Psychedelica als therapeutische interventie voor psychische stoornissen

Disclaimer: de standpunten en meningen in dit artikel zijn die van de auteurs en weerspiegelen niet noodzakelijk het officiële beleid of standpunt van Chemical Collective of enige gelieerde partij.

Het wereldwijde endemisch van psychische stoornissen

Dit is deel één van een driedelige serie. De overige tranches worden in de komende maanden vrijgegeven.

Er is een hoge prevalentie van psychische stoornissen in onze huidige samenleving, en de uitdagingen van het omgaan met de fysieke en psychologische lasten van deze alomtegenwoordige geestelijke gezondheidsproblemen brengen hoge sociale en persoonlijke kosten met zich mee.

In een meta-analyse uit 2013 werd gekeken naar de prevalentie van psychische stoornissen van 1980 – 2013 [1]. Het was ongewoon groot van opzet en verzamelde gegevens uit 176 onderzoeken in zowel landen met hoge als lage inkomens. De resultaten waren verbluffend: 17.6% van de volwassenen had in de afgelopen 12 maanden een psychische stoornis gehad en 29.2% had tijdens hun leven een psychische stoornis gehad.

Bovendien, wanneer we rekening houden met de sociale kosten wereldwijd, zijn stoornissen in de geestelijke gezondheid en middelengebruik de belangrijkste oorzaak van Jaren Leefde Met Een Handicap (YLD's). Ze zijn de vijfde grootste factor in Disability Adjusted Life Years (DALY's), goed voor ongeveer 138.9 miljoen DALY's, waarvan 40.7% wordt toegeschreven aan depressieve stoornissen, 14.7% aan angststoornissen en 20.5% aan stoornissen in het gebruik van middelen [6]. 

Momenteel omvatten de standaardbehandelingen voor veelvoorkomende psychische stoornissen zoals angst en depressie farmacologische interventies (SSRI's, SNRI's, tricyclische antidepressiva, benzodiazepinen, enz.), en strategieën voor gesprekstherapie zoals cognitieve gedragstherapie (CGT), dialectische gedragstherapie (DBT). ) en acceptatie- en commitment-therapie (ACT).

Veel voorkomende farmacologische interventies brengen het risico met zich mee van bijwerkingen zoals hoofdpijn, GI-problemen, seksuele disfunctie, gewichtstoename, vermoeidheid en slapeloosheid. Bovendien tonen onderzoeken aan dat deze medicijnen slechts in 25-45% van de gevallen effectief zijn bij het verminderen van symptomen van angst en depressie [2].

Het bijwerkingenprofiel van standaard farmacologische behandelingen voor angst en depressie en de variabele werkzaamheid zorgen ervoor dat grote aantallen mensen lijden en worstelen met de symptomen van veelvoorkomende psychische stoornissen. Hierdoor is er een druk om nieuwe behandelingsopties te vinden die meer mensen verlichting van hun symptomen kunnen bieden, waardoor hun kwaliteit van leven en algehele gezondheid en welzijn wordt verbeterd. Deze behoefte heeft geleid tot hernieuwde belangstelling voor het therapeutisch potentieel van psychedelica als behandelingsoptie voor psychische stoornissen, en het onderzoek naar het gebruik van psychedelica als therapeutische interventie op het gebied van geneeskunde, psychologie en psychiatrie is de afgelopen 5 jaar aanzienlijk toegenomen. -10 jaar na tientallen jaren stil te hebben gestaan [4].

Om de potentiële therapeutische waarde van psychedelica als interventie voor psychische stoornissen beter te begrijpen, wordt in deze driedelige serie artikelen gekeken naar de huidige en historische stand van zaken van psychedelisch onderzoek in de geneeskunde. We zullen onderzoeken wat we weten (en niet weten) over hoe psychedelica de hersenen beïnvloeden en hun therapeutische effecten op symptomen van angst, depressie, PTSS en stoornissen in het gebruik van middelen. 

Psychedelisch onderzoek in de geneeskunde vandaag

De term psychedelica in gezondheids- en medisch onderzoek verwijst over het algemeen naar serotonerge hallucinogenen, die werken als 5HT-receptoragonisten in de hersenen. Stoffen die als serotonerge hallucinogenen worden beschouwd, zijn onder meer psilocybine, LSD (lyserginezuurdiethylamine), DMT (N,N-dimethyltryptamine), ayahuasca en mescaline. [3, 4, 5]. 

In de afgelopen jaren is gezondheids- en medisch onderzoek rond psychedelische verbindingen steeds multidisciplinair verlopen, waarbij verschillende methodologische benaderingen zijn gebruikt om bewijs en gegevens te verzamelen. Deze omvatten rigoureuze dubbelblinde en gerandomiseerde gecontroleerde onderzoeken, neuroimaging met behulp van fMRI-technologieën, evenals zelfgerapporteerde enquêtes en vragenlijsten. 

De vooruitgang in medische technologie en veranderingen in de structurele starheid van gezondheids- en medisch onderzoek in de afgelopen 30 jaar hebben de mogelijkheden van wetenschappers om betrouwbare en op feiten gebaseerde gegevens te genereren met betrekking tot de potentiële therapeutische waarde van psychedelica aanzienlijk uitgebreid.

Helaas zijn de wetenschappelijke en medische gemeenschappen tientallen jaren aan potentiële gegevens over psychedelica misgelopen vanwege verschillende sociale, culturele en wetgevende factoren. Deze factoren resulteerden in beperkte toegang tot veelgebruikte psychedelische verbindingen, evenals het risico van juridische gevolgen en mogelijke strafrechtelijke vervolging - factoren die vandaag de dag nog steeds bestaan ​​als barrières die moeten worden overwonnen bij het nastreven van psychedelisch onderzoek in de geneeskunde.

De geschiedenis van psychedelisch onderzoek in de geneeskunde

Psychedelisch onderzoek in de geneeskunde heeft meer dan een halve eeuw geduurd en kwam voor het eerst naar voren met de ontdekking van de psychoactieve effecten van LSD door Albert Hoffman in 1943, met vele opmerkelijke wetenschappelijke en culturele bijdragen aan psychedelische kennis tot 1970 (zie tabel 1). Ondanks het feit dat er in de jaren vijftig en zestig meerdere positieve resultaten zijn gepubliceerd op het gebied van psychiatrie en psychologie, werd het onderzoek naar het therapeutische potentieel van psychedelica in 1950 abrupt stopgezet met de ondertekening van de Controlled Substances-wet door de Amerikaanse president Richard Nixon, die LSD classificeerde. en psilocybine als Schedule 1960-stoffen [3, 4].  

Stoffen geclassificeerd als Schedule 1 worden gedefinieerd als hebbende geen medicinale waarde en een hoog potentieel voor misbruik - eigenschappen die wetenschappelijk en feitelijk inconsistent zijn met die van LSD, psilocybine en vele andere psychedelische verbindingen. Medisch onderzoek naar psilocybine en LSD heeft een aanzienlijk lager potentieel voor misbruik en afhankelijkheid aangetoond dan veel van de meest schadelijke, zeer verslavende en meest misbruikte stoffen die we in de huidige samenleving kennen, zoals alcohol, cocaïne, heroïne, methamfetaminen en andere. Onderzoek wijst ook uit dat psychedelische verbindingen zoals LSD en psilocybine anti-verslavende eigenschappen hebben en kunnen worden gebruikt als behandelingstherapie voor stoornissen in het gebruik van middelen [3, 5]. 

De wetenschap dat psychedelische verbindingen potentiële therapeutische waarde hadden bij de behandeling van psychische stoornissen zoals angst en depressie, kwam naar voren in medisch onderzoek voordat ze in 1 als stoffen uit lijst 1970 werden geclassificeerd. Twee recente meta-analyses keken naar de retrospectieve bevindingen van psychedelisch onderzoek voorafgaand aan hun schema 1 classificatie. Ze ontdekten dat in 19 onderzoeken die tussen 1949 en 1973 werden uitgevoerd, 79% van de patiënten een klinisch significante verbetering van hun symptomen liet zien na behandeling met psychedelica. [4]. Het is belangrijk op te merken dat de experimentele ontwerpen die in de eerste golf van psychedelisch onderzoek in de geneeskunde werden gebruikt, niet over de standaardisatie- en controlemethoden beschikten die nodig waren om geldige en betrouwbare conclusies over hun effecten te trekken. Ondanks de methodologische beperkingen van het vroege psychedelische onderzoek in de geneeskunde, hadden de beschikbare resultaten voldoende bewijs moeten leveren van hun potentiële medische waarde om de wetgevers in 1970 te informeren dat de classificatie van psilocybine en LSD als lijst 1-stoffen wetenschappelijk onnauwkeurig was. 

De feitelijke inconsistenties in de wetenschappelijke redenering voor het categoriseren van LSD en psilocybine als Schedule 1-stoffen hebben geleid tot aanzienlijke scepsis en controverse over de bedoeling achter de planningsbeslissing. Het is algemeen bekend dat psychedelica in 1 werden geclassificeerd als stoffen van lijst 1970 niet vanwege hun potentieel voor schade, maar vanwege hun rol in tegenculturele bewegingen van die tijd en de wens van verschillende instellingen en speciale belangengroepen om moreel gezag uit te oefenen boven de bevolking [4, 5]. De classificatie van psychedelische verbindingen als Schedule 1-stoffen resulteerde echter in een wijdverbreid misverstand over hun eigenschappen en effecten, een toename van sociaal stigma en criminele vervolging rond het gebruik van deze verbindingen, evenals een 25-jarige vertraging in medisch onderzoek naar de potentiële therapeutische waarde van psychedelica.

Gelukkig hebben gezondheids- en medische onderzoekers wereldwijd vanaf het begin van de jaren negentig een hernieuwde belangstelling gewekt voor het begrijpen van de potentiële voordelen van psychedelica als therapeutische interventie voor psychische stoornissen.

Huidige perspectieven in psychedelisch onderzoek

De huidige golf van psychedelisch onderzoek in de geneeskunde is gericht op het genereren van valide en betrouwbaar bewijs om ons begrip van psychedelica te informeren vanuit een neurowetenschappelijk en hersenfunctieperspectief, een klinisch therapeutisch perspectief en een patiëntervaringsperspectief.

Deze uitgebreide en multidisciplinaire benadering van psychedelisch onderzoek in de geneeskunde biedt wetenschappers en medische onderzoekers de mogelijkheid om de hersenfunctie van patiënten met psychische stoornissen beter te begrijpen en nieuwe en effectievere behandelingen te ontwikkelen om de pijn en het lijden geassocieerd met depressie, angst, PTSS te verlichten , stoornissen in het gebruik van middelen en andere diagnoses van de geestelijke gezondheid.

Een cruciale pijler die het huidige psychedelische onderzoek in de geneeskunde onderscheidt van onderzoek dat vóór 1970 is uitgevoerd, is de naleving van wetenschappelijke nauwkeurigheid die is gericht op strikte experimentele ontwerpen, methodologieën, controlevoorwaarden en de kritische beoordeling van gegevens en resultaten [4, 7]. Desalniettemin is de potentiële rol van psychedelica in medisch onderzoek, specifiek op het gebied van psychologie, psychiatrie en neurowetenschappen, aanzienlijk, met een van de pioniers van psychedelisch onderzoek in de geneeskunde – Dr. Stanislav Grof – die de waarde van psychedelica als hulpmiddel in de psychologie vergelijkt en psychiatrie met die van de waarde van de microscoop in de biologie en de telescoop in de astronomie [7].

Functionele neuro-imaging

Huidig ​​onderzoek naar de werking en effecten van psychedelische verbindingen op de hersenfunctie wordt aangedreven door vooruitgang in hersenbeeldvormingstechnologieën zoals functionele Magnetic Resonance Imaging (fMRI). Met deze neuroimaging-technologieën kunnen onderzoekers de functionele veranderingen in de hersenen observeren tijdens een psychedelische ervaring door veranderingen in de bloedstroom in anatomische gebieden van de hersenen te meten en in kaart te brengen. Medische kennis van de specifieke functies en specialisaties binnen verschillende hersengebieden, gecombineerd met meetbare veranderingen in de bloedstroom en neurale activiteit, biedt onderzoekers essentiële gegevens die nodig zijn om de fysiologische mechanismen en psychofarmacologische effecten van psychedelische verbindingen in de hersenen verder te beoordelen en te begrijpen.

Naast de objectieve en meetbare gegevens die psychedelische fMRI-onderzoeken opleveren, kunnen proefpersonen de subjectieve effecten van een psychedelische ervaring in realtime communiceren. Deze gelijktijdige benadering van het verzamelen van gegevens stelt onderzoekers in staat om mogelijke associaties en causale verbanden tussen de kwalitatieve patiëntervaring en de kwantitatieve empirische gegevens te identificeren. Een ander voordeel van psychedelisch onderzoek met behulp van fMRI en neuroimaging-technologieën is dat ze onderzoekers in staat stellen de hersenfunctie op meerdere tijdstippen vast te leggen, in kaart te brengen en te meten. Dit biedt onderzoekers de mogelijkheid om psychedelische effecten op de hersenfunctionaliteit in de loop van de tijd te vergelijken en te contrasteren, waardoor belangrijke gegevens over functionele hersenveranderingen vóór de interventie en op meerdere tijdstippen na de interventie worden gegenereerd. 

Kwantitatieve klinische onderzoeken

Een belangrijk gebied van huidig ​​psychedelisch onderzoek in de geneeskunde is dat waarin wordt gekeken naar de waarde en veiligheid van psychedelische verbindingen als een klinisch therapeutisch middel voor psychische stoornissen. Dit onderzoek richt zich op het genereren van empirisch bewijs met betrekking tot de meetbare en kwantificeerbare effecten van psychedelische verbindingen op symptomen van psychische stoornissen en het ontwikkelen van gegevens over de variabiliteit van therapeutische effecten op basis van dosering en experimentele omstandigheden. Deze onderzoeken maken gebruik van controlegroepen (niet-interventie), experimentele (interventie) groepen en vaak vergelijkingsgroepen (andere interventie/standaardbehandeling). Dit is het soort rigoureus, gestructureerd onderzoek dat nodig is voor institutionele goedkeuring van psychedelica als een therapeutische medische interventie en dat aanzienlijke bewijskracht biedt die nodig is om wettelijke controles op de toegang tot en het gebruik van psychedelische verbindingen in de samenleving te veranderen.

In de afgelopen jaren heeft het meest actieve onderzoek op dit gebied zich gericht op de antidepressieve, anxiolytische (anti-angst) en anti-verslavende effecten van klassieke serotonerge psychedelische verbindingen. Dit onderzoek probeert deze eigenschappen te meten en de werkzaamheid van psychedelische verbindingen als therapeutische interventie voor psychische stoornissen te vergelijken met de standaard van zorg en eerstelijnsbehandelingen die momenteel beschikbaar en algemeen worden gebruikt (SSRI's, CGT, enz.) [3, 5, 8]. Dit type onderzoek maakt gebruik van gecontroleerde dosering en gestandaardiseerde beoordelingsinstrumenten voor de geestelijke gezondheid om de effecten van psychedelica als therapeutische interventie betrouwbaar te meten. Veel van deze onderzoeken combineren echter het gebruik van psychedelische verbindingen met psychotherapie, wat kan leiden tot enkele beperkingen bij het betrouwbaar identificeren van het effect van psychedelische verbindingen los van het effect van psychotherapie.

Kwalitatieve patiëntervaring en afsluitende gedachten

Naast het kwantitatieve onderzoek dat wordt gedaan, is het ook belangrijk om zinvolle kwalitatieve gegevens in overweging te nemen over de subjectieve gevoelens en individuele ervaringen van mensen die psychedelische verbindingen hebben gebruikt. Dit geldt als een interventie in de geestelijke gezondheidszorg, een hulpmiddel om veranderde bewustzijnstoestanden te onderzoeken en/of iemands levenservaring te verbeteren.

Kwalitatieve onderzoekers verzamelen, analyseren en geven actief betekenis aan de collectieve kennis die is verkregen door individuele psychedelische ervaringen. Veel natuurlijk voorkomende psychedelische verbindingen (psilocybine, mescaline en ayahuasca) worden al duizenden jaren in verschillende culturen gebruikt voor ceremoniële en helende doeleinden, en het zou een vergissing zijn om deze kennis te negeren in plaats van strikt gecontroleerde perspectieven van 'westerse geneeskunde'.

Ondanks de restrictieve classificatie en illegaliteit van psychedelische verbindingen, spelen deze stoffen een rol in veel culturele bewegingen en worden ze nog steeds door individuen in de hele samenleving gebruikt. Het genereren van meer begrip van het brede spectrum van psychedelische ervaringen, hoe individuen deze ervaringen gebruiken en begrijpen, en de rol van psychedelica bij het verbeteren van iemands kwaliteit van leven, voegt dus aanzienlijke waarde toe aan onze fundamentele kennis van psychedelica. 

Neuroimaging, hersenfunctiestudies, klinische onderzoeken en kwalitatief onderzoek genereren allemaal cruciale gegevens die nodig zijn om beleidsmakers, wetgevers, artsen en andere artsen te helpen bij het nemen van op feiten gebaseerde beslissingen met betrekking tot het gebruik van psychedelische verbindingen als therapeutische interventie voor mentale gezondheidsproblemen.

Bovendien moeten personen die geïnteresseerd zijn in het proberen van psychedelica om hun psychische symptomen te verlichten, toegang hebben tot betrouwbare informatie om psychedelica veilig te gebruiken en te integreren in hun geestelijke gezondheidstoolkit. Daarom zullen we in deel twee van deze serie nader ingaan op de werking van psychedelische verbindingen op de hersenen, hoe psychedelica de functionele processen in verschillende hersengebieden beïnvloeden, en wat dat betekent in termen van de potentiële therapeutische voordelen van psychedelica.

Lunaa Ethan | Communityblogger bij Chemical Collective

Lunaa is een van onze communitybloggers hier bij Chemical Collective. Als je geïnteresseerd bent om lid te worden van ons blogteam en betaald te worden om te schrijven over onderwerpen waar je een passie voor hebt, neem dan contact op met Matt via e-mail op matt@chemical-collective.com