Psychedelisch korstmos: het best bewaarde geheim van de natuur

Disclaimer: de standpunten en meningen in dit artikel zijn die van de auteurs en weerspiegelen niet noodzakelijkerwijs het officiële beleid of standpunt van het Chemical Collective of aanverwante partijen.

Introductie

De meeste mensen zijn op de hoogte van psychedelica als LSD en paddo's, maar de natuur zit vol met psychedelische stoffen waar we ons totaal niet van bewust zijn. Een recente ontdekking uit het Ecuadoraanse Amazonegebied wordt een voorheen onbekende soort korstmos genoemd Dictyonema huaorani, waarvan wordt aangenomen dat het verschillende verschillende psychoactieve stoffen bevat. Dit artikel onderzoekt de geschiedenis van dit organisme en zijn symbiotische aard, maar ook hoe het werd ontdekt en de implicaties die deze ontdekking mogelijk heeft voor verschillende onderzoeksgebieden. Het verhaal van D. huaorani is fascinerend en beslaat tientallen jaren en brengt etnobotanie, wetenschappelijk onderzoek en de waarde van de historische kennis van inheemse gemeenschappen in kaart.

De wereld van korstmossen: een symbiotische relatie

Korstmossen zijn ongelooflijke organismen die bestaan ​​uit de symbiotische relatie tussen een schimmel en een schimmel alge or cyanobacterie, waarbij elk organisme intrinsiek met elkaar verbonden is. De schimmelpartner, genaamd de mycobiot, is de structuur die bescherming en een raamwerk biedt voor de groei van het korstmos. De algen- of cyanobacteriële partner (de fotobiont) maakt gebruik van de zon om voedingsstoffen te genereren via fotosynthese. Deze symbiotische relatie betekent dat korstmossen succesvol kunnen zijn in veel verschillende omgevingen, van het noordpoolgebied tot de woestijn. Ze kunnen op vrijwel elk oppervlak groeien, inclusief rotsen, bomen en zelfs gebouwen. Dit aanpassingsvermogen maakt ze een algemeen verschijnsel in ecosystemen over de hele wereld.

Het geslacht Dictyonema, waartoe ook het psychedelische korstmos D. huaorani behoort, is van bijzonder belang onder korstmossen.

Deze specifieke korstmossen worden gevormd door het samenvoegen van een basidiomycete schimmel en een cyanobacterie. Dit is een combinatie die slechts in ongeveer 1% van alle bekende korstmossoorten voorkomt. Deze zeldzaamheid, gecombineerd met de ontdekking van de psychoactieve stoffen in D. huaorani, heeft hernieuwde belangstelling gewekt van veel onderzoekers en enthousiastelingen. De unieke symbiotische relatie tussen de verschillende elementen in Dictyonema-korstmossen heeft zich in de loop van millennia ontwikkeld, wat heeft geresulteerd in de productie van een verscheidenheid aan secundaire metabolieten, waarvan sommige met psychoactieve eigenschappen.

De ontdekking van Dictyonema Huaorani

Het moderne verhaal van D. huaorani begint met etnobotanisten Wade Davis en Jim Yost, die deze zeldzame soort tegenkwam tijdens onderzoek in het oosten van Ecuador (in 1981). Ze werkten samen met een kleine en geïsoleerde inheemse groep die bekend staat als de Woarani en ontdekten al snel dat hun gebruik van hallucinogenen verschilde van dat van andere bekende stammen uit het Amazonegebied. In tegenstelling tot de meerderheid van de inheemse gemeenschappen in de regio, die vonden dat psychedelische ervaringen gemeenschappelijk en gedeeld moesten worden, gebruikten de Waorani deze stoffen individueel.

De Woarani-sjamanen consumeerden in het geheim hallucinogenen en gebruikten hun waargenomen macht om vloeken over hun vijanden uit te spreken.

Davis en Yost ontdekten dat de Waorani twee belangrijke hallucinogenen gebruikten: een soort Banisteriopsis, een wijnstok die nauw verwant is aan ayahuasca, en een onbekend korstmos behorend tot het geslacht Dictyonema. Door meer te weten te komen over de traditionele spirituele praktijken van de Woarani en met hen samen te werken, konden Davis en Yost een monster van het korstmos verzamelen. Dit zou later cruciaal blijken bij het blootleggen van de geheimen ervan. Dit is een perfecte illustratie van de waarde van de samenwerking van de wetenschap met inheemse culturen en het benutten van hun spirituele gebruik en consumptiemethoden. Door op deze manier te werken, konden Davis en Yost dit uiterst zeldzame en potentieel belangrijke korstmos lokaliseren, dat anders misschien onbekend zou zijn gebleven voor de wetenschap. Deze samenwerking tussen onderzoekers en inheemse gemeenschappen is essentieel voor het behoud en de ondersteuning van de biodiversiteit en om ervoor te zorgen dat de honderden, soms duizenden jaren aan traditionele kennis worden vastgelegd en geleerd, waardoor de onophoudelijke druk van de modernisering en de daaruit voortvloeiende, steeds snellere, aantasting van het milieu wordt bestreden. .

Psychoactief potentieel

Drie decennia nadat het voor het eerst werd ontdekt door Davis en Yost, werd het monster dat ze verzamelden de focus van een baanbrekend wetenschappelijk onderzoek. In 2014 een team van onderzoekers onder leiding van Michaela Schmull begon de mysteries rondom D. Hourani te onderzoeken, waarbij gebruik werd gemaakt van geavanceerde technieken om de mogelijke psychoactieve eigenschappen ervan te onderzoeken. De eerste stap van deze analyse was het sequencen van het genoom. Dit bevestigde meteen dat het korstmos in feite een voorheen onontdekte soort was.

Ter ere van de inheemse groep die tot zijn ontdekking leidde, noemden de onderzoekers het Dictyonema huaorani.

Toen de identiteit van het korstmos was vastgesteld, begon het team met de zoektocht naar psychoactieve stoffen in zijn weefsels. Ze hebben eerst een kleine hoeveelheid korstmos geëxtraheerd en vervolgens gebruikt vloeistofchromatografie-massaspectrometrie (LC-MS) om de inhoud ervan te analyseren, op zoek naar tekenen van psychedelica. De resultaten waren intrigerend en suggereerden de aanwezigheid van verschillende verbindingen.

De gegevens wezen op het mogelijke bestaan ​​van:

• tryptamine
• psilocybine
• 5-MeO-DMT
• 5-methoxytryptamine (5-MeOT)
• 5-MeO-NMT
• 5-methoxytryptamine (5-Mt)

binnen de chemische samenstelling van het korstmos.

Omdat het verouderde monster zich echter niet in de beste staat bevond en de onderzoekers geen andere exemplaren ter vergelijking hadden, konden ze de aanwezigheid van deze verbindingen niet definitief bevestigen. Tryptamine en psilocybine werden beschouwd als de meest waarschijnlijke chemicaliën in D. Hourani, omdat bekend is dat psilocybine van nature voorkomt in veel soorten schimmels. Andere verbindingen, zoals 5-MeO-DMT, waren nog nooit eerder in een schimmel of korstmos aangetroffen. Dit betekent uiteraard dat de aanwezigheid van deze verbindingen mogelijk speculatiever is. De ontdekking van psychoactieve verbindingen in D. huaorani maakt nieuwe wegen mogelijk voor onderzoek naar de chemie en farmacologie van korstmossen als geheel. Naarmate er meer onderzoek wordt gedaan naar dit unieke organisme, kunnen wetenschappers nog meer nieuwe en potentieel heilzame verbindingen ontdekken en inzicht krijgen in hoe en waarom deze soorten psychedelische verbindingen produceren. Het is geen overdrijving om te zeggen dat de identificatie van psychoactieve stoffen in een korstmos ons fundamentele begrip van de verspreiding en evolutie van deze moleculen in de natuur op de proef stelt.

De obstakels van psychedelisch onderzoek

De studie van D. huaorani wordt geconfronteerd met soortgelijke uitdagingen als de bredere kwesties van al het psychedelische onderzoek. Het grootste obstakel is de schaarste aan monsters. Het monster van David en Yost van het korstmos is nog steeds het enige beschikbare exemplaar van het organisme voor wetenschappelijk onderzoek. De overeenkomstige zeldzaamheid van D. huaorani betekent dat het verzamelen van nieuwe monsters ongelooflijk moeilijk is. Combineer dit met de onwil van de Waorani om het korstmos met buitenstaanders te delen vanwege de historische en culturele betekenis ervan, en onderzoekers hebben een uitdagende taak. Dit beperkt het vermogen van onderzoekers om verder, gedetailleerder onderzoek uit te voeren om de psychoactieve stoffen te bevestigen die vermoedelijk in D. huaorani voorkomen.

Een andere belangrijke uitdaging is uiteraard de schijnbaar eindeloze (zinloze) War on Drugs en de daaruit voortvloeiende beperkingen op psychedelisch onderzoek. De moeilijkheid om zuivere referentieverbindingen te verkrijgen voor zelfs gewone en bekende stoffen zoals psilocybine en 5-MeO-DMT beperkt de mogelijkheden van wetenschappers om hun bevindingen te vergelijken.

De uitdagingen waarmee onderzoekers worden geconfronteerd het bestuderen van D. huaorani en bijna alle andere psychoactieve organismen onderstreept de noodzaak van een meer open, rationele benadering van psychedelisch onderzoek door de nu algemeen aanvaarde voordelen van deze stoffen te erkennen. Door te werken aan het overwinnen van de juridische en culturele barrières die hun studie beperken, zullen wetenschappers de effecten ervan op de menselijke geest beter kunnen begrijpen en hun potentiële toepassingen in de geneeskunde, therapie en persoonlijke groei kunnen onderzoeken.

Voortdurende verkenning van de natuurlijke wereld

De ontdekking van Dictyonema huaorani herinnert aan de vele geheimen die verborgen blijven in de natuurlijke wereld. Van de oceanen tot de regenwouden: talloze organismen zijn nog steeds volledig onbekend en onbestudeerd.

Elk van deze organismen heeft het potentieel om ons begrip van het leven op aarde te veranderen.

Terwijl we doorgaan met het verkennen van de biodiversiteit van de planeet en het onderzoeken van de potentiële medicinale en spirituele toepassingen van psychedelica, zouden ontdekkingen zoals D. huaorani ons moeten inspireren. Het benaderen van de natuurlijke wereld met een gevoel van verwondering en respect voor de complexiteit ervan zal zoveel opleveren voor de toekomst. De plotselinge ontdekking van dit zeldzame psychedelische korstmos benadrukt het belang van het behoud en de bescherming van de ecosystemen in de wereld.

Het Amazone-regenwoud, waar D. hourani werd ontdekt, wordt geconfronteerd met steeds grotere druk van buitenaf. Bedreigingen, waaronder ontbossing, klimaatverandering en de druk van menselijke activiteit, vernietigen actief ons vermogen om deze potentieel levensveranderende stoffen te ontdekken. WHet beschermen van deze onvervangbare habitats, samen met de onschatbare inheemse kennis die daarin vervat zit, is van cruciaal belang om de kans op toekomstige ontdekkingen te behouden. Door te investeren in de bescherming en studie van deze mensen, plaatsen en organismen kunnen we de schoonheid van de natuurlijke wereld behouden, onze kennis van psychedelica verdiepen en beginnen hun ware potentieel te benutten.

David Blackbourn | Communityblogger bij Chemical Collective

David is een van onze communitybloggers hier bij Chemical Collective. Als je geïnteresseerd bent om lid te worden van ons blogteam en betaald te worden om te schrijven over onderwerpen waar je gepassioneerd over bent, neem dan contact op met David via e-mail op blog@chemical-collective.com