Hoe leeftijd de psychedelische ervaring vormgeeft

Disclaimer: de standpunten en meningen in dit artikel zijn die van de auteurs en weerspiegelen niet noodzakelijkerwijs het officiële beleid of standpunt van het Chemical Collective of aanverwante partijen.

Introductie

Ik ben veel verhalen tegengekomen van psychonauten die zeggen dat ze de voorkeur geven aan lagere doses psychedelica omdat ze er meer ervaring mee opdoen. Misschien komt dit omdat, net als ik eerder besprokenkunnen psychedelica angstaanjagender aanvoelen naarmate je ouder wordt. En dit kan verschillende redenen hebben: minder onbevreesdheid en het nemen van risico's, meer ervaring met de uitdagende kant van psychedelica, en een groter verlangen om zich mentaal stabiel te voelen en niets te doen dat de boot op zijn kop zou kunnen zetten.

Er is echter nog een mogelijke reden die niets te maken heeft met het afschrikwekkend vinden van psychedelica: de dosisvereisten die veranderen met de leeftijd. Ik heb inderdaad van psychonauten gehoord – of het nu docenten als PsychedSubstance zijn of degenen met wie ik omga – die zeggen dat ze hetzelfde doel kunnen bereiken met psychedelica, maar dan met lagere doses. Dit is een vrij algemeen verschijnsel, maar toch behoorlijk merkwaardig. Waarom vindt dit soort verandering plaats? Is er enig wetenschappelijk bewijs om deze anekdotische rapporten te valideren?

Ik kan enkele redenen aandragen, en enkele metaforen gebruiken, die kunnen helpen verduidelijken waarom veel psychonauten dit soort veranderingen met de leeftijd opmerken, maar er is onderzoek nodig om de realiteit (en de mechanismen) van dit fenomeen bloot te leggen. Zoals we zullen zien, lijkt uit sommige onderzoeken het tegenovergestelde te blijken, wat lijkt overeen te komen met de observaties van andere psychonauten: minder intense effecten naarmate de leeftijd vordert.

De beperkte focus op hoge doses

De psychonaut en docent Terence McKenna is bekend geworden door het aanbevelen van andere psychedelische ontdekkingsreizigers om vijf gram gedroogde psilocybine-paddenstoelen in stille duisternis te nemen. Sindsdien zijn andere psychonauten deze 'wijsheid' gaan herhalen alsof het de superieure manier is om deze verbindingen te gebruiken.

Hoewel het op zichzelf nemen van een sterke dosis paddo's in stille duisternis voor veel mensen zeker tot mystieke en transformatieve ervaringen heeft geleid, ben ik er zeker van dat het mensen ook naar donkere plaatsen heeft geleid. Met ‘donkere plekken’ bedoel ik niet alleen uitdagende ervaringen waar iemand zelf doorheen kon navigeren; Ik bedoel onnodig intense en langdurige perioden van nood die ze niet aankonden. McKenna's advies maakt geen melding van schadebeperkende factoren, zoals muziek om de ervaring te begeleiden en te verbeteren (en om mensen te helpen tijdens moeilijke periodes).

De 'vijf gram in stille duisternis'-strategie mist ook beschermende factoren zoals psychologische ondersteuning (van een tripsitter, gids, therapeut of sjamaan).

Het 'McKenna-protocol' kan luchthartig overkomen.

Er wordt geen rekening mee gehouden persoonlijke gevoeligheid voor psychedelica or andere persoonlijkheidsfactoren, wat van invloed kan zijn op de waarschijnlijkheid dat iemand een spirituele of uitdagende ervaring met een psychedelicum heeft.

Ik denk dat McKenna's advies kan worden gebruikt in een status- of concurrentiegerichte manier; het negeert of negeert vaak overwegingen om de schade te beperken, ten gunste van de wens om de meer onverschrokken of 'authentieke' psychonaut te zijn. Dit kan een risicovolle, hoge beloningsbenadering van psychedelisch gebruik zijn. Het kan leiden tot wereldschokkende, levensveranderende ervaringen, maar het kan ook mensen in gevaar brengen. Er zijn andere manieren om psychedelica te gebruiken die een lager risico met zich meebrengen en die de potentiële voordelen niet opofferen.

Het bereiken van intense psychedelische ervaringen met lage en gematigde doses

In verband met deze discussie sluit het McKenna-protocol voor trippen de mogelijkheid uit dat sommige mensen intense psychedelische effecten kunnen ervaren met een lagere dosis dan iemand anders, niet alleen vanwege persoonlijkheidsverschillen maar ook vanwege verschillen in de geschiedenis van mensen van psychedelisch gebruik. .

Met andere woorden, iemand heeft misschien geen vijf gram paddo's nodig om de gewenste effecten te bereiken, omdat hij of zij ontdekt dat hij met de leeftijd dat punt kan bereiken met een (soms aanzienlijk) lagere dosis. Ik moet hier duidelijk maken dat het niet noodzakelijkerwijs het leeftijdsverschil is dat dit bepaalt, maar het ervaringsniveau van iemand. Het zou kunnen dat de leeftijd zelf een rol speelt in hoe intens een trip is, maar het lijkt erop dat veranderingen in de dosisbehoefte kunnen optreden na bijvoorbeeld een aantal jaren gebruik van psychedelica.

Wat dit betekent is dat terwijl je voorheen misschien een sterke dosis nodig had om de gewenste effecten te bereiken, zoals de ontbinding van het ego, psychologisch inzicht of emotionele catharsis, deze ervaringen in latere jaren met lagere doses kunnen worden verkregen. Dit kan behoorlijk verrassend zijn, omdat er tal van populaire doseringstabellen zijn die u vertellen wat voor soort ervaring u van een bepaalde dosis kunt verwachten. Het is de bedoeling dat de doseringsniveaus in verband worden gebracht met de ervaringsniveaus. Maar natuurlijk spelen 'set en setting' ook een belangrijke rol, en eerdere ervaringen met psychedelica kunnen een aspect van 'set' (of mindset) zijn.

Voor veel mensen kunnen lage of matige doses psychedelica diepgaande en betekenisvolle ervaringen teweegbrengen, terwijl de sterke doses die men vroeger nam, te sterk kunnen gaan aanvoelen.

Hoge doses beginnen onnodig overweldigend te worden. Dit kan worden gezien als een verhoogde gevoeligheid voor psychedelica, die verschilt van de inherente, persoonlijkheidsgedreven gevoeligheid van mensen voor deze stoffen.

Misschien vinden sommige mensen het nog steeds leuk om die maximale staat van stimulatie en chaos door psychedelica te bereiken naarmate ze ouder worden. Anderen worden echter doelbewuster en bewuster van wat ze specifiek hopen te bereiken met een psychedelische ervaring (bijvoorbeeld inzichten, genezing, persoonlijke groei), en als lagere doses dit kunnen opleveren, krijgen ze de voorkeur. Het heeft geen zin om de risico's van trippen (wat gebeurt als je de dosis verhoogt) te vergroten als het gevoel bestaat dat die grotere risico's niet gepaard gaan met grotere beloningen.

Waarom kunnen mensen met het ouder worden gevoeliger worden voor psychedelica? 

Ik ben uiteraard niet de eerste die dit denkt of zegt, maar als de 'deuren van de waarneming eenmaal zijn geopend', blijven ze in zekere zin open. Dit betekent niet dat alles psychedelisch wordt in een nuchter leven (behalve in gevallen van HPPD), maar het kan wel betekenen dat het gemakkelijker wordt om een ​​bepaald soort headspace of ervaring te bereiken als je vervolgens psychedelica gebruikt.

Mendel Kaelen, een psychedelisch onderzoeker aan het Imperial College London, heeft psychedelische therapeutische actie vergeleken met het uithakken van nieuwe paden in de sneeuw. Hij zei:

Denk aan de hersenen als een heuvel bedekt met sneeuw, en gedachten als sleeën die van die heuvel af glijden. Terwijl de ene slee na de andere naar beneden gaat, wordt deze als een magneet in reeds bestaande paden getrokken. Na verloop van tijd wordt het steeds moeilijker om op een ander pad of in een andere richting de heuvel af te glijden. Beschouw psychedelica als het tijdelijk platleggen van de sneeuw. De diep uitgesleten paden verdwijnen en plotseling kan de slee een andere kant op gaan, nieuwe landschappen verkennen en letterlijk nieuwe paden creëren.

Dit uitsnijden van nieuwe paden kan zich niet alleen vertalen in gezondere manieren van denken over jezelf, anderen en de wereld – het zou ook neurale paden kunnen creëren die gewend zijn aan de psychedelische toestand. Hoe meer psychedelische ervaringen je hebt, hoe bekender deze toestand zal worden. Dus als je weer een psychedelisch middel neemt, zelfs in een lage dosis, kan het makkelijker zijn om in die groeven te vallen.

Het gezegde 'less is more' kan dus heel reëel worden voor ervaren psychonauten. Er kunnen echter ook andere redenen zijn waarom psychonauten lagere doses nodig hebben naarmate ze ouder worden. Misschien zijn ze meer bereid of in staat geworden om los te laten en zich over te geven, wat kan leiden tot meer wenselijke of betekenisvolle ervaringen. Met het ouder worden ontwikkel je (hopelijk) grotere wijsheid, wat zich kan vertalen in minder of zwakkere egoverdedigingen, waardoor het gemakkelijker wordt om weerstand op te geven. Dit kan het verschil maken. Terwijl voorheen hoge doses iemand in een staat van ego-ontbinding konden 'dwingen', kunnen een gematigde dosis en een beter voorbereide mentaliteit hetzelfde resultaat bereiken.

Bovendien kunnen mensen, naarmate ze meer ervaring krijgen met psychedelica, meer aandacht gaan besteden aan de wijsheid van set en setting, dat wil zeggen, respecteren hoe talloze innerlijke en uiterlijke factoren de kwaliteit van psychedelische ervaringen kunnen beïnvloeden. Op deze manier kan het nemen van een lagere dosis in een beter voorbereide set en setting leiden tot intense en rijke ervaringen.

Is verhoogde gevoeligheid voor psychedelica een wetenschappelijk geldig concept?

Terwijl psychedelica op de korte termijn iemands tolerantie en kruistolerantie vergroten (voor een paar dagen), kunnen ze op de lange termijn een soort van omgekeerde tolerantie (ook gekend als sensibilisatie van geneesmiddelen). Dit is een bekend farmacologisch fenomeen, dat de verhoogde reactie (positief of negatief) van mensen op een medicijn beschrijft na herhaald gebruik ervan. Dit effect kan optreden bij gebruikers van stimulerende middelen zoals cocaïne of amfetaminen. Aan de andere kant treedt deze sensibilisatie niet op bij benzodiazepinen, die alleen bij herhaald gebruik een verhoogde tolerantie (desensibilisatie van het geneesmiddel of verzwakking van de werking) vertonen.

Ik ben echter geen onderzoek tegengekomen dat aantoont dat psychedelica kunnen leiden tot omgekeerde tolerantie op a farmacologisch niveau. Er is daarentegen veel onderzoek gedaan naar de werking van psychedelische verbindingen tolerantie op de korte termijn veroorzaken. Er bestaat enige verkeerde informatie over door psychedelica veroorzaakte omgekeerde tolerantie, zoals te vinden in dit psychologieboek. Deze tekst voor psychologiestudenten beweert:

Een opvallend kenmerk van hallucinogenen is hun persistentie. Een bepaalde hoeveelheid van deze medicijnen kan wekenlang in het lichaam achterblijven. Als een individu het hallucinogeen gedurende deze periode opnieuw inneemt, wordt de nieuwe dosis van de chemische stof aan de resterende hoeveelheid toegevoegd, waardoor diepgaandere en potentieel gevaarlijke effecten ontstaan. Dit effect wordt soms genoemd omgekeerde tolerantie omdat de tweede dosis minder kan zijn dan de eerste, maar dezelfde of grotere effecten kan veroorzaken.

Dit is echter volledige verkeerde informatie. Opsporen Hoeveelheden van een psychedelicum kunnen gedurende 2 à 3 dagen in de urine worden gedetecteerd, terwijl de drugs gedurende 90 dagen in het haar detecteerbaar zijn. Maar het lichaam bevat geen 'dosis' van het medicijn waaraan een nieuwe dosis wordt toegevoegd, en die op de een of andere manier weken later kan 'reactiveren', waardoor een sterker dan verwachte ervaring ontstaat.

In plaats daarvan kan er sprake zijn van omgekeerde tolerantie van a psychologisch vriendelijk. Naarmate gebruikers meer vertrouwd raken met de veranderde bewustzijnstoestanden die door psychedelica worden veroorzaakt, kunnen ze het gemakkelijker vinden om die toestanden binnen te gaan met lagere doses. Dit kan vergelijkbaar zijn met hoe ervaren sjamanen een psychedelische toestand kunnen bereiken met lagere doses dan die welke door de meeste gebruikers worden gebruikt. In feite kunnen sjamanen soortgelijke veranderde toestanden bereiken zonder het gebruik van medicijnen, in plaats daarvan door gebruik te maken van methoden als herhaaldelijk drummen en dansen. Op dezelfde manier kunnen psychonauten het gemakkelijker vinden om in een veranderde toestand terecht te komen tijdens het mediteren of doen psychedelisch ademwerk. 

Hoewel het op dit moment slechts speculatie is, lijkt het erop dat veel psychonauten lagere doses psychedelica nodig zouden kunnen hebben zodra ze de effecten van deze verbindingen kunnen herkennen en onderscheppen.

Maar misschien is wat wordt aangeduid als omgekeerde tolerantie of verhoogde gevoeligheid, in sommige gevallen tenminste, een ander aspect van set. Als je bijvoorbeeld verwacht dat een psychedelische ervaring op een bepaalde manier zal verlopen, kan dit de kans vergroten dat dat soort ervaringen zich voordoen, zelfs als je een lagere dosis neemt.

Psychedelische onderzoekers hebben dat gedaan wees erop dit effect van psychedelica (denken of hopen dat er iets zal gebeuren, en dat juist aanmoedigen). Dit kan de behandelresultaten verbeteren als dit verwachtingseffect van positieve aard is, maar het betekent ook dat de resultaten van klinische onderzoeken enigszins vertekend kunnen zijn. Deelnemers aan de proef (die positieve of zelfs zeer hoge verwachtingen koesteren) zullen immers weten dat ze tot de groep geneesmiddelen behoren zodra de effecten merkbaar worden. Als dit eenmaal gebeurt, kunnen verwachtingseffecten helpen een krachtige mystieke ervaring te bevorderen (of misschien tot teleurstelling leiden als zo'n ervaring niet plaatsvindt).

In ieder geval veroorzaken psychedelica mogelijk geen psychologische omgekeerde tolerantie, maar scheppen ze in plaats daarvan bepaalde verwachtingen bij psychonauten, die vervolgens hun volgende trips beïnvloeden. Het zou echter nuttig zijn om onderzoek op dit gebied te zien. Er zouden onderzoeken gedaan kunnen worden die de effecten van psychedelica voor naïeve gebruikers vergelijken met die voor ervaren psychonauten. Er kunnen vragenlijsten worden gebruikt om na te gaan welke soorten psychologische factoren kunnen correleren met verschillen in subjectieve intensiteit tussen naïeve en ervaren gebruikers (als dergelijke verschillen statistisch significant blijken te zijn).

Eerdere reizen vallen vaak op als de meest intense

Ondanks dat de toegenomen gevoeligheid voor psychedelica in de loop van de tijd een veel voorkomend fenomeen is, zijn er ook andere berichten die het tegendeel beweren. Veel psychonauten vinden dat hun eerste of vroegste trips de meest intense waren. Dit zijn de ervaringen gevuld met de meest verheven niveaus van nieuwigheid, ontzag, fascinatie en shock (op ervarings-, existentieel en ontologisch niveau). Dit is natuurlijk logisch. De eerste (of eerste paar) psychedelische ervaringen zijn zo nieuw – zo anders dan wat ervaren wordt in nuchter bewustzijn – dat ze niet anders kunnen dan intens zijn. Hoewel daaropvolgende reizen nieuwe perceptuele, emotionele en cognitieve ervaringen en veel verschillende mindscapes kunnen opleveren, kan iemand in algemene zin nog steeds ongevoelig zijn voor psychedelia.

Naarmate je ouder wordt en meer ervaring opdoet, raak je gewend aan het gevoel dat je geest verandert op een manier die radicaal anders is dan nuchter bewustzijn.

Er kan ook een punt komen waarop volgende reizen echt repetitief aanvoelen: dezelfde soort beelden zien, dezelfde inzichten hebben (die je nog moet integreren) en soortgelijke emotionele uitdagingen ervaren. Je kunt ook mystieke of spirituele effecten ervaren die vroeger wereldschokkend aanvoelden omdat ze zo nieuw en speciaal leken, maar die bij herhaling minder lijken te worden. Zeldzaamheid is immers vaak psychologisch verbonden met hoe intens, belangrijk en gedenkwaardig een ervaring is.

Wijlen Anthony Bourdain bekend dat hij toen hij jonger was veel LSD gebruikte en er zeer positieve ervaringen mee had. Deze ervaringen hebben zijn filosofische opvattingen op geen enkele grootse manier veranderd, en hebben hem bijvoorbeeld geen enkele grootse, verenigde theorie van de werkelijkheid opgeleverd. Maar wat hij wel ontdekte, was dat het hem waardevolle alternatieve perspectieven bood: “Ik denk dat ik daardoor gewoon ruimer ben geworden. Een bereidheid en zelfs een gretigheid om in de schoenen van anderen te stappen, om naar de wereld te kijken vanuit andere perspectieven dan die waarmee ik ben opgegroeid.” Vervolgens voegt hij eraan toe:

Dat gezegd hebbende, heb ik nooit de drang gevoeld om het nog een keer te doen. Ik heb het gevoel dat ik een beetje heb geleerd wat ik moest leren en bovendien wordt het meer een masturbatie-ervaring dan een verhelderende ervaring.

Een hogere leeftijd kan in verband worden gebracht met minder intense psychedelische effecten

A recente voordruk van Hannes Kettner et al. stelt ook het idee van een toegenomen gevoeligheid voor psychedelica in de loop van de tijd ter discussie. De onderzoekers vergeleken de effecten van psychedelica op jongere en oudere volwassenen die een begeleide psychedelische groepssessie in een retraite-setting bijwoonden. Ze ontdekten dat oudere volwassenen, vergeleken met jongere volwassenen, minder intense trips hadden. 

Jacob Aday, een experimenteel psycholoog aan de Universiteit van Michigan, reageerde op deze specifieke bevinding op Twitter en zei:

Dit begint een redelijk ingeburgerd fenomeen te worden in de psychedelische literatuur.” Hij noteerde A 2021 systematische review voerde hij samen met collega-onderzoekers uit, waaruit bleek dat “een hogere leeftijd en ervaring met psychedelica individuele verschillen waren die verband hielden met over het algemeen minder intense effecten, wat erop wijst dat gebruikers na herhaaldelijk gebruik iets minder gevoelig kunnen worden voor de effecten van de drugs.

Dit resultaat werd herhaald in zijn recentere versie studie over ayahuasca: “De leeftijd van de deelnemer was negatief gerelateerd aan het optreden van mystieke ervaringen en ontzag, wat de literatuur ondersteunt die wijst op afgestompte psychedelische effecten bij het ouder worden.” Aday speculeert dat dit mogelijk verband houdt met een verminderde 5-HT2AR-binding (dit is de serotoninereceptor waaraan klassieke psychedelica zich binden en die hun acute effecten medieert). Tot nu toe lijkt het er dus op dat de wetenschappelijke literatuur in strijd is met wat veel psychonauten anekdotisch rapporteren.

Ik geloof dat dit soort onderzoek niet alleen om theoretische maar ook om praktische redenen belangrijk is. Zoals al vermeld, zijn er verschillende factoren die de reacties van mensen op psychedelica kunnen beïnvloeden. Wat dit betekent is dat niet iedereen dezelfde dosis nodig heeft om de gewenste bewustzijnstoestand te bereiken. Als blijkt dat eerdere ervaringen met psychedelica verband houden met veranderingen in dosisvoorkeuren, kunnen psychedelische klinieken en retraites hier rekening mee houden.

Vanuit het oogpunt van schadebeperking zou het beter zijn om meer gepersonaliseerde plannen voor psychedelische sessies te hebben. Dit zou mensen ook helpen zo comfortabel mogelijk te trippen en bewustzijnstoestanden te bereiken die wenselijk en heilzaam zijn.

Sam Woolf | Communityblogger bij Chemical Collective | www.samwolfe.com

Sam is een van onze communitybloggers hier bij Chemical Collective. Als je geïnteresseerd bent om lid te worden van ons blogteam en betaald te worden om te schrijven over onderwerpen waar je gepassioneerd over bent, neem dan contact op met David via e-mail op blog@chemical-collective.com