Alexander Shulgin: een psychedelische visionair

Disclaimer: de standpunten en meningen in dit artikel zijn die van de auteurs en weerspiegelen niet noodzakelijk het officiële beleid of standpunt van Chemical Collective of enige gelieerde partij.

Het leven van Alexander Shulgin

Dr. Alexander Shulgin was evenzeer een wetenschapper als een onderdeel van zijn eigen experimenten. Als fabrikant van synthetische drugs creëerde en testte hij op zichzelf bijna 250 verbindingen, met name die van MDMA, die hij in de jaren zeventig introduceerde in de psychofarmacologische gemeenschap. [1] Hij creëerde deze stoffen binnen de grenzen van zijn eigen laboratorium in de achtertuin, waar hij zijn creaties samen met zijn vrouw Ann produceerde en consumeerde.

Shulgin schreef zich op 16-jarige leeftijd in als student organische chemie aan de universiteit van Harvard. In 1943 verliet hij de school om bij de Amerikaanse marine te gaan. Het was in die tijd, toen hij bij de USS Pope diende, dat Shulgin zich bewust werd van het sterke effect dat placebo's op het menselijk bewustzijn vertonen toen hij wat suiker in een glas sinaasappelsap aanzag als een kalmerend middel, waardoor hij recht in slaap viel. Toen Shulgin het leger verliet, voltooide hij een doctoraat in de organische chemie en postdoctorale graden, en ging hij zijn carrière voortzetten. [2] Alexander "Sasha" Shulgin was een chemisch onderzoeker voor Dow in 1960 toen hij zijn eerste psychedelische ervaring met mescaline had, wat een diepgaand effect had op zijn vooruitgang. [3]

De wedergeboorte van een radicale chemicus

Shulgin verliet Dow Chemical in 1966 en studeerde twee jaar neurologie voordat hij 'de boerderij' oprichtte, een complex met het laboratorium en huis van Shulgin. Hij zou rond deze tijd ook banden aangaan met de DEA in San Francisco via zijn vriend Bob Sager, hoofd van hun westerse laboratoria. Vanuit deze unieke positie binnen de gevestigde juridische grenzen die hem omringden, verkreeg Shulgin een DEA Schedule I-licentie en begon hij psychedelische verbindingen te produceren. [4]

Meer dan twintig jaar onder wettelijke jurisdictie, en zelfs nadat zijn DEA-licentie in 1994 was ingetrokken tijdens een inval in zijn huis, zou Shulgin chemicaliën vervaardigen op zoek naar psychedelische effecten. Zijn zelf beschreven "magische half dozijn" verbindingen, of diegene die hij het belangrijkst achtte, zijn als volgt: Mescaline, DOM, 2C-E, 2C-T-2, 2C-T-7 en 2C-B . 2C-E wordt met speciale aandacht genoemd als 'de leraar' vanwege zijn vermogen om introspectieve ervaringen te produceren en, zoals Shulgin het uitdrukte, 'zijn demonen onder ogen te zien' en jezelf als persoon te verbeteren. [5]

Samen hebben Alexander en Ann met succes verschillende boeken geschreven, in eigen beheer uitgegeven en verspreid. Twee blijven echter meer bekend dan de rest: PiHKAL (Fenethylamines I Have Known and Loved): A Chemical Love Story en TiHKAL (Tryptamines I Have Known and Loved): The Continuation. In deze boeken geven de Shulgins gedetailleerde synthese van meer dan 150 verbindingen. De volumes worden beschreven als deels liefdesverhaal, deels wetenschappelijke handleiding. Ik veronderstel dat deze samenvatting net zo goed is als alle andere over de aard van psychedelica: deels wetenschap en deels liefde. 

1991 zag de publicatie van PiHKAL. Op de pagina's vindt u de verhalen van de Shulgins over hun ervaringen in de fenethylamine-klasse. Deze klasse drugs bestaat voornamelijk uit psychedelica en empathogeen-entactogenen, met als belangrijkste stof MDMA. Het was in 1994 dat de DEA het huis van Shulgin binnenviel, naar verluidt vanwege de publicatie van PiHKAL. Over PiHKAL en TiHKAL zei Richard Meyer van de afdeling San Francisco van de DEA het volgende: “Wij zijn van mening dat die boeken eigenlijk kookboeken zijn over het maken van illegale drugs. Agenten vertellen me dat ze in clandestiene laboratoria die ze hebben overvallen, kopieën van die boeken hebben gevonden.” [6] De implicaties hiervan zijn subtiel, maar mysterieus en illusoir. Het kan worden gezegd dat in die tijd de reikwijdte van het werk van de Shulgins misschien beperkt was tot de binnenste cirkels van clandestiene chemici die in het begin van de jaren negentig bestonden - degenen die de daarin vermelde verbindingen daadwerkelijk produceerden. In 1997 werd TiHKAL uitgebracht als zowel een vervolg op als een aanvulling op PiHKAL. TiHKAL duikt in de tryptamine-klasse van geneesmiddelen. De ontvangst en het klimaat waarop TiHKAL werd ontvangen, waren heel anders dan die van PiHKAL's ontvangst, waarbij de Shulgins naar de voorgrond werden gedreven van een schijnbaar altijd reikende en fractale psychedelische tegencultuur, een die niet kon worden ingeperkt of gedefinieerd door zo'n eenvoudige , denigrerende term als 'hippie'.

De peetvader van extase

In PiHKAL onthult Shulgin dat hoewel hij in 1965 voor het eerst MDMA synthetiseerde, hij het pas halverwege de jaren zeventig zelf probeerde. Hij had gehoord van een 'speciaal effect' dat door de drug werd geproduceerd en in 1976 opnieuw gesynthetiseerd voor eigen gebruik. Nadat hij de effecten van MDMA had ervaren, maakte Shulgin het tot zijn plicht om het te delen met de psychologische en psychiatrische velden. Hij gaf wat aan een vriend van hem, psychotherapeut Dr. Leo Zeff, die vanuit zijn functie als psychotherapeut ecstasy verspreidde over de gebieden van psychiatrie en neurofarmacologie. Dit is de reden waarom Shulgin algemeen wordt gecrediteerd als de "Godfather of Ecstasy", en ook waarom hij alom wordt beschouwd als de ontdekker van MDMA. [7]

Het is verder bewijs van Dr. Alexander "Sasha" Shulgin's blijvende stempel op het gebruik van MDMA vandaag de dag dat "Sasha" een veelgebruikte term is voor MDMA. In 1979 leidde Alexander Shulgin een open studie naar de effecten van MDMA aan de Pacific Graduate School of Psychology in San Francisco. Volgens deze studie zou psycholoog Sallie Kueny MDMA toedienen aan negen personen in een niet-klinische setting, zoals hun eigen huis. Alle personen rapporteerden overweldigend positieve ervaringen en een blijvende toename van de kwaliteit van leven. [8]

Shulgin geloofde dat ecstasy nooit zijn doelgroep vond, en het potentieel ervan ging verloren door het misbruik van de drug door de clubscene rond de explosie van elektronische dansmuziek in de late jaren tachtig en vroege jaren negentig. Misschien is het extase dat Shulgin er nog meer naar verlangde om genormaliseerd te worden dan sommige van de andere verbindingen die hij synthetiseerde. De vaak verkeerd verkochte, verkeerd gelabelde, vervalste en in het algemeen ongrijpbare MDMA is echter niet wat veel mensen daadwerkelijk consumeerden bij het nastreven van de mythische extase die door Dr. Shulgin werd beschreven. Vuile persen en gevaarlijke stoffen vonden hun weg naar de hoofden van ravers die vaak achterbleven met niets meer dan een verkeerde indruk van een stof die helemaal niet was zoals ze verwachtten. Shulgin voelde schijnbaar de last van de verkeerde inschatting van extase tot het einde van zijn leven, toen hij de zwaarte van zoveel verloren potentieel uitdrukte. [9] In PiHKAL had Shulgin dit te zeggen over zijn eigen persoonlijke ervaring met het nemen van 120 mg MDMA -

"Ik voel me absoluut schoon van binnen en er is niets dan pure euforie. Ik heb me nog nooit zo geweldig gevoeld, of gedacht dat dit mogelijk was. De reinheid, helderheid en het wonderbaarlijke gevoel van solide innerlijke kracht bleven de rest van de dag, de avond en de volgende dag voortduren. Ik word overweldigd door de diepgang van de ervaring, en hoeveel krachtiger het was dan eerdere ervaringen, zonder duidelijke reden, behalve een voortdurend verbeterende staat van zijn. De hele volgende dag voelde ik me 'een burger van het universum' in plaats van een burger van de planeet, die de tijd volledig loskoppelde en gemakkelijk van de ene activiteit naar de andere stroomde." [10]

De blijvende invloed van Alexander en Ann Shulgin

Alexander en Ann Shulgin toonden de ultieme wilskracht om alle psychedelica te creëren en te ervaren die ze maar konden, zowel voor hun eigen voordeel, als om het potentieel van de psychedelische ervaring te verkennen om de menselijke ervaring voor iedereen positief vorm te geven. Het is een inspiratie voor velen en velen die nog moeten komen dat de acties van twee mensen in een laboratorium in de achtertuin een intergenerationele golf van verandering kunnen veroorzaken. Echte verandering is misschien wel de moeilijkste staat om te beïnvloeden binnen de beperkte stadia van een tegencultuur die buiten het domein van de legaliteit is opgesloten.

De Shulgins zijn geschilderd, zoals hierboven te zien is, door de wereldberoemde visionaire kunstenaar Alex Grey. Dit symboliseert verder hun diepgewortelde betekenis als tegenculturele iconen. Van Gray is bekend dat hij andere figuren in de scène schilderde, zoals Albert Hoffman, de man die voor het eerst LSD synthetiseerde.

De Shulgins gingen waar niemand eerder is geweest en hebben terecht hun erkenning binnen de psychedelische beweging verdiend, evenals historische betekenis. Vooral Ann Shulgin wordt gecrediteerd voor een belangrijke bijdrage aan psychotherapie: de wetenschap dat MDMA "gebruikers in staat stelt de ruimte van hun psyche te betreden en hun schaduw te confronteren zonder de geconditioneerde angst, angst of zelfhaat." [11] Het schaduwwerk van Ann Shulgin als lekentherapeut dient tot op de dag van vandaag zowel een voorloper als een model voor psychedelische therapie en onderzoek. De Shulgins waren mede-oprichter van Transform Press in 1991, die nog steeds geschreven werken publiceert. 

Een ander overblijfsel van de verkenning van stoffen die Ann en Alexander Shulgin hebben ondernomen, is de 'Shulgin Rating Scale', een algemene methode om een ​​psychedelische ervaring te beoordelen. De schaal bestaat uit zes niveaus: min (-), plus-min (±), plus-een (+), plus-twee (++), plus-drie (+++), en plus vier (++ ++). Min (-) ervaringen zijn ervaringen die niet te onderscheiden zijn van baseline, nuchter bewustzijn of ervaringen die geen merkbare effecten hebben.

Ervaringen op het plus-min (±) niveau kunnen worden beschreven door de gebruiker die niet helemaal zeker is van een merkbare verandering in het bewustzijn. Shulgin merkt op dat deze ervaringen het punt kunnen bereiken waarop ze de "waarschuwing" van een gebruiker activeren, een gevoel dat sommige van de meer ervaren gebruikers van psychedelica krijgen nadat ze een psychedelische drug hebben gebruikt. Het kan een tintelend gevoel in het achterhoofd zijn of een klein verschil in visuele activiteit.

Het derde niveau, plus-een (+) kan worden geclassificeerd door een echt effect dat door de gebruiker wordt ervaren. Tijdens een plus-één-toestand beschrijven gebruikers meestal de vroege fysieke effecten van duizeligheid, misselijkheid of dwangmatig geeuwen. Shulgin merkt op dat een vals-positief resultaat een uitzonderlijk zeldzame gebeurtenis zou zijn tijdens een experiment met een niveau van plus één. Experimenten die het plus-twee (++) niveau hebben bereikt, zijn experimenten waarbij de effecten een drempel zo ver hebben overschreden dat ze niet kunnen worden genegeerd. De effecten kunnen echter ondergeschikt worden gemaakt aan andere activiteiten. 

Plus-drie (+++) niveau-effecten onderscheiden zich van alle voorgaande niveaus door de maximale intensiteit van de stof in kwestie te bereiken. Bovendien kunnen plus-drie experimenten niet worden onderdrukt of genegeerd, en ten goede of ten kwade wordt de gebruiker een deel van de ervaring gemaakt.

Het zesde en laatste ervaringsniveau, plus-vier (++++), werd door Shulgin in een eigen categorie geplaatst. De toevoeging van het vierde plusteken was niet bedoeld door Shulgin om een ​​toename in intensiteit van de vorige categorie aan te duiden. Deze ervaringen kunnen alleen in woorden worden beschreven als "piekervaringen" of "goddelijke transformatie", die de perceptie van hun waarnemer voor altijd veranderen. Houd er rekening mee dat het herhalen van dezelfde dosering van dezelfde stof geen plus-vier-ervaring herhaalt. Plus-four kan worden omschreven als mystiek of religieus van aard. [12]

Praktische relevantie vandaag

De Shulgins zijn een inspiratie voor zoekers en psychonauten over de hele wereld. Ze hebben ons niet alleen laten geloven dat het kan, ze hebben het ook gedaan. Zoveel als ze konden weergeven in hun laboratorium, genesteld op een oude ranch ten oosten van San Francisco. Als het licht het kon aanraken, wilden de Shulgins het verkennen, en daarom herinner ik me hen het meest. Ze hadden een echte behoefte om alle psychedelische dingen te onderzoeken.

Visionair potentieel is altijd iets van waarde geweest voor de menselijke geest, en Shulgin maakte er zijn levenswerk van om na te denken en een breed scala aan kennis te creëren die persoonlijk, openbaar, objectief en onuitsprekelijk was. Generaties scheikundigen hebben ongetwijfeld veel te danken aan de kennis die is ontdekt door Ann en Dr. Alexander "Sasha" Shulgin. Tot slot suggereer ik dat de Shulgins het bewijs zijn dat psychedelica zowel creativiteit als productiviteit stimuleren.

A. Mayhugh | Communityblogger bij Chemical Collective

A. Mayhugh is een van onze communitybloggers hier bij Chemical Collective. Als je geïnteresseerd bent om lid te worden van ons blogteam en betaald te worden om te schrijven over onderwerpen waar je een passie voor hebt, neem dan contact op met Matt via e-mail op matt@chemical-collective.com