Kwakerizm i substancje psychodeliczne

Zastrzeżenie: Poglądy i opinie wyrażone w tym artykule są poglądami autorów i niekoniecznie odzwierciedlają oficjalną politykę lub stanowisko Chemical Collective lub jakichkolwiek stowarzyszonych stron.

Wprowadzenie

Trudno znaleźć wiele informacji na temat związków między kwakieryzmem (lub Religijnym Towarzystwem Przyjaciół) a używaniem substancji psychodelicznych. Jest to sprzeczne z dyskusjami na temat (rzeczywistego lub możliwego) wpływu substancji psychodelicznych na inne religie, w tym Chrześcijaństwo, Judaizm, Islam, Hinduizm, Buddyzm, religie animistyczne. W przeciwieństwie do tych innych tradycji, nie ma żadnych znaków ani dowodów na to, że doświadczenia psychodeliczne były powiązane z początkami samego kwakeryzmu lub kluczowymi postaciami ruchu. Nie oznacza to jednak, że kwakrzy nie zajęli się tematem substancji psychodelicznych. Ponadto, biorąc pod uwagę, że kwakeryzm jest tradycją doświadczalną – a niektórzy twierdzą, forma mistycyzmu – wiele osób dostrzega rezonans między tradycją a doświadczeniami psychodelicznymi. Dla niektórych te doświadczenia skierować ich na ścieżkę kwakieryzmu.

Bezpośrednie doświadczenie boskości

Kwakerizm rozpoczął się jako odprysk protestanckiego chrześcijaństwa w Anglii w połowie XVII wieku. Powstał w czasie wojny secesyjnej i republikańskiej ery Commonwealth Olivera Cromwella. Był to czas społecznych, politycznych i religijnych wstrząsów. Wiele innych radykalnych sekt religijnych wyłonili się w tym czasie, w tym Shakers, Ranters, Diggers, Levellers, Muggletonians, Seekers, Congregationalists, Brownists i Fifth Monarchists. „Kwakers” to przydomek, który inni przypisywali członkom Religious Society of Friends, ze względu na ich „drżenie”, gdy czuli się poruszeni przez Ducha Świętego. To drżenie jest powszechnym aspektem doświadczeń ekstatycznych.

Kwakerstwo to religia oparta na doświadczeniu, która zachęca do bezpośredniego doświadczenia boskości (co kwakrzy powszechnie nazywają 'wewnętrzne światło', wśród wielu innych nazw). To wewnętrzne światło, lub światło wewnątrz, jest związane z Chrystusem i Bogiem. Kwakrzy widzą, że każda osoba posiada tę iskrę boskości i wierzą, że każdy może do niej dotrzeć i dostrzec ją w innych. To właśnie ta wiara – „wiara Boga w każdym”, aby użyć sformułowania kwakrów – leży u podstaw ich zaangażowania w zasady równości i pokoju.

Od czasu założenia przez George'a Foxa, kwakeryzm kładł nacisk na autorytet własnego bezpośredniego i natychmiastowego doświadczenia boskości i odrzucał tak zwany „autorytet” duchowieństwa religijnego i dogmatów. Kwakerizm jest bezwyznaniowy i niehierarchiczny. Z tego powodu kwakrzy byli początkowo postrzegani przez główny nurt protestanckiego chrześcijaństwa jako heretycy. Pomimo tego Fox podróżował po Anglii, głosząc kwakeryzm tłumom (w tym innym grupom religijnym, takim jak Poszukiwacze i purytanie). On i inni kaznodzieje kwakrów, w tym James Naylor, byli często aresztowani i więzieni za bluźnierstwo.

Chociaż kwakrzy nie są dziś postrzegani jako heretycy, ich ruch wciąż nie jest zbyt popularny. Liczba kwakrów na świecie wynosi 400,000 12,000, z czego większość mieszka w Afryce i obu Amerykach. Obecnie w Wielkiej Brytanii jest około 27.5 XNUMX kwakrów, co jest niewielką liczbą członków, zwłaszcza gdy porównamy to z XNUMX milionami osób identyfikujących się jako chrześcijanie. (Chociaż kwakrzy zaczęli jako odłam chrześcijaństwa, wielu uważa obecnie ten ruch za niechrześcijańsko-chrześcijański. W rzeczywistości akceptuje on ludzi o szerokim zakresie przekonań, w tym tych, którzy nie wyznają żadnych przekonań teistycznych.)

Buddyzm można również uznać za religię doświadczalną (lub filozofię) i istnieją podobieństwa między nim a kwakierstwem, chociaż istnieją również ważne różnice. Kiedy opisuję ludziom ciche uwielbienie, czasami zauważają, że brzmi to jak medytacja, ale uwielbienie kwakrów nie obejmuje skupiania się na obiekcie uwagi (np. oddechu lub pewnych frazach). Nie jest to tyle rozwinięta praktyka medytacyjna, co „oczekiwane oczekiwanie” – czeka się na pojawienie się wewnętrznej obecności boskości. Buddyzm nie odnosi się do boskiej obecności (ponieważ jest zasadniczo tradycją ateistyczną: Budda nie był boski). Niemniej jednak nacisk na ciszę w kwakierstwie jest w pewnym stopniu zgodny z myślą buddyjską, podobnie jak nacisk na pewne cnoty.

Kwakerzy uzyskują dostęp do boskości (kwakrzy nieteistyczni użyją innego terminu) poprzez cichą modlitwę. Uczestnicząc w spotkaniach kwakrów z gotowością do doświadczenia wewnętrznego światła i pogrążając się w stanie głębokiej wspólnotowej ciszy, można zamanifestować uczucie przewodniej obecności. Jeśli ktoś czuje się powołany do mówienia na podstawie tego doświadczenia, wstaje i to robi (co jest znane jako „posługa”). Nie ma księdza wygłaszającego kazanie. Każdy może podzielić się duchowym przesłaniem z grupą. Nie ma również żadnych symboli religijnych ani hymnów. Spotkania kwakrów koncentrują się na bezpośrednim i niepośrednim doświadczeniu.

Rufus Jones (1863–1948) ustanowił mistyczne podstawy kwakieryzmu, argumentując, że powinniśmy szukać bezpośredniego doświadczenia Boga, a nie polegać na opisach mistycznych doświadczeń z drugiej ręki, które można znaleźć w książkach i pismach. Napisał, że mistyczne doświadczenie „upewnia Boga osobie, która je przeżyła”. Na Jonesa wpłynął amerykański filozof (i psychonauta) William James, który w Odmiany doświadczenia religijnego (1902) powiedział: „Stany mistyczne, gdy są dobrze rozwinięte, zazwyczaj są i mają prawo być absolutnie autorytatywne dla jednostek, do których przychodzą”. James przyznał jednak, że ci, którzy nie mieli doświadczenia, mają prawo być sceptyczni wobec objawień opisanych przez tych, którzy je mieli. To dodatkowo podkreśla wartość bezpośredniego doświadczenia, zamiast powierzania wiary zewnętrznym źródłom.

Ten doświadczalny i mistyczny aspekt kwakeryzmu może spodobać się wielu użytkownikom substancji psychodelicznych, którzy mogą szukać metod dostępu do „boskości”, z którą zetknęli się w stanie psychodelicznym, bez użycia narkotyków. Ponadto kwakeryzm może zapewnić ramy społecznościowe i etyczne, które pomagają ludziom zrozumieć i zintegrować boskie spotkania wywołane substancjami psychodelicznymi.

Dla tych, którzy nie rezonują z terminem „boskość”, z powodów metafizycznych lub osobistych, inne terminy mogą być używane do ujęcia bezpośrednich doświadczeń podczas nabożeństw kwakrów. „Jedność” jest jednym z nich. Czucie połączenia z innymi członkami grupy w głębokiej ciszy jest powszechne, podobnie jak poczucie większego połączenia z samym sobą i całym światem. Ponieważ jedność i wzajemne powiązania są wspólnymi tematami psychedelicznego mistycznego doświadczenia, ten aspekt nabożeństw kwakrów może być również atrakcyjny dla użytkowników psychedelików. Dla nieteistycznego kwakra „to, co Boże w każdym” może nabrać innego znaczenia w doświadczeniu jedności; zamiast tego można je interpretować jako „nieodłączną dobroć w każdym”.

Spotkania kwakrów mogą wywołać uczucia wewnętrznego ciepła, współczucia i mądrości, które u użytkowników substancji psychodelicznych mogą być podobne do tego, czego doświadczyli w swoich zmienionych stanach, lub mogą być postrzegane jako wydobywanie na powierzchnię stanów psychicznych już odblokowanych przez substancje psychodeliczne. Zgodne z zasadami kwakrów, te bezpośrednie doświadczenia mogą następnie w znaczący sposób wpłynąć na ich życie, wpływając na ich kariery, styl życia, interakcje z innymi i podejmowanie decyzji moralnych. Wielu kwakrów, na przykład, to pełni pasji aktywiści, co często jest wynikiem – lub przynajmniej czymś ukształtowanym przez – ich doświadczenia podczas spotkań kwakrów. (Kwakrzy brali udział w zakładaniu takich grup jak Amnesty International, Oxfam, Greenpeace, Campaign for Nuclear Disarmament, Conscience i Peace Tax International. Byli również pierwszą grupą religijną, która potępiła niewolnictwo.)

Odrzucenie autorytetu przez kwakrów i historia „mówienia prawdy władzy” mogą również rezonować z nastawieniem społeczności psychodelicznej. Ludzie, którzy używają psychodelików (co jest zrozumiałe), mają tendencję do wyższy poziom otwartości na doświadczenia niż osoby nieużywające. Same substancje psychodeliczne również prowadzić do wzrostu tej cechy osobowości. Co najważniejsze, aspektem tej cechy jest „kwestionowanie autorytetu”. Często możemy to zobaczyć w wypowiedziach kluczowych postaci psychodelicznych, takich jak Timothy Leary, który słynnie radził: „Myśl samodzielnie, kwestionuj autorytet”. Myślę, że można znaleźć wiele paraleli między kwakrami a kontrkulturowym ruchem lat 60. (np. skupienie obu ruchów na antywojnie, pokoju, sprawiedliwości społecznej, równości płci i ekologii).

Poglądy kwakrów na substancje psychodeliczne

Nie ma oficjalnego ani powszechnego poglądu kwakrów na temat substancji psychodelicznych. Jednak w tekście kwakrów Porady i zapytaniaprzedstawiono następujący pogląd na temat alkoholu i narkotyków:

Biorąc pod uwagę szkody wyrządzane przez używanie alkoholu, tytoniu i innych narkotyków uzależniających, zastanów się, czy powinieneś ograniczyć ich używanie lub całkowicie z nich zrezygnować. Pamiętaj, że każde używanie alkoholu lub narkotyków może osłabiać osąd i narażać zarówno użytkownika, jak i innych na niebezpieczeństwo.

Klasycznych substancji psychodelicznych nie uważa się za narkotyki uzależniające (choć jest to możliwe, choć rzadkie, do powstania niezdrowego wzorca użytkowania). Możliwe jest również, że psychedeliki osłabiają osąd (jeśli umysł jest silnie zmieniony), narażając siebie i innych na ryzyko. Niemniej jednak, wyrządzenie krzywdy sobie lub innym za pomocą substancji psychodelicznych jest rzadkie. W każdym razie ryzyko uzależnienia i wyrządzenia krzywdy sobie i innym jest z pewnością niższe niż w przypadku alkoholu. A podczas gdy pierwsi kwakrzy byli abstynentami (założycielami Cadbury, Rowntree i Fry byli kwakrzy którzy chcieli zapewnić ludziom czekoladę, alternatywę dla alkoholu), wielu współczesnych kwakrów pije alkohol z umiarem. Dlatego kwakrzy niekoniecznie odrzucają wszelkie picie jako szkodliwe; chcą po prostu uniknąć szkód związanych z nadmiernym piciem.

Podobnie, jeśli substancje psychodeliczne zostaną ujęte w tych kategoriach – stosowane rozsądnie, nieosłabiające osądu (być może nawet stosowane w celu poprawy osądu i mądrości) i niemające tendencji do wyrządzania krzywdy sobie lub innym – to nie wydają się porównywalne z rodzajem picia i zażywania narkotyków, Porady i zapytania odnosi się do.

Ponadto kwakier mógłby podpisać się pod tym, co w filozofii mistycyzmu jest znane jako „zasada obojętności przyczynowej”. Jest to pogląd promowany przez Waltera Terence’a Stace’a, że ​​wszystkie mistyczne doświadczenia są ważne, niezależnie od tego, co je powoduje. W końcu mistyczne doświadczenia zdarzają się poza spotkaniami kwakrów. Jones argumentował, że te doświadczenia są powszechne, pisząc, że „wiele osób miało to istotne doświadczenie”. Mistyczne lub ekstatyczne stany mogą być wywoływane nie tylko przez kult, ale także przez substancje psychodeliczne, świat przyrody, muzykę, medytację, post, rytmiczne bębnienie, forsowne ćwiczenia, śpiewanie hymnów, śpiewy i czytanie świętych tekstów. Dla Jonesa założyciele większości światowych religii uzyskali duchowe zrozumienie poprzez mistyczne stany.

Z własnego doświadczenia nie zauważyłem, aby kwakrzy mieli stygmatyzujące poglądy na temat substancji psychodelicznych (może to również wskazywać na fakt, że kwakrzy generalnie są otwarci, bezstronni i pluralistyczni w swoich poglądach). Temat substancji psychodelicznych pojawiał się, gdy rozmawiałem z innymi kwakrami na spotkaniach, gdy ktoś pytał mnie, czym się zajmuję. Wspomnę, że zajmowałem się nauką o substancjach psychodelicznych i terapią psychodeliczną. Ludzie zazwyczaj wykazują zainteresowanie i ciekawość tym tematem (może to również mieć związek z trendem upowszechnianie i destigmatyzacja substancji psychodelicznych). Pewna starsza kobieta, z którą rozmawiałam, obecnie terapeutka uzależnień, opowiedziała mi o swoim stosowaniu substancji psychodelicznych w czasach hipisowskich i była świadoma ich obecnego zastosowania w zdrowiu psychicznym.

Mary K. Mattosian zasugerowała w artykuł opublikowane w Historia Kwakerów że niezwykłe stany psychiczne i fizyczne doświadczane przez wczesnych Kwakerów mogą być związane z ergotyzmem. Jest to forma zatrucia spowodowana spożyciem grzyba, Claviceps purpurea (lub sporysz), który powszechnie rośnie na życie. Alkaloidy sporyszu są chemicznie podobne do LSD. Szwajcarski chemik Albert Hofmann jako pierwszy zsyntetyzował LSD (dietyloamid kwasu lizergowego) poprzez wyizolowanie ergotaminy (prekursora kwasu lizergowego) ze sporyszu. Zatrucie sporyszem, czyli sporyszem, może powodować szereg nieprzyjemnych objawów fizycznych, a także skutki psychiczne, takie jak mania, halucynacje i psychoza. Hipoteza Mattosiana, jeśli jest prawidłowa, być może dodaje wagi poglądowi, że znaczące doświadczenia związane z kwakieryzmem mogą być uzasadnionym wynikiem stosowania narkotyków psychoaktywnych.

Joseph Havens, kwakier, poruszył temat substancji psychodelicznych w Artykuł 1964 opublikowane w Journal for Scientific Study of ReligionTutaj powiązał te substancje z kwakieryzmem:

Jest całkiem możliwe, że Bóg, w swojej niezgłębionej Łasce, może chcieć rozbić wszystkie nasze faryzejskie pretensje i poprzez te niezwykłe substancje łaskawie dać przebłyski królestwa Ducha właśnie tym, których ścieżka w przeciwnym razie nigdy by się do niego nie zbliżyła… Rzadko kiedy żądanie ponownego przemyślenia natury mistycznej, doświadczalnej religii było tak natarczywe. A żądanie to spoczywa z niezwykłym ciężarem na Towarzystwie Przyjaciół, z powodu jego roszczenia do bycia religią bezpośredniego doświadczenia, wewnętrznego Chrystusa.

W 2017 roku naukowcy z Johns Hopkins podali psychodeliczną psylocybinę (znajdującą się w grzybach halucynogennych) wyższym rangą osobistościom religijnym z różnych wyznań (buddyzm zen, judaizm, chrześcijaństwo i islam), wielu mówi, że „czuli Boga” podczas doświadczenia. Kwakerzy nie zostali uwzględnieni w badaniu (co nie jest zaskakujące, biorąc pod uwagę, że nie należą do żadnej głównej religii), ale podejrzewam, że mieliby podobne doświadczenia. Kwakerzy mogą być szczególnie podatni na mistyczne doświadczenia po zażyciu substancji psychodelicznych, biorąc pod uwagę, że należą do religii doświadczalnej, która daje członkom oczekiwanie, że bezpośrednio spotkają się z boskością.

Kwakerstwo i środowisko

Innym sposobem, w jaki kwakieryzm i środki psychodeliczne mogą się wzajemnie wzmacniać, jest troska o środowisko. Współcześni kwakrzy traktują zrównoważony rozwój poważnie, tak bardzo, że jest to obecnie jedna z głównych zasad, którymi starają się kierować, obok prawdy, prostoty, pokoju i równości. Zrównoważony rozwój jest również powiązany z innymi zasadami; życie jest proste, aby żyć w sposób zrównoważony, a życie w sposób, który nie szkodzi środowisku, jest częścią podążania ścieżką bez przemocy. Porady i zapytania stwierdza:

Nie jesteśmy właścicielami świata, a jego bogactwa nie są naszą własnością, którą możemy dowolnie rozporządzać. Okazujmy miłość i troskę wszystkim stworzeniom i starajmy się zachować piękno i różnorodność świata. Pracujmy nad tym, aby nasza rosnąca władza nad naturą była wykorzystywana odpowiedzialnie, z szacunkiem dla życia.

Takie nastawienie może znaleźć oddźwięk u wielu użytkowników substancji psychodelicznych, ponieważ Badania naukowe pokazał, że substancje psychodeliczne mogą wzmacniać więź z naturą i w rezultacie zachęcać do zachowań proekologicznych. Doświadczenie psychodeliczne może wywołać postawy i uczucia wobec środowiska, które są opisane w Porady i zapytania: antyantropocentryzm, troska, uznanie i cześć. Jednym z kluczowych sposobów, w jaki środki psychodeliczne wydają się przywoływać tę łączność z naturą i troskę o środowisko, jest doświadczenie mistyczne. W tym stanie, charakteryzującym się współzależnością i jednością, istnieje niezaprzeczalne poczucie, że jest się częścią natury, równym składnikiem, przy czym wszystkie inne składniki mają wartość i zasługują na ochronę, a wszystkie części są od siebie zależne.

W rezultacie odczuwania silniejszego połączenia ze światem przyrody i utożsamiania się z nim, użytkownicy substancji psychodelicznych mogą czuć się przyciągani do zachowań i wyborów stylu życia, które często podejmują sami kwakrzy. polecićNależą do nich: nieuleganie kulturze konsumpcjonizmu; ponowne używanie i recykling; rezygnacja z niepotrzebnych towarów; kupowanie lokalnej, sprawiedliwego handlu i ekologicznej żywności; ograniczenie lub wyeliminowanie spożycia produktów pochodzenia zwierzęcego; kompostowanie żywności i odpadów ogrodowych; rzadsze korzystanie z samochodu i samolotów; oraz ograniczanie ilości odpadów.

Myśli końcowe

Wielu użytkowników substancji psychodelicznych pragnie znaleźć społeczność ludzi, z którymi będą mogli nawiązać kontakt po przeżyciu głęboko transformujących i duchowych doświadczeń. Społeczności psychodeliczne istnieją, ale znalezienie takiego, z którym rezonujemy, może być trudne. Niektórzy mogą być przyciągani do duchowości New Age, która często jest częścią społeczności psychodelicznej, podczas gdy inni (w tym ja) są przez to zniechęceni. Chęć znalezienia społeczności o nastawieniu duchowym po psychodelikach nie oznacza, że ​​społeczność ta musi być skupiona na psychodelikach. W rzeczywistości społeczność nie grupy skupione na substancjach psychodelicznych mogą być dla niektórych osób bardziej pomocne w integracji doświadczeń psychodelicznych i byciu częścią społeczności, z którą można się utożsamić, jeśli grupa ta lepiej promuje wartości i postawy, które dana osoba lubi.

Niektórzy użytkownicy substancji psychodelicznych mogą zatem czuć się jak w domu w społeczności kwakrów. Społeczność ta może oferować możliwość przeżycia duchowych doświadczeń bez substancji psychodelicznych, a także pomagać ludziom w znaczący sposób integrować doświadczenia psychodeliczne.

Sam Woolf | Bloger społeczności w Chemical Collective | www.samwoolfe.com

Sam jest jednym z naszych blogerów społeczności w Chemical Collective. Jeśli chcesz dołączyć do naszego zespołu blogerów i zarabiać na pisaniu na tematy, które Cię pasjonują, skontaktuj się z Davidem za pośrednictwem poczty elektronicznej pod adresem blog@chemical-collective.com