Psychose en psychedelica

Disclaimer: de standpunten en meningen in dit artikel zijn die van de auteurs en weerspiegelen niet noodzakelijk het officiële beleid of standpunt van Chemical Collective of enige gelieerde partij.

Introductie

De kamer kreeg plotseling een gevoel van bijzondere betekenis, waardoor zelfs de meest gewone voorwerpen een vreemde betekenis kregen die ik er normaal gesproken niet aan zou toekennen.

Dit eerste citaat, afkomstig uit een onderzoeksartikel, Dromen, hallucinogene drugstoestanden en schizofrenie, beschrijft het verhaal van een individu over een psychedelische trip veroorzaakt door peyote.

Mijn nieuwsgierigheid werd aangewakkerd door een breed scala aan individuen, gebeurtenissen, locaties en concepten die normaal gesproken niet mijn aandacht zouden trekken. Ik probeerde de situatie niet te begrijpen, maar toch voelde ik er een diepgaande betekenis in.

Dit tweede citaat daarentegen, van: Leven met schizofrenie, beschrijft iemands ervaring met psychose.

Dit voelt misschien als een niet verrassende gelijkenis. De ervaringen met psychedelica en psychose overlappen elkaar in veel opzichten. Psychedelica fascineren de mensheid al eeuwenlang en stellen ons open voor veranderde bewustzijnstoestanden en diepgaande inzichten over onszelf en onze verbinding met de natuur. Dit ogenschijnlijk voor de hand liggende verband tussen psychedelica en psychose heeft echter tot veel discussie en verwarring geleid. Vroeger geloofden sommige wetenschappers dat het variaties van hetzelfde fenomeen waren, maar nu worden ze gezien als enorm verschillend van elkaar. In dit artikel zal ik de overeenkomsten en verschillen tussen psychedelica en psychose onderzoeken, misvattingen ontkrachten en onderzoeken wat de wetenschap zegt.

Het historische perspectief

Halverwege de 20e eeuw geloofden onderzoekers dat psychose en psychedelica intrinsiek met elkaar verbonden waren, en beschouwden ze ze als alternatieve manifestaties van dezelfde ervaring.

Er werd aangenomen dat de psychedelische ervaring niets anders was dan een tijdelijke psychose.

Gedetailleerde academische papers waren toegewijd aan het contrasteren van de ervaringen van patiënten bij wie schizofrenie was vastgesteld en degenen die psychedelische drugs hadden gebruikt. De gelijkenis tussen de beschrijvingen bracht velen ertoe te geloven dat psychedelica een tijdelijke psychose teweegbrachten, wat een wetenschappelijk model opleverde om schizofrenie te bestuderen. Er werden pogingen ondernomen om een ​​gemeenschappelijke biologische factor te identificeren die ten grondslag lag aan beide ervaringen, maar deze pogingen bleken niet succesvol.

De jaren zestig markeerden echter een keerpunt toen de ongelukkige morele paniek rond psychedelische drugs begon, wat leidde tot een afname van het onderzoek naar psychedelica. Tegelijkertijd verschoof het veld van de psychiatrie naar een meer rigoureuze focus op evidence-based geneeskunde, wat uitdagingen opleverde voor voortgezet psychedelisch onderzoek. De financiering en toestemming voor onderzoek naar deze stoffen namen af, en lange tijd werden ze grotendeels vergeten door de psychiatrische gemeenschap.

In tegenstelling tot, onderzoek naar psychose ging onbelemmerd door, maar met een getransformeerde aanpak. De nadruk verschoof naar neurobiologisch en genetisch onderzoek, terwijl onderzoeken naar kindertrauma's en sociale factoren minder aandacht en financiering kregen.

De psychoanalyse raakte uit de gratie vanwege de onverenigbaarheid ervan met de evoluerende modellen van evidence-based geneeskunde.

De psychiatrie omarmde een neurobiologisch model en zocht naar verklaringen en behandelingen voor psychische stoornissen op het niveau van genen en neurotransmitters.

Het huidige landschap

Na een langere periode van inactiviteit, als gevolg van de wettelijke beperkingen op deze stoffen, is er een heropleving van het onderzoek naar psychedelica. Johns Hopkins University in Baltimore, Imperial College London, en diverse andere instellingen, met de nadruk op het onderzoeken van het potentieel van psychedelisch ondersteunde therapie bij de behandeling van verschillende psychische stoornissen. In veel gebieden, waaronder de Verenigde Staten en Canada, is voorlopige goedkeuring verleend aan terminale patiënten die verlichting zoeken van de angst rond het levenseinde door het gebruik van met psilocybine ondersteunde therapie. In 2017 heeft de Amerikaanse Food and Drug Administration dit geclassificeerd MDMA-ondersteunde therapie als een doorbraak, en proeven voor Fase 3 zijn met succes uitgevoerd voor personen met een posttraumatische stressstoornis. Verschillende onderzoeken hebben ook de effectiviteit van het combineren van psilocybine of psilocybine onderzocht ketamine met therapie voor behandelingsresistente depressie. Daarnaast wordt er voortdurend onderzoek gedaan naar het gebruik van ibogaïne bij middelenmisbruik en psilocybine bij het stoppen met roken. Bovendien is er een groeiende belangstelling voor het potentieel van microdosering voor het vergroten van de creativiteit en het gebruik van psychedelische therapie om mensen te helpen die worstelen met het omgaan met trauma.

Om goedkeuring te krijgen van toezichthouders, de medische gemeenschap en potentiële patiënten moet psychedelisch onderzoek de problematische culturele perceptie uit het verleden aanpakken en bewijzen dat psychedelische therapie aansluit bij op bewijs gebaseerde geneeskunde. Dit is een uitdagende taak voor een groep drugs met veel culturele bagage.

Als gevolg hiervan is elk waargenomen verband tussen psychedelica en psychose zorgwekkend.

Rik Doblin, de oprichter van de invloedrijke Multidisciplinaire Association for Psychedelic Studies (MAPS), heeft voorgesteld dat we moeten stoppen met het vergelijken van psychedelica met modellen van psychose, omdat dit suggereert dat: 

Psychedelische ervaringen kunnen worden afgedaan als krankzinnig en vervormd.

Overeenkomsten en verschillen

Opgemerkt moet worden dat hoewel zowel psychose als psychedelica tot soortgelijke ervaringen kunnen leiden, er aanzienlijke verschillen tussen beide zijn.

De belangrijkste verschillen liggen in het vrijwillige karakter van de ervaring en de duur.

Over het algemeen worden psychedelica naar keuze gebruikt en duurt het effect slechts een paar uur. Psychose treedt daarentegen vaak op zonder de toestemming van het individu en kan dagen, weken of zelfs maanden aanhouden. Bovendien verschillen ook de subjectieve ervaringen; Uit eerder onderzoek is gebleken dat hallucinaties en synesthesie (de gelijktijdige ervaring van meerdere zintuigen) intenser zijn bij degenen die psychedelica hebben gebruikt dan bij degenen die een psychose ervaren.

Sommige geleerden hebben deze verschillen erkend, anderen hebben de overeenkomsten tussen de twee ervaringen overdreven.

Hoewel het gebruikelijk is om psychedelica als model te gebruiken psychose bij dieren, pleiten sommige wetenschappers tegen het generaliseren van dit onderzoek naar mensen. Andere onderzoekers hebben zich geconcentreerd op de gedeelde betrokkenheid van receptoren voor serotonine, dopamine en opioïden bij zowel psychose als ervaringen met psychedelica. Bovendien bestaat er een suggestie dat de beginfasen van een psychose een soortgelijke neurobiologische toestand delen als die welke wordt veroorzaakt door psychedelische stoffen. 

Hoewel we kunnen erkennen dat de ervaringen met psychose en psychedelica op belangrijke manieren verschillen, kunnen we ook onderkennen dat hun overeenkomsten het waardevol maken om ze samen te onderzoeken. Beide soorten ervaringen zijn zeer variabel en kunnen verschillende psychologische en fysieke sensaties met zich meebrengen, zoals veranderingen in zintuiglijke waarnemingen die verband houden met zien, horen en ruiken, evenals veranderingen in iemands zelfgevoel, zoals het oplossen van het ego en depersonalisatie.

Bovendien kunnen zowel psychose als psychedelica een reeks emotionele reacties uitlokken, waaronder gevoelens van paranoia, angst, euforie en terugtrekking.

Wetenschap en cultuur

Er is een aanzienlijk verschil in de wetenschappelijke benaderingen die worden gebruikt om deze verschijnselen te bestuderen. De studie van psychose is momenteel gericht op het vinden van genetische of neurowetenschappelijke rechtvaardigingen voor de symptomen die verband houden met deze aandoening. Aan de andere kant is het psychedelische onderzoek een andere richting ingeslagen, waarbij nog steeds verschillende elementen uit de vroegste onderzoeken, die meer dan 75 jaar teruggaan, zijn verwerkt. Dit verschil kan worden toegeschreven aan de onderliggende overtuigingen en principes die elk vakgebied leiden.

Door de verschillende onderzoeksprogramma's gericht op psychose en psychedelica te onderzoeken, kunnen we een dieper inzicht krijgen in de verschillen in onze overtuigingen en doelen met betrekking tot deze twee onderwerpen. Dit kan ook licht werpen op de verschillende benaderingen van psychose en psychedelica.

Laten we als voorbeeld eens kijken naar wat we willen meten. Op het gebied van de psychedelische wetenschap ligt de nadruk, zoals we al zeiden, vaak op de concepten van betekenis en mystiek. Onderzoekers kunnen de deelnemers daarom vragen naar de spirituele betekenis van hun ervaringen en of ze een gevoel van heiligheid of eenheid met het universum voelden. In de nieuwskoppen wordt vaak melding gemaakt van proefpersonen die hun psychedelische ervaringen beschrijven als ongelooflijk betekenisvol, waardoor ze kunnen omgaan met trauma's uit het verleden of toekomstige uitdagingen het hoofd kunnen bieden. Dit draagt ​​bij aan de perceptie dat psychedelische ervaringen intens, maar ook diepgaand en levensveranderend zijn.

Aan de andere kant hebben de krantenkoppen over psychotische episoden de neiging om de nadruk te leggen de moeilijkheden en verontrustende elementen van het fenomeen, in plaats van de mystieke of onverklaarbare eigenschappen ervan. Dit komt grotendeels omdat onderzoek naar psychose zich primair bezighoudt met het beheersen van symptomen en het helpen van individuen bij hun terugkeer naar het dagelijks leven.

Er is beperkte belangstelling voor het onderzoeken van de spirituele of symbolische betekenis van deze ervaringen. Als gevolg hiervan is er een schaarste aan onderzoek dat zich verdiept in de kwalitatieve aspecten van psychose en individuen in staat stelt openlijk zowel de positieve als de negatieve aspecten te bespreken, evenals de aspecten die moeilijk onder woorden te brengen zijn.

Psychedelisch onderzoek erkent dus het belang van individuele en contextuele factoren bij het vormgeven van de psychedelische ervaring. Het concept van “instellen en instellen,” die emoties, verwachtingen en omgeving omvat, speelt een cruciale rol bij het begrijpen hoe psychedelica individuen beïnvloeden. Onderzoekers onderzoeken hoe factoren als muziek en de natuur de psychedelische ervaring beïnvloeden.

Psychoseonderzoek daarentegen ziet doorgaans de invloed van individuele factoren op de ervaring over het hoofd. De nadruk blijft primair liggen op het identificeren van de oorzaken van psychose en het verminderen van de symptomen, in plaats van het onderzoeken van de contextuele kenmerken die kunnen bijdragen aan positieve of uitdagende aspecten van de ervaring.

Het lijkt dus voor de hand te liggen dat het, vanwege de uiteenlopende benaderingen, nuttig kan zijn om opnieuw enige samenwerking en uitwisseling van ideeën tussen de twee velden in te voeren.

De mythe over het zuur-slachtoffer ontkrachten

De angst dat psychedelica tot wijdverbreide psychose leiden, vaak aangewakkerd door anekdotes over ‘zuurslachtoffers’ in de jaren zestig, heeft ontkracht door bevolkingsonderzoeken en wetenschappelijke studies. Onderzoekers die gegevens van grote populaties analyseerden, vonden geen bewijs dat het gebruik van psychedelica verband houdt met een verhoogd risico op geestelijke gezondheidsproblemen, waaronder schizofrenie, psychose, depressie, angststoornissen of zelfmoordpogingen.

Hoewel individuele gevallen van bijwerkingen kunnen optreden, zijn deze zeldzaam. Voorwaarden zoals hallucinogene aanhoudende perceptiestoornis (HPPD), gekenmerkt door aanhoudende visuele vervormingen, worden vaak ten onrechte toegeschreven aan psychedelisch gebruik. Studies hebben gevallen van HPPD gevonden bij personen die nog nooit psychedelica hebben gebruikt, wat erop wijst dat andere factoren kunnen bijdragen aan de ontwikkeling ervan.

Conclusie

Het verband tussen psychose en psychedelica heeft door de geschiedenis heen aanzienlijke verschuivingen ondergaan. Terwijl vroege onderzoekers geloofden dat ze twee kanten van dezelfde medaille waren, erkent het huidige wetenschappelijke inzicht hun verschillende kenmerken. Psychedelisch onderzoek beleeft een opleving en biedt veelbelovende mogelijkheden voor therapeutische toepassingen en verbeteringen in ons begrip van hoe deze stoffen ons precies beïnvloeden. 

De verschillen in onderzoeksbenaderingen werpen licht op de aannames en waarden die elk vakgebied leiden. Psychedelisch onderzoek benadrukt vaak de betekenisvolle en transformatieve aspecten van ervaringen, waarbij de spirituele betekenis en subjectiviteit ervan worden onderzocht. Uit onderzoek blijkt dat de psychedelische ervaringen van deelnemers vaak tot de psychedelische ervaringen behoren meest betekenisvolle in hun leven, helpt bij traumaverwerking en persoonlijke groei.

Onderzoek naar psychose daarentegen richt zich vooral op symptoomvermindering en de terugkeer van individuen naar functioneren. De kwalitatieve aspecten van psychose-ervaringen krijgen minder aandacht, en onderzoek onderzoekt zelden de positieve of ongrijpbare componenten ervan. De nadruk ligt op het begrijpen van de oorzaken van psychose en het ontwikkelen van interventies, in plaats van op het onderzoeken van de contextuele kenmerken die de subjectieve ervaring kunnen beïnvloeden.

Door het stigma uit te dagen, misvattingen aan te pakken en de individuele en contextuele factoren te onderzoeken die zowel psychose als psychedelische ervaringen beïnvloeden, kunnen we de weg vrijmaken voor verantwoord onderzoek en de integratie van psychedelica in evidence-based geneeskunde.

David Blackbourn | Communityblogger bij Chemical Collective

David is een van onze communitybloggers hier bij Chemical Collective. Als je geïnteresseerd bent om lid te worden van ons blogteam en betaald te krijgen om te schrijven over onderwerpen waar je gepassioneerd over bent, neem dan contact op met David via e-mail op blog@chemical-collective.comience.