbeteringen in stemming, creativiteit en angst beschreven.

Echter, sommige deelnemers die dachten een microdosis te krijgen, maar die daadwerkelijk een placebo kregen, rapporteerden vergelijkbare effecten. 'Dit betekent dat de verwachting van het nemen van een microdosis even goed was als het daadwerkelijk nemen van een microdosis, met een sterk placebo-effect.' [12]

Hoewel deze studie lijkt te suggereren dat placebo een factor kan zijn die bijdraagt ​​aan de effecten van microdosering, weerleggen anderen dit. 

In de voorhoede van modern onderzoek naar microdosering is de Beckley Foundation/Maastricht Microdosing Research Program in Nederland, mede geregisseerd door Amanda Feilding en prof. Jan Ramaekers.[13]

Ze hebben onlangs de eerste proef afgerond met het microdoseren van LSD. De aanleiding voor dit onderzoek was 'om volledig in te gaan op [of] microdosering echt [heeft] gunstige effecten of is het allemaal placebo' [13]

De gegevens bestaan ​​uit: 'een dubbelblind placebogecontroleerd onderzoek, 24 deelnemers kregen elk een placebo, 5, 10 en 20 μg LSD in een willekeurige volgorde, gescheiden door ten minste vijf dagen om er zeker van te zijn dat elk medicijn van de vorige sessie uit het lichaam was verwijderd. ' [13]

De eerste gegevens die in dit onderzoek zijn ontdekt, lijken de pijnstillende of pijnstillende effecten van microdosering van LSD aan het licht te brengen, en ook dat microdosering het niveau in het bloed van LSD verhoogt. een eiwit dat betrokken is bij de groei en differentiatie van nieuwe neuronen en synapsen. [13]

Effecten op cognitie waren ook duidelijk, vooral bij de hogere doseringslimiet (20μg)'wat de bovengrens is van wat over het algemeen als een microdosis wordt beschouwd. ' [13]  

Vooral bij deze dosis deelnemers meldden verhoogde positieve stemming, vitaliteit en vriendelijkheid in vergelijking met placebo. [13]

Ondanks al deze positieve punten, die de resultaten van het vorige experiment volledig lijken tegen te werken, worden de onderzoekers van de Beckley Foundation echter nog steeds enigszins belemmerd door een verouderd rechtssysteem en lijken wetenschappelijk goedgekeurde toepassingen van psychedelica nog ver weg.

Hoe te microdoseren?

Ik heb ervoor gekozen om de methode van Dr. Fadiman op te nemen, omdat hij in hoge mate verantwoordelijk was voor het onder de aandacht brengen van microdosering.

Hij stelt een dosis om de drie dagen voor om te voorkomen dat tolerantie voor de specifieke chemische stof een probleem wordt.

'De eerste dag voel je je geweldig. De tweede dag zou je de helft daarvan voelen. En de derde dag voel je niets.' [15]

Fadiman's doseringsschema

Week 1: ma/do/zon

Week 2: wo/za

Week 3: di/vr

Week 4: ma/do/zon

Er wordt voorgesteld om met de laagste dosering te beginnen, één cyclus door te gaan, de effecten te beoordelen en de dosering waar nodig aan te passen.

Het is belangrijk om de effecten overal te volgen om een ​​idee te krijgen van uw individuele reacties op de door u gekozen stof.

De volgende gebieden kunnen een goed startpunt zijn:

Hoe voel je je emotioneel?

Hoe voel je je sociaal?

Hoe voel je je fysiek?

Mentale en creatieve capaciteiten – Probeer bijvoorbeeld te tekenen of te schrijven.

Conclusie

Er zijn nog niet genoeg gegevens beschikbaar om categorisch, op een manier die de wetgevers tevreden zal stellen, te zeggen dat microdosering effectief is, hoewel dit lijkt te veranderen. Een verscheidenheid aan gegevens lijkt erop te wijzen dat het op zijn minst een aanzienlijke impact heeft, samen met de steeds groter wordende anekdotische gegevens.

Er is veel meer onderzoek naar de praktijk nodig voordat we een volledig en nauwkeurig beeld hebben van de effectiviteit ervan. Dit maakt het noodzakelijk om zeer voorzichtig te zijn bij het experimenteren met deze stoffen. Ze zijn krachtig en moeten daarom met het grootste respect worden behandeld.

'Na een moratorium van 40 jaar is de psychedelische renaissance begonnen: rigoureuze wetenschappelijke methoden kunnen [eindelijk] worden gebruikt om psychedelica als potentiële medicijnen te onderzoeken.' [5]

Lang mag het doorgaan.

Bijgewerkt op maandag 8 augustus 2022: Hieronder volgen enkele links naar relevante onderzoeken voor iedereen die op zoek is naar aanvullende informatie over microdosering.

1. Volwassenen die psychedelica microdoseren, rapporteren gezondheidsgerelateerde motivaties en lagere niveaus van angst en depressie in vergelijking met niet-microdosers
2. Microdosering van psychedelica: verschillen in persoonlijkheid, geestelijke gezondheid en creativiteit bij microdosers
3. Potentiële veiligheid, voordelen en invloed van het placebo-effect bij het microdoseren van psychedelische drugs: een systematische review
4. Onderzoek naar het effect van microdosering van psychedelica op creativiteit in een open-label natuurlijke setting
5. De opkomende wetenschap van microdosering: een systematische review van onderzoek naar psychedelica met een lage dosis (1955-2021) en aanbevelingen voor het veld
6. Krachtige stoffen in kleine hoeveelheden: een interviewonderzoek naar psychedelische microdosering
7. Zelfbeoordeelde effectiviteit van microdosering met psychedelica voor mentale en fysieke gezondheidsproblemen bij microdosers
8. Waargenomen resultaten van psychedelische microdosering als zelfbeheerde therapieën voor psychische stoornissen en stoornissen in het gebruik van middelen
9. Het therapeutische potentieel van microdosering van psychedelica bij depressie

We zullen deze lijst in de loop van de tijd blijven aanvullen. Neem gerust contact met ons op voor meer relevante informatie die volgens u goed zou zijn om aan deze lijst toe te voegen.

David Blackbourn | Communityblogger bij Chemical Collective

David is een van onze communitybloggers hier bij Chemical Collective. Als je geïnteresseerd bent om lid te worden van ons blogteam en betaald te worden om te schrijven over onderwerpen waar je gepassioneerd over bent, neem dan contact op met David via e-mail op blog@chemical-collective.com