Psychodeliczny porost: najlepiej strzeżony sekret natury

Zastrzeżenie: Poglądy i opinie wyrażone w tym artykule są poglądami autorów i niekoniecznie odzwierciedlają oficjalną politykę lub stanowisko Chemical Collective lub jakichkolwiek stowarzyszonych stron.

Wprowadzenie

Większość ludzi wie o psychodelikach, takich jak LSD i magiczne grzyby, ale świat przyrody jest pełen substancji psychodelicznych, których jesteśmy całkowicie nieświadomi. Niedawnym odkryciem z ekwadorskiej Amazonii jest nieznany wcześniej gatunek porostu tzw Dictyonema huaorani, który, jak się uważa, zawiera kilka różnych związków psychoaktywnych. W tym artykule omówiono historię tego organizmu i jego symbiotyczną naturę, a także sposób jego odkrycia i potencjalne implikacje, jakie to odkrycie może mieć dla różnych dziedzin badań. Historia D. huaorani jest fascynująca, obejmuje dziesięciolecia i przedstawia etnobotanikę, badania naukowe i wartość wiedzy historycznej społeczności tubylczych.

Świat porostów: związek symbiotyczny

Porosty to niesamowite organizmy powstałe w symbiozie między grzybem a alga or cyjanobakteria, z każdym organizmem nierozerwalnie związanym. Partner grzybowy, tzw mykobiont, to struktura zapewniająca ochronę i ramy dla wzrostu porostów. Partner glonów lub sinic (tzw fotobiont) wykorzystuje słońce do wytwarzania składników odżywczych w procesie fotosyntezy. Ta symbiotyczna relacja oznacza, że ​​porosty mogą odnosić sukcesy w wielu różnych środowiskach, od Arktyki po pustynię. Mogą rosnąć na prawie każdej powierzchni, w tym na skałach, drzewach, a nawet budynkach. Ta zdolność adaptacji sprawia, że ​​są częstym widokiem w ekosystemach na całym świecie.

Szczególnym zainteresowaniem wśród porostów cieszy się rodzaj Dictyonema, do którego zalicza się psychodeliczny porost D. huaorani.

Te specyficzne porosty powstają w wyniku połączenia a grzyb podstawczakowy i cyjanobakterię. Jest to kombinacja występująca tylko u około 1% wszystkich znanych gatunków porostów. Ta rzadkość w połączeniu z odkryciem związków psychoaktywnych zawartych w D. huaorani wzbudziła ponowne zainteresowanie wielu badaczy i entuzjastów. Wyjątkowa symbioza pomiędzy różnymi pierwiastkami porostów Dictyonema ewoluowała przez tysiąclecia, co doprowadziło do produkcji różnorodnych metabolitów wtórnych, z których niektóre mają właściwości psychoaktywne.

Odkrycie Dictyonema Huaorani

Współczesna historia D. huaorani zaczyna się od etnobotaników Wade'a Davisa i Jima Yosta, który natknął się na ten rzadki gatunek podczas prowadzenia badań we wschodnim Ekwadorze (w 1981 r.). Pracowali w tandemie z małą i odizolowaną grupą rdzennych mieszkańców znaną jako Woarani i wkrótce odkryli, że zażywanie przez nich środków halucynogennych różni się od stosowania przez inne znane plemiona amazońskie. W przeciwieństwie do większości rdzennych społeczności w regionie, które wierzyły, że doświadczenia psychodeliczne powinny być wspólne i współdzielone, Waorani używali tych substancji indywidualnie.

Szamani Woarani potajemnie spożywali halucynogeny i używali swojej postrzeganej mocy do rzucania klątw na swoich wrogów.

Davis i Yost dowiedzieli się, że Waorani używali dwóch głównych substancji halucynogennych: gatunku Banisteriopsis, winorośli blisko spokrewnionej z ayahuascaoraz nieznany porost należący do rodzaju Dictyonema. Poznając tradycyjne praktyki duchowe Woarani i współpracując z nimi, Davis i Yost byli w stanie pobrać próbkę porostu. Miało to później okazać się kluczowe w odkryciu jego tajemnic. Jest to doskonała ilustracja wartości współpracy nauki z rdzennymi kulturami i wykorzystania ich duchowych zastosowań i metod konsumpcji. Praca w ten sposób pozwoliła Davisowi i Yostowi zlokalizować ten niezwykle rzadki i potencjalnie znaczący porost, który w przeciwnym razie mógłby pozostać nieznany nauce. Ta współpraca między badaczami i społecznościami tubylczymi jest niezbędna dla utrzymania i wspierania różnorodności biologicznej oraz zapewnienia, że ​​setki, a czasem tysiące lat tradycyjnej wiedzy zostaną zapisane i wyciągnięte z nich, co pozwoli na walkę z nieustanną presją modernizacji i wynikającą z niej coraz szybszą degradacją środowiska .

Potencjał psychoaktywny

Trzy dekady po pierwszym odkryciu przez Davisa i Yosta zebrana przez nich próbka stała się przedmiotem przełomowego badania naukowego. W 2014 roku zespół badaczy prowadzona przez Michaelę Schmull zaczął badać tajemnice otaczające D. Houraniego, korzystając z zaawansowanych technik w celu zbadania jego możliwych właściwości psychoaktywnych. Pierwszym etapem tej analizy było sekwencjonowanie genomu. To natychmiast potwierdziło, że porost jest w rzeczywistości gatunkiem nieodkrytym wcześniej.

Na cześć rdzennej grupy, która doprowadziła do jego odkrycia, naukowcy nazwali go Dictyonema huaorani.

Po ustaleniu tożsamości porostu zespół rozpoczął poszukiwania związków psychoaktywnych w jego tkankach. Najpierw pobrali niewielką ilość porostu, a następnie wykorzystali chromatografia cieczowa-spektrometria mas (LC-MS) w celu analizy jego zawartości w poszukiwaniu śladów psychodelików. Wyniki były intrygujące i sugerowały obecność kilku związków.

Dane wykazały możliwe istnienie:

• Tryptamina
• psylocybina
• 5-MeO-DMT
• 5-metoksytryptamina (5-MeOT)
• 5-MeO-NMT
• 5-metoksytryptamina (5-Mt)

w składzie chemicznym porostu.

Ponieważ jednak starzona próbka nie była w najlepszym stanie, a badaczom brakowało innych próbek do porównania, nie byli w stanie definitywnie potwierdzić obecności tych związków. Tryptaminę i psilocybinę uznano za najbardziej prawdopodobne substancje chemiczne zawarte w D. Hourani, ponieważ wiadomo, że psilocybina występuje naturalnie w wielu gatunkach grzybów. Innych związków, takich jak 5-MeO-DMT, nigdy wcześniej nie znaleziono w grzybach ani porostach. Oznacza to oczywiście, że obecność tych związków jest prawdopodobnie bardziej spekulacyjna. Odkrycie związków psychoaktywnych u D. huaorani otwiera nowe kierunki badań nad chemią i farmakologią porostów jako całości. W miarę przeprowadzania większej liczby badań nad tym wyjątkowym organizmem naukowcy mogą odkryć kolejne nowe i potencjalnie korzystne związki oraz uzyskać wgląd w to, jak i dlaczego te gatunki wytwarzają związki psychodeliczne. Nie będzie przesadą stwierdzenie, że identyfikacja związków psychoaktywnych w porostach podważa nasze podstawowe zrozumienie rozmieszczenia i ewolucji tych cząsteczek w przyrodzie.

Przeszkody w badaniach psychedelicznych

Badanie D. huaorani stoi przed podobnymi wyzwaniami jak szersze problemy wszystkich badań nad psychodelami. Największą przeszkodą jest niedobór próbek. Próbka porostu Davida i Yosta jest nadal jedynym dostępnym przykładem organizmu do badań naukowych. Odpowiednia rzadkość D. huaorani oznacza, że ​​zbieranie nowych próbek jest niezwykle trudne. Jeśli dodać do tego niechęć Waorani do dzielenia się porostami z obcymi ze względu na jego znaczenie historyczne i kulturowe, przed badaczami stoi trudne zadanie. Ogranicza to możliwość prowadzenia przez badaczy dalszych, bardziej szczegółowych badań w celu potwierdzenia związków psychoaktywnych, które uważa się za zawarte w D. huaorani.

Kolejnym znaczącym wyzwaniem jest oczywiście pozornie niekończąca się (bezsensowna) wojna z narkotykami i wynikające z niej ograniczenia badań nad psychedelikami. Trudność w uzyskaniu czystych związków referencyjnych nawet dla powszechnych i dobrze znanych substancji, takich jak psilocybina i 5-MeO-DMT, ogranicza możliwości naukowców w zakresie porównywania swoich odkryć.

Wyzwania stojące przed badaczami badanie D. huaorani i prawie wszystkich innych organizmów psychoaktywnych podkreśla konieczność bardziej otwartego, racjonalnego podejścia do badań nad psychedelikami poprzez uznanie obecnie powszechnie akceptowanych korzyści płynących z tych substancji. Praca nad pokonaniem barier prawnych i kulturowych ograniczających ich badania umożliwi naukowcom lepsze zrozumienie ich wpływu na ludzki umysł i zbadanie ich potencjalnych zastosowań w medycynie, terapii i rozwoju osobistym.

Kontynuacja eksploracji świata przyrody

Odkrycie Dictyonema huaorani przypomina o wielu tajemnicach ukrytych w świecie przyrody. Od oceanów po lasy deszczowe, niezliczone organizmy są wciąż całkowicie nieznane i niezbadane.

Każdy z tych organizmów może zmienić nasze rozumienie życia na Ziemi.

Kontynuując badanie różnorodności biologicznej planety i potencjalnych zastosowań leczniczych i duchowych psychodelików, odkrycia takie jak D. huaorani powinny nas inspirować. Podejście do świata przyrody z zachwytem i szacunkiem dla jego złożoności przyniesie bardzo wiele na przyszłość. Nagłe odkrycie tego rzadkiego psychodelicznego porostu podkreśla znaczenie zachowania i ochrony światowych ekosystemów.

Las deszczowy Amazonii, w którym odkryto D. hourani, stoi w obliczu stale rosnącej presji zewnętrznej. Zagrożenia, w tym wylesianie, zmiany klimatyczne i presja działalności człowieka, aktywnie niszczą naszą zdolność do odkrywania tych potencjalnie zmieniających życie substancji. WOchrona tych niezastąpionych siedlisk wraz z zawartą w nich bezcenną wiedzą tubylczą ma ogromne znaczenie dla utrzymania możliwości przyszłych odkryć. Inwestując w ochronę i badanie tych ludzi, miejsc i organizmów, możemy zachować piękno świata przyrody, a także pogłębić naszą wiedzę na temat psychedelików i zacząć wykorzystywać ich prawdziwy potencjał.

David Blackbourn | Bloger społecznościowy w Chemical Collective

David jest jednym z naszych blogerów społeczności w Chemical Collective. Jeśli chcesz dołączyć do naszego zespołu blogerów i zarabiać na pisaniu na tematy, które Cię pasjonują, skontaktuj się z Davidem za pośrednictwem poczty elektronicznej pod adresem blog@chemical-collective.com