Terence McKenna's voorwaartse ontsnapping: absolute mogelijkheid tot onvermijdelijke samensmelting

Disclaimer: de standpunten en meningen in dit artikel zijn die van de auteurs en weerspiegelen niet noodzakelijk het officiële beleid of standpunt van Chemical Collective of enige gelieerde partij.

Wat is de voorwaartse ontsnapping?

Het is een geweldig album en een triphopklassieker, maar de albumnaam heeft veel meer betekenis en geschiedenis. Dit kan een oppervlakkige pre-ramble zijn, maar ik acht het nodig om een ​​deel van de invloed te delen die Terence McKenna's Forward Escape heeft.

De uitdrukking "een voorwaartse ontsnapping" werd bedacht door niemand minder dan McKenna zelf. Het beschrijft de ontsnapping van het historische proces waarbij de beschaving langzaam naar een hoogtepunt bouwt, voordat ze instort en dan aan een nieuwe cyclus begint. Dit proces is het resultaat van technologische ontwikkeling en gemeenschappelijke en herhaalde culturele en ideologische patronen. Dit betekent dat oude maatschappelijke (technologische of ideologische) pieken mogelijk veel ernstiger waren dan onze huidige maatschappelijke status. Ik bedoel niet zozeer 'oud' en 'huidig' te zeggen, als wel iets over het eeuwige aan te geven - het idee dat andere samenlevingen het in andere tijden misschien echt beter hadden. We snakken naar nostalgie naar het bewust onbekende, onbewust levendige, ingebakken in ons DNA. Deze samenvatting is problematisch en daarom ben ik van plan commentaar, bewijs en uitleg te geven voor deze overkoepelende theorie.

De noodzaak van een voorwaartse ontsnapping is overal om ons heen duidelijk, al was het maar binnen de grenzen van gedocumenteerd historisch bewijs en actuele gebeurtenissen. Al vóór het vastleggen van de geschiedenis hebben de aan het werk werkende krachten gezocht naar hogere ordes van ordening - die uiteindelijk allemaal onvermijdelijk worden verteerd door de voorwaartse beweging van de tijd. Al onze worstelingen en prestaties zullen uiteindelijk worden uitgewist wanneer de zon het einde van zijn leven bereikt. Dat is de doorgang van een continuüm. Toch is dit niet de 'voorwaartse ontsnapping' waar McKenna over sprak.

De implicaties van de noodzaak van een voorwaartse ontsnapping alleen op het niveau van de mensheid zijn behoorlijk complex. McKenna geloofde bijvoorbeeld dat onze 'heersercultuur' verantwoordelijk is voor het leiden van een pad naar een catastrofe. Hij zei: "Elke keer dat een cultuur in de problemen komt, werpt het zichzelf terug in het verleden, op zoek naar het laatste verstandige moment dat het ooit heeft gekend." Maar natuurlijk is ieders mening over wat "het laatste gezonde moment" was anders. Op het hoogtepunt van de Grote Depressie, of op het ergste moment van de Tweede Wereldoorlog, dachten mensen misschien terug aan de eenvoudigere tijden van de jaren twintig.

Terence McKenna geloofde dat het laatste gezonde moment dat we als soort deelden, 15,000 jaar geleden op de vlakten van Afrika was. Hij theoretiseerde dat het menselijk ras een plant-mens symbiose onderging met psilocybine-paddenstoelen, die de Afrikaanse vlakten verspreidden. Dit idee staat bekend als "Stoned Ape Theory" en wordt beschouwd als de "aangeboren nostalgie" in de voorwaartse ontsnapping.

Sub-Sahara Shangri-La

Het zou ongepast van mij zijn om een ​​uitgebreid deel van deze tekst niet te vervreemden van McKenna's 'laatste gezonde moment' dat de mensheid in de prehistorie op de met paddenstoelen bezaaide vlaktes van Afrika doorbracht, een onderdeel van zijn Stoned Ape Theory. In de kern suggereert de Stoned Ape Theory dat de evolutionaire link tussen Homo erectus en Homo sapiens werd direct veroorzaakt door hun inname van paddenstoelen langs de Afrikaanse savanne. De neurogene aard van psilocybine is hiervan het bewijs. 

Het feit dat het menselijk brein in slechts twee miljoen jaar in omvang is verdrievoudigd, is een cruciale veronderstelling van de Stoned Ape-theorie. Dennis McKenna verwoordde het zo: “Het is niet zo eenvoudig om te zeggen dat ze psilocybine-paddenstoelen aten en plotseling muteerden de hersenen, ik denk dat het ingewikkelder is dan dat, maar ik denk dat het een factor was. Het was als software om deze neurologisch moderne hardware te programmeren om te denken, kennis te hebben, taal te hebben - omdat taal in wezen synesthesie is. Taal is de associatie met schijnbaar betekenisloos geluid, behalve dat het is geassocieerd met het complex van betekenis.”

Het is duidelijk een feit dat alle medicijnen die synaptische serotonineconcentraties moduleren neurogenese beïnvloeden. Het is aangetoond dat serotonerge psychedelica binnen deze klasse direct een permanente toename van neuritogenese en/of spinogenese veroorzaken. zowel in vitro en in vivo. Met andere woorden, serotonerge psychedelica (zoals de psilocybine die onze voorouders Homo erectus verbruikt op de vlakten van Afrika) creëren nieuwe neurale paden en genereren hersenmaterie.

Vertigo op de rand van morgen

Hoe verhoudt dit alles zich tot de voorwaartse ontsnapping? De wieg van de gehoornde paddenstoelgodin. Afrika. Het laatste verstandige moment dat we als soort deelden. Ik geef toe, de implicaties zijn enorm en veel te complex om meteen te begrijpen. Terence verklaarde dat de westerse beschaving al lang in de problemen zit, en persoonlijk kan ik het daarover niet meer met hem eens zijn. Onze gedeelde heimwee naar het oude aangeboren is luider dan ooit. Terwijl we verder gaan naar de toekomst, klinkt het citaat van F. Scott Fitzgerald waar, en worden we "onophoudelijk teruggevoerd naar het verleden". 

De nostalgie die zich in een embryonale staat in ons DNA bevindt, is gedurende millennia doorgegeven in een voorouderlijke cascade. Zonder de voorwaartse ontsnapping versnellen we naar een onuitsprekelijke, onuitsprekelijke catastrofe die zich pas met de tijd zal openbaren. Dit gevoel van terminale existentiële angst dat we steeds meer hebben gedeeld, is onze duizeligheid aan de rand van de geschiedenis. We hebben onszelf in een hoek van de tijd gezet, en de enige uitweg is door fundamentele verandering - om het cyclische patroon van historische piek en ineenstorting te doorbreken. Wat ligt er aan de andere kant? Misschien kan alleen de geschiedenis ons herinneren aan de onvermijdelijke lange val die voor ons ligt als we niet leren onze egoïsche, tribale aard te overwinnen en ons als soort te verenigen. We noemen dit de voorwaartse ontsnapping.

McKenna bracht graag de tweede wet van de thermodynamica ter sprake bij de bespreking van de voorwaartse ontsnapping, die stelt dat alle materie zich beweegt naar een toestand van maximale complexiteit of chaos, bekend als entropisch evenwicht. Terence, commentaar gevend op de toenemende complexiteit van het universum, zei: “Nou, als je een universum hebt dat voortbouwt op verworven nieuwigheid en steeds sneller bouwt, dan heb je een universum dat zijn deel van de tijd opslokt, als je wilt. Een universum dat veel sneller naar zijn definitieve ontknoping bouwt dan de entiteiten, de wezens die erin zijn ingebed, zouden kunnen veronderstellen."

Als dit citaat geldig is, leent het zich verder voor het idee van collectieve nostalgie naar 'het laatste gezonde moment'. De duizeligheid die we als samenleving ervaren, is een maatstaf voor onze onbewuste perceptie van de opkomst van nieuwheid. We zijn ons er intuïtief van bewust dat niets oneindig kan blijven groeien en dat op een dag alle dingen, inclusief alles wat de mensheid heeft bereikt, in het niets zullen verdwijnen. In dit licht is het geruststellend dat alle dingen na een onvermijdelijke samensmelting terugkeren naar dezelfde plaats van absolute mogelijkheid. 

De snelle versnelling van nieuwigheden op de schaal van onze cultuur en technologie alleen al geeft de fractale aard van tijd aan. De hoeveelheid tijd die we in elke fase van dit proces besteden, zal krimpen en krimpen totdat "overgangen van het ene domein naar het andere daadwerkelijk kunnen worden opgemerkt binnen het leven van individuele mensen." 

Terence geloofde dat de instellingen die al deze snelle versnelling mogelijk maken, geen idee hebben hoe ze dit kunnen stoppen of beheersen. Op dit moment zijn overheidsinstanties alleen in staat om de terreur van de apocalyps te verzachten. Vervuiling, ongekende bevolkingsgroei en uitputting van hulpbronnen zijn slechts een paar manieren waarop de machthebbers dit in gang hebben gezet.

Het is ook logisch in het steeds groter wordende gebied van technologie dat McKenna betoogde dat de planeet is gekrompen tot een enkel informatief punt, iets dat hij informatieve tangentiële aard noemde. Dit is aannemelijk omdat de komst van internet een staat van op handen zijnde kennis heeft gecreëerd voor iedereen die er toegang toe heeft. De snelle en ongecontroleerde vooruitgang van technologie, stelt McKenna, laat de mensheid in het stof achter. Om deze cyclus te doorbreken, moeten we de tijd nemen om onze opvattingen volledig te verkennen voordat we doorgaan naar de volgende iteratie. 

Archaïsche opwekking, of wat daarachter ligt

Een van mijn favoriete zinnen ooit gesproken door Terence McKenna luidt als volgt: "We leven, we zijn de erfgenamen, van alle complexiteit die ons voorafging." Een deel van wat we hebben geërfd, is een soort tijdreductie; het idee dat de toekomst en het verleden vervagen tot onkenbaarheid, en hier bevinden we ons in het centrum van een voortdurende staat van onwetendheid over de waarheid in alle richtingen zover het oog reikt in de ruimtetijd. De hyperdimensionale doorbraak die we als soort moeten ondergaan, is een soort sjamanistische sprong naar een staat van universeel begrip van alle informatie, alle ideeën en alle acties, op alle plaatsen en tijden. De weg ernaartoe, stelt Terence McKenna, is de psychedelische ervaring.

Sjamanen kijken niet met reductionistische ogen naar de wereld. Ze zien een doel, een begin en einde, en "de plaats waar de ouroborische slang zijn staart in zijn mond neemt." Zonder dit sjamanistische bewustzijn blijven we achter met een enorme en onverzettelijke angst voor de toekomst. McKenna beweert dat sjamanisme een fractaal gezichtspunt is. Door naar de ene sjamaan te kijken, kunnen we de geschiedenis of gelijkenis in elke andere sjamaan zien. Dit is heel logisch voor mensen binnen de sjamanistische of psychedelische gemeenschap; het sjamanistische archetype is vrij consistent in de geschiedenis en culturen.

De lineariteit van onze samenleving probeert het individu te vernietigen. Het dwingt een massapsychose af en vergelijkt het zelf met een radertje in een machine. Dit kan niet verder van de waarheid zijn. McKenna legt uit dat processen die op grote schaal plaatsvinden niet dezelfde gevoeligheid voor iets hebben als het individu en veel meer een stimulus-responsscenario zijn. 

Wat we achterlaten als we verder gaan, is een eenzame planeet van technologie en ideologieën: alle ismen kunnen niet overleven. Onze zwakke mechanische technologieën kunnen dat evenmin, want het vernietigt wat het leven geeft bij het maken van zijn eigen consumptie. Dus het enige dat overblijft is een vervuilde woestenij, het verst verwijderd van die grote realiteit op de vlaktes van Afrika, in de wieg van de gehoornde paddenstoelgodin. 

Onze gedeelde geschiedenis als soort is om verschillende redenen belangrijk. Maar het laat vooral zien dat we hier kort samen zijn op een lichtblauwe stip. Het toont de gemeenschappelijkheid van het menselijk karakter, en bovenal bewijst het dat we op hetzelfde avontuur zijn betrapt. Niemand is irrelevant, en iedereen doet er volledig toe. Wat er ook met ons gebeurt, het zal ook het lot zijn van een ontelbare reeks processen en omstandigheden, zoals die volledig ongekend zijn. Wat ik vooral hoop, is dat de menselijke soort de voorwaartse ontsnapping ingaat met een sjamanistisch bewustzijn van het zelf zonder het ego. De hulpmiddelen waarmee we deze universele sprong voorwaarts kunnen maken, zijn psychedelica zoals de psilocybine die onze hersenen ertoe aanzette om groter te worden. Ik geloof dat het met psychedelica is dat we dat zullen doen evolueren als soort.

A. Mayhugh | Communityblogger bij Chemical Collective

A. Mayhugh is een van onze communitybloggers hier bij Chemical Collective. Als je geïnteresseerd bent om lid te worden van ons blogteam en betaald te worden om te schrijven over onderwerpen waar je een passie voor hebt, neem dan contact op met Matt via e-mail op matt@chemical-collective.com