Decriminalisering versus legalisering van psychedelica: welk model is veiliger?

Disclaimer: de standpunten en meningen in dit artikel zijn die van de auteurs en weerspiegelen niet noodzakelijkerwijs het officiële beleid of standpunt van het Chemical Collective of aanverwante partijen.

Niet iedereen die voorstander is van veranderingen in het beleid voor psychedelische drugs heeft dezelfde beleidsresultaten voor ogen. Hoewel de basis voor deze wens om een ​​einde te maken aan de criminalisering van psychedelisch gebruik misschien dezelfde is – zoals de verdediging van cognitieve vrijheid – er kan onenigheid bestaan ​​over de beste manier om dit recht te verlenen, in termen van beleid.

Verschillen in mening over deze kwestie komen in essentie neer op de vraag of iemand een model van decriminalisering of legalisering voorstaat. Een belangrijk resultaat van beide modellen is het beëindigen van strafrechtelijke sancties voor het bezit en gebruik van psychedelica, maar het decriminaliseringsmodel eindigt bij dit doel. In landen en Amerikaanse staten waar psychedelica zijn gedecriminaliseerd, lopen mensen die psychedelica kweken of bezitten (voor persoonlijk gebruik) geen risico op arrestatie, opsluiting of inbeslagname van goederen. Maar het verkopen van psychedelica kan nog steeds illegaal zijn en er zullen ook geen erkende verkopers zijn die ze verkopen.

In een model van legalisatie daarentegen, zullen psychedelica legaal zijn om commercieel te verkopen. Erkende verkopers zullen ze aan het publiek mogen verkopen, met enige regelgeving, net zoals andere legale drugs regelgeving hebben rondom hun productie en verkoop. Verschillende Amerikaanse staten hebben gedecriminaliseerde natuurlijke psychedelica, terwijl de commerciële verkoop van psychedelica veel zeldzamer is; in Nederland zijn sommige psychedelica (bijvoorbeeld psilocybine truffels) legaal en worden ze verkocht in 'slimme winkels'Sommige staten die natuurlijke psychedelica hebben gedecriminaliseerd (bijvoorbeeld psilocybine-paddenstoelen) hebben ze ook gelegaliseerd, maar alleen voor het specifieke doel van geestelijke gezondheidsbehandeling, waarvoor een erkende begeleider nodig is.

Een belangrijke factor die bepaalt welk psychedelisch beleidsmodel iemand steunt, is veiligheid en schadebeperking. Zowel voorstanders van decriminalisering als van legalisering geloven dat niemand gestraft zou moeten worden voor het veranderen van zijn bewustzijn door middel van psychedelica, maar ze kunnen het oneens zijn over welke beleidshervorming het recht op cognitieve vrijheid respecteert en tegelijkertijd het welzijn van gebruikers effectief beschermt.

Ik wil graag een aantal van de belangrijkste argumenten samenvatten die mensen voor en tegen de legalisering (in plaats van decriminalisering) van psychedelica aanvoeren, met name vanuit het oogpunt van schadebeperking. (Ter verduidelijking: ik zal me richten op de legalisering van psychedelica voor persoonlijk of recreatief gebruik, dus een model waarbij mensen ze kunnen kopen voor niet-medische redenen, buiten een therapeutisch-medische context.)

Gemakkelijkere toegang zal resulteren in meer schade

De eerste reden waarom voorstanders van decriminalisering aarzelen om een ​​model van legalisering te ondersteunen, is gebaseerd op de overtuiging dat een gemakkelijkere en ruimere toegang tot psychedelica zal resulteren in meer psychedelica-gerelateerde schade – niet alleen moeilijke trips, maar ook uitgebreide moeilijkheden zoals het opwekken van eerste episodes van psychose en manie bij mensen die vatbaar zijn voor schizofrenie en bipolaire stoornis, door psychedelica veroorzaakte PTSS, depersonalisatie, derealisatie, angst, depressie, existentiële verwarring, spirituele noodsituaties en HPPD.

Er is echter de vraag hoe de prevalentie van psychedelisch gebruik zal veranderen na legalisatie (d.w.z. of bestaande gebruikers hun gebruik zullen verhogen en hoeveel mensen die nog nooit psychedelica hebben gebruikt, ze zullen gaan gebruiken). Dit zal ook te maken hebben met hoe psychedelica worden gereguleerd. Weinig nuchtere voorstanders van psychedelica steunen een ongebreidelde vrije markt van verkopers van psychedelica of zelfs een gereguleerd landschap waarin psychedelische producten net zo wijdverspreid en gemakkelijk te kopen zijn als alcohol of sigaretten. Tussen onbeperkte legalisering van psychedelica en een verbod zijn veel mogelijke opties. De non-profit Transform Drug Policy Foundation heeft deze opties voor regulering van psychedelica uiteengezet in een uitgebreide gids.

Zelfs als legalisatie leidt tot een toename van het gebruik (het is moeilijk voor te stellen dat er niet ten minste een eerste piek in het gebruik zou zijn na de verandering), kunnen bepaalde wettelijke vereisten helpen om schade door psychedelica te voorkomen en minimaliseren. Deze omvatten:

• Verkooppunten met één functie (d.w.z. psychedelica worden verkocht door gespecialiseerde verkopers, niet in supermarkten of kiosken)
• Waar verkopers van psychedelische middelen mogen opereren
• Functionele in plaats van promotionele verpakking (d.w.z. beperkingen op uiterlijk en bewegwijzering)
• Geen promotionele prijsdeals
• Minimumleeftijd voor toegang (niet jonger dan 18 jaar)
• Geen verkoop aan dronken personen
• Aankoophoeveelheidlimieten (alleen hoeveelheden die geschikt worden geacht voor persoonlijk gebruik)
• Verstrekking van informatie over schadebeperking op het verkooppunt
• Training van personeel om klanten te screenen op risicovolle kwetsbaarheden en consumenten door te verwijzen naar relevante drugs-/ondersteuningsdiensten als ze dat nodig hebben
• Gebruik wordt getolereerd in bepaalde commerciële ruimtes (bijvoorbeeld clubs en festivals), met begeleiding van toegewijd personeel dat is opgeleid in psychedelisch welzijn
• Reclamebeperkingen: geen marketing-, branding- of promotionele activiteiten voor detailhandels- of online verkooppunten, behalve functionele beschikbaarheid en prijsinformatie voor volwassenen; en geen medische claims
• Inspectie en handhaving van vergunningsvoorwaarden (eventueel in samenwerking met andere instanties indien relevant, zoals handelsnormen, gezondheids- en veiligheidsinspecties, douane, politie, etc.)
• Monitoring, evaluatie en herziening van het regelgevingskader (aanpassing en actualisering van regelgeving in reactie op nieuw bewijsmateriaal)

Een model van decriminalisering mist al deze beschermende maatregelen. Of legalisering meer schade zou veroorzaken dan decriminalisering, als gevolg van toegenomen gebruik, blijft onzeker. Dit komt omdat er veel onbekenden zijn. Het is bijvoorbeeld onduidelijk hoeveel verkopers van psychedelica er zouden opduiken, hoewel strenge vergunningseisen voor gespecialiseerde verkooppunten uiteindelijk het aantal verkopers dat zou opereren zouden beperken. In Amsterdam is de toename van nieuwe smartshops bijvoorbeeld bescheiden geweest; er zijn gevestigde verkopers en ze zijn voornamelijk beperkt tot bepaalde delen van de stad.

Ook is het niet duidelijk (na een mogelijke piek in gebruik na legalisatie) hoe populair psychedelisch gebruik in de loop van de tijd zal zijn. Legalisatie betekent niet dat elke bestaande gebruiker of potentiële gebruiker zich meer gemotiveerd zal voelen om psychedelica te kopen en te gebruiken. Het 'verboden fruit'-effect - dat verwijst naar de wens van mensen om zich bezig te houden met een verboden activiteit - betekent dat psychedelica een deel van hun aantrekkingskracht kunnen verliezen als ze worden gelegaliseerd. Onder de Nederlandse bevolking is er inderdaad geen sprake van een enorme toename van 'psychedelische slachtoffers' nu legale psychedelica genormaliseerd zijn (drugstoerisme is echter een ander verhaal).

Bovendien zal in een model van legalisatie en regulering de toegang tot psychedelica voor volwassenen gemakkelijker zijn, maar voor mensen onder de 18 (of 21) zal het moeilijker zijn. Als (over het algemeen) legale volwassenen beter opgeleid en volwassener zijn met betrekking tot drugsgebruik dan adolescenten, dan zou legalisatie kunnen leiden tot minder gevallen van bepaalde psychedelische gerelateerde schade.

Als psychedelica alleen worden gedecriminaliseerd, zal er geen kwaliteitscontrole zijn

Een veelgehoord argument om psychedelica te legaliseren, in plaats van ze alleen maar te decriminaliseren, is dat dit tot veiligere producten zal leiden. Bijvoorbeeld, in de ondergrondse markt, 25I-NBOMe (een giftige verbinding) wordt vaak verkocht als LSD. Andere verbindingen kunnen verkeerd worden verkocht (bijv. mescaline-analogen en TMA verkocht als mescaline), partijen kunnen vervalst zijn, de zuiverheid is onbekend en geadverteerde doses kunnen onnauwkeurig zijn. Al deze factoren verhogen de risico's, waaronder toxiciteit, fysieke risico's, psychologische risico's, overdosering en sterfte. Sommige psychedelica, zoals 2C-B, vereisen zeer kleine doses, dus als een chemicus of dealer een onnauwkeurige dosis adverteert, kan dit resulteren in een zeer stressvolle ervaring, die mogelijk medische interventie vereist.

Legaliseren en reguleren van psychedelica zou daarentegen veel kwaliteitscontroles introduceren, waardoor het risico op fysieke en psychologische bijwerkingen wordt geminimaliseerd. Er kan worden betoogd dat betere educatie onder een model van decriminalisering een effectieve vorm van schadebeperking is, maar dezelfde strategie bestaat (en kan verplicht en breder beschikbaar zijn) onder een kader van legalisering; plus, er zijn de extra voordelen van het verzekeren dat consumenten alleen toegang hebben tot pure, onvervalste, nauwkeurig gedoseerde producten.

Sommige psychedelica zijn te krachtig om commercieel verkocht te worden

Er kan een argument worden aangevoerd dat niet allen psychedelica zouden beschikbaar moeten zijn in gespecialiseerde winkels. Met betrekking tot de relatieve risico's van verschillende psychedelica en hun preparaten, stelt Transform,

Het algemene principe dat producten met een hoger risico een hoger niveau van interventie rechtvaardigen, geldt voor psychedelica net zo goed als voor andere drugs. Dat wil zeggen dat bepaalde soorten preparaten of preparaten met een hogere dosering aan strengere controles onderworpen moeten worden en dat boven een bepaalde risicodrempel een verbod op de verkoop ervan gerechtvaardigd kan zijn.

Transform noemt in hun gids vier psychedelica waarvan ze denken dat ze onder hun voorgestelde systeem van commerciële legalisatie vallen: psilocybine, mescaline, LSD en DMT. De meest krachtige psychedelica, 5-MeO-DMT, is echter legaal verkrijgbaar in synthetische vorm in Nederland. Het idee dat 5-MeO legaal in winkels wordt verkocht, waardoor het gemakkelijk verkrijgbaar is voor mensen (waar het momenteel niet op de ondergrondse markt is), is van bijzonder belang voor zelfs de meest gepassioneerde psychedelica-enthousiastelingen. Zoals filosoof Peter Sjöstedt-Hughes zei in een interview met Andre Gomes voor PratenDrugs:

Dus mijn persoonlijke mening is dat ik niet denk dat iemand naar de gevangenis moet gaan voor het nemen ervan, het is een no-brainer, toch? Je zou niet gestraft moeten worden voor het nemen ervan. Ik denk echter dat het niet volledig gelegaliseerd en gedereguleerd zou moeten worden, omdat er bijvoorbeeld met 5-meo-DMT een synthetische versie is om te beginnen. Het is zo krachtig, maar als je het gewoon breed beschikbaar zou maken, weet je, zou je veel psychologische gevallen hebben. Dus er moet een soort zijn - het hoeft geen medisch kader te zijn - maar een soort counseling, of een soort begeleiding die erbij wordt geleverd. Ik denk niet dat het te gemakkelijk beschikbaar zou moeten zijn. Het zou misschien gereguleerd moeten worden, met een soort mentoringservice die er parallel aan komt. Tegelijkertijd, als je dat doet, zul je nog steeds krijgen wat we nu hebben, deze ondergrondse distributeurs en aanbieders, drugsdealers, dus het zou hoe dan ook niet per se veel veranderen. Maar ik denk dat we, hoe het ook verandert, heel voorzichtig moeten zijn. Ik heb het over sterke psychedelica, weet je, met dingen als cannabis ligt het anders.

Misschien zou een zeer krachtige verbinding als 5-MeO-DMT, die in zeer kleine doses actief is, gelegaliseerd kunnen worden, maar anders gereguleerd dan bijvoorbeeld psilocybine-paddenstoelen. Terwijl de laatste verkocht zou kunnen worden in headshops, zou de eerste alleen verkrijgbaar kunnen zijn in speciale servicecentra, die getrainde gidsen of begeleiders in dienst hebben. Met name bij 5-MeO-DMT kunnen sterke (fysieke en psychologische) reacties optreden, dus het is om veiligheidsredenen ten zeerste aan te raden om een ​​begeleider aanwezig te hebben die bekend is met de effecten van deze verbinding en ervaring heeft met het ondersteunen van mensen die onder invloed zijn.

Het legaliseren van psychedelica hoeft niet te betekenen dat allen verbindingen onder de zon worden verkocht. Het zou verstandig kunnen zijn om de commerciële verkoop van sommige klassieke psychedelica, maar andere niet. Ik denk niet dat het verstandig is om 5-MeO-DMT en ibogaïne net zo makkelijk te kopen te maken als psilocybine-paddenstoelen, bijvoorbeeld. Maar dit betekent niet dat mensen gestraft moeten worden voor het gebruik van 5-MeO-DMT en ibogaïne. Het zou gewoon kunnen betekenen dat het, vanwege hun unieke potentie of risicoprofiel, veiliger zou zijn om deze ervaringen legaal beschikbaar te stellen in een servicecentrum, waar de ervaring onder toezicht zal staan.

Belastinginkomsten gegenereerd door legalisatie zullen de schadebeperking verbeteren

Een voordeel van het legaliseren van psychedelica, in plaats van het decriminaliseren ervan, is dat er een potentieel is dat belastinginkomsten gegenereerd door de verkoop van psychedelica naar schadebeperking kunnen gaan. Dit kan bestaan ​​uit het financieren van schadebeperkingscampagnes, drugsvoorlichting op scholen, welzijnsdiensten in clubs en festivals, drugstestfaciliteiten en klinieken voor langdurige moeilijkheden. Natuurlijk kunnen (en zouden) al deze opties kunnen bestaan ​​onder een model van decriminalisering, maar het zal makkelijker zijn om ze te financieren als psychedelica worden gelegaliseerd en belast. Aan de andere kant hangt dit allemaal af van de regering die aan de macht is en hoe deze besluit de inkomsten uit de commerciële verkoop van psychedelica te gebruiken.

Zoals we kunnen zien, is het debat over de vraag of decriminalisering of legalisering van psychedelica de voorkeur verdient, complex en kunnen niet alle nuances van het debat hier worden uitgewerkt. Niettemin, zelfs als iemand een vorm van legalisering van psychedelica voor persoonlijk gebruik steunt, deels vanwege vermeende voordelen op het gebied van schadebeperking, betekent dit niet noodzakelijkerwijs dat decriminalisering niet tegelijkertijd zou moeten worden gesteund. Decriminalisering, of het afschaffen van straffen voor drugsbezit en persoonlijke cultivatie, is gemakkelijker te bereiken dan legalisering. Het is ook essentieel voor de bescherming van cognitieve vrijheid.

Het afschaffen van deze strafrechtelijke sancties kan worden gezien als een noodzakelijke eerste stap op weg naar legalisatie. Zodra het waarschijnlijker doel van de decriminalisering van bepaalde psychedelica is bereikt en de effecten van deze stap in de loop van de tijd worden bijgehouden, kan het publiek meer openstaan ​​voor het idee van legalisatie en regulering. Deze verschuiving zal ook verband houden met het niveau van psychedelische voorlichting van het publiek, veranderende publieke houdingen ten opzichte van psychedelica en het opkomende bewijs over de voordelen en risico's van deze verbindingen. Psychedelica volledig legaliseren is mogelijk alleen verstandig als er al algemene kennis is over hoe deze verbindingen veilig kunnen worden gebruikt. Dit bereiken in de cultuur kan samengaan met decriminaliseringsinspanningen, waardoor uiteindelijke legalisatie minder riskant wordt.

Sam Woolf | Communityblogger bij Chemical Collective | www.samwolfe.com

Sam is een van onze communitybloggers hier bij Chemical Collective. Als je geïnteresseerd bent om lid te worden van ons blogteam en betaald te worden om te schrijven over onderwerpen waar je gepassioneerd over bent, neem dan contact op met David via e-mail op blog@chemical-collective.com