Nieznani bohaterowie z psychodelicznej historii

Wprowadzenie

A psychonauta to ktoś, kto bada, opisuje i wyjaśnia subiektywne skutki wizjonerskich doświadczeń i holotropowych stanów świadomości. Psychonauta bada wizjonerskie doświadczenia za pomocą różnych technik, w tym; przyjmowanie halucynogenów, post, deprywacja sensoryczna, hipnoza, trans, ekstatyczny taniec i holotropowy oddech. 

Ayahuasqueros z dorzecza Amazonki, lamowie z Nepalu i ten, który zjada psilocybinę w celach eksploracyjnych, wszyscy mogą być uważani za psychonautów. Doświadczenia i stany, w które wchodzą, mają ze sobą więcej wspólnego niż nie. Psychonauta to po prostu ktoś, kto dobrowolnie wchodzi w stan świadomości w celu eksploracji. 

Aldous Huxley, Terence McKenna, Timothy Leary i Alan Watts zajmują centralne miejsce jako jedni z najpopularniejszych psychonautów, jakich kiedykolwiek żyli. Z pięknie napisanej relacji Huxleya o jego meskalinowym doświadczeniu w: „Drzwi percepcji”  do śpiewanej hipnotycznej prozy Terence'a Mckenny, wpływ tych postaci na psychodeliki jest niekwestionowany. Poza psychodelikami, postacie te badały królestwa szamanizmu, metafizyki, kultury, technologii, degradacji środowiska i roli człowieka w świecie.

Jednak historia psychodelików jest wypełniona wieloma pomysłowymi psychonautami, z którymi wielu nie jest zaznajomionych. Bez ich eksploracji społeczność psychodeliczna nie miałaby obecnego zakresu wiedzy, ekspertyz i narzędzi, do których ma dziś dostęp. W tym artykule omówimy pracę i wkład życia Tima Scully'ego, Darrela Lemaire'a, Leo Zeffa i Gertrude Paltin. 

ja – Tim Scully

Urodzony 27 sierpnia 1944 r., po drugiej stronie zatoki od San Francisco, Robert „Tim” Scully w młodym wieku wykazywał dociekliwość. Miał zamiłowanie do nauk przyrodniczych, aw liceum zaprojektował i zbudował mały komputer i spędził lato pracując w laboratorium Lawrence Berkeley nad zagadnieniami fizycznymi. Po ukończeniu szkoły średniej Tim Scully dołączył do UC Berkley w 1962 roku na kierunku fizyka matematyczna. Jednak po drugim roku w UC Berkley Scully wziął urlop, aby służyć jako konsultant ds. projektowania elektronicznego. Podczas urlopu Tim Scully dostał pierwszą dawkę LSD, która zmieniła życie. Później w wywiadzie dla SkrajScully opowiedział o swoich realizacjach podczas pierwszej podróży; 

„Wzięcie LSD zmieniło kierunek mojego życia w ciągu kilku godzin. Miałem zamiar zająć się wspieranymi przez rząd badaniami, tego chciał mój ojciec dla mnie i mojego brata. Mój brat zastosował się do scenariusza, ale po zażyciu LSD natychmiast zdecydowałem, że najważniejszą rzeczą, jaką mogę zrobić w swoim życiu, rzeczą, która najbardziej pomogłaby innym ludziom, byłaby próba podzielenia się tym doświadczeniem.” – Tim Scully 

Po podróży Scully zdał sobie sprawę, że LSD wkrótce stanie się nielegalne i jedyną opcją jest zostanie podziemnym chemikiem. Wraz z Nickiem Sand i Owsleyem „Bear” Stanleyem Scully spędził lata otwierając różne laboratoria w Kalifornii i Kolorado. Pod przewodnictwem Owsleya, Tim Scully opracował metodę syntezy LSD, która dała jedne z najczystszych LSD, jakie kiedykolwiek wyprodukowano, w rzeczywistości 99.9%. Do lata 1969 Tim Scully i Nick Sand wyprodukowali ponad 3.6 miliona tabletek LSD, popularnie znanego jako „Orange Sunshine”. Nie będzie przesadą stwierdzenie, że miłosne lato napędzała praca i poświęcenie Tima Scully'ego, Nicka Sanda i tych, którzy odegrali znaczącą rolę w produkcji i dystrybucji Orange Sunshine. 

W maju 1969 Scully wycofał się z tajnej chemii i postanowił zająć się projektowaniem elektroniki, tworząc własną korporację „Aquarius Electronics”. Pomimo przejścia na emeryturę Scully'ego, rząd Stanów Zjednoczonych już szykował sprawę przeciwko Scully'emu, Nickowi Sandowi i dystrybutorom LSD. W 1974 Tim Scully został skazany i skazany na 20 lat więzienia za swoją potajemną pracę psychodeliczną. 

Podczas pobytu w więzieniu Scully uzyskał doktorat. Doktoryzował się z psychologii w Instytucie Psychologii Humanistycznej i pomógł zaprojektować i zbudować systemy biofeedbacku i interfejsu dla osób niepełnosprawnych. Na szczęście wyrok Scully'ego został skrócony do 10 lat i został zwolniony z więzienia na warunkowe w sierpniu 1979 roku. 

Po zwolnieniu Scully spędził czas jako wykładowca parapsychologii w Instytucie Johna F. Kennedy'ego, został mianowany asystentem psychologa badawczego w Instytucie Psychiatrycznym Langley Porter na Uniwersytecie Kalifornijskim w San Francisco i założył firmę o nazwie Pacific Systemy bioniczne. 

Życie Tima Scully'ego można postrzegać jako dar wdzięczności i służenia. Wszystkie jego ryzykowne przedsięwzięcia łączyły motyw przewodni chęci inspirowania poczucia wzajemnych powiązań, jedności i miłości. Rola Scully'ego w lecie miłości i „podkręceniu” amerykańskiego społeczeństwa w latach 1960. jest nie do przecenienia. Psychonauci na całym świecie mają dług wdzięczności za pracę Tima Scully'ego. 

„Studiując fizykę, wiedziałem od stosunkowo wczesnego wieku, że to, co wydaje się być materią stałą, jest w większości pustą przestrzenią. Wiedziałem, że fotony można postrzegać jako cząstki lub fale. Zanim zażyłem LSD, przyciągnęła mnie teoretyczna idea, którą opisałem w odniesieniu do równania falowego Schrodingera i zanurzenia każdej cząstki we wszechświecie w morzu fal powiązanych z każdą inną cząsteczką we wszechświecie. Ale jest duża różnica między pojęciem teoretycznym a bardzo intensywnym doświadczeniem transcendentalnym. Moje doświadczenia z LSD pozostawiły we mnie mocne przekonanie, że na głębokim poziomie wszystko jest ze sobą powiązane. Kiedy myślę o śmierci i umieraniu, nie są już tak przerażające, ponieważ wyobrażam sobie, że po prostu wrócę do bycia jednością ze wszystkim”. – powiedział Tim Scully wywiad

Twórcy słońca to fenomenalny dokument eksplorujący życie Nicholasa Sanda i Tima Scully'ego. 

II – Darrel Lemaire

Urodzony w Reno w stanie Nevada w 1926 roku Darrel Lemaire jest prawdopodobnie jednym z najbardziej pomijanych psychonautów w historii. Jako dziecko Lemair spędził wiele wakacji ze swoimi dziadkami w Battle Mountain, pomagając dziadkowi w perspektywach górniczych. W młodym wieku Lemaire nauczył się wybierać, kopać, używać wiertarki i używać proszku do piaskowania. 

Lemaire uzyskał tytuł licencjata chemii na Uniwersytecie Nevada w 1950 roku, a następnie tytuł magistra inżynierii metalurgicznej w Mackay School of Mines (1954). Lemaire zaprojektował i prowadził własną fabrykę młyna i ostatecznie sprzedał ją do pracy w zakładzie przetwórstwa Urana w Arizonie. 

Historia mówi, że podczas gdy Lemaire pracował w rezerwacie Navajo, jeden z jego białych współpracowników zauważył w obraźliwy sposób, że niektórzy współpracownicy spożywali pejotl. Lemaire nie rozumiał zniewagi, ponieważ ci „zjadacze pejotlu” byli jednymi z najbardziej pracowitych i uczciwych pracowników w zakładzie. I tak narodziła się fascynacja pejotlem i innymi substancjami psychoaktywnymi. 

Lemaire żył udanym życiem. Opracował, zbudował i sprzedawał detektory rtęci. Po sprzedaniu dobrze prosperującego biznesu, Lemaire osiadł w Reno i przeszedł na emeryturę w wieku 42 lat. Dzięki nowo odkrytemu wolnemu czasowi Lemaire zaczął studiować substancje psychoaktywne. Był zniechęcony nierównym czarnym rynkiem psychodelików i postanowił produkować własne lekarstwa. 

W 1975 Lemaire był jednym z trzech chemików (drugi to David Nichols i Sasha Shulgin), którzy zostali zainspirowani, niezależnie, do syntezy i analizy biologicznej tego, co podejrzewali, że może być lekiem psychoaktywnym o interesującym działaniu: 3,4-metylenodioksymetamfetaminą, znaną również jako MDMA . 

Lemaire i Shulgin poznali się i zaprzyjaźnili na początku lat 1980-tych. Za namową Shulgina, Lemaire pomagał lekarzom, którzy chcieli produkować MDMA do użytku w ich praktykach psychoterapeutycznych. 

Lemaire wyprodukował co najmniej 19.5 kilograma MDMA w podziemnej „piwnicy na wino” w wulkanie, przekształconej w laboratorium produkcyjne MDMA. Shulgin wyprodukował MDMA zanim substancja została umieszczona w wykazie I substancji. . Kontynuował wytwarzanie nieplanowanych związków psychoaktywnych, dopóki rząd nie ustanowił Ustawy o egzekwowaniu przepisów dotyczących substancji kontrolowanych z 1986 r., kiedy to zamknął swoje laboratorium.

Wkład Lemaire'a w dziedzinę psychodelików był pisany pod pseudonimami „Lazar” i „Hosteen Nez”. W samoopublikowanej podziemnej broszurze pt „Niektóre egzotyczne neuroprzekaźniki jako inteligentne pigułki”Lemaire opisał unikalne działanie 2C-D i jego etoksylowych analogów. Później Lemaire wyszkolił młodego chemika o nazwisku Casey Hardison, który później został samodzielnym psychonautą. 

III - Leon Zeff

Urodzony w 1912 roku Leo Zeff, znany również jako Tajny Wódz, był psychologiem, psychoterapeutą i pionierem ruchu terapii psychedelicznej. Po pobycie w armii amerykańskiej jako podpułkownik Zeff uzyskał stopień doktora i otworzył prywatną praktykę specjalizującą się w psychologii jungowskiej. 

Leo Zeff miał swoje pierwsze psychodeliczne doświadczenie z LSD w 1961, kiedy pracował jako terapeuta Junga. Zdając sobie sprawę z ogromnego potencjału psychodelików w uzdrawianiu terapeutycznym, Zeff zaprojektował i opracował metodę podawania LSD pacjentom podczas psychoterapii. 

Metoda Zeffa polegała na dokładnym przeszukiwaniu pacjentów pod kątem jakichkolwiek podstawowych warunków, które mogą utrudniać doznanie psychedeliczne. W jego metodzie pacjenci są zachęcani do podejmowania psychodelicznych doznań w masce na oczy z różnorodnymi gatunkami muzyki grającej w tle. Rola Zeffa w procedurze polegała po prostu na zapewnieniu wsparcia emocjonalnego w razie potrzeby. Co ciekawe, Zeff zachęcał pacjentów do oglądania zdjęć siebie i członków rodziny na późniejszych etapach doznania psychedelicznego. 

W terapeutycznym stosowaniu LSD, Zeff kazał swoim klientom zgodzić się na podstawowy zestaw zasad: 

1. nie opuścili domu ani miejsca, w którym odbywała się podróż, bez jego zgody
2. zgodzili się, że nie będzie żadnej fizycznej krzywdy ani przemocy wobec nich, ani dla niego, ani gdziekolwiek byli
3. powtórzyć umowę o bezpieczeństwie – muszą zgodzić się, że nigdy nikomu nie ujawnią, gdzie i z kim mieli doświadczenie bez jego uprzedniej zgody
4. podczas doświadczenia nie będzie seksu
5. Klient musiał zgodzić się na przestrzeganie wskazówek Zeffs bez względu na wszystko; klient musiał zgodzić się na przestrzeganie jego poleceń bez pytania i wierzyć w niego. 

Metoda opracowana przez Leo Zeffa może brzmieć znajomo, ponieważ jest uderzająco podobna do metody stosowanej przez współczesne badania psychedeliczne prowadzone na Uniwersytecie Johna Hopkinsa i Multidisciplinary Association of Psychedelic Studies. 

Słynny psychonauta Alexander Shulgin wprowadził Leo Zeffa do MDMA w 1977 roku. Następnie Leo Zeff podróżował po Stanach Zjednoczonych, przedstawiając MDMA innym terapeutom. Leo Zeff podobno dostarczył MDMA ponad 4,000 terapeutom, co jak na tamte czasy jest imponującą liczbą. Dodatkowo, Zeff ukuł termin „Adam” dla MDMA, zwracając uwagę na jego zdolność do przekształcenia użytkownika w pierwotny stan niewinności i spokoju. 

Wkład Leo Zeffa w dziedzinę psychodelików i psychoterapii odbija się echem w obecnie podejmowanych pracach. Dla tych, którzy chcą dowiedzieć się więcej o Leo Zeff, „Tajny wódz”  to relacja z wywiadu między Leo Zeffem i Myronem Stolaroffem, pionierem psychodelików. 

IV - Gertruda Paltin

Urodzona w Filadelfii Gertrude Paltin, MS, była biochemiczką, zapaloną rzemieślniczką, przywódczynią harcerek, żoną i matką.

Niewiele wiadomo o Gertrude Paltin. Potwierdzono, że pani Paltin została wyszkolona na biochemika, a jej podróż do eksperymentów z substancjami psychodelicznymi rozpoczęła się po spotkaniu z dr Oscarem Janigerem, psychiatrą najbardziej znanym ze swoich badań nad LSD. 

Paltin był jednym z klientów dr. Janigera, później został asystentem i współautorem jego badań. Jej badania koncentrowały się na obszarach takich jak Administracja-Tolerancja Dawkowania, Studia Psychologiczne, Studia Behawioralne oraz związek między psychodelikami a kreatywnością. 

Gertrude Paltin należy do terapeutek i autorek, których wkład w dziedzinę psychodelików pozostaje praktycznie nieznany. Jest jedną z wielu kobiet, które rozpoczęły psychodeliczne doświadczenie dla rozwoju duchowego, indywidualnego doskonalenia i terapeutycznego uzdrowienia. 

Można przeczytać jedną z jej prac naukowych na temat LSD i meskaliny tutaj

Zamykanie słów

Psychonauci zbadani w tym artykule to tylko kilku z niezliczonych dzielnych odkrywców, naukowców, badaczy i mistyków, którzy podróżowali w sferze psychedelicznej w poszukiwaniu wiedzy, mądrości i ekspertyzy. Ci psychonauci to ci, którzy tak wiele poświęcili dla poprawy ludzkości i eksploracji holotropowych stanów świadomości.

Mas Mirus | Bloger społecznościowy w Chemical Collective

Mas jest jednym z naszych blogerów społecznościowych w Chemical Collective. Jeśli jesteś zainteresowany dołączeniem do naszego zespołu blogerów i zarabianiem na pisanie na tematy, które Cię pasjonują, skontaktuj się z Mattem przez e-mail na adres matt@chemical-collective.com