Alexander Shulgin: psychodeliczny wizjoner

Zastrzeżenie: Poglądy i opinie wyrażone w tym artykule są poglądami autorów i niekoniecznie odzwierciedlają oficjalną politykę lub stanowisko Chemical Collective lub powiązanych stron.

Życie Aleksandra Shulgina

Dr Alexander Shulgin był w równym stopniu naukowcem, co częścią swoich własnych eksperymentów. Jako producent leków syntetycznych stworzył i przetestował na sobie blisko 250 związków, w tym MDMA, który wprowadził do społeczności psychofarmakologicznej w latach siedemdziesiątych. [1] Stworzył te substancje w granicach własnego laboratorium na podwórku, w którym produkował i konsumował swoje dzieła wraz z żoną Ann.

Shulgin zapisał się jako student chemii organicznej na Uniwersytecie Harvarda, gdy miał 16 lat. W 1943 opuścił szkołę, aby dołączyć do sił marynarki wojennej USA. To właśnie w tym czasie, podczas służby na USS Pope, Shulgin uświadomił sobie silny wpływ placebo na ludzką świadomość, kiedy pomylił cukier w szklance soku pomarańczowego jako środek uspokajający, który usypiał go. Kiedy Shulgin opuścił wojsko, ukończył doktorat z chemii organicznej, a także stopnie doktora habilitowanego, rozpoczął karierę zawodową. [2] Alexander „Sasha” Shulgin był badaczem chemicznym dla Dow w 1960 roku, kiedy miał swoje pierwsze psychodeliczne doświadczenie z meskaliną, co miało ogromny wpływ na jego postęp. [3]

Odrodzenie radykalnego chemika

Shulgin opuścił Dow Chemical w 1966 roku i przez dwa lata studiował neurologię, zanim założył „farmę”, związek zawierający laboratorium i dom Shulgina. Mniej więcej w tym czasie nawiązał też kontakty z DEA w San Francisco za pośrednictwem swojego przyjaciela Boba Sagera, szefa ich zachodnich laboratoriów. Z tej wyjątkowej pozycji w ustalonych granicach prawnych, które go otaczały, Shulgin uzyskał licencję DEA Schedule I i rozpoczął produkcję związków psychodelicznych. [4]

Przez ponad dwadzieścia lat pod jurysdykcją prawną, a nawet po cofnięciu jego licencji DEA w 1994 roku podczas nalotu na jego dom, Shulgin produkował chemikalia w poszukiwaniu efektów psychodelicznych. Opisane przez niego „magiczne pół tuzina” związków, lub te, które uważał za najważniejsze, to: Meskalina, DOM, 2C-E, 2C-T-2, 2C-T-7 i 2C-B . 2C-E jest zauważony ze szczególnym uwzględnieniem „nauczyciela” ze względu na jego zdolność do tworzenia introspekcyjnych doświadczeń i, jak to ujął Shulgin, „stawia się twarzą w twarz z własnymi demonami” i poprawia się jako osoba. [5]

Alexander i Ann wspólnie napisali, wydali i rozprowadzili kilka książek. Dwie pozostają jednak szerzej znane niż pozostałe: PiHKAL (Fenetyloaminy, które znałem i pokochałem): A Chemical Love Story oraz TiHKAL (Tryptaminy, które znałem i pokochałem): Kontynuacja. W tych książkach Shulgini szczegółowo opisali syntezę ponad 150 związków. Tomy są opisane jako po części historia miłosna, po części podręcznik naukowy. Przypuszczam, że to podsumowanie jest równie dobre jak każde inne w naturze psychedelików: częściowo nauka, a częściowo miłość. 

W 1991 roku ukazała się publikacja PiHKAL. Na jej stronach znajdziesz relacje Shulginów z ich doświadczeń w klasie fenetylamin. Ta klasa leków składa się głównie z psychodelików i empatogenów-entaktogenów, przy czym kluczową substancją tej grupy jest MDMA. To było w 1994 roku, kiedy DEA dokonała nalotu na dom Shulgina, podobno w związku z publikacją PiHKAL. Na temat PiHKAL i TiHKAL Richard Meyer z oddziału DEA w San Francisco powiedział: „Naszym zdaniem te książki to właściwie książki kucharskie o tym, jak wytwarzać nielegalne narkotyki. Agenci mówią mi, że w tajnych laboratoriach, które napadli, znaleźli kopie tych książek. [6] Konsekwencje tego są subtelne, ale tajemnicze i iluzoryczne. Można powiedzieć, że być może w tym czasie zakres prac Shulginów ograniczał się do bardzo wewnętrznych kręgów tajnych chemików, które istniały na początku lat dziewięćdziesiątych – tych, którzy faktycznie wytwarzali wymienione tam związki. W 1997 roku TiHKAL został wydany jako kontynuacja i towarzysz PiHKAL. TiHKAL zanurza się w klasie leków tryptaminy. Recepcja i klimat, w jakim został odebrany TiHKAL, bardzo różniły się od recepcji PiHKAL, przy czym Shulgini zostali wepchnięci na czoło pozornie zawsze sięgającej i fraktalnej kontrkultury psychedelicznej, której nie można było objąć ani zdefiniować za pomocą tak prostego , obraźliwe określenie „hipis”.

Ojciec Chrzestny Ekstazy

W PiHKAL Shulgin ujawnia, że ​​chociaż po raz pierwszy zsyntetyzował MDMA w 1965, dopiero w połowie lat siedemdziesiątych sam tego spróbował. Dowiedział się o „specjalnym efekcie” wywoływanym przez narkotyk i ponownie zsyntetyzował go na własną konsumpcję w 1976 roku. Po doświadczeniu efektów MDMA, Shulgin uczynił swoim obowiązkiem dzielenie się nim z dziedzinami psychologicznymi i psychiatrycznymi. Dał trochę przyjacielowi swojego psychoterapeuty, dr Leo Zeffowi, który z pozycji psychoterapeuty zaczął rozprzestrzeniać ecstasy na polach psychiatrii i neurofarmakologii. To dlatego Shulgin jest powszechnie uważany za „ojca chrzestnego ekstazy”, a także dlatego powszechnie uważa się, że był odkrywcą MDMA. [7]

Jest to kolejny dowód na trwały ślad dr Alexandra „Sashy” Shulgina na temat używania MDMA w dzisiejszych czasach, że „Sasha” jest powszechnym terminem dla MDMA. W 1979 roku Alexander Shulgin poprowadził otwarte badania nad skutkami MDMA w Pacific Graduate School of Psychology w San Francisco. W ramach tego badania psycholog Sallie Kueny podawała MDMA dziewięciu osobom w warunkach nieklinicznych, takich jak ich własne domy. Wszystkie osoby zgłaszały w przeważającej mierze pozytywne doświadczenia i trwały wzrost jakości życia. [8]

Shulgin wierzył, że ecstasy nigdy nie znalazła swojej docelowej publiczności, a jej potencjał został utracony przez nadużywanie tego narkotyku przez scenę klubową otaczającą eksplozję elektronicznej muzyki tanecznej pod koniec lat osiemdziesiątych i na początku lat dziewięćdziesiątych. Być może to ekstaza, że ​​Shulgin pragnął normalizacji jeszcze bardziej niż niektóre inne związki, które syntetyzował. Jednak często niewłaściwie sprzedawane, błędnie oznakowane, podrabiane i ogólnie nieuchwytne MDMA nie jest tym, co wielu ludzi faktycznie spożywało w pogoni za mityczną ekstazą opisaną przez dr Shulgina. Brudne prasy i niebezpieczne substancje trafiały do ​​umysłów imprezowiczów, którym często pozostawiano jedynie fałszywe wrażenie substancji, która wcale nie była taka, jak się spodziewali. Shulgin najwyraźniej do końca życia odczuwał ciężar złej oceny ekstazy, kiedy wyrażał ciężar straconego potencjału. [9W PiHKAL Shulgin miał to do powiedzenia na podstawie własnego osobistego doświadczenia z przyjmowaniem 120 mg MDMA –

„Czuję się w środku absolutnie czysta i nie ma nic poza czystą euforią. Nigdy nie czułem się tak wspaniale i nigdy nie wierzyłem, że to możliwe. Czystość, jasność i cudowne uczucie solidnej wewnętrznej siły trwały przez resztę dnia, wieczorem i przez następny dzień. Ogarnia mnie głębia doznania i o ile silniejsze było ono niż poprzednie doświadczenia, bez wyraźnego powodu, innego niż stale poprawiający się stan istnienia. Przez cały następny dzień czułem się jak „obywatel wszechświata”, a nie jak obywatel planety, całkowicie odcinając czas i płynnie przechodząc od jednej czynności do drugiej.” [10]

Trwały wpływ Aleksandra i Ann Shulgin

Alexander i Ann Shulgin zademonstrowali najwyższą siłę woli, aby stworzyć i doświadczyć wszystkich psychedelików, jakie tylko mogą, zarówno dla własnej korzyści, jak i zbadania potencjału doznania psychedelicznego w kształtowaniu ludzkiego doświadczenia w pozytywny sposób dla wszystkich. Jest inspiracją dla wielu, którzy jeszcze przyszli, że działania dwojga ludzi w przydomowym laboratorium mogą wywołać międzypokoleniową falę zmian. Prawdziwa zmiana jest prawdopodobnie najtrudniejszym stanem, na który można wpływać w ramach ograniczonych etapów kontrkultury zamkniętej poza sferą legalności.

Shulginy zostały namalowane, jak widać powyżej, przez światowej sławy wizjonera Alexa Greya. To jeszcze bardziej symbolizuje ich zakorzenione znaczenie jako ikon kontrkulturowych. Gray był znany z malowania innych postaci na scenie, takich jak Albert Hoffman, człowiek, który jako pierwszy zsyntetyzował LSD.

Shulgini naprawdę udali się tam, gdzie nikt wcześniej nie doszedł i słusznie zasłużyli sobie na uznanie w ruchu psychedelicznym, a także na znaczenie historyczne. W szczególności Ann Shulgin przypisuje się znaczący wkład w psychoterapię: wiedzę, że MDMA „pozwala użytkownikom wejść w przestrzeń ich psychiki i skonfrontować się z ich cieniem bez uwarunkowanego niepokoju, strachu czy nienawiści do samego siebie”. [11] Praca z cieniami Ann Shulgin jako świeckiej terapeutki służy zarówno jako poprzednik, jak i model psychodelicznej terapii i badań do dnia dzisiejszego. Shulgins był współzałożycielem Transform Press w 1991 roku, który nadal publikuje prace pisemne. 

Inną pozostałością eksploracji substancji podjętej przez Ann i Alexandra Shulgin jest „Skala Oceny Shulgina”, która jest ogólną metodą oceny doznania psychedelicznego. Skala składa się z sześciu poziomów: minus (-), plus-minus (±), plus jeden (+), plus dwa (++), plus trzy (+++) i plus cztery (++ ++). Doświadczenia minusowe (-) to takie, które są nie do odróżnienia od stanu wyjściowego, trzeźwej świadomości lub takie, które nie mają zauważalnych efektów.

Doświadczenia na poziomie plus-minus (±) mogą być opisane przez użytkownika, który nie jest całkowicie pewien zauważalnej zmiany świadomości. Shulgin zauważa o tych doświadczeniach, że mogą one osiągnąć punkt, w którym wyzwalają „alarm” użytkownika, co jest odczuciem, jakie odczuwają niektórzy z bardziej doświadczonych użytkowników psychedelików po zażyciu jakiegokolwiek narkotyku psychedelicznego. Może to być uczucie mrowienia z tyłu głowy lub niewielka różnica w aktywności wzrokowej.

Trzeci poziom, plus jeden (+), można sklasyfikować na podstawie rzeczywistego efektu odczuwanego przez użytkownika. Podczas stanu plus jeden użytkownicy zazwyczaj opisują wczesne fizyczne skutki zawrotów głowy, nudności lub kompulsywnego ziewania. Shulgin zauważa, że ​​fałszywie pozytywny wynik byłby wyjątkowo rzadkim zjawiskiem podczas eksperymentu na poziomie plus jeden. Eksperymenty, które osiągnęły poziom plus dwa (++) to takie, w których efekty przekroczyły próg tak bardzo, że nie można ich zignorować. Jednak efekty mogą być drugorzędne w stosunku do innych działań. 

Efekty poziomu plus trzy (+++) odróżniają się od wszystkich poprzednich poziomów, osiągając maksymalną intensywność danej substancji. Ponadto plus trzy eksperymenty nie mogą być stłumione ani zignorowane, a na lepsze lub na gorsze użytkownik staje się częścią doświadczenia.

Szósty i ostatni poziom doświadczenia, plus cztery (++++), został umieszczony przez Shulgina w swojej własnej kategorii. Dodanie czwartego znaku plus nie miało w zamierzeniu Shulgina oznaczać wzrostu intensywności z poprzedniej kategorii. Te doświadczenia można opisać tylko słowami jako „doświadczenia szczytowe” lub „boska transformacja”, które na zawsze zmieniają postrzeganie ich obserwatora. Pamiętaj, że powtarzanie tej samej dawki tej samej substancji nie powtarza doświadczenia plus cztery. Plus cztery można określić jako mistyczny lub religijny charakter. [12]

Praktyczne znaczenie dzisiaj

Shulgini są inspiracją dla poszukiwaczy i psychonautów na całym świecie. Nie tylko sprawili, że uwierzyliśmy, że można to zrobić, zrobili to wprost. Tyle, ile zdołali wydobyć w swoim laboratorium, położonym na starym ranczu na wschód od San Francisco. Gdyby światło mogło go dotknąć, Shulgini chcieli go zbadać i właśnie z tego powodu pamiętam ich najbardziej. Mieli prawdziwą potrzebę zbadania wszystkiego, co psychodeliczne.

Potencjał wizjonerski zawsze był wartością dla ludzkiego umysłu, a Shulgin uczynił dzieło swojego życia rozważanie i tworzenie szerokiego wachlarza wiedzy, która była osobista, publiczna, obiektywna i niewyrażalna. Pokolenia chemików z pewnością są dłużne wiedzy odkrytej przez Ann i dr Aleksandra „Sashę” Shulgin. Na zakończenie sugeruję, że Shulginy są dowodem na to, że psychodeliki inspirują zarówno kreatywność, jak i produktywność.

A. Mayhugh | Bloger społecznościowy w Chemical Collective

A. Mayhugh jest jednym z naszych blogerów społecznościowych w Chemical Collective. Jeśli jesteś zainteresowany dołączeniem do naszego zespołu blogerów i zarabianiem na pisanie na tematy, które Cię pasjonują, skontaktuj się z Mattem przez e-mail na adres matt@chemical-collective.com