MDMA: controverse en therapeutisch potentieel

Disclaimer: de standpunten en meningen in dit artikel zijn die van de auteurs en weerspiegelen niet noodzakelijkerwijs het officiële beleid of standpunt van het Chemical Collective of aanverwante partijen.

Introductie

Clubs en drugs gaan hand in hand. Decennia lang hebben feestgangers zich verzameld in donkere kamers met luide muziek en chemicaliën genomen om hun nacht te verbeteren. Alcohol was de originele go-to-party-supplement en het is natuurlijk nog steeds de meest voorkomende. Cocaïne is ook extreem wijdverspreid. In de afgelopen 20 jaar heeft ketamine zijn plek gevonden onder de ontevreden jeugd en heeft nu een eigen plek in de clubcultuur. Eén drug is echter zo verweven geraakt met elektronische muziek dat het nu synoniem is met raves over de hele wereld. XTC, MDMA, Mandy, Molly, hoe je het ook noemt. Pillen slikken en dansen op repetitieve beats is een wereldwijd fenomeen geworden.

MDMA had een bescheiden oorsprong. Voordat het in de clubscene ingeburgerd raakte, werd het in feite therapeutisch gebruikt. Harde drugswetten maakten daar helaas een einde aan. Het werd snel ondergronds gedreven en verdween bijna uit ons collectieve bewustzijn. Maar deze krachtige verbinding bleef niet voor altijd verborgen. Iemand realiseerde zich ergens zijn potentieel als partydrug. In de jaren 80 begon het weer op te duiken in clubs en raves waar de synergie met dans werd ontdekt. Met het verstrijken van de jaren ontstond er een enorme zwarte markt die zijn weg vond naar elke clubscene ter wereld. De laatste tijd duiken echter weer vragen op over de waarde ervan in therapeutische omgevingen. De controversiële substantie gaat over van techno-holen naar klinieken. Maar waar is het allemaal begonnen?

De ontdekking van mdma

In 1912 synthetiseerden scheikundigen van het Duitse farmaceutische bedrijf Merck voor het eerst de stof die bekend staat als MDMA, methylenedioxymethamphetamine, om het zijn chemische naam te geven. Het was bedoeld als moederstof om medicijnen te synthetiseren die bloedingen onder controle houden, niet om de eetlust onder controle te houden, zoals vaak ten onrechte wordt aangehaald. MDMA werd in wezen door het bedrijf in de ijskast gezet omdat ze andere wegen insloegen. Aan de andere kant van de Atlantische Oceaan bevonden zich echter anderen op het pad dat zou leiden tot het opnieuw verschijnen ervan.

De Californische farmacoloog Gordon Alles experimenteerde met derivaten van het hallucinogeen Mescaline. Overigens heeft het therapeutisch potentieel van deze stof ook verwaarloosd. Alles stuitte op de specifieke psychofarmacologische effecten van Methyleendioxy-amfetamine, Algemeen bekend als MDA, die een staat van intense emotie veroorzaakte, met minder hallucinerende activiteit en cognitieve verandering dan het oorspronkelijke medicijn. 

Nu deze effecten waren vastgesteld, trok MDA de aandacht van psychotherapeuten. In de vroege jaren 60 begon de Chileense psychiater Claudio Naranjo de doeltreffendheid ervan te testen om psychotherapie te vergemakkelijken. Helaas bleek het medicijn potentieel giftig te zijn en dus werd er verder gezocht naar een verbinding die dezelfde open, emotionele toestand kon veroorzaken.

Naranjo bleef samen met zijn compagnon, de Amerikaanse chemicus Alexander T. Shulgin, ijverig zoeken naar een alternatief voor MDA. Dat was pas in 1977 Shulgin introduceerde MDMA aan de psycholoog Leo Zeff, de man die de giftigheid van MDA ontdekte. Het medicijn was veiliger dan zijn ouder, maar had vergelijkbare effecten waardoor ze aspecten van hun psyche konden onderzoeken en verwoorden die ze onder normale omstandigheden niet wilden of niet onder ogen konden zien. Vanuit een therapeutisch perspectief had dit het potentieel om revolutionair te zijn.

In 1980 begon Anne Shulgin, de vrouw van chemicus Alexander Shulgin, haar vrienden te behandelen met door MDMA ondersteunde psychotherapie, om hen te helpen hun angsten onder ogen te zien. Ze merkte op dat: 

Een van de problemen waar de meeste mensen last van hebben, is het vermoeden dat de kern van wie ze diep van binnen zijn een monster is. Er is een vreselijke angst. . . als je er aan toe bent. . . . MDMA neemt die angst weg.

Latere studies vonden vergelijkbare resultaten, maar toen de drug halverwege de jaren 80 illegaal werd gemaakt in de Verenigde Staten, kwam het onderzoek tot stilstand. Met zijn classificatie als een Schedule I-stof, werd MDMA officieel aangehaald als een stof met een hoog potentieel voor misbruik en geen medicinale eigenschappen. Clubbers gaven hier natuurlijk weinig om, xtc gaf mensen een goed gevoel en dat was het enige dat telde.

Zeg gewoon neen

Halverwege de jaren 90 was er een enorme anti-ecstasy-campagne in de Britse massamedia. Tiener, Lea Betts, stierf na het nemen van een pil op een huisfeestje en het nuttigen van 7 liter water. Sommige rapporten suggereerden dat ze was overleden aan de gevolgen van een 'besmette' xtc-tablet. Maar later werd geconcludeerd dat ze er daadwerkelijk aan stierf water vergiftiging. 

Een tragische foto van Leah die in coma in een ziekenhuisbed lag en levensonderhoud kreeg, werd wijd verspreid. Het feit dat ze een normale 18-jarige uit de middenklasse was, veroorzaakte wijdverspreide verontwaardiging. Toxicoloog John Henry, die eerder had gewaarschuwd voor de risico's van uitdroging bij het gebruik van MDMA, verklaarde bij het gerechtelijk onderzoek naar Leah's dood: 

Als Leah het medicijn alleen had ingenomen, had ze het misschien wel overleefd. Als ze alleen de hoeveelheid water had gedronken, had ze het overleefd.

Ondanks deze conclusie daalde het xtc-gebruik en hadden veel mensen hun kijk op mdma blijvend aangetast. Het standpunt dat één pil dodelijk kan zijn, kwam verrassend vaak voor en is nog steeds gangbaar.

De waarheid lijkt te zijn dat uitdroging een reëel en veel gepubliceerd risico is bij het nemen van xtc, vooral in een clubomgeving. Het is echter het feit dat reguliere richtlijnen voor de veiligheid van geneesmiddelen zo ontbreken, dat dit risico benadrukt.

serotonine Syndroom

serotoninesyndroom is een ander gevaar dat gepaard gaat met het gebruik van MDMA en waarschijnlijk het meest besproken op drugsfora en gesprekken over schadebeperking. Serotonine, bekend als de "feel good"-stof, is een neurotransmitter die van vitaal belang is voor de gezonde werking van het menselijk brein. Wanneer uw lichaam wordt overspoeld met te veel serotonine, kan dit angst, tremoren en hypertensie veroorzaken en in ernstige gevallen zelfs de dood. 

Sommige veelvoorkomende voorgeschreven medicijnen zijn serotonerge en de interactie van meer dan één stof die serotonine beïnvloedt, is potentieel zeer gevaarlijk. Veel gebruikers van MDMA beweren dat de risico's van xtc en het serotoninesyndroom overdreven zijn. Deze bewering is echter niet onderbouwd en alle bewijzen wijzen erop dat de stof hoogstens om de paar maanden mag worden gebruikt. Dit is op zijn minst een verstandig concept voor schadebeperking.

Herhaaldelijk gebruik van MDMA kan ook de endogene serotoninespiegels verlagen, wat leidt tot een verhoogd risico op angst en depressie. De stof kan toevallen en extreme opwinding veroorzaken. Dit kan zeer ernstig zijn en kan medische hulp vereisen. Hoge doses zijn meestal de boosdoener wanneer zich gevaarlijke bijwerkingen voordoen. 

Als je je aan veilige doses houdt, matig gehydrateerd blijft en op elkaar let als je het medicijn gebruikt, is MDMA relatief veilig. Sterker nog, de kans dat je in het ziekenhuis belandt veel groter is als je te veel hebt gedronken dan als je tijdens een avondje uit verstandig xtc gebruikt. Het feit dat lage doses veilig zijn en nog steeds een psychologische openheid kunnen bewerkstelligen, is de reden waarom de stof nu wordt beschouwd als een potentieel hulpmiddel in de strijd tegen psychische aandoeningen.

Terug naar de klinieken

Het gebruik van MDMA begon in klinische omgevingen en na vele jaren van verbod is het teruggekeerd. ONDERZOEK zijn uitgevoerd bij mensen die lijden aan PTSS en de deelnemers rapporteerden:

Verbeterde zelfkennis, slaapregulatie, nauwkeurigheid in het waarnemen van mentale toestanden van anderen, copingstrategieën, emotieregulatie en cognitieve inzichten. 

In termen van PTSS is aangetoond dat MDMA "eOm het uitsterven van het angstgeheugen te bevorderen, de reconsolidatie van het angstgeheugen te moduleren (mogelijk via een oxytocine-afhankelijk mechanisme). Dat biedt blijvende verlichting aan mensen die langdurig lijden als gevolg van deze aandoening.

Nieuwe studies kijken naar alcoholisme. 25% van de mensen in het VK wordt nu beschouwd als 'probleemdrinker'. Met meer dan 100 jaar traditionele behandelingen die nog steeds slechte resultaten opleveren, wordt MDMA bestudeerd als een mogelijk alternatief. Awakn Life Sciences, voert de Bristol Imperial MDMA in onderzoek naar alcoholisme om nieuwe protocollen op te stellen. Individuen krijgen MDMA toegediend in een therapeutische setting in combinatie met psychotherapie en intensieve integratieve follow-up. De resultaten zijn naar verwachting positief. Uiteindelijk hopen onderzoekers dat de behandeling "patiënten kan helpen de traumatische ervaringen te verwerken die vaak de oorzaak zijn van alcoholisme."

De nieuwe regelgevingskaders die zijn vastgesteld door de onderzoeken naar PTSS hebben een potentieel pad gecreëerd voor MDMA-geassisteerde relatietherapie. De unieke werkingsmechanismen van het medicijn in de hersenen worden als potentieel gunstig beschouwd in de context van het helpen van koppels bij het oplossen van problemen. Het hierboven gelinkte theoretische artikel bespreekt de impact van MDMA op:

• Empathie
• Communicatie
• Sociale verbinding/ondersteuning
• Niet-vermijding
• Openheid
• Bevestiging/veiligheid
• Hechting/sociale intimiteit
• Relatietevredenheid

En hoe de substantie kan worden aangewend om: "systeem-niveau en interpersoonlijke genezing en groei mogelijk te maken."

MDMA is terug op tafel als psychotherapeutisch middel. Het lijkt waarschijnlijk dat we het toegepast zullen zien in veel contexten waar traditionele behandelingen niet effectief zijn. Misschien wordt binnenkort, in plaats van antidepressiva voorgeschreven, als eerste verdedigingslinie tegen psychische aandoeningen, MDMA voorgeschreven. De partydrug die wordt gebruikt om nachtelijke raves mogelijk te maken, zou in plaats daarvan een positieve invloed kunnen hebben op het algehele welzijn van de mensheid. Als het niet was verboden, had het de afgelopen 50 jaar kunnen zijn.

Persoonlijke ervaring met MDMA

Op 16-jarige leeftijd nam ik mijn eerste pil, terwijl ik door de straten van Glasgow dwaalde, dronken van cider. Onnodig te zeggen dat het niet de meest gunstige ervaring was. Maar toen ik eenmaal MDMA had genomen met vrienden, in clubs en op afterparty's, besefte ik dat het bijzonder was. Behalve dat het je energie geeft, zoals de meeste stimulerende middelen, geeft MDMA een intens gevoel van empathie. 

Ik vertelde mijn vrienden hoeveel ik van ze hield. We hadden gesprekken van hart tot hart die geen andere stof mogelijk leek te maken. Dit was ook niet uniek voor goede kennissen, we voelden dezelfde band met vreemden. Het was niet ongebruikelijk dat je medeclubbezoekers omhelsde en dingen deelde waar je normaal niet over zou praten. Dit alles culmineerde in een gevoel van verbondenheid met elkaar, niet alleen op dit moment, maar lang nadat het medicijn was uitgewerkt. Lang gekoesterde wrok verdween en diepgewortelde problemen uit het verleden werden besproken en opgelost en dit alles zonder de hulp van professionals of medische instellingen. 

We waren onze eigen therapeuten en losten onze problemen op banken door het hele land op.

Begrijp me niet verkeerd, MDMA was vaak gewoon een ander hulpmiddel voor losbandigheid en waanzin. Ons verbruik liep uit de hand. Het was niet allemaal positief. Het gevoel van verbondenheid bleef echter doorstaan, en sommige van mijn dierbaarste herinneringen werden vergemakkelijkt door de drug. Natuurlijk kan ik het gebruik van MDMA op feestjes niet goedkeuren om echte medische aandoeningen op te lossen, dat zou onverantwoord zijn, maar soms voelde het behoorlijk magisch. 

Conclusie

XTC zal altijd geassocieerd worden met de clubcultuur, de synergie met de scene kan niet worden ontkend. De effecten die de binding tussen ravers vergemakkelijken, worden nu gebruikt om mensen in klinische omgevingen over de hele wereld te helpen. Als u het medicijn heeft gebruikt, lijkt deze potentiële functie voor de hand te liggen. Jaren van illegaliteit en bangmakerij hebben ons beperkt in het bestuderen van de krachtige effecten ervan. Het lijkt erop dat MDMA binnenkort zijn controversiële reputatie van zich af zal schudden en zijn onbetwiste potentieel zal waarmaken. 

Ontwikkelaar | Communityblogger bij Chemical Collective

Dev is een van onze communitybloggers hier bij Chemical Collective. Als je geïnteresseerd bent om lid te worden van ons blogteam en betaald te worden om te schrijven over onderwerpen waar je gepassioneerd over bent, neem dan contact op met David via e-mail op blog@chemical-collective.com