Psychozy i psychodeliki

Zastrzeżenie: Poglądy i opinie wyrażone w tym artykule są poglądami autorów i niekoniecznie odzwierciedlają oficjalną politykę lub stanowisko Chemical Collective lub powiązanych stron.

Wprowadzenie

Pokój nagle nabrał szczególnego znaczenia, sprawiając, że nawet najzwyklejsze przedmioty nabierały dziwnego znaczenia, którego normalnie bym im nie przypisywał.

Ten pierwszy cytat, pochodzący z artykułu badawczego, Sny, halucynogenne stany narkotykowe i schizofrenia, szczegółowo opisuje indywidualną relację z psychodelicznego tripu wywołanego pejotlem.

Moją ciekawość wzbudziła różnorodność postaci, wydarzeń, lokalizacji i koncepcji, które zazwyczaj nie przyciągałyby mojej uwagi. Nie próbowałem zrozumieć tej sytuacji, a jednak wyczuwałem w tym wszystkim głębokie znaczenie.

Dla kontrastu, ten drugi cytat z: Życie ze schizofrenią, opisuje doświadczenie danej osoby z psychozą.

Być może wydaje się to zaskakującym podobieństwem. Doświadczenia psychedelików i psychoz nakładają się na wiele sposobów. Psychodeliki fascynują ludzkość od wieków, otwierając nas na odmienne stany świadomości i głębokie wglądy w nas samych i nasz związek z naturą. Jednakże ten pozornie oczywisty związek pomiędzy psychedelikami a psychozą wywołał znaczną debatę i zamieszanie. Wcześniej niektórzy naukowcy uważali, że są to odmiany tego samego zjawiska, ale obecnie uważa się, że znacznie się od siebie różnią. W tym artykule zbadam podobieństwa i różnice między psychedelikami a psychozą, obalając błędne przekonania i sprawdzając, co mówi nauka.

Perspektywa historyczna

W połowie XX wieku badacze wierzyli, że psychozy i psychedeliki są ze sobą nierozerwalnie powiązane, postrzegając je jako alternatywne przejawy tego samego doświadczenia.

Zakładano, że doznanie psychedeliczne nie jest niczym więcej niż przejściową psychozą.

Szczegółowe artykuły akademickie poświęcono przeciwstawieniu doświadczeń pacjentów, u których zdiagnozowano schizofrenię, i tych, którzy zażywali leki psychodeliczne. Podobieństwo między opisami doprowadziło wielu do przekonania, że ​​psychedeliki wywoływały przejściową psychozę, zapewniając naukowy model do badania schizofrenii. Podjęto próby zidentyfikowania wspólnego czynnika biologicznego leżącego u podstaw obu doświadczeń, ale wysiłki te zakończyły się niepowodzeniem.

Jednakże lata sześćdziesiąte XX wieku były punktem zwrotnym, gdy rozpoczęła się niefortunna panika moralna wokół narkotyków psychedelicznych, co doprowadziło do upadku badań nad psychedelikami. Jednocześnie dziedzina psychiatrii przesunęła się w stronę bardziej rygorystycznego skupienia się na medycynie opartej na dowodach, co stanowiło wyzwanie dla dalszych badań nad psychedelami. Zmniejszyły się fundusze i pozwolenia na badania nad tymi substancjami, przez co środowisko psychiatryczne przez długi czas w dużej mierze o nich zapominało.

W przeciwieństwie, badania nad psychozą kontynuowano bez ograniczeń, ale ze zmienionym podejściem. Nacisk przesunął się w kierunku badań neurobiologicznych i genetycznych, podczas gdy badaniom nad traumą z dzieciństwa i czynnikami społecznymi poświęcono mniej uwagi i funduszy.

Psychoanaliza wypadła z łask ze względu na jej niezgodność z ewoluującymi modelami medycyny opartej na faktach.

Psychiatria przyjęła model neurobiologiczny, szukając wyjaśnień i metod leczenia zaburzeń psychicznych na poziomie genów i neuroprzekaźników.

Obecny krajobraz

Po dłuższym okresie braku aktywności, w związku z ograniczeniami prawnymi dotyczącymi tych substancji, następuje odrodzenie badań nad psychedelikami. Johns Hopkins University w Baltimore, Imperial College Londoni różnych innych instytucji, skupiających się na badaniu potencjału terapii wspomaganej psychodelią w leczeniu różnych zaburzeń psychicznych. W wielu obszarach, w tym w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie, wydano tymczasowe zezwolenie dla pacjentów w stanie terminalnym, poszukujących ulgi w lęku przed końcem życia poprzez zastosowanie terapii wspomaganej psilocybiną. W 2017 r. sklasyfikowana została przez amerykańską Agencję ds. Żywności i Leków Terapia wspomagana MDMA uznano za przełom, a badania fazy 3 zostały pomyślnie przeprowadzone na osobach cierpiących na zespół stresu pourazowego. W kilku badaniach zbadano również skuteczność łączenia psilocybiny lub ketamina w leczeniu depresji opornej na leczenie. Ponadto trwają badania nad zastosowaniem ibogainy w leczeniu uzależnień i psilocybiny w rzucaniu palenia. Co więcej, rośnie zainteresowanie potencjałem mikrodawkowania w celu zwiększenia kreatywności i wykorzystania terapii wspomaganej psychodelią, aby pomóc osobom zmagającym się z traumą.

Aby uzyskać akceptację organów regulacyjnych, społeczności medycznej i potencjalnych pacjentów, badania nad psychodelami muszą zająć się problematyczną percepcją kulturową z przeszłości i udowodnić, że terapia psychodeliczna jest zgodna z medycyną opartą na dowodach. Jest to trudne zadanie dla grupy narkotyków z dużym bagażem kulturowym.

W rezultacie wszelkie postrzegane powiązania między psychedelikami a psychozą są niepokojące.

Ricka Doblina, założyciel wpływowego Multidyscyplinarnego Stowarzyszenia Studiów Psychedelicznych (MAPS), zaproponował, abyśmy zaprzestali porównywania psychedelików z modelami psychozy, ponieważ sugeruje, że: 

Doświadczenia psychodeliczne można odrzucić jako szalone i zniekształcone.

Podobieństwa i różnice

Należy zauważyć, że chociaż zarówno psychoza, jak i psychedeliki mogą powodować podobne doświadczenia, istnieją między nimi znaczące różnice.

Kluczowe różnice polegają na dobrowolnym charakterze doświadczenia i czasie jego trwania.

Ogólnie rzecz biorąc, psychodeliki zażywa się z wyboru, a ich działanie utrzymuje się tylko przez kilka godzin. Natomiast psychoza często pojawia się bez zgody danej osoby i może utrzymywać się przez dni, tygodnie, a nawet miesiące. Co więcej, subiektywne doświadczenia również się różnią; wcześniejsze badania wykazały, że halucynacje i synestezja (jednoczesne doświadczanie wielu zmysłów) są bardziej intensywne u osób, które zażywały psychedeliki w porównaniu z osobami doświadczającymi psychozy.

Niektórzy uczeni przyznali te różnice, inni wyolbrzymili podobieństwa między tymi dwoma doświadczeniami.

Chociaż powszechne jest używanie psychodelików jako modelu psychoza u zwierzątniektórzy naukowcy sprzeciwiają się uogólnianiu tych badań na ludzi. Inni badacze skupili się na wspólnym udziale receptorów serotoniny, dopaminy i opioidów zarówno w psychozie, jak i doświadczeniach z psychedelikami. Dodatkowo sugeruje się, że początkowe stadia psychozy mają podobny stan neurobiologiczny jak ten wywołany substancjami psychodelicznymi. 

Chociaż możemy przyznać, że doświadczenia psychoz i psychedelików różnią się w znaczący sposób, możemy również rozpoznać, że ich podobieństwa sprawiają, że warto je badać razem. Obydwa typy doświadczeń są bardzo zmienne i mogą obejmować różne doznania psychiczne i fizyczne, takie jak zmiany w percepcji zmysłowej związanej ze wzrokiem, słuchem i węchem, a także zmiany w poczuciu siebie, takie jak rozpad ego i depersonalizacja.

Ponadto zarówno psychoza, jak i psychedeliki mogą wywoływać szereg reakcji emocjonalnych, w tym uczucie paranoi, strachu, euforii i wycofania.

Nauka i kultura

Istnieją znaczne rozbieżności w podejściach naukowych stosowanych do badania tych zjawisk. Obecnie skupiamy się na badaniach nad psychozą znalezienie uzasadnień genetycznych lub neuronaukowych dla objawów związanych z tym schorzeniem. Z drugiej strony badania nad psychedelikami poszły w innym kierunku, nadal uwzględniając różne elementy z najwcześniejszych badań datowanych na ponad 75 lat. Tę rozbieżność można przypisać m.in podstawowe przekonania i zasady rządzące każdą dziedziną.

Badając różne programy badawcze skupiające się na psychozach i psychedelikach, możemy uzyskać głębsze zrozumienie różnic w naszych przekonaniach i celach dotyczących tych dwóch tematów. Może to również rzucić światło na różne podejścia do psychoz i psychodelików.

Weźmy na przykład to, co zdecydujemy się mierzyć. Jak powiedzieliśmy, w dziedzinie nauki o psychodelii często skupia się na pojęcia znaczenia i mistycyzmu. Badacze mogą zatem pytać uczestników o duchowe znaczenie ich doświadczeń lub o to, czy czuli poczucie świętości lub jedności ze wszechświatem. Nagłówki wiadomości często wspominają o osobach badawczych, które opisują swoje doświadczenia psychodeliczne jako niezwykle znaczące, pomagające im uporać się z przeszłymi traumami lub stawić czoła nadchodzącym wyzwaniom. Przyczynia się to do postrzegania, że ​​doświadczenia psychodeliczne są intensywne, ale także głębokie i zmieniające życie.

Z drugiej strony, nagłówki dotyczące epizodów psychotycznych zwykle zwracają na siebie uwagę trudności i niepokojące elementy zjawiska, a nie jego mistyczne lub niewytłumaczalne cechy. Dzieje się tak głównie dlatego, że badania nad psychozą zajmują się przede wszystkim radzenie sobie z objawami i pomaganie pacjentom w powrocie do codziennego życia.

Zainteresowanie badaniem duchowego i symbolicznego znaczenia tych doświadczeń jest ograniczone. W rezultacie brakuje badań zagłębiających się w jakościowe aspekty psychozy i pozwalających na otwartą dyskusję zarówno na temat pozytywnych, jak i negatywnych aspektów psychozy, a także tych, które są trudne do wyartykułowania.

Zatem badania psychedeliczne uznają znaczenie czynników indywidualnych i kontekstowych w kształtowaniu doświadczenia psychedelicznego. Koncepcja „ustawianie i ustawianie”, który obejmuje emocje, oczekiwania i środowisko, odgrywa kluczową rolę w zrozumieniu wpływu psychedelików na jednostki. Naukowcy badają, jak czynniki takie jak muzyka i natura wpływają na doznania psychodeliczne.

Z kolei badania nad psychozą zazwyczaj pomijają wpływ indywidualnych czynników na doświadczenie. Koncentrujemy się przede wszystkim na identyfikacji przyczyn psychozy i łagodzeniu objawów, zamiast na badaniu cech kontekstowych, które mogą przyczynić się do pozytywnych lub trudnych aspektów doświadczenia.

Wydaje się zatem oczywiste, że ze względu na rozbieżność podejść korzystne może być przywrócenie współpracy i wymiany pomysłów pomiędzy obydwoma dziedzinami.

Obalamy mit o ofiarach kwasu

Strach, że psychedeliki prowadzą do powszechnej psychozy, często podsycany anegdotami o „ofiarach kwasu” w latach 1960. został zdemaskowany poprzez badania populacji i badania naukowe. Naukowcy analizujący dane z dużych populacji nie znaleźli dowodów łączących używanie psychedelików ze zwiększonym ryzykiem problemów ze zdrowiem psychicznym, w tym schizofrenii, psychozy, depresji, zaburzeń lękowych czy prób samobójczych.

Chociaż mogą wystąpić pojedyncze przypadki działań niepożądanych, są one rzadkie. Warunki takie halucynogenne uporczywe zaburzenie percepcji (HPPD), charakteryzujące się utrzymującymi się zniekształceniami wizualnymi, często błędnie przypisuje się zażywaniu środków psychodelicznych. Badania wykazały przypadki HPPD u osób, które nigdy nie zażywały psychodelików, co sugeruje, że inne czynniki mogą przyczyniać się do jego rozwoju.

Wnioski

Związek między psychozą i psychedelikami ulegał znaczącym zmianom na przestrzeni dziejów. Chociaż pierwsi badacze wierzyli, że są to dwie strony tego samego medalu, obecne zrozumienie naukowe uznaje ich odrębne cechy. Badania nad psychedelikami przeżywają renesans, oferując obiecujące możliwości zastosowań terapeutycznych i poprawę naszego zrozumienia dokładnego wpływu tych substancji na nas. 

Różnice w podejściach badawczych rzucają światło na założenia i wartości przyświecające każdej dziedzinie. Badania psychedeliczne często kładą nacisk na znaczące i transformacyjne aspekty doświadczeń, badając ich duchowe znaczenie i subiektywność. Badania często opisują doświadczenia psychodeliczne uczestników jako jedne z najbardziej znaczące w ich życiu, pomagając w przetwarzaniu traumy i rozwoju osobistym.

Z kolei badania nad psychozą skupiają się głównie na łagodzeniu objawów i powrocie jednostki do funkcjonowania. Mniej uwagi poświęca się jakościowym aspektom doświadczeń psychotycznych, a badania rzadko badają ich pozytywne lub nieuchwytne elementy. Nacisk kładziony jest na zrozumienie przyczyn psychozy i opracowanie interwencji, a nie na badanie cech kontekstowych, które mogą wpływać na subiektywne doświadczenie.

Rzucając wyzwanie piętnu, zajmując się błędnymi przekonaniami i badając indywidualne i kontekstowe czynniki wpływające zarówno na psychozę, jak i doświadczenia psychedeliczne, możemy utorować drogę odpowiedzialnym badaniom i włączeniu psychedelików do medycyny opartej na dowodach.

David Blackbourn | Bloger społecznościowy w Chemical Collective

David jest jednym z blogerów społeczności w Chemical Collective. Jeśli chcesz dołączyć do naszego zespołu blogerów i zarabiać na pisaniu na tematy, które Cię pasjonują, skontaktuj się z Davidem, wysyłając e-mail na adres blog@chemical-collective.comience.