Kunnen niet-hallucinogene psychedelica helpen bij de behandeling van schizofrenie?

Disclaimer: de standpunten en meningen in dit artikel zijn die van de auteurs en weerspiegelen niet noodzakelijkerwijs het officiële beleid of standpunt van het Chemical Collective of aanverwante partijen.

Bij klinische onderzoeken naar psychedelica worden patiënten met een geschiedenis van psychotische ervaringen, een psychotische stoornis zoals schizofrenie of een stemmingsstoornis met psychotische symptomen doorgaans uitgesloten. (Andere uitsluitingscriteria omvatten – wederom doorgaans – een diagnose van een bipolaire stoornis of recente suïcidaliteit.) De reden om mensen met psychotische symptomen uit te sluiten van onderzoeken naar psychedelische therapie is uit bezorgdheid over het uitlokken van een psychotische episode of het verergeren van psychotische symptomen.

Personen met een familiegeschiedenis van psychotische of bipolaire stoornissen worden ook vaak uitgesloten van deze onderzoeken – vanwege de zorg dat een aanleg voor de stoornis het risico op het ontwikkelen van gerelateerde symptomen na het nemen van psychedelica vergroot. Sommige onderzoekers op dit gebied hopen echter dat niet-hallucinogene psychedelica – analogen van psychedelische verbindingen 'met de trip eruit' – een geschikte behandelingsoptie kunnen zijn voor schizofrene patiënten. (De journaliste Shayla Love schreef een stuk voor De Atlantische (over de reden waarom niet-hallucinogene psychedelica niet zo niet-trippy zijn als we dachten.)

Psychedelica en schizofrenie

Er is een lange geschiedenis van psychedelica die in verband worden gebracht met schizofrenie. Nadat de Zwitserse chemicus Albert Hofmann in 1943 de geestverruimende eigenschappen van LSD ontdekte, raakten onderzoekers in de Verenigde Staten en Canada gefascineerd door de verbinding vanwege het potentieel om het mysterie van schizofrenie op te lossen, door psychose na te bootsen (daarom werd het een 'psychomimetisch'). De term 'psychotomimetic', zoals toegepast op LSD, verscheen voor het eerst in de Amerikaanse pers in de vroege jaren 1950. Het gebruik van de term werd echter verlaten toen onderzoekers ontdekten dat LSD een scala aan toepassingen had, zoals de behandeling van alcoholisme.

Ondanks dat onderzoekers in de jaren 50 de term psychotomimetisch verruilden voor een positievere term ('psychedelisch': een verbinding met geest-manifesterende effecten), zijn er nog steeds associaties tussen psychedelica en psychose. Sommige van deze associaties zijn gebaseerd op angsten rondom deze verbindingen (bijvoorbeeld de angst dat iemand een permanente psychose zou kunnen ontwikkelen na het nemen ervan, of het idee van de 'acid accidentty'). De bezorgdheid dat psychedelica psychotische symptomen kunnen veroorzaken of verergeren, is echter niet ongegrond.

Enerzijds bleek uit een bevolkingsonderzoek uit 2015 inderdaad geen verband tussen psychedelisch gebruik en psychoseen onderzoek uit 2024 vond gereduceerd psychotische symptomen bij adolescenten die psychedelica gebruikten. Niettemin moet dit onderzoek worden afgewogen tegen andere observaties en gegevens. We weten bijvoorbeeld dat psychedelica een tijdelijke psychotische staat kunnen veroorzaken bij mensen, zelfs als ze geen familiegeschiedenis van psychose hebben. Deze staat kan worden gekenmerkt door waanideeën, verontrustende hallucinaties en verward denken en spreken. Bovendien hebben mensen met psychotische ervaringen en stoornissen gerapporteerde voordelen van het nemen van psychedelica – waaronder persoonlijke groei, mystieke toestanden, toegenomen spiritualiteit, inzicht en gevoelens van liefde en waardering – een minderheid rapporteert negatieve ervaringen. Deze omvatten symptoomverergering, dysforie en terreur, terwijl anderen met deze aandoeningen gemengde ervaringen hebben beschreven.

Bovendien, terwijl het onderzoek uit 2024 een vermindering vond in psychotische symptomen gerelateerd aan psychedelica-gebruik, was het verhaal anders bij degenen die een genetische kwetsbaarheid voor schizofrenie hadden. In dit geval werd psychedelica-gebruik geassocieerd met toegenomen manische symptomen. We moeten ook in gedachten houden dat de reden dat onderzoekers weinig verband zullen vinden tussen psychedelica en schizofrenie is dat de laatste slechts 0.5-1% van de wereldbevolking treft. Dus als het slechts deze kleine minderheid van mensen is die een hoger risico loopt op het ontwikkelen van het begin van psychotische symptomen, of het verergeren van bestaande symptomen, na psychedelica, dan is het logisch dat dit zou worden beschouwd als een zeldzaam risico van psychedelica-gebruik.

Niettemin betekent dit nog steeds dat mensen met een persoonlijke of familiegeschiedenis van schizofrenie worden uitgesloten van klinische proeven met psychedelica en waarschijnlijk in de toekomst worden uitgesloten van deelname aan legale, gereguleerde psychedelische therapie. Buiten dit medisch-therapeutische model kunnen mensen die leven met een psychotische stoornis, of een genetische kwetsbaarheid voor een stoornis, er ook voor kiezen om geen psychedelica te gebruiken. Psychedelica kunnen helpen om psychische nood te verminderen bij mensen die leven met depressie, angst, OCD, PTSS, verslaving en anorexia, maar schizofrene patiënten kunnen zich uitgesloten voelen van het genieten van dit voordeel. Dit kan hen achterlaten met conventionele behandelingen: gesprekstherapie (bijv. cognitieve gedragstherapie) en antipsychotische medicatie, die mogelijk niet voldoende effectief aanvoelen. Ook antipsychotica veroorzaken vaak schadelijke effecten.

Niet-hallucinogene psychedelica kunnen echter een veilige manier zijn om schizofrene patiënten enkele voordelen van klassieke psychedelica te bieden.

De mogelijke voordelen van niet-hallucinogene psychedelica voor schizofrene patiënten

In een 2022 papier gepubliceerd Moleculaire Psychiatrie, een groep onderzoekers “overweegt de mogelijkheid dat psychedelische drugs een rol kunnen spelen bij de behandeling van corticale atrofie en celverlies bij schizofrenie, en bij het verlichten van de negatieve symptomen die met deze pathologische manifestaties gepaard gaan.” Ze voegen toe:

De voornaamste zorg bij de behandeling van schizofreniepatiënten met psychedelische drugs is het opwekken of verergeren van psychose. We overwegen verschillende strategieën die kunnen worden geïmplementeerd om het gevaar van psychotogene effecten te verminderen en de behandeling van schizofreniepatiënten met psychedelica mogelijk te maken. Deze omvatten het gebruik van niet-hallucinogene derivaten, die momenteel de focus zijn van intensieve studie, implementatie van sub-psychedelische of microdosering, het benutten van entourage-effecten in extracten van psychedelische paddenstoelen en het blokkeren van 5-HT2A-receptor-gemedieerde hallucinogene effecten. Preklinische studies die gebruikmaken van geschikte diermodellen zijn een vereiste en klinische studies zullen zorgvuldig moeten worden ontworpen op basis van preklinische en translationele gegevens. Zorgvuldig onderzoek op dit gebied zou een aanzienlijke impact kunnen hebben op de behandeling van een van de ernstigste en sociaal invaliderende psychiatrische stoornissen en een opwindende nieuwe grens in de psychofarmacologie kunnen openen.

Laten we de vraag over microdosering van psychedelica voor schizofrenie even terzijde laten (er zijn methodologische problemen met microdoseringsstudies; de voordelen kunnen grotendeels worden toegeschreven aan het placebo-effect, hoewel microdosering kan neuroplasticiteit bevorderen). Ik wil me richten op het onderzoek naar niet-hallucinogene psychedelica.

Wetenschappers hebben niet-hallucinogene analogen ontwikkeld van verbindingen zoals ibogaïne en LSDDeze analogen worden ook wel aangeduid als psychoplastogenen or neuroplastogenentermen die de potentiële voordelen voor de hersenen benadrukken (d.w.z. verbeterde neurogenese en neuroplasticiteit) en de associatie met psychedelische effecten bagatelliseren.

De reden dat niet-hallucinogene psychedelica, of neuroplastogenen, nuttig kunnen zijn voor schizofrene patiënten is dat deze patiënten tekenen vertonen van structurele veranderingen in de hersenen, waaronder: verloren weefsel in verschillende delen van de hersenenTegelijkertijd zijn er enkele onderzoeken antipsychotica in verband brengen met schadelijke structurele veranderingen in de hersenen, dus schizofrene patiënten die medicatie nemen, kunnen hun symptomen verminderen en tegelijkertijd hun hersengezondheid negatief beïnvloeden. Niet-hallucinogene psychedelica kunnen daarentegen snelle en substantiële toenames in neurongroei en neurale verbindingen in die hersengebieden die bij schizofrenie zijn aangetast, mogelijk maken – waardoor psychotische symptomen worden verminderd – zonder de nadelige effecten die gepaard gaan met antipsychotica.

Naast deze verminderde fysieke risico's zou het 'tripless'-aspect van deze neuroplastogenen in theorie het risico op het ontstaan ​​of verergeren van psychotische symptomen na inname van psychedelica moeten voorkomen of minimaliseren.

Het psychologische risicoprofiel is ook lager omdat, als er geen trip is (of in ieder geval minimale psychedelische effecten), het risico op het ontwikkelen van andere psychedelische bijwerkingen wordt verminderd. Deze mogelijke risico's van psychedelica, die Jules Evans in kaart brengt via de Uitdagend project voor psychedelische ervaringenomvatten psychedelisch trauma, derealisatie, depersonalisatie, existentiële verwarring, angst, depressie en HPPD.

Dr. Rick Strassman – vooral bekend om zijn onderzoek naar DMT in de jaren 90 en zijn boek DMT: The Spirit Molecule (2000) – bepleit in zijn laatste boek niet-hallucinogene psychedelica, Het psychedelische handboek (2022). Dit omvat het gebruik van deze verbindingen voor aandoeningen zoals depressie. Ik deel Strassmans sentiment; ik ben het niet eens met een algehele afwijzing van niet-psychedelische psychoplastogenen alleen omdat bedrijven er winst uit kunnen halen of op basis van de overtuiging dat het gebruik ervan voor mentale gezondheid inferieur is aan het gebruik van psychedelica. Deze nieuw ontwikkelde verbindingen bieden veelbelovende voordelen en hebben voor veel mensen voordelen ten opzichte van psychedelica. Strassman stelt in zijn boek:

Hoewel klassieke psychedelica psychoplastogene effecten produceren, zijn hun geestverruimende eigenschappen mogelijk niet nodig, althans niet in diermodellen. Dit komt omdat niet-psychedelische doses psychedelica bij lagere dieren net zo psychoplastogeen zijn als psychedelische doses. Daarnaast zijn er verbindingen die nauw verwant zijn aan psychedelica die psychoplastogeen zijn, maar niet psychedelisch, wederom bij lagere dieren. Twee voorbeelden van deze laatste verbindingen zijn gemodificeerde versies van DMT en van ibogaïne. Onderzoek met diermodellen van depressie, drugsmisbruik en angst hebben positieve effecten van niet-psychedelische psychoplastogenen aangetoond.

Deze verbindingen kunnen ook nuttig zijn voor mensen die worstelen met een psychotische stoornis, zoals schizofrenie, die baat kunnen hebben bij de psychoplastogene effecten van psychedelica, maar die schade kunnen ondervinden van een psychedelische ervaring. Zoals Strassman benadrukt:

In de meeste gevallen triggeren psychedelica een psychische aandoening bij iemand met een aanleg, hetzij door een eerdere episode van bijvoorbeeld een bipolaire stoornis, paniekaanvallen of schizofrenie, en/of vanwege een familiegeschiedenis van dergelijke aandoeningen. De psychedelische drug gedraagt ​​zich als elke andere traumatische gebeurtenis die een acute episode van een ernstige psychologische stoornis kan triggeren.

Ideologische oppositie tegen niet-hallucinogene psychedelica zou gebaseerd kunnen zijn op de opvatting dat deze verbindingen het biomedische model van nood bevoordelen of dat ze geen verlichting kunnen bieden. waar genezing, aangezien ze geen psychedelische ervaring opleveren. Ik denk niet dat deze oppositie nuttig is. Het lijkt vooral nutteloos als we het hebben over schizofrenie en andere psychotische stoornissen. Er is behoefte aan, en vraag naar, nieuwe veilige en effectieve behandelingen voor deze aandoeningen, die voor veel mensen slopend en moeilijk te behandelen zijn. Zoals de auteurs van het artikel uit 2022 in Moleculaire Psychiatrie staat:

Patiënten met een recent ontstane ziekte die gekenmerkt wordt door prominente negatieve symptomen, zouden prominente kandidaten zijn voor een dergelijke behandeling. Deze patiënten zijn zeer resistent tegen momenteel beschikbare behandelingen. In deze populatie is het potentieel van psychedelica om neurogenese en synaptische plasticiteit te induceren een zeer wenselijke eigenschap gezien de associatie van negatieve symptomen met corticale atrofie.

Kortom, niet-psychedelische neuroplastogenen kunnen psychotische symptomen verlichten zonder patiënten bloot te stellen aan significante fysieke en psychologische risico's. Ze zouden deel kunnen uitmaken van een opwindende nieuwe grens in de behandeling van schizofrenie.

Sam Woolf | Communityblogger bij Chemical Collective | www.samwolfe.com

Sam is een van onze communitybloggers hier bij Chemical Collective. Als je geïnteresseerd bent om lid te worden van ons blogteam en betaald te worden om te schrijven over onderwerpen waar je gepassioneerd over bent, neem dan contact op met David via e-mail op blog@chemical-collective.com