Roland R. Griffiths i renesans psychodeliczny

Zastrzeżenie: Poglądy i opinie wyrażone w tym artykule są poglądami autorów i niekoniecznie odzwierciedlają oficjalną politykę lub stanowisko Chemical Collective lub powiązanych stron.

Wprowadzenie

W październiku 17, 2023, Rollsi Griffiths zmarł na raka okrężnicy w swoim domu w Baltimore. Griffiths był profesorem na wydziałach psychiatrii i neurologii w Johns Hopkins University School of Medicine i był inauguracyjnym dyrektorem Johns Hopkins Center on Psychedelic and Consciousness Research. Chociaż psychedeliki zostały zakazane na mocy ustawy o substancjach kontrolowanych z 1970 r., Griffiths po raz pierwszy od dziesięcioleci sprowadził z powrotem psilocybinę – aktywny składnik grzybów magicznych – z powrotem do dziedziny badań medycznych. Jego badania kliniczne i setki opublikowanych artykułów zaczęły ujawniać znaczące korzyści terapeutyczne leku w leczeniu depresji i uzależnienia od nikotyny, a także, co być może najbardziej dramatyczne, głębokie zmniejszenie lęku przed końcem życia u osób chorych na raka.

Griffiths wiódł niezwykłe i wpływowe życie, a jego pionierska praca w badaniach naukowych nad psychedelikami pomogła zapoczątkować nową erę badań nad tymi wcześniej nielegalnymi substancjami, obecnie powszechnie określanymi jako „renesans psychodeliczny”.

W ramach starszego projektu, po zdiagnozowaniu raka, Griffiths rozpoczął Fundusz profesorski doktora Rolanda R. Griffithsa, psychodeliczny program badawczy, którego celem jest:

„pogłębianie zrozumienia dobrostanu i duchowości w służbie promowania ludzkiego rozkwitu dla przyszłych pokoleń”.

Życie i kariera

Roland Griffiths był urodził się w Glen Cove w stanie Nowy Jork ale dorastał w Bay Area w Kalifornii. Ukończył psychologię w Occidental College, a następnie w 1972 roku uzyskał stopień doktora na Uniwersytecie Minnesota. Jego badania doktoranckie skupiały się na wpływie barbituranów na zachowanie, w szczególności na wpływie pentobarbitalu na uczenie się poprzez wygaszanie. Po ukończeniu studiów rozpoczął pracę na wydziale Uniwersytetu Johnsa Hopkinsa, gdzie spędził całą karierę naukową. Podczas pobytu w Hopkins Griffiths wniósł przełomowy wkład w zrozumienie narkotyków psychoaktywnych i odegrał znaczącą rolę w dziedzinie badań nad psychodelikami. Już jako student cieszył się dużym uznaniem, czego dowodem była jego pierwsza praca opublikowana w 1969 roku. Ten papier, opublikowane ponownie w 2003 r., dostarczyło rygorystycznie kontrolowanych danych, które podważają ustalenia niedawnego badania opublikowanego w czasopiśmie Science, w którym stwierdzono, że ekstrakty RNA mogą przenosić pamięć z jednego zwierzęcia na drugie. Ta umiejętność poważnego podejścia do obcych teorii ilustruje połączenie zdrowego sceptycyzmu Griffithsa ze zdolnością do „bawić fantazyjne”.

W obliczu zastoju w karierze w połowie lat 1990. Griffiths ponownie odkrył medytację, co doprowadziło do głębokiej zmiany perspektywy. Po raz pierwszy próbował medytacji jako student na początku lat 1970., ale ta praktyka nie przypadła mu do gustu. Próbował postępować zgodnie ze wskazówkami, wyciszyć swoje myśli i zatrzymać, jeśli nie przerwać niekończące się myślenie – ale za każdym razem głos w jego nie słabł. Minęły dwie dekady, zanim Griffiths dał medytacji kolejną szansę. Opisał medytację jako:

Praktyka wdzięczności… absolutnego cudu, że jesteśmy tymi wysoce rozwiniętymi, czującymi stworzeniami, które potrafią słyszeć, widzieć, smakować, poruszać się i budować rzeczy. Opracowaliśmy technologie i naukę do odkrywania rzeczy. Rozwinęliśmy kulturę. A jednak najciekawsze w tym wszystkim jest to, że jesteśmy świadomi, że jesteśmy świadomi. Jestem tu i wiem, że tu jestem.

Przełomowy artykuł Griffithsa z 2006 roku: Psilocybina może powodować doznania typu mistycznego, mające istotne i trwałe znaczenie osobiste i znaczenie duchowe, odegrało kluczową rolę w odmłodzeniu pola od dawna napiętnowanego i uśpionego. Zostało to nazwane:

Efekt Griffithsa

Chociaż praca Griffithsa nie była jedynym katalizatorem renesansu psychodelii, jego reputacja twardego naukowca i przyciągające uwagę wyniki badania z 2006 roku uczyniły go kluczową postacią w przezwyciężaniu sceptycyzmu. W przeciwieństwie do kontrkulturowych stowarzyszeń z przeszłości, Griffiths podszedł do psychodelików z naukową rygorystycznością, zyskując uznanie jako:

Przeciwnik Timothy'ego Leary'ego.

Połączenia wyniki badania z 2006 roku były uderzające:

Psilocybina wywołała szereg ostrych zmian percepcyjnych, subiektywnych doświadczeń i nastrojów, w tym lęku. Psylocybina zwiększyła także miary doświadczenia mistycznego. Po 2 miesiącach ochotnicy ocenili doznanie psilocybinowe jako mające istotne znaczenie osobiste i znaczenie duchowe i przypisali temu doświadczeniu utrzymujące się pozytywne zmiany w postawach i zachowaniu zgodne ze zmianami ocenianymi przez obserwatorów społeczności.

Griffiths i jego zespół w Johns Hopkins byli w stanie stwierdzić z pewną pewnością, że psilocybina podana w sprzyjających warunkach wywołała doznania podobne do spontanicznie występujących doznań mistycznych.

Zdolność do niezawodnego wytwarzania tych intensywnych doświadczeń ułatwi badania naukowe ich przyczyn i konsekwencji.

Mistycy i medytujący zbadali świadomość przez tysiąclecia. Przez ostatnie 17 lat setki ochotników badawczych w laboratorium Griffithsa doświadczyło tych stanów po zażyciu psilocybiny. Jego eksperymenty dały zaskakujące rezultaty. Uczestnicy mieli większą możliwość spozbyć się uporczywej depresji, rzucić palenie po dziesięcioleciach nieudanych prób, a nawet – w przypadku osób zmagających się z zagrażającą życiu chorobą nowotworową – pokonać strach przed śmiercią

Wzbudziło to nadzieję, że psilocybina może uzyskać zgodę FDA jako lek na niektóre schorzenia psychiczne. Ostatecznie Griffiths uwierzył, że te eksperymenty dają wgląd w naturę świadomości.

Tak bardzo zatracamy się w historiach naszego życia, że ​​czasami zapominamy, jak niesamowitą rzeczą jest być świadomym.

Twój mózg na psychodelikach

In wywiad w Johns Hopkins Magazine na krótko przed swoją śmiercią Griffiths szczegółowo wyjaśnił, jakie według niego są skutki psychodelików, a także ich potencjał jako katalizatora zmian.

Istnieją zmiany neurochemiczne, neurofizjologiczne i sieci mózgowe, które prawdopodobnie odpowiadają za odczuwane przez nas skutki. Efekty te mogą skutkować trwałymi zmianami, niezależnymi od doświadczenia.

Dla osób bezpośrednio zaangażowanych w ich badania, niezależnie od osobistych doświadczeń z tymi substancjami, a także tych, które miały głębokie doświadczenia psychedeliczne z psychedelikami, wydaje się niezaprzeczalne, że zmiana w poczuciu siebie i światopoglądzie jest głęboka.

W odpowiednich warunkach i we właściwym środowisku ludzie doświadczają:

które można określić jako transcendentne, wzajemne powiązanie wszystkich ludzi i rzeczy. Wraz z tym poczuciem połączenia pojawia się poczucie, że to doświadczenie jest cenne – lub święte, jeśli chcesz użyć terminologii religijnej – i że jest absolutnie prawdziwe.

To potężne poczucie więzi sprzyja chęci troszczenia się o innych, co pociąga za sobą nieodparte implikacje etyczne i społeczne.

Tak naprawdę sprowadza się to do złotej zasady: czyń innym tak, jak chciałbyś, żeby oni czynili tobie.

W wywiadzie Griffiths wyjaśnia metaforę przeprogramowania systemu operacyjnego komputera poprzez zmianę podstawowego kodu maszynowego.

Zmieniony światopogląd i poczucie siebie spowodują różne wybory dotyczące zachowania w przyszłości.

Niezależnie od dziesięcioleci naszych badań jako gatunku, wciąż jesteśmy prawie całkowicie nieświadomi natury świadomości, która jest źródłem wszystkich psychodelicznych, transcendentnych doświadczeń. Griffiths powiedział, że halucynogeny zapewniają:

Piękna okazja, aby posunąć te badania do przodu w sposób, który uważam za najbardziej wpływowy, ponieważ istnieją… ogromne luki w tym, czego nie wiemy.

Ostateczna podróż

A Wywiad z New York Times z Griffithsem na początku 2023 roku przedstawia przejmujące wyjaśnienie końca jego życia:

Poszerzył wiedzę o tym, jak możemy lepiej nauczyć się żyć. Teraz uczy się umierać.

Diagnoza terminalna Griffithsa dostarcza potężnych, niepotwierdzonych danych potwierdzających jego dziesięciolecia badań. Opisał:

Transcendentalnie pozytywne uczucia dotyczące istnienia i… wielkiej tajemnicy świadomości… wszyscy wiemy, że jesteśmy nieuleczalni. 

Zamiast powodu do smutku i melancholii, Griffiths postrzegał swoje zmagania jako sposób na zachęcenie innych do:

Obudź się!

Griffiths przypisuje temu światopoglądowi swoją praktykę medytacyjną i doświadczenia z psychodelikami. Griffiths ćwiczył Medytacja Vipassana, która wywodzi się z tradycji buddyjskiej. Jest to forma medytacji uważności, która skupia się na przemijającej naturze umysłu, świadomości i pozwala dostrzec, że myśli i emocje są tymczasowe. 

To przejawy umysłu, z którymi nie musisz się identyfikować. Ta praktyka – i pewne doświadczenie z psychedelikami – były niezwykle przydatne, ponieważ zdałem sobie sprawę, że najlepszym sposobem na trwanie z tą diagnozą jest praktykowanie wdzięczności za drogocenność naszego życia.

Nie możemy wrócić do lat 60

Teraz, gdy renesans psychedeliczny jest w pełnym rozkwicie i w obliczu szybko rozwijającego się przemysłu psychedelicznego, wraz z wieloma poparciem celebrytów, Griffiths wraz ze swoimi kolegami z Johns Hopkins podkreślili konieczność zrównoważenia tego nowo odkrytego podniecenia w całej kulturze naukowymi obserwacja.

Uznając, że psychodeliki nie działają uniwersalnie, opowiadają się za precyzyjnym określeniem ryzyka i korzyści.

Griffiths podkreślił znaczenie, aby nie „cofać się myślami do lat 60.”. Jego misją zawsze było zatwierdzenie psychodelików jako środków terapeutycznych.

Od samego początku wydawało mi się, że będziemy musieli postępować małymi kroczkami, zaczynając od oceny bezpieczeństwa i skuteczności za pośrednictwem istniejących kanałów regulacyjnych i akceptowanych kulturowo, takich jak zastosowanie medyczne. W przeciwnym razie ryzykujemy powtórzeniem błędów z lat 1960. XX wieku.

To właśnie, jak wspomniano we wstępie do tego artykułu, jest powodem, dla którego Griffithsa czasami nazywano „anty-Learym”. W latach 60. Timothy Leary był krytykowany za zachęcanie do powszechnego stosowania środków psychodelicznych, konkretnie LSD, bez należytego rozważenia zagrożeń dla poszczególnych osób lub dla szerszej kultury. Szczególną kością niezgody był fakt, że zachęcał do ich stosowania nawet u dzieci. Chociaż związki te już okazywały się obiecujące terapeutycznie, to bezmyślne poparcie spowodowało odruchową reakcję rządów i szerszego społeczeństwa, a sianie paniki doprowadziło do wstrzymania wszelkich badań klinicznych na dziesięciolecia.

Dziś jest wielu, którzy są zdania, że:

Pociąg wyjechał ze stacji, nie ma sposobu, aby to zatrzymać.

Griffiths nie zgodził się z tym poglądem, obawiając się, że może to sprzyjać podziałom i ponownemu sprzeciwowi. W dobie mediów społecznościowych ta polaryzacja poglądów, a w konsekwencji treści, może pogłębić ten podział, co może mieć katastrofalne skutki. Mogłoby to prawdopodobnie zahamować badania substancji psychodelicznych. Griffith stwierdził:

Chociaż dotychczasowe badania sugerują, że związki te są stosunkowo bezpieczne, istnieje realne ryzyko, które może skutkować obrażeniami, śmiercią lub wystąpieniem nowych, wyniszczających schorzeń psychicznych. Musimy przynajmniej przewidywać takie problemy, zamiast mieć fantazyjne wyobrażenie, że nie ma żadnego ryzyka.

Dziedzictwo

Kiedy Griffiths po raz pierwszy usłyszał diagnozę raka, ustąpił ze stanowiska dyrektora Centrum Badań nad Psychedelikami i Świadomością i zaczął skupiać się na zachęcaniu do powszechnej akceptacji świecka duchowość, badający uniwersalne pytania dotyczące ludzkiego doświadczenia i nieodłącznych wzajemnych powiązań naszych doświadczeń, podkreślając głęboki wpływ psychedelików na kształtowanie naszych przekonań etycznych i moralnych. Zaczął:

Doktor Roland R. Griffiths Fundusz profesorski w badaniach psychedelicznych nad świecką duchowością i dobrostanem

Stworzenie platformy do bardziej szczegółowego omówienia i zbadania tych pomysłów. Wyjaśnia swoją motywację w artykule w New York Times:

Pomysł na darowiznę pojawił się zaraz po mojej diagnozie, kiedy zacząłem przerabiać sekcję mojego testamentu dotyczącą datków na cele charytatywne. Moją pierwszą myślą było przekazanie darowizny skutecznym organizacjom charytatywnym, takim jak GiveWell. Ale potem pomyślałem: „Co tak naprawdę chciałbym dać?” Odpowiedzią było ustanowienie katedry i funduszu w celu wspierania rygorystycznego, światowej klasy programu empirycznych badań psychodelicznych nad doświadczeniami przekształcającymi życie w służbie ludzkiego rozkwitu.

Griffiths opisał psychedeliki jako: „najpotężniejsze obecnie dostępne narzędzia naukowe” do badania głębokich, transcendentnych doświadczeń i ich implikacji dla nas jako jednostek i szerszego społeczeństwa. 

Wiemy, że tego rodzaju doświadczenia otwierające umysł, niezależnie od tego, czy występują naturalnie, czy też są spowodowane psychodelikami lub innymi interwencjami, mogą zmienić osobowość, światopogląd i trajektorie życiowe oraz dać początek tendencji prospołecznych mających ważne implikacje etyczne, szczególnie w obliczu rosnących problemów egzystencjalnych. zagrożenia, takie jak ciągły rozwój broni biologicznej i nuklearnej, sztuczna inteligencja itp.

Fundusz dożywotni, tj zarządzany przez Johnsa Hopkinsa, pozwala na ciągłą kontynuację tego programu badawczego.

Wnioski

Nawet po jego śmierci Griffiths pozostaje kluczową postacią w stale rozwijającym się krajobrazie badań nad psychodelikami. Jego trwające całe życie zaangażowanie w dyscyplinę naukową, w obliczu najpierw niezgodności z prawem, szyderstw, a ostatnio nadmiernego podekscytowania, rzuca się w oczy. Jego nieskończona ciekawość i wiara w przemieniający potencjał ludzkiego umysłu nadal kształtują przyszłość badań nad psychodelami. Podsumowując, jego własnymi słowami:

Chcę, żeby każdy doceniał radość i cud w każdej chwili swojego życia. Powinniśmy być zdumieni, że tu jesteśmy, kiedy rozglądamy się wokół za niezwykły cud i piękno wszystkiego. Myślę, że każdy już to przeczuł. Opiera się na tym pełniej. Każdego dnia jest powód do świętowania tego, że żyjemy, że mamy kolejny dzień na zbadanie, czym jest ten dar bycia świadomym, bycia świadomym, bycia świadomym tego, że jesteśmy świadomi. To jest głęboka tajemnica, o której ciągle mówię. To trzeba uczcić!

David Blackbourn | Bloger społecznościowy w Chemical Collective

David jest jednym z naszych blogerów społeczności w Chemical Collective. Jeśli chcesz dołączyć do naszego zespołu blogerów i zarabiać na pisaniu na tematy, które Cię pasjonują, skontaktuj się z Davidem za pośrednictwem poczty elektronicznej pod adresem blog@chemical-collective.com