Nowe substancje psychoaktywne - krótka historia

Jak dotarliśmy do miejsca, w którym jesteśmy dzisiaj?

Naturalne substancje psychoaktywne, takie jak psilocybina znajdująca się w „magicznych” grzybach, THC w konopiach czy nikotyna w tytoniu, były używane przez ludzi od tysięcy lat. Jednak nowe substancje psychoaktywne lub związki syntetyczne wymagają pewnej chemii do ich stworzenia, zwykle w warunkach laboratoryjnych, i są znacznie nowszym zjawiskiem.

Niektóre dobrze znane przykłady syntetycznych związków obejmują MDMA, kokainę, ketaminę i aspirynę.

Ale kiedy po raz pierwszy odkryto związki syntetyczne, skąd się wzięły i dlaczego istnieją?

Aby najlepiej odpowiedzieć na te pytania, być może przydatna jest oś czasu.

Początek XIX wieku - Morfina z opium i rewolucja syntetyczna

Większość chemii z późnych lat 18th wieku opierał się na ekstraktach roślinnych. Opium było wówczas jednym z ważniejszych ekstraktów, prawdopodobnie ze względu na jego zdolność wywoływania euforii i eliminowania bólu. Wyodrębnienie morfiny z opium nastąpiło w latach 1803-1817 przez Friedricha Wilhelma Adama Sertürnera [7], rewolucjonizując na zawsze dziedzinę chemii farmaceutycznej.

Połowa XIX wieku - narodziny amfetamin

W większości, aż do tego czasu, ludzie byli uzależnieni od wszelkich ziół, korzeni lub grzybów, które zostały odkryte w leczeniu dolegliwości medycznych. Jedną z pierwszych substancji otrzymywanych syntetycznie był wodzian chloralu. Mimo że został po raz pierwszy zsyntetyzowany w 1832 roku [3], dopiero w 1869 roku substancja była dostępna do użytku w medycynie [3][6]. Został sklasyfikowany jako środek uspokajająco-nasenny, a jego głównym zastosowaniem był lek na bezsenność. 

Lata pięćdziesiąte XIX wieku - brom z wodorostów

Po pomyślnym wyizolowaniu pierwiastka bromu z wodorostów Charles Lockock wkrótce odkrył jego właściwości przeciwdrgawkowe i uspokajające. Doprowadziło to do powstania bromku potasu, który w drugiej połowie XIX wieku był często używany do uspokojenia i kontroli lęku i drgawek. Bromki miały wiele toksycznych skutków ubocznych, takich jak otępienie psychiczne, utrata masy ciała i majaczenie [2].

1874 - Pierwsza synteza heroiny

Diamorfina (heroina) została po raz pierwszy zsyntetyzowana z pierwotnym zamiarem bycia mniej uzależniającą formą morfiny (ha).

W 1898 roku firma farmaceutyczna Bayer zaczęła agresywnie sprzedawać heroinę jako lek na zapalenie oskrzeli, gruźlicę i inne choroby wywołujące kaszel oraz jako substytut morfiny. Początkowo twierdzono, że heroina w ogóle nie uzależnia, dlatego przepisywano ją na leczenie osób uzależnionych od morfiny. Doprowadziło to do uzależnienia około 200,000 1914 osób w Nowym Jorku przed uchwaleniem ustawy Harrison Narcotics Act w XNUMX roku.

Lata 1880-te XIX wieku - Kokaina na ból zęba

1904 - Bayer i barbiturany

Kliniczne wprowadzenie barbituranów rozpoczęło się, gdy firma Bayer wprowadziła kwas dietylo-barbiturowy do świata farmakologii. Uważano, że barbiturany są skuteczniejsze niż wcześniej odkryte środki uspokajające, a podanie odpowiedniej dawki pacjentom poprawiło ich ogólne rokowanie, mimo że wcześniej wydawały się nieuleczalne. W dwudziestym roku zsyntetyzowano ponad 2500 barbituranówth wieku, przy czym około 50 osiąga zastosowanie kliniczne [8]. 

1912 - Synteza MDMA

MDMA została po raz pierwszy zsyntetyzowana przez firmę Merck, chociaż najwyraźniej nie została pobrana u ludzi, a zatem przyciągnęła uwagę chemików dopiero znacznie później[9].

1919 - metamfetaminy

Metamfetamina została po raz pierwszy zsyntetyzowana przez japońskiego chemika Akirę Ogatę [4].

1943 - Albert Hofmann odkrywa LSD

Podczas pracy z grzybem sporyszu w swoim laboratorium Albert Hofmann przypadkowo tworzy (w 1938 r.) I połyka (w 1943 r.) Dobrze znany związek psychedeliczny, dietyloamid kwasu lizergowego (LSD). Zmieniony wpływ na jego percepcję był głęboki i wyobraził sobie, że substancja może mieć potencjalne zastosowanie psychoterapeutyczne. W ciągu następnych kilku dziesięcioleci substancja dotarła w najdalsze zakątki świata. Od tego czasu stała się jedną z najbardziej znanych i wpływowych nowych substancji psychoaktywnych.

Ze względu na zakaz LSD opracowano wiele nowoczesnych alternatyw, takich jak 1P-LSD, 1cP LSD, ALD-52.

1943 - Metamfetamina przybywa do USA

Metamfetamina została po raz pierwszy wprowadzona na rynek w Stanach Zjednoczonych pod markami Desoxyn i Methedrine w leczeniu narkolepsji, otyłości i depresji [4].

1956 do 1962 - PCP i ketamina do znieczulenia

W tamtym czasie istniała wielka potrzeba opracowania środka znieczulającego do stosowania podczas operacji. Po wielu dokładnych badaniach Parke-Davis and Company opracował fencyklidynę (PCP). Chociaż działanie znieczulające i przeciwbólowe było silne, wystąpiło również wiele działań niepożądanych, które były mniej niż pożądane. Czasami pacjenci wychodzili ze znieczulenia z majaczeniem, halucynacjami i ogólnie chaotycznym zachowaniem. To zmotywowało chemików do zbadania innych nowych substancji psychoaktywnych [10].

W 1962 roku, po zbadaniu PCP i niektórych jej analogów, chemik Calvin Stevens z Parke-Davis po raz pierwszy zsyntetyzował ketaminę. [10]. Naukowcy byli bardzo zadowoleni z efektów, ponieważ wydawał się być najskuteczniejszym dysocjacyjnym środkiem znieczulającym, jaki widzieli do tej pory.

1960 - MDA, LSD i ruch kulturalny lat 1960

Meskalina, występująca naturalnie w niektórych gatunkach kaktusów południowoamerykańskich, została zbadana jako potencjalny środek psychoterapeutyczny, jednak efekty halucynacyjne i zmiany poznawcze były czasami ekstremalne i utrudniały terapię. W tym czasie MDA zaczęto testować jako możliwą alternatywę, ponieważ osiągnięto zintensyfikowane stany emocjonalne, ale z dużo mniejszymi efektami halucynacyjnymi [11]. 

Lata sześćdziesiąte były dla Amerykanów burzliwym okresem. Ruch na rzecz praw obywatelskich, protesty w wojnie w Wietnamie i rosnąca kontrkultura doprowadziły do ​​eksplozji nowej sztuki, muzyki i ekspresji politycznej. Dzięki temu aktywizmowi wiele osób zaczęło pobierać próbki różnych związków psychoaktywnych, takich jak LSD, STP, MDA i meskalina, które zwróciły uwagę mediów. 

1963 - Synteza 4-AcO-DMT

4-AcO-DMT (Psilacetyna) i inne analogi psylocyny, jednego z psychoaktywnych związków w Psychedelic Mushrooms, zostały opatentowane przez Sandoz Ltd. Albert Hofmann ponownie przyczynił się do sukcesu tych chemikaliów.

1977 - Alexander Shulgin i MDMA

Alexander Shulgin przedstawił MDMA jako środek psychoterapeutyczny i podzielił się nim z psychoterapeutami, których dobrze znał. Wkrótce rozpoczęły się podziemne sesje psychoterapii z użyciem substancji [11]. Ze względu na silne i wysoce euforyczne działanie farmakologiczne, wkrótce zaczęto go stosować jako popularny uliczny narkotyk Ecstasy.

Wczesne lata 1980-te - Pfizer wymyśla syntetyczne kannabinoidy, inaczej znane jako „Spice”

Charles Pfizer z Pfizer Pharmaceuticals opracowuje CP 47,497, syntetyczny kannabinoid przeznaczony do użytku medycznego. Potrzeba syntetycznego kannabinoidu zrodziła się z faktu, że konopie indyjskie zostały zdelegalizowane, a zatem bardzo trudno było przeprowadzić badania medyczne nad tą rośliną. Kolejny przykład zakazu prowadzącego do stworzenia nowych, nowych substancji psychoaktywnych.

Środek lat 1980-tych - epidemia pękającej kokainy

W związku z rosnącą popularnością sproszkowanej kokainy w latach siedemdziesiątych XX wieku nowa forma „rockowej” kokainy została rozpowszechniona w wielu miastach Ameryki. Został stworzony do palenia, a ze względu na trzaskający dźwięk, jaki wydawał podczas zapalania, został nazwany „Crack Cocaine”. Crack był wówczas znany z dziesiątkowania zubożałych dzielnic.

1985 - MDMA Planowane przez DEA

DEA zaplanował MDMA ze względu na jego rosnącą popularność jako substancję rekreacyjną, pomimo wielu rzekomych korzyści jako środek psychoterapeutyczny.

1995 - Potencjalne medyczne zastosowania syntetycznych kannabinoidów

John W. Huffman, twórca serii JWH syntetycznych kannabinoidów, takich jak JWH-018, JWH-019 i JWH-122, dokumentuje swoje odkrycia dotyczące potencjalnego medycznego zastosowania jego związków.

1991, 1997 - Książki Alexandra Shulgina

Publikacja PiHKAL (1991), a TiHKAL (1997). Książki te zostały napisane i opublikowane przez Alexandra (Sashę) Shulgin i jego żonę Ann Shulgin. Pierwsza połowa każdej książki zawiera historie z życia Sashy Shulgina, podczas gdy druga połowa zawiera wskazówki dotyczące syntezy 234 nowych substancji psychoaktywnych. Po wielokrotnych testach na sobie związki, istnieją szczegółowe raporty o tym, jakie skutki mogą mieć te substancje. 

Ze względu na to, jak szczegółowe były te książki, pisma te niewątpliwie zainspirowały niezliczonych chemików i badaczy do dalszego rozwijania pracy Shulgina. Byli również katalizatorem boomu badawczego na chemikalia / nowe substancje psychoaktywne od początku XXI wieku do dnia dzisiejszego.

2003 - Popularyzacja mefedronu

Chociaż mefedron został pierwotnie zsyntetyzowany w 1929 roku, związek ten stał się popularny dopiero na początku 2000 roku, kiedy to zaciekawieni ludzie zsyntetyzowali go w ramach eksperymentu. Mówiono, że zapewnia haj przypominający ecstasy i szybko stał się jedną z najpopularniejszych nowatorskich substancji psychoaktywnych tamtych czasów. [5].

2004 - Spice przybywa do Europy

2008 - Spice przybywa do USA

Spice, K2 i inne ziołowe mieszanki do palenia zawierające syntetyczne kannabinoidy zaczęły pojawiać się w Stanach Zjednoczonych.

2012 - Histeria „Soli do kąpieli”

Pojawiają się artykuły o „kanibalistycznej” klasie związków zwanych „solami do kąpieli”, która rzekomo powodowała, że ​​dana osoba próbowała zjeść twarz innej osoby. Zostało to w dużej mierze zdemaskowane jako sensacyjne wiadomości, które miały wywołać histerię [14]. Niezależnie od zasadności twierdzeń, opublikowano wiele historii wspierających tę narrację, co spowodowało negatywną opinię publiczną na temat Research Chemicals, która utrzymuje się do dziś. Dla porównania, termin sole do kąpieli odnosi się do klasy euforycznych związków pobudzających, a mianowicie metylon (bk-MDMA), mefedron (4-MMC) i metylenodioksypirowaleron (MDPV), które rzekomo powodowały efekty podobne do kokainy lub ecstasy. 

Marzec 2019 - FDA zatwierdza leczenie depresji ketaminą

Grudzień 2019 - Współczesny krajobraz NPS

Według stanu na grudzień 2019 r. Biuro Narodów Zjednoczonych ds. Narkotyków i Przestępczości (UNODC) zidentyfikowało ponad 950 unikalnych substancji chemicznych do badań (NPS). Pojawienie się tych chemikaliów było najbardziej popularne w Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, Wielkiej Brytanii, Niemczech, Polsce, Rosji, Chinach i Japonii [13]. Substancje te rozkładają się następująco: 36% Stymulanty, 31% Syntetyczne Kannabinoidy, 15% Halucynogeny, 8% Opioidy, 3% Dysocjacje, 3% Środki uspokajająco-nasenne, a reszta jest nieprzypisana [13].

Podsumowanie i przemyślenia końcowe

Opisanie pełnej historii syntetycznych związków psychoaktywnych wymagałoby wielu książek. To, co widzisz powyżej, to kilka ważnych wydarzeń, które mają nadzieję wyjaśnić niektóre z powodów, dla których poszukiwano i odkryto te związki psychoaktywne. Ergo, na przykład cele lecznicze. Niezależnie od tego, czy chodziło o PCP i ketaminę w celu znieczulenia, barbiturany w celu uspokojenia, czy MDMA i LSD do celów psychoterapii, powód powstania tych związków prawie zawsze można przypisać do czegoś medycznego. Nieuniknioną konsekwencją jest to, że wiele z tych korzystnych związków ma przyjemne efekty, prowadząc do rekreacyjnych użytkowników, co powoduje, że rządy próbują nałożyć zakazy, a potencjał leczniczy wielu z tych związków jest niezrealizowany.

Jednym z niepokojących odkryć, jakie dokonałem podczas badania historii tych syntetycznych związków, było to, że niektóre z tych substancji, szczególnie w przypadku syntetycznych kannabinoidów, zostały opracowane tylko dlatego, że substancja macierzysta (konopie indyjskie) była nielegalna. Być może, gdyby konopie nie stały się nielegalne, nie byłoby potrzeby opracowywania syntetycznych kannabinoidów w pierwszej kolejności. Mogło to uchronić rządy i prawodawców przed socjologicznymi skutkami, które zaczęły się na początku XXI wieku, kiedy mieszanki ziołowe do palenia zawierające syntetyczne kannabinoidy zalały rynki świata, siejąc spustoszenie wśród niczego niepodejrzewających osób. To samo można powiedzieć o powstaniu metylonu i mefedronu na początku XXI wieku. Substancje te miały właściwości amfetamin i MDMA, ale prawdopodobnie stały się popularne tylko dlatego, że te podobne związki były nielegalne dziesiątki lat wcześniej. To tylko kilka przykładów niedawno wyprodukowanych (i bardzo popularnych) substancji, które ilustrują obecny problem. Wydaje się, że tendencja do opracowywania nowych związków psychoaktywnych będzie się utrzymywać dopiero w miarę upływu lat. 

Podsumowując, uważam, że sparafrazowany cytat dr Davida Nicholsa, który studiował neurobiologię psychodeliczną przez większą część ostatnich 50 lat, najlepiej opisuje ten dylemat: „Uczyń jeden związek nielegalnym, a kilka nowych stanie się bardziej niebezpieczne niż ostatni". Rzeczywiście, wydaje się, że taka jest sytuacja, z którą mamy dziś do czynienia. Dlatego posiadanie informacji jest ważniejsze niż kiedykolwiek!

Pamiętaj, jeśli zdecydujesz się zbadać nową i nieznaną substancję chemiczną, czy to w celach leczniczych, czy w innych celach, zrób to odpowiednie czytanie i badania! Bądź bezpieczny! 

Mistrz Horus | Gościnny bloger w Chemical Collective

Master Horus jest autorem Drugs of The Universe, BEZPŁATNEGO podręcznika dotyczącego redukcji szkód i edukacji, który możesz przeczytać tutaj.