Substancje psychodeliczne i „efekt drzwi”

Zastrzeżenie: Poglądy i opinie wyrażone w tym artykule są poglądami autorów i niekoniecznie odzwierciedlają oficjalną politykę lub stanowisko Chemical Collective lub jakichkolwiek stowarzyszonych stron.

Wprowadzenie

Wiadomo, że substancje psychodeliczne sprawiają, że codzienne przedmioty i doświadczenia stają się bardziej intensywne i zauważalne – codzienne rzeczy stają się czymś wartym komentarza. Część z tego jest związana z ogólną efekt wzmacniania znaczenia przez substancje psychodeliczne. Jednym z tych nasilających efektów psychodelików, który moim zdaniem był niedostatecznie omawiany, jest doświadczenie przemieszczania się z jednego pokoju (lub przestrzeni) do drugiego. Zazwyczaj nie rejestrujemy tego doświadczenia jako znaczącego lub wartego odnotowania, chociaż oczywiście zmiana otoczenia, gdy jesteśmy trzeźwi, może wpływać na nasz nastrój i proces myślowy.

W przypadku substancji psychodelicznych zmiana otoczenia może mieć zauważalny wpływ na emocje i ciekawość. Matt Stone, współtwórca South Park, zauważa to, opisując zażywanie LSD przed pójściem na Oscary, wraz z innym współtwórcą South Park, Treyem Parkerem. Po tym, jak Parker opowiada o tym, jak był w limuzynie, przyjeżdżając na Oscary, Stone dodaje: „Jeśli brałeś kwas, wiesz, że jedną z najbardziej odjazdowych części, gdy jesteś na psychodeliku, jest przejście – kiedy idziesz ze środka na zewnątrz lub z zewnątrz do środka, tak jakby „Och, jesteśmy w innej przestrzeni”, i nigdy nie zapomnę momentu wyjścia z limuzyny”.

Aby rzucić nieco światła na ten aspekt psychodelików, myślę, że przydatne może być odwołanie się do dziwnego zjawiska psychologicznego znanego jako „efekt drzwi”. Chociaż efekt ten odnosi się konkretnie do pamięci, mechanizm leżący u jego podstaw może pomóc wyjaśnić, dlaczego przechodzenie między przestrzeniami – zwłaszcza gdy wiąże się to z przechodzeniem przez drzwi – może być tak nowatorskie w przypadku psychodelików.

Efekt drzwi: kiedy zapominamy, dlaczego weszliśmy do pokoju

Efekt drzwi to zjawisko psychologiczne, w którym utrata pamięci krótkotrwałej występuje podczas przechodzenia przez drzwi lub przechodzenia z jednej przestrzeni do drugiej. Wszyscy weszliśmy do pokoju i zadaliśmy sobie pytanie „Dlaczego znowu tu wszedłem?” To jest efekt drzwi. Jest to wynik działania ludzkiej uwagi i pamięci. Efekt drzwi występuje, gdy nasza uwaga porusza się między różnymi poziomami, na przykład gdy przechodzimy z jednego odrębnego pokoju do drugiego lub z wnętrza na zewnątrz, które są oddzielone wyraźną linią podziału (drzwiami). Zapominanie pojawia się z powodu tego, jak nasza pamięć zależy od środowiska, w którym się znajdujemy. Psycholog Tom Stafford wyjaśnia to następująco w artykule dla BBC:

Wyobraź sobie, że idziemy na górę po klucze i zapominamy, że to po nie przyszliśmy, gdy tylko wchodzimy do sypialni. Psychologicznie rzecz biorąc, stało się tak, że plan („Klucze!”) został zapomniany nawet w trakcie wdrażania niezbędnej części strategii („Idź do sypialni!”). Prawdopodobnie sam plan jest częścią większego planu („Przygotuj się do wyjścia z domu!”), który jest częścią planów na coraz szerszą skalę („Idź do pracy!”, „Zachowaj moją pracę!”, „Bądź produktywnym i odpowiedzialnym obywatelem” lub cokolwiek innego). Każda skala wymaga uwagi w pewnym momencie. Gdzieś w trakcie poruszania się po tej złożonej hierarchii pojawiła się potrzeba kluczy i niczym cyrkowiec ustawiający talerze wirujące na drążkach, twoja uwaga skupiła się na nich wystarczająco długo, aby opracować plan, ale potem przeszła do następnego talerza (tym razem albo idąc do sypialni, albo zastanawiając się, kto znowu zostawił swoje ubrania na schodach, albo co zrobisz, gdy dotrzesz do pracy, albo jedną z miliona innych rzeczy, które są potrzebne do zbudowania życia).

A czasami wirujące talerze spadają. Nasze wspomnienia, nawet te dotyczące naszych celów, są osadzone w sieciach skojarzeń. Może to być fizyczne środowisko, w którym je tworzymy, dlatego powrót do domu z dzieciństwa może przywołać powódź wcześniej zapomnianych wspomnień, lub może to być środowisko psychiczne – zbiór rzeczy, o których właśnie myśleliśmy, gdy ta rzecz wpadła nam do głowy.

Efekt drzwi pojawia się, ponieważ zmieniamy zarówno kontekst fizyczny, jak i psychiczny, czyli przechodzimy do innego pokoju i myślimy o innych rzeczach. Zmiana kontekstu powoduje zapominanie, biorąc pod uwagę, że pamięć jest silnie zależna od kontekstu. Wiemy to z wielu badań. Na przykład, pamięć zależna od stanu odnosi się do faktu, że łatwiej jest przypomnieć sobie wspomnienie, jeżeli znajdujesz się w stanie psychicznym, w którym się znajdowałeś, gdy wspomnienie się uformowało (wiemy od lat 70. że ludziom łatwiej jest przywoływać wspomnienia, gdy są pijani, jeśli wspomnienia te powstały, gdy byli pijani; jeśli są trzeźwi, trudniej jest przywoływać te wspomnienia). Zasugerowałem, że może to być jeden z powodów, dla których tak trudno jest przywołać doświadczenia psychodeliczne, takie jak doświadczenia DMT, gdy jest się trzeźwym. Jednakże rzeczywistość pamięci zależnej od stanu może również oznaczać, że wspomnienia psychodeliczne można przywołać łatwiej, na przykład gdy ponownie wchodzi się w stany psychodeliczne lub odmienne.

Granice pozwalają nam na kompartymentalizację naszych doświadczeń na różne wydarzenia, co ułatwia nam późniejsze ich przywołanie. A te granice nie muszą być tylko fizyczne; pamięć zależna od stanu oznacza, że ​​granice te mogą być również psychologiczne, takie jak granica lub rozróżnienie między trzeźwością a upojeniem. Te „granice wydarzeń” pomagają również odróżnić to, co jest ważne w jednej sytuacji, od tego, co jest ważne w innej sytuacji. Tak więc, gdy rozpoczyna się nowe wydarzenie, na przykład oznaczone przekroczeniem granicy, mamy tendencję do odrzucania informacji z poprzedniego wydarzenia, ponieważ mogą one nie być już istotne. Na przykład nasze pragnienie znalezienia kluczy jest związane z przebywaniem w salonie – pragnienie, które zostaje przerwane, gdy wchodzimy do kuchni (nawet jeśli zdecydowaliśmy się tam pójść, aby poszukać kluczy).

Warto jednak zauważyć, że niektóre badania naukowe zakwestionowali uogólnialność efektu drzwi; innymi słowy, drzwi nie zawsze powodują zapominanie. Poprzednie badania wykazały, że przekraczanie granic fizycznych (np. przechodzenie z jednego pokoju do drugiego przez drzwi) lub niefizycznych (np. wyobrażanie sobie przechodzenia przez drzwi lub nawet przełączanie się między jednym oknem pulpitu a drugim) powoduje zapominanie. Z drugiej strony, nowsze eksperymenty (z wykorzystaniem zarówno środowiska fizycznego, jak i wirtualnego) wykazały, że przechodzenie przez drzwi nie ma znaczącego wpływu na natychmiastowe zapominanie niedawno ważnych rzeczy.

Istnieje jednak ważny szczegół, który może pomóc wyjaśnić, dlaczego nowsze badania nie wykazały efektu drzwi. Jessica Mcfayden i Oliver Baumann, którzy brali udział w badaniu, przedstawiają pewną analizę badania w artykule dla Konwersacje. Podkreślają, że ich „odkrycie bardziej przypomina codzienne doświadczenie, w którym najczęściej zapominamy, po co weszliśmy do pokoju, gdy jesteśmy rozproszeni i myślimy o czymś innym”. Pytają więc: „Dlaczego nasz wynik tak bardzo różni się od potężnego efektu drzwi, o którym informowały poprzednie badania?” Ich odpowiedź:

Uważamy, że to dlatego, że zaprojektowaliśmy pokoje tak, aby były wizualnie identyczne. Nie było żadnej zmiany kontekstu i nie było zaskoczenia tym, jak wyglądał następny pokój. Oznacza to, że nie tyle same drzwi powodują zapomnienie, co raczej zmiana otoczenia.

Wyobraź sobie, że jesteś w centrum handlowym. Jazda windą z parkingu na poziom handlowy powinna prowadzić do większego zapomnienia niż jazda windą po prostu w celu przemieszczania się między dwoma poziomami handlowymi.

Autorzy zauważają również, że odkrycia ich zespołu „sugerują, że im więcej wykonujemy wiele zadań jednocześnie, tym bardziej prawdopodobne jest, że nasza pamięć zostanie wypłukana przez drzwi. Możemy utrzymać w umyśle tylko określoną ilość informacji na raz. Kiedy rozpraszają nas myśli o innych rzeczach, nasza pamięć robocza może łatwiej zostać przeciążona”. Rozwiązaniem tak zwanego efektu drzwi jest zatem mniej wykonywania wielu zadań jednocześnie lub utrzymywanie skupionego umysłu. Mcfayden i Baumann podkreślają jednak, że efekt drzwi jest wynikiem skutecznej strategii:

W większości przypadków nasza tendencja do segmentowania naszego życia na odrębne wydarzenia jest w rzeczywistości korzystna. Nasza pojemność informacyjna jest ograniczona, więc nie możemy zapamiętać zbyt wielu informacji na raz.

Dlatego efektywniej będzie dla nas przypomnieć sobie wyłącznie informacje dotyczące bieżącej sytuacji, niż zapamiętywać wszystkie informacje dotyczące tego, czego ostatnio doświadczyliśmy.

Jak efekt drzwi odnosi się do doświadczeń psychodelicznych

Chcę nawiązać do kluczowej obserwacji Baumanna i Mcfaydena: że nie przejście przez drzwi powoduje zapomnienie, ale raczej wyraźna zmiana w otoczeniu. Jest to istotne dla doświadczenia psychodelicznego, ponieważ w tych zmienionych stanach, każdy zmiana w otoczeniu może wydawać się odmienna. Dzieje się tak, ponieważ nowość i różnica są wzmacniane. Zmiany i szczegóły stają się wyostrzone. Stąd też „segmentacja zdarzeń” leżąca u podstaw efektu drzwi może również ulec wyostrzeniu. I to ma tendencję do zgadzania się z psychodelicznymi podróżami wielu osób: różne przestrzenie w podróży naprawdę wydają się różnymi segmentami lub częściami całej podróży. Co więcej, im wyższy stopień różnicy w zmianie, tym silniejsze poczucie segmentacji zdarzeń.

Powtarzając obserwację Stone'a, wyjście na zewnątrz po tripie w domu może być bardzo psychodeliczną zmianą. To samo może dotyczyć wysiadania z samochodu, wchodzenia do naturalnego otoczenia po miejskim lub odwrotnie, lub przejścia z jednego pokoju o odrębnej atmosferze do pokoju o innej atmosferze (która na psychodelikach może wydawać się odmienna w zależności od takich rzeczy, jak obecne przedmioty, układ, kolory, tapeta, dzieła sztuki na ścianach, odtwarzana muzyka, obecni ludzie, obecne zapachy itp.).

Mechanizmy leżące u podstaw efektu drzwi mogą pomóc wyjaśnić, dlaczego przejście z jednej przestrzeni do drugiej pod wpływem substancji psychodelicznych może wydawać się tak niezwykłe i pełne wydarzeń – zmiana kontekstu lub „wydarzenia” staje się o wiele bardziej wydarzenie. Ponadto, ze względu na zdolność substancji psychodelicznych do intensyfikacji stanów emocjonalnych – w tym w odpowiedzi na zmiany podczas tripu – uważność na efekt drzwi podczas tripu może pomóc użytkownikom w nawigacji po złym tripie lub zapobiec spiralnemu przechodzeniu negatywnych uczuć lub myśli w zły trip. Jeśli znajdujesz się w tej negatywnej przestrzeni mentalnej – być może zmagając się z niepokojącymi myślami lub wizualizacjami – zawsze najlepiej jest spróbować przejść do innego pokoju lub wyjść na chwilę do środka lub na zewnątrz (zakładając, że nowe otoczenie nie jest przytłaczające lub postrzegane w negatywnych kategoriach).

Biorąc pod uwagę, że efekt drzwi opiera się na segmentacji zdarzeń, wejście do innego pokoju podczas tripu może wydawać się pozostawieniem jednego zdarzenia lub doświadczenia (negatywnego) i wejściem do nowego. Zmiana ta przynajmniej przedstawia możliwość zmiany stanu emocjonalnego. Przejście przez drzwi i wejście do nowego pokoju lub otoczenia – takiego, które wydaje się bardziej przyjazne – może być zaskakująco skutecznym sposobem na zmniejszenie lub nawet przezwyciężenie emocjonalnego cierpienia.

Sam Woolf | Bloger społeczności w Chemical Collective | www.samwoolfe.com

Sam jest jednym z naszych blogerów społeczności w Chemical Collective. Jeśli chcesz dołączyć do naszego zespołu blogerów i zarabiać na pisaniu na tematy, które Cię pasjonują, skontaktuj się z Davidem za pośrednictwem poczty elektronicznej pod adresem blog@chemical-collective.com