Lysergamiden

Lysergamiden hebben zowel fenethylamine- als tryptaminegroepen ingebed in hun structuur, evenals een carboxamidegroep gehecht aan koolstof nummer acht. 

De farmacologische effecten van lysergamiden worden verondersteld voort te komen uit hun werkzaamheid als een gedeeltelijke agonist van de 5-HT2A-receptor, hoewel bekend is dat ze affiniteit hebben met een veel grotere verscheidenheid aan receptoren dan andere psychedelische verbindingen.

De (verrassend donkere) geschiedenis van lysergamides

De eerste ontdekte lysergamiden kwamen van een schimmel genaamd moederkoren die te vinden is op rogge en andere granen. Deze schimmel bevat zowel lyserginezuur als een voorloper van LSD, ergotamine. Inname van granen die moederkoren bevatten, leidde tot de aandoening die "ergotisme" wordt genoemd, die rond de eeuwwisseling van het eerste millennium grote schade aanrichtte. De ergste incidentie hiervan was op een nacht in het jaar 944 AD in Frankrijk, waar een groot deel van de bevolking onbewust roggebrood at dat besmet was geraakt met moederkoren. Twee uur later overstroomden mensen de straten, waarvan ze dachten dat ze gek waren. Meer dan 40,000 mensen stierven in de loop van een paar dagen in wat bekend werd als de "Ergot-epidemie". Interessant is dat de term 'weerwolf' voor het eerst werd gebruikt om mensen te beschrijven die last hadden van ergotisme.

Pas in 1938 ontwikkelde Albert Hoffman voor het eerst lyserginezuurdiethylamide of LSD terwijl hij met dezelfde schimmel werkte en de psychedelische revolutie van de 20e eeuw begon. 

Sindsdien is een groot aantal LSD-analogen ontdekt en gesynthetiseerd; sommige door Hoffman zelf in de jaren 60 (ALD-52 bijvoorbeeld) en vele in de afgelopen 10 jaar door het in Nederland gevestigde laboratorium Lizard Labs (waaronder 1P-LSD, 1cP-LSD, 1B-LSD en 1V-LSD) .