Rozpakowywanie psychodelicznych stereotypów i piętna

Zastrzeżenie: Poglądy i opinie wyrażone w tym artykule są poglądami autorów i niekoniecznie odzwierciedlają oficjalną politykę lub stanowisko Chemical Collective lub powiązanych stron.

Wprowadzenie

Czy ci się to podoba, czy nie, bycie osobą eksplorującą psychodeliki wiąże się z etykietą. Przez dziesięciolecia historie o hipisach potykających się o grzyby lub o kwasowych i agresywnych ludziach na PCP, a nawet narracje takie jak psychodeliki, są bramą do twardych narkotyków. 

Posiadanie wzorców używania substancji psychoaktywnych w ramach tożsamości kulturowej niekoniecznie jest czymś złym – pomyślmy o irlandzkim piciu Guinnessa lub wysokiej jakości haszyszu w Maroku. W większości są to sławne cechy kultury. 

Inne przykłady obejmują rdzennych Mazteków w Meksyku używających grzybów psilocybinowych w Meksyku lub Shipibo-Conibo ayahuasqeros w Peru są obecnie postrzegani jako autorytety w zakresie używania psychodelików. 

Nie jest jednak tajemnicą, że stereotypy mogą być szkodliwe i ograniczające. Stereotypy są często zbyt uproszczone. Zmiany też się zdarzają i stare założenia mogą już nie mieć zastosowania. 

W tym artykule przyjrzymy się bliżej kilku stereotypom subkultur psychodelicznych kojarzonych z psychodelikami i zbadamy, jak mogą one wpłynąć na Twoją podróż.

Rozpakowywanie stereotypów i założeń na temat używania narkotyków

Stereotyp to uogólniony lub być może nadmiernie uproszczony pogląd, zwykle dotyczący grupy ludzi. Świat psychodelików jest ich pełen.

Niektóre stereotypy są uprzedzone, inne niosą ze sobą ziarno prawdy. Na przykład ogólnie uważa się, że ravers lubią ekstazę. I nie jest to zwykłe założenie — a mała ankieta [1] osób, które bywały po godzinach pracy, potwierdziło, że 85% zażywało wcześniej ecstasy. 

Fakt, że ten stereotyp jest zarówno prosty, jak i często prawdziwy, niekoniecznie stanowi problem. Świadomość, że ecstasy jest w klubach imprezowych, może pomóc w redukcji szkód. Ale to nie jedyna historia, jaką opowiedziano.

Ekstaza i rave idą ręka w rękę.

Po pierwsze, ecstasy lub MDMA są nielegalne. Używanie go wiąże zachowania przestępcze z kulturą rave. Można przyjąć najróżniejsze założenia. Można rozwinąć uprzedzenia w stosunku do osób skłonnych do łamania prawa, aby chodzić na imprezy imprezowe i zażywać narkotyki. Czy są lekkomyślni? A może po prostu nieświadomy zagrożeń? Czy w grę wchodzi uzależnienie? Co to mówi o osobie? 

Królicza nora jest głęboka. Nawet jeśli stereotyp wydaje się prosty, a nawet prawdziwy, tworzymy różnego rodzaju historie o tym, co on oznacza. Mogą one być pozytywne lub negatywne, bez możliwości sprawdzenia, czy takie założenia są prawdziwe. Rzecz w tym, że stereotypy, prawdziwe czy nie, mają w sobie wiele treści, co wpływa na to, jak nasza kultura traktuje osoby używające takich substancji.

Stereotypy na temat używania psychedelików i ich znaczenia

Zakaz niewątpliwie odegrał rolę w budowaniu stereotypów. Od lat 70. wielu mieszkańców Stanów Zjednoczonych oglądało reklamę telewizyjną przedstawiającą jajko na patelni, a narrator dramatycznie oznajmiał: „To jest twój mózg na narkotykach!"

Dla niektórych te kampanie były przerażające i wywierały wpływ. Dla innych śmieszny, a nawet wzbudzający ciekawość zakazanego owocu. Ale w dzisiejszych czasach stało się to o wiele bardziej złożone niż stwierdzenie, że „narkotyki są złe”. Mamy dostęp do ogromnej ilości mediów i informacji, co oznacza możliwość zrozumienia wielu różnych punktów widzenia i subkultur.

Oto niektóre przykłady: 

• Prawa i regulacje – Utrzymanie psychedelików nielegalnych z chęci ochrony ludzi przed krzywdą, uzależnieniem lub przestępczością zorganizowaną.
• Badania i leczenie – Psychodeliki pokaż obietnicę do leczenia zdrowia psychicznego i odblokowywania głębszych pytań dotyczących świadomości.
• Cognitive Liberty – Wierząc w niezbywalne prawo zmienić swoją świadomość.
• Sprawiedliwość społeczna – Ludzie lubią Karola Harta sprzeciwiać się stronniczym przepisom, nieuczciwie wymierzonym w osoby kolorowe.
• Wykorzystanie rekreacyjne – Używanie psychodelików i innych narkotyków dla przyjemności i świętowania
• Wyzwolenie i ekspansja świadomości - Terence'a McKennę wzywał ludzi do podróżowania w ramach próby przeciwstawienia się uciskowi i ewolucji języka, kultury i świadomości.
• Duchowy rozwój – Postrzeganie psychodelików jako punktu dostępu do śmierć ego, mistyczne doświadczenia lub wyższą wiedzę i mądrość.

Wszystkie te uogólnienia mają znaczenie i wpływają na politykę narkotykową, która będzie miała dostęp do substancji, będzie mogła prowadzić badania i ostatecznie na miejsce psychodelików w społeczeństwie. Ale nie są to tylko poglądy wysokiego szczebla na kwestie systemowe.

Badania w zestawie i wskazówkach dotyczących sposobu postrzegania kultur i osób zażywających psychedeliki może wpływać na efekty. Można argumentować, że istniejące stereotypy, świadome lub nie, wpływają na każdą podróż, którą odbywamy. 

Jednak przy tej wiedzy obecny renesans psychedeliki jest szansą na stworzenie nowych skojarzeń z psychedelikami. Istniejące poglądy na temat psychedelików prawdopodobnie wpływają na naszą motywację do zażywania psychedelików. 

Identyfikacja i kontemplacja wpływu stereotypów może pomóc w zrozumieniu naszych indywidualnych doświadczeń. 

Mając to na uwadze, przyjrzyjmy się niektórym szczególnie znanym psychodelicznym stereotypom.

Psychodeliki, szamanizm i magia

Od dłuższego czasu stereotypizujemy osoby używające substancji psychoaktywnych. Prawdopodobnie najstarszym znanym przykładem są ludzie praktykujący to, co powszechnie nazywamy „szamanizmem”. 

Lądowe tradycje przyjmowania psychoaktywnych leków roślinnych lub używania muzyki i tańca do wchodzenia w odmienne stany istnieją na całym świecie. Te tradycje, podobnie jak rytuały tworzące starannie zaplanowaną scenografię, nadal wpływają na psychodelię użyj dzisiaj.

Szaman również od dawna jest negatywnym stereotypem w kulturze Zachodu. Dość niedawnym przykładem jest przybycie Hiszpanów do Ameryki Środkowej i Południowej. Stosowanie wielu roślin psychodelicznych przez miejscowych Azteków, Inków i różne plemiona od razu łączono z „diabłem” z silnymi popychaniami, aby go wytępić.

Aztekowie używali wielu różnych psychodelików.

Kapłani kolonialni piszący kroniki wydarzeń zakładali, że tradycyjni ludzie używający roślin do uzdrawiania i wróżenia wyobrażali sobie inne światy i duchy. Twierdzenia dotyczące uzdrawiania lub wiedzy duchowej zostały w dużej mierze odrzucone. Jednak nawet dzisiaj wciąż istnieją historie o cudownych uzdrowieniach lub podróżach poza ciało. 

Nawet dzisiaj w Amazonii realizowane są koncepcje, które moglibyśmy nazwać magią czarownice lub czarowników i są traktowane całkiem poważnie w niektórych kręgach. Szamański język istot, duchów, innych wymiarów i tajemnic jest również częścią współczesnego odrodzenia użycia psychedelików. Rzeczywiście, wielu przybywa do pozostałości rdzennych kultur niosących tradycje leków roślinnych, aby dowiedzieć się, jak skutecznie pracować z psychodelikami. 

Wykwalifikowani praktykujący szamani uczą się umieszczać wizje lub uczucia doświadczane pod wpływem psychodelików w odpowiednim kontekście, a historie o uzdrawianiu i magii pozostają niezmienne. Stare opowieści o medycynie roślinnej powiązanej jedynie z „diabłem” zostają rozwikłane, jednak dla współczesnych ludzi Zachodu interpretowanie psychedelików przez pryzmat duchów i zjawisk nadprzyrodzonych może być mylące.

Hipisi, beatnicy i LSD

Być może najbardziej powszechnym stereotypem użytkowników psychedelików są hipisi. Kultura zrodziła się z zażywających narkotyki kontrkulturowych beatników lub „beatów” z lat 50., którzy pojawili się wcześniej. Bycie hipisem było modnym i modnym zajęciem w latach 1960. 

Jeśli nosisz barwnik krawatowy, musisz być hipisem, prawda?

Wszyscy znamy stereotyp hipisa. Możemy założyć: 

• Długie włosy
• Tie-dye i dzwony 
• Oddalone, odłączone
• Połączenie z naturą
• Idealistyczny 
• Otwarta seksualność
• Specyficzny gust muzyczny
• Zainteresowanie duchowością Wschodu

Prawda czy nie, ale idee wciąż się utrzymują, a kiedy LSD stało się sensacją, powiązano je z kulturą hippisowską.

Teraz LSD i innych psychodelików, takich jak magiczne grzyby, nie można oddzielić od kontrkultury tamtych czasów. Wraz z rozwojem kultury hipisi przekształcili się w problematyczny stereotyp, a nazywanie kogoś hipisem stało się w niektórych kręgach obraźliwym określeniem. 

Istniało nawet założenie, że ludzie zażywający psychedeliki są skazani na hippisów, co wywołało lekką fobię wokół dotykania substancji, aby ktoś „włączył się, włączył i zrezygnował”, jak Tim Leary zachęcał [5] W 60.

Na dobre i na złe, hipisi na zawsze wywarli wpływ na ruch psychodeliczny. Muzyka i sztuka pozostają częścią kultury psychodelicznej, kontynuując festiwale muzyczne, psychodeliczny rock i sztuki wizualne. 

Jakiekolwiek są Twoje odczucia co do hippisów, wygląda na to, że ich wpływ jeszcze przez jakiś czas pozostanie częścią psychodelików. Ale dla tych, którzy się z tym nie identyfikują, może to być nieco problematyczne. Zażywanie LSD nie powoduje, że wszyscy wypadną ze społeczeństwa, ani nie gwarantuje pokoju i miłości konkretne ideały polityczne

Jak zobaczymy, w środowisku naukowym silny związek między hippisami i psychodelikami był powodem, dla którego niektórzy unikali badań nad LSD.

Szaleni naukowcy, kontrola umysłu i przeprogramowanie

Stereotypy mogą stanowić duże wyzwanie dla osób zajmujących się badaniami. To niefortunne, ponieważ jest to także grupa posiadająca dużą władzę pozwalającą rozwikłać przestarzałe piętna osób używających psychedelików.

Słuchanie wczesnych badaczy psychodelii, takich jak Rick Strassman rozpakuj proces potrzebne do zainicjowania stosowania badanych związków w bezpiecznych i kontrolowanych warunkach było trudne. Chociaż badania nad psychedelikami stają się coraz bardziej akceptowane, niektórzy badacze nadal zgłaszają, że są wyśmiewani, wyśmiewani i odrzucani przez innych naukowców. 

Badania psychodeliczne pomagają zmienić narrację.

jeden Badania naukowe Artykuł pokazuje korelację między tym, jak ludzie postrzegali badania, a wiedzą, że osoby je prowadzące zażywały psychodeliki. Gdyby badacz przyznał się do używania psychedelików, ludzie potencjalnie postrzegaliby jego badania jako mające niższą uczciwość, na przykład stronniczość co do osobowości. Badania wykazały, że jeśli badaczy kojarzono z „kulturą psychodeliczną” (np. bębnami bongo), zaufanie do ich badań było jeszcze niższe. 

Niektórzy sugerują, że mroczne eksperymenty z kontrolą umysłu przeprowadzone przez CIA w ramach projektu MKULTRA z wykorzystaniem LSD do prania mózgu bez zgody ludzi skażyły ​​skojarzenia z badaniami nad psychodelami. Inne eksperymenty z „przeprogramowaniem” ludzi w Kanadzie również przyniosły nieprzyjemne rezultaty niektórzy twierdzą pozostawiło plamę na reputacji psychedelików, rządów i badaczy.

Jednak w miarę jak badania nad psychedelikami pogłębiają wiedzę, której brakowało nam, pojawia się coraz więcej głębokich spostrzeżeń. Choć stronniczość w badaniach rzeczywiście budzi obawy, stereotyp „szalonego naukowca” lub stronniczego użytkownika substancji może w pierwszej kolejności uniemożliwić przeprowadzenie badań. Instytucje opierające się tego rodzaju postępowi ograniczają także możliwości nowych praw lub być może zrozumienia samej świadomości, które mogą zapewnić badania naukowe.

Współczesne mity: pozytywne i wymagające doświadczenia

Powyższe stereotypy są dość dobrze ugruntowane. Jednak w miarę jak psychodeliki stają się coraz bardziej popularne, wydaje się jasne, że pojawiają się nowe założenia. 

Tak naprawdę większość tego, co obecnie słyszymy o psychedelikach, zmierza w stronę nastawienia, że ​​„psychedeliki są dobre!” 

Założenie to może być dla niektórych odświeżające, ale podobnie jak inne uogólnienia, może nadmiernie uprościć działanie psychedelików. Jasne, Badania naukowe  napływają psychodeliki łagodzące depresję, stany lękowe, zaburzenia związane z używaniem substancji psychoaktywnych, zespół stresu pourazowego (PTSD), przewlekły ból i inne schorzenia. 

Jest powód do optymizmu. Chociaż psychodeliki są potężnymi narzędziami, nie możemy ich sklasyfikować jako magicznych kul. 

Przedwczesne byłoby stereotypowe traktowanie każdego, kto zażywa psychodeliki, jako osoby charakteryzującej się doskonałym zdrowiem psychicznym.

Psychodeliki mogą niektórym ludziom pomóc, a dla innych mogą być niebezpieczne. Nawet w optymalnych warunkach pozostają nieprzewidywalne. Psychodeliki mogą być trudne, przerażające lub niebezpieczne w złym przypadku kontekst. Dlatego szamani byli dobrze wyszkoleni, a Tim Leary, który wniósł ogromny wkład w kulturę hippisowską, wymyślił scenografię i scenerię. 

Stereotypy prawdopodobnie będą istnieć zawsze, jedyne, co możemy zrobić, to zdawać sobie z nich sprawę i być może pomóc je kształtować. Zastanowienie się nad tym, jak te pomysły się pojawiają, może również stanowić krok w kierunku rozwiązania przygotowanie i integracja psychodelików. Zwalczanie stereotypów może stworzyć możliwości dla doświadczeń psychodelicznych w kulturze, w której poglądy na temat narkotyków są być może ograniczone lub przestarzałe. 

Na razie stereotypy utrzymujące się w świecie psychodelicznym mogą jednak czegoś nauczyć.

Patrick McConnell | Bloger społecznościowy w Chemical Collective

Patrick jest jednym z blogerów społeczności w Chemical Collective. Jeśli chcesz dołączyć do naszego zespołu blogerów i zarabiać na pisaniu na tematy, które Cię pasjonują, skontaktuj się z Davidem, wysyłając e-mail na adres blog@chemical-collective.com