Psychedelische wortels: een sterke basis leggen

Introductie

Dit artikel is het eerste deel van een uitgebreide serie over de geschiedenis van psychedelica. Historicus Nicolas Lewkowicz onderzoekt de vroege fundamenten voor psychedelisch onderzoek die halverwege de 20e eeuw werden gelegd en enkele van de grondleggers van psychedelica.

Als 21e eeuw psychonauten, we moeten weten waar we vandaan komen om te weten waar we heen gaan. Hoewel de huidige psychedelische renaissance zich nog maar een paar jaar aan het ontvouwen is, gaat de oorsprong van psychedelische therapie en onderzoek veel verder terug tot halverwege de 20e eeuw.th eeuw.

Vroeg experimenteren na de Tweede Wereldoorlog

Het eerste gebruik van psychedelica voor therapeutische doeleinden begon in de vroege jaren vijftig. In heel Europa en de Verenigde Staten waren mensen zwaar getraumatiseerd als reactie op de verschrikkingen van de Tweede Wereldoorlog. Er was ook een wijdverbreide omgeving van angst als gevolg van de spanningen in de Koude Oorlog tussen de VS en de USSR, wat leidde tot hoge niveaus van angst en bezorgdheid.

Deze sociale en politieke angsten leidden tot een wijdverbreide zoektocht naar coping-mechanismen in een vluchtige sociale ruimte. Met de culturele revolutie van de jaren zestig begonnen mensen ook de traditionele maatschappelijke normen in twijfel te trekken. De vragen en experimenten van die tijd leidden tot een drang naar zelfbewustzijn die de zoektocht naar een bewustzijnsverruiming motiveerde.

Baanbrekend werk van Albert Hofmann en andere sleutelfiguren

In de jaren vijftig begon psychedelische therapie met haar fundamentele en baanbrekende werk dankzij onderzoekers als Albert Hofmann, John Smythies, Ronald Sandison en Humphry Osmond. Hoewel ze op verschillende gebieden werkten, waren deze baanbrekende pioniers verenigd door hun interesse in het vinden van nieuwe behandelingen voor verslaving en geestesziekten.

De belangrijkste reden voor vroeg psychedelisch onderzoek was dat het gebruik van psychedelische stoffen, zoals LSD en mescaline, de chemische onevenwichtigheden kon corrigeren die bijdragen aan verslaving en psychische aandoeningen. We hebben nu steeds meer empirisch bewijs dat dit waar is. Een studie uit 2020 toonde bijvoorbeeld aan dat psilocybine effectieve verlichting kan bieden voor respectievelijk posttraumatische stressstoornis (PTSS) en therapieresistente depressie." [1] Daarnaast is er ook een groeiend aantal bewijzen over het potentieel van psychedelica voor de behandeling van middelenmisbruik. [2]

Hofmanns ontdekking van LSD

In dit vroege tijdperk effenden verschillende sleutelfiguren de weg voor later onderzoek. Een van de belangrijkste bijdragers uit dit tijdperk is Albert Hofmann, die eind jaren dertig LSD synthetiseerde. Hofmann ontdekte per ongeluk LSD in het laboratorium, maar begon de psychedelische ervaring in buitenaardse termen te beschouwen. Hoewel Hofmann toegewijd was aan empirische wetenschap, begon hij te geloven dat niet alleen het lichaam en de geest opnieuw werden bedraad door het gebruik van psychedelica. Hofmann beweerde dat er door die ervaring ook een genezing van de ziel plaatsvond [3]. In zijn autobiografie, LSD — Mijn probleemkind, stelt Hofmann een vroeg psychedelisch credo:

“We zullen moeten verschuiven van het materialistische, dualistische geloof dat mensen en hun omgeving gescheiden zijn, naar een nieuw bewustzijn van een allesomvattende realiteit, die het ervarende ego omarmt, een realiteit waarin mensen hun eenheid voelen met de bezielde natuur en al het andere. van de schepping.” [4]

Psychedelica als behandeling en therapie

Hofmann was niet de enige persoon die geïntrigeerd raakte door het helende potentieel van psychedelica. Sommigen in de medische wereld begonnen psychedelica serieus te nemen in de jaren vijftig. Tijdens zijn klinische werk in het St. George's Hospital, Londen, observeerde John Smythies de mogelijkheid dat schizofrenie een metabole afwijking zou kunnen zijn die een stof in de hersenen produceerde die chemisch vergelijkbaar was met mescaline. Deze ontdekking opende de weg voor een neurofarmaceutische behandeling van verslaving. Het werk van Smythies maakte de weg vrij voor het idee dat psychedelica cruciaal zijn voor het identificeren, begrijpen en behandelen van een breed scala aan psychische stoornissen.

Ronald Sandison was een andere belangrijke figuur in het gebruik van psychedelica voor psychotherapeutische doeleinden. In het begin van de jaren vijftig, na een ontmoeting met Albert Hofmann, bood Sandison LSD aan aan mensen die niet reageerden op de behandeling van depressie en neurose [5]. Sandison opende ook de eerste LSD-eenheid in een Brits ziekenhuis, wat een enorm enthousiasme opwekte in de medische wereld in verschillende delen van de wereld.

Geestverruiming en genezing

Humphry Osmond speelde een cruciale rol bij het opzetten van een onderzoekscultuur op het gebied van psychedelica. Osmond bedacht voor het eerst de term 'psychedelica' om te verwijzen naar stoffen die creatieve en/of rustgevende manifestaties voor de geest zouden kunnen veroorzaken. "Psychedelisch" is een term van Griekse oorsprong, een combinatie van de woorden geest (geest) en delein (te manifesteren). 

Als onderdeel van zijn werk in het Weyburn Mental Hospital in Saskatchewan, Canada, experimenteerde Osmond met psychedelica bij psychiatrische patiënten. Osmond beweerde dat schizofrenie voortkwam uit verstoringen in de perceptie van de realiteit die mensen met deze ziekte ervaren. Dienovereenkomstig theoretiseerde hij dat psychedelica het potentieel hadden om te worden gebruikt als een geestverruimend middel om de chemische onevenwichtigheden te herstellen die aanleiding gaven tot die perceptuele vervorming. 

De verleiding van het mystieke

Interessant is dat Humphry Osmond, net als in het geval van Albert Hofmann, psychedelica beschouwde als een middel om een ​​mystieke ervaring te bereiken en om psychische stoornissen te behandelen. Hij erkende dat de stoffen het potentieel hadden om een ​​volledige verandering teweeg te brengen in hoe individuen zichzelf zagen. Osmond correspondeerde met Aldous Huxley, de auteur van Brave New World en een belangrijke literaire figuur van het tijdperk. Huxley verwees naar de ervaring van psychedelica als een middel om de deuren van de waarneming te openen en de geest te verbreden van mensen die een starre manier van denken hadden gekregen vanwege de angstaanjagende, repressieve omgeving van de vroege Koude Oorlog. In The Doors of Perception, spreekt Huxley over het transformerende potentieel van mystieke ervaringen die mogelijk worden gemaakt door psychedelica:

"Verlicht zijn is je bewust zijn, altijd, van de totale realiteit in haar immanente anders-zijn - je ervan bewust zijn en toch in een toestand blijven om als dier te overleven. Ons doel is om te ontdekken dat we altijd zijn geweest waar we moesten zijn..” [6]

De creatie van een psychedelische cultuur

Veel van het werk dat in de jaren vijftig aan psychedelica werd gedaan, was experimenteel en baanbrekend. Helaas werd tegen het einde van het decennium duidelijk dat de medische wereld niet bereid zou zijn om wijdverbreid onderzoek naar het gebruik van psychedelica voor psychotherapeutische doeleinden te ondersteunen.

Hoewel het harde optreden tegen psychedelica pas in het begin van de jaren zeventig zou beginnen, begon de reguliere medische gemeenschap tegen het einde van de jaren vijftig het gebruik van psychedelica al af te keuren vanwege de manier waarop het botste met de farmaceutische industrie met winstoogmerk.

Een weg vrijmaken voor de toekomst

Het baanbrekende werk dat in de jaren vijftig werd ondernomen, vormde een cruciale opstap voor het opzetten van een onderzoekslijn naar psychedelica, evenals naar de opwinding van de psychedelische cultuur. Het werk van Hofmann, Smythies, Sandison en Osmond en anderen brak de weg voor later onderzoek en hielp psychedelica tot stand te brengen als een instrument dat zou kunnen dienen om de vervreemding van de westerse geest aan te pakken.

Het artikel van volgende week gaat verder met het onderzoeken van de psychedelische geschiedenis terwijl we Albert Hofmann, zijn toevallige ontdekking van LSD en de effecten van psychedelica op zijn leven, werk en voortdurende erfenis nader bekijken. 

Nicolas Lewkowicz | Communityblogger bij Chemical Collective

Nicolas is een van onze communitybloggers hier bij Chemical Collective. Als je geïnteresseerd bent om lid te worden van ons blogteam en betaald te worden om te schrijven over onderwerpen waar je gepassioneerd over bent, neem dan contact op met David via e-mail op blog@chemical-collective.com