AA-oprichter Bill Wilson gebruikte geen psychedelica om nuchter te worden

Disclaimer: de standpunten en meningen in dit artikel zijn die van de auteurs en weerspiegelen niet noodzakelijkerwijs het officiële beleid of standpunt van het Chemical Collective of aanverwante partijen.

Introductie

Veel leden van de Anonieme Alcoholisten (AA) zijn zich er misschien niet van bewust dat de oprichter van de organisatie, Bill Wilson, was een voorstander van LSD. Dit lijkt misschien een vreemd feit, aangezien het bereiken van 'nuchterheid' voor AA-leden meestal neerkomt op totale onthouding, niet alleen van alcohol, maar van alle geestverruimende middelen.

Wilson zou echter – op basis van zijn eigen ervaring met LSD – de psychedelische ervaring gaan promoten als een methode om onthouding van alcohol te bereiken. Voor hem was er niets verkeerds of hypocriet aan het gebruik van één medicijn (om een ​​bepaald soort ervaring op te wekken) om een ​​schadelijke alcoholverslaving op te geven.

Toch bestaat er binnen de psychedelische gemeenschap een misvatting dat Wilson, die met alcoholisme worstelde, nuchterheid bereikte door een psychedelische ervaring te hebben. Ik wil dit artikel gebruiken als een kans om deze verwarring op te helderen, en om het ware psychedelische aspect van Wilsons leven te beschrijven.

Het wegnemen van de misvatting over Wilsons pad naar nuchterheid

Het idee dat Wilson stopte met alcohol nadat hij een psychedelicum had gebruikt, werd overgebracht in de Netflix-documentaire van Michael Pollan (met dezelfde titel als zijn bestverkopende boek). Hoe u van gedachten kunt veranderen. Hij vorderingen:

Ik denk niet dat mensen beseffen dat Bill Wilson, mede-oprichter van de Anonieme Alcoholisten, een psychedelicum heeft gekregen en zo nuchter is geworden. Hij had een spirituele ervaring die zijn denken over zijn verslaving veranderde.

Professor David Nutt herhaalt deze bewering in een artikel in De standaard:

In 1933 bereikte de oprichter van AA, Bill Wilson, zijn onthouding als gevolg van een psychedelische ervaring, en toen LSD in de jaren vijftig beschikbaar werd gesteld voor onderzoek, hielp hij de Amerikaanse regering ervan te overtuigen zes processen tegen alcoholisme te financieren.

Maar dit is niet helemaal waar. Wilson heeft niet per se een psychedelisch middel gebruikt of een psychedelische ervaring gehad. Hij kreeg eigenlijk belladonna, wat een deliriant is (geen psychedelicum). En deze ervaring vond plaats voordat LSD zelfs maar was uitgevonden.

Hoe een Belladonna-ervaring Wilson hielp het alcoholisme te verslaan

In 1934 verbleef Wilson (voor de vierde en laatste keer) in een particulier ziekenhuis in New York City (het Charles B. Towns Hospital), waar mensen werden behandeld die worstelden met drugs- en alcoholverslaving. Dit ziekenhuis maakte gebruik van een zogenaamde Towns-Lambert Cure om alcoholische cliënten te behandelen. Veel van deze patiënten, waaronder Wilson, waren succesvolle zakenlieden, maar hun drankgebruik was tijdens de Grote Depressie uit de hand gelopen. Hij werd daar opgenomen om te herstellen van een drankmisbruik. Hij vertoonde tekenen van delirium tremens (een snel begin van verwarring veroorzaakt door alcoholontwenning, met symptomen zoals beven, rillen, onregelmatige hartslag, zweten en soms hallucinaties).

In december kreeg hij tijdens zijn verblijf in het ziekenhuis een uittreksel van belladonna (nachtschade), ook bekend als dodelijke nachtschade, een giftige vaste plant die tot de nachtschadefamilie behoort Solanaceae. De gifstoffen die het bevat zijn onder meer atropine, scopolamine en hyoscyamine, die delirium en hallucinaties veroorzaken. Het belangrijkste psychoactieve ingrediënt is scopolamine (ook bekend als hyoscine, of 'duivelsadem'), dat medisch kan worden gebruikt om reisziekte, misselijkheid en braken te behandelen. Het is ook zo geweest onderzocht en gepromoot als een effectief 'waarheidsserum'.

Samen met belladonna kreeg hij bilzekruid (Hysocyamus Niger), een andere giftige plant die tot de nachtschadefamilie behoort Solanaceae. Dit bevat ook de tropaanalkaloïden hyoscyamine en scopolamine. Historisch gezien werd bilzekruid gebruikt in combinatie met andere planten – zoals alruin, belladonna en datura (een ander deliriant) – om psychoactieve 'magische brouwsels' te creëren. Deze veranderde bewustzijnstoestanden omvatten visuele hallucinaties en een gevoel van vlucht. Het werd oorspronkelijk gebruikt in continentaal Europa, Azië en de Arabische wereld, en er waren berichten in Europa dat necromancers het gebruikten om zowel de zielen van de doden als demonen op te roepen. In de late middeleeuwen werd het gedemoniseerd, vanwege de associaties met hekserij en tovenarij. 

Hoewel belladonna en bilzekruid hallucinaties kunnen veroorzaken, zoals psychedelica dat kunnen, worden deze doorgaans als zeer onaangenaam omschreven. En hoewel beide medicijnen het bewustzijn in het algemeen beïnvloeden, worden ze geclassificeerd als delirants, omdat ze de neiging hebben verwarring bij de gebruiker te veroorzaken. Ze behoren tot geen enkele klasse van psychedelische chemicaliën: tryptamines, fenethylamines, ergolines. Ze worden ook niet beschouwd als niet-klassieke psychedelica zoals de dissociatieve salvia (Salviadivinorum), lachgas en ketamine.

Nadat hij belladonna en bilzekruid had ingenomen, kreeg Wilson een spirituele ervaring. Natuurlijk lijkt dit misschien ook een klassiek effect van psychedelica, maar deliriants (en trouwens ook andere niet-psychedelische drugs) kunnen ervaringen van spirituele aard teweegbrengen. In zijn eigen woorden: “Plotseling straalde mijn kamer met een onbeschrijfelijk wit licht. Ik werd gegrepen door een onbeschrijfelijke extase.” Later beschreef hij zijn visie in het Towns Hospital als volgt:

In het geestesoog was er een berg. Ik stond op de top waar een harde wind blies. Een wind, niet van lucht, maar van geest. Met grote, zuivere kracht blies het dwars door mij heen. Toen kwam de brandende gedachte: 'Je bent een vrij man.'

Na deze spirituele ervaring van 'wit licht' – deze diepgaande ervaring van extase en sereniteit – stopte hij voorgoed met drinken. De rest van zijn leven heeft hij geen alcohol meer aangeraakt. Toen hij zijn ervaring beschreef aan de arts William Duncan Silkworth (de directeur van het Towns Hospital en mede-medeoprichter van AA). Silkworth zei tegen hem: 'Er is iets met je gebeurd dat ik niet begrijp. Maar je kunt er beter aan vasthouden.”

Het is misschien begrijpelijk om in te zien waarom dit uitzinnige brouwsel verward is met een psychedelisch middel, gezien de spirituele en transformerende ervaring die Wilson beschreef. Het feit dat hij ijlende middelen gebruikte om deze veranderingen in bewustzijn en levensveranderingen te bewerkstelligen is misschien minder glamoureus dan de misvatting dat het een psychedelicum was. Maar dit laat zien dat zelfs gifstoffen – die onaangename (en soms gevaarlijke) effecten hebben – de levens van mensen diepgaand ten goede kunnen veranderen. Schrijver en journalist Don Lattin stelt:

Volgens mij maakt het niet echt uit of Bills visioen werd veroorzaakt door psychoactieve planten, goddelijke openbaringen, of de hallucinaties die hardcore dronkaards soms ervaren als ze de bodem bereiken en stoppen met drinken. Waar het om gaat is dat de visie zijn leven transformeerde en een kruistocht inspireerde om andere alcoholisten van hun verslaving te bevrijden.

Wilson's steun voor LSD als behandeling voor alcoholisme

Een van de fundamenten van het twaalfstappenherstelprogramma dat Wilson en zijn bedrijf in de jaren dertig bedachten, was het idee dat alcoholisten en andere verslaafden een ‘spiritueel ontwaken’ moesten ervaren. Dit was om hen te inspireren om ‘onze wil en ons leven over te dragen aan de zorg van God zoals wij Hem begrijpen.” (Dat waren de enige woorden in de twaalf cursief gedrukte stappen, wat aangeeft dat God in de vroege AA-kringen op allerlei plaatsen te vinden was: de joods-christelijke traditie, de oosterse spiritualiteit, of – twintig jaar later – op een tabblad van zuur.)

Op 29 augustus 1956 gebruikte Wilson voor het eerst LSD (toen de drug nog legaal was), onder medisch toezicht van UCLA-onderzoeker Sidney Cohen, en met de spirituele begeleiding van de filosoof Gerald Heard (die een vriend van Wilson was). In 1957 schreef hij een brief aan Heard, waarin hij zei: “Ik ben er zeker van dat het LSD-experiment mij erg heeft geholpen. Ik merk dat ik een verhoogde kleurperceptie heb en een waardering voor schoonheid die bijna teniet is gedaan door mijn jaren van depressie.”

Wilson schreef later in 1961 aan Carl Jung, waarin hij de resultaten van het experiment verder prees. Hij zei dat de LSD-sessie hem in staat stelde de spirituele ervaring die hij 25 jaar geleden had met de deliranten opnieuw te ervaren, en dat deed hij “met wonderbaarlijke pracht en overtuiging”, zei hij. In de brief merkte hij ook op: “Sommige van mijn AA-vrienden en ik hebben het materiaal (LSD) vaak en met veel voordeel gebruikt”, eraan toevoegend dat de psychedelische stof “een grote verbreding, verdieping en verhoging van het bewustzijn teweegbrengt.”

Wilson had het gevoel dat de LSD-ervaring hem hielp bij het wegnemen van veel barrières die door het ego waren opgeworpen en die iemands directe ervaring van God en de kosmos in de weg staan. Hij dacht dat LSD een groot verschil zou kunnen maken voor alcoholisten die lijden, als het regelmatig zou worden gebruikt in een zorgvuldig gecontroleerde, gestructureerde omgeving. Hij beweerde:

Het is een algemeen erkend feit in de spirituele ontwikkeling dat egoreductie de instroom van Gods genade mogelijk maakt. Als we daarom onder LSD een tijdelijke vermindering kunnen krijgen, zodat we beter kunnen zien wat we zijn en waar we heen gaan – nou, dat zou misschien enigszins kunnen helpen. Het doel wordt wellicht duidelijker. Ik ben dus van mening dat LSD voor sommige mensen van enige waarde is en voor niemand praktisch schadelijk is. Het zal nooit de plaats innemen van de bestaande middelen waarmee we het ego kunnen reduceren en reduceren.

Het is echter belangrijk om te onderstrepen dat de meeste mensen bij AA fel gekant waren tegen zijn experimenten met een geestverruimende drug. En het is waar dat dit vandaag de dag waarschijnlijk een meerderheidsstandpunt zou zijn onder de AA-leden. Niettemin hebben veel verslaafden en alcoholisten ook ontdekt dat psychedelica therapeutische voordelen boden (waaronder het stoppen van hun verslaving), en Talrijke onderzoeken hebben dit effect gevalideerd. Dit roept dus de vraag op of verzet tegen drugsgebruik – ongeacht de inhoud of context – zinvol is voor alle AA-leden. Voor sommigen kan absolute nuchterheid de beste weg voorwaarts zijn, terwijl voor anderen psychedelische therapie kan voor hen een zeer effectieve manier zijn om langdurige onthouding van alcohol te bereiken.

Sam Woolf | Communityblogger bij Chemical Collective | www.samwolfe.com

Sam is een van onze communitybloggers hier bij Chemical Collective. Als je geïnteresseerd bent om lid te worden van ons blogteam en betaald te worden om te schrijven over onderwerpen waar je gepassioneerd over bent, neem dan contact op met David via e-mail op blog@chemical-collective.com