Psilocybine-paddenstoelen voor psychologische groei – Mijn verhaal

Disclaimer: de standpunten en meningen in dit artikel zijn die van de auteurs en weerspiegelen niet noodzakelijk het officiële beleid of standpunt van Chemical Collective of enige gelieerde partij.

Introductie

Zolang ik me kan herinneren ben ik geïnteresseerd in de innerlijke werking van het menselijk brein, vooral, denk ik, vanwege het feit dat ik vaak worstel met mijn geestelijke gezondheid. Jarenlang voelde mijn geest zich gefragmenteerd en in oorlog met zichzelf. Ik moest iets veranderen, maar ik wist niet hoe. In dit artikel wordt beschreven hoe mijn ontdekking van psilocybine-paddenstoelen mij heeft geholpen van gedachten te veranderen en mijn leven te veranderen.

Waarom?

Tijdens de therapie had ik geleerd dat delen van mijn geest afgesloten waren als gevolg van trauma en misbruik uit mijn kindertijd. Hoewel ik dit 'wist', was ik niet bereid of bereid om het echt onder ogen te zien. Andere, even ontoegankelijke delen van mij waren vol woede en ondermijnden voortdurend mijn gedachten en daden. Simpel gezegd: ik was erg ongelukkig.

Hoewel ik de levensveranderende voordelen die veel mensen ervaren door het gebruik van medicijnen om hun problemen te bestrijden niet ontken, ben ik nooit geïnteresseerd geweest in het nemen van medicijnen. Ik heb hypnotherapie en psychotherapie onderzocht, maar geen van beide heeft me geholpen mezelf echt te ontlasten. Ik wendde me tot meditatie, wat positiever was. Door te oefenen ontdekte ik dat ik mijn lichaam kon verlaten en een tijdje vrij kon zijn. De vrijlating was bedwelmend. Ik bracht steeds meer tijd in die toestand door en had er een hekel aan om terug te keren naar de normaliteit. Het bereikte een punt waarop ik tot 7 uur per dag aan het mediteren was. Ik wist dat ik mezelf probeerde te ontlopen, maar ik kon het niet accepteren.

Langzaam begon ik een soort ontwaken te ervaren.

In de meditatieve staat kon ik mijn geest zien, mijn innerlijke kwelgeesten, delen van mij die gekwetst en afgesloten waren, te diep begraven. Ik kon het allemaal duidelijk zien, maar hoe hard ik ook probeerde, ik kon ze niet bereiken. Ik had iets meer nodig. 

Toen begon ik te overwegen om met psilocybine-paddenstoelen te experimenteren.

Onderzoek

Vóór mijn 'ontwaken' zou ik veel te bezorgd zijn geweest om psychedelica te gebruiken, uit angst voor een negatieve ervaring. Toch was ik in mijn nieuwe staat van bewustzijn instinctief klaar om erin te duiken. Maar niet zonder voorafgaande voorbereiding. Ik heb vele uren besteed aan het onderzoeken van de ervaringen van anderen en het onderzoeken van de wetenschap. Ik werd snel gerustgesteld dat het zeer onwaarschijnlijk was dat paddenstoelen mij fysiek in gevaar zouden brengen. De hoeveelheid die ik zou moeten innemen om grote problemen te veroorzaken, was enorm.

Hieronder volgt een korte samenvatting van een deel van de informatie die ik heb bekeken toen ik besloot om psilocybine-paddenstoelen te gaan verkennen:

De actieve verbinding

De actieve verbinding in paddo’s zit psilocybine. Psilocybine is een psychedelische stof die bij inname in het lichaam wordt omgezet in psilocine. Psilocine is de belangrijkste chemische stof die verantwoordelijk is voor de hallucinogene effecten van de stof.

Cultureel en ritueel gebruik

Magische paddestoelen hebben een lange gebruiksgeschiedenis in verschillende culturele en religieuze praktijken. Inheemse volkeren in verschillende delen van de wereld hebben paddo's in hun rituelen opgenomen. 

Psychotherapie en wetenschappelijk onderzoek

Psilocybine-paddenstoelen hebben steeds meer aandacht gekregen in wetenschappelijk onderzoek vanwege hun potentiële therapeutische effecten. Psilocybine-ondersteunde psychotherapie wordt onderzocht op zijn potentieel bij de behandeling van verschillende psychische aandoeningen, waaronder depressie, angst en posttraumatische stressstoornis (PTSS). Een aantal lopende klinische onderzoeken onderzoeken het gebruik van psilocybine in combinatie met psychotherapiesessies om de therapeutische resultaten te verbeteren.

Psilocybine wordt uitgebreid bestudeerd om de effecten ervan op de hersenfunctie beter te begrijpen en hoe het het bewustzijn kan beïnvloeden. Functionele beeldvormingsstudies van de hersenen hebben inzicht gegeven in de neurale mechanismen betrokken bij psychedelische ervaringen.

Angst rond het levenseinde

Studies hebben aangetoond dat psilocybine individuen kan helpen die te maken krijgen met levensbedreigende ziekten, zoals kanker, omgaan met angst rond het levenseinde en hun algehele levenskwaliteit verbeteren. 

Behandelingsresistente depressie

Sommige onderzoeken suggereren dat psilocybine effectief kan zijn bij behandeling van mensen met therapieresistente depressie, dat een potentieel alternatief biedt voor degenen die niet goed reageren op traditionele antidepressiva.

Verslavingsbehandeling

Voorlopige studies hebben het gebruik van psilocybine in de geneeskunde onderzocht behandeling van middelenmisbruikstoornissen, zoals alcohol- en tabaksverslaving. Er wordt aangenomen dat de psychedelische ervaring individuen kan helpen inzicht te krijgen in hun gedrag en patronen, wat mogelijk kan helpen bij het herstel van hun verslaving.

Wettigheid

Hoewel de acceptatie ervan zich verspreidt, zijn psilocybine-paddenstoelen in veel landen nog steeds illegaal. In de Verenigde Staten is bijvoorbeeld de Wet op gereguleerde stoffen van 1970 definieert ze als Schedule I. Sinds 2019 hebben veel staten het gebruik ervan echter gedecriminaliseerd. Het lijkt erop dat de paddenstoelen in het grootste deel van Europa nog steeds als illegaal worden beschouwd, maar het is onwaarschijnlijk dat je problemen ondervindt als je ermee betrapt wordt voor persoonlijk gebruik.

Persoonlijk maakte de illegaliteit mij geen zorgen. Naar mijn mening behoren psychedelica tot de mensheid. Geen enkele regering zou het recht moeten hebben om ons te vertellen dat we onszelf niet kunnen helpen met de medicijnen uit de natuur. Persoonlijk vertrouw ik de natuur veel meer dan farmaceutische bedrijven.

Mijn onderzoek stelde me niet alleen gerust over de waarschijnlijke veiligheid van paddenstoelen, maar wekte ook mijn nieuwsgierigheid verder. De ogenschijnlijk uitgebreide gegevens over hun effectiviteit bij het helpen bij problemen zoals die van mij, de talloze lovende anekdotische rapporten. Eerlijk gezegd was ik opgewonden.

Mijn paddenstoelenervaring

Iets in mij voelde zich opgesloten, verborgen in de ongerepte hoeken waar meditatie niet kon komen, hoe lang en hoe hard ik het ook probeerde. De onthulling ervan beloofde een hobbelige weg te worden, maar ik wist dat mijn groei afhing van het frontaal onder ogen zien van het onbekende. In de woorden van Carl Jung:

Je wordt niet verlicht door je lichtfiguren voor te stellen, maar door de duisternis bewust te maken.

Ik kocht een paddo kweekset en koos voor de Gouden leraar spanning – het leek logisch omdat ik hoopte op een leerzame ervaring. De instructies waren eenvoudig en twee weken later had ik een gezonde partij paddenstoelen. Ik waardeerde vooral dit aspect van het proces, het kweken van het plantaardige medicijn dat ik wilde innemen. Het voelde goed dat ik degene was die voor hen moest zorgen, wetende dat ze iets zouden genezen dat in mij verborgen was.

Inmiddels was mijn opwinding veel groter dan de aanhoudende angst. Misschien enigszins onverstandig heb ik voor mijn eerste dosis gekozen voor 50 gram verse champignons. Dit was de zgn 'heroïsche dosis' gepopulariseerd door figuren als Terence McKenna.

Vreemd genoeg stopte mijn meting automatisch bij 45 gram, ik kan niet uitleggen waarom, het was gewoon een onderbuikgevoel. Misschien leek het gewoon ontzettend veel. Ik heb de champignons gemengd met citroensap (citroen-tek). Er wordt gezegd dat het citroenzuur in de citroenen het proces van de omzetting van psilocybine in psilocine versnelt en misselijkheid tegengaat.

Na 24 uur vasten dronk ik het drankje rond 2 uur op, waardoor ik een veilige, gezellige ruimte creëerde met zachte verlichting, een knus bed, water, snacks en muziek.

Ik begon op het balkon en genoot van de bomen en de blauwe lucht. Nu een beetje zenuwachtig zocht ik begeleiding en vroeg de paddenstoelen om mij open te stellen voor dit onbekende gebied. Na ongeveer twintig minuten merkte ik de eerste tekenen op. Kleuren begonnen om me heen te dansen, wat me deed denken aan de ansichtkaarten die mijn grootouders in de jaren '70 vanuit Spanje stuurden. Alles werd heel helder en verzadigd. Toen ik mijn ogen sloot, werd mijn geest overspoeld met geometrische vormen. Ik keek naar een bloem en ik werd de bloem, zonovergoten met zachtgele bloemblaadjes. Een gevoel van eenheid met alle dingen omhulde mij. Ik heb nog nooit zo’n diepe verbondenheid met het leven gevoeld. Ik hield ervan hoe de bomen en planten naar de zon reikten. De schoonheid van de wereld bracht mij tot tranen. Toen ik mijn kat zag, zag ze eruit alsof ze uit een Pixar-film was gestapt. Een magisch uur smolt weg. Maar toen herinnerde ik me waarom ik in deze ongewone hoofdruimte zat.

Ik rukte mezelf los van de schoonheid en ging naar mijn aangewezen kamer. Het was tijd om in het donker te gaan liggen en je over te geven aan de ervaring. Het werd al snel wat alleen kan worden omschreven als: verg trippy.

Boeddha's aan mijn muur begonnen naar me toe te glijden als grijze slangen met boeddhagezichten.

De kamer speelde met vormen; niets leek hetzelfde. Toen ik in de spiegel keek, veranderde mijn gezicht in verschillende mensen: oud, jong, vriendelijk, demonisch, liefdevol. Het was fascinerend. Mij ​​was verteld niet in de spiegel te kijken, maar ik voelde een overweldigende drang om dat wel te doen. Ik zag de hele mensheid. Het goede, het slechte. Ik begreep hoe we allemaal alle dingen bevatten. Ik zag hoe elk zijn tegendeel heeft. Geen wonder dat we zoveel met ons innerlijke zelf strijden als er zoveel wezens in ons zijn.

Toen kwam het, datgene waar ik niet bij kon komen. De onthulling van dat schimmige, verborgen beest. Het zweefde als een wolk van de andere kant van de kamer naar mij toe. Ik wist wat het was en werd overmand door angst, omdat het deel van mij dat het normaal gesproken van zich af kon duwen, niet in staat was iets ergens heen te duwen. Ik was weerloos. Ik was terug in mijn kindertijd, in die donkere, ijzingwekkende innerlijke ruimte die ik op mijn twaalfde bezocht. Het misbruik dat ik heb geleden en de daaruit voortvloeiende innerlijke kwelling zorgden ervoor dat ik dissocieerde, waardoor ik in een bizarre alternatieve realiteit belandde.

Destijds had ik er angst voor gehad, en ik had geleerd het buiten te sluiten, het en dat kind op te sluiten in het diepst van mijn geest. Ik voelde de angst voor deze plek verdwijnen terwijl ik er in het heden woonde.

Een doorbraak!

Het ding dat mij het meest bang maakte, het ding waar ik mijn hoofd niet omheen kon wikkelen, was allemaal blootgelegd. Ik huilde als dat kind en ik huilde om dat kind, als de volwassene die ik was geworden. Dat weerloze jonge meisje werd uit de helse plek waarin ze verdwaald was, gehaald en terug in de kudde gebracht. Herenigd en veilig. Op een vreemde manier was ze extern, maar tegelijkertijd een deel van mij.

Ik kon van haar houden zoals er van haar gehouden had moeten worden.

De daaropvolgende uren waren er te veel verschillende ervaringen om te beschrijven. Ze openden allemaal deuren in mijn geest en onthulden hoe open en vrij het kan voelen zonder de conditioneringen van het dagelijkse leven.

Toen de effecten minder intens begonnen te worden, kon ik ontspannen en wat muziek opzetten. Dat was ook een magische ervaring. Ik heb gekozen voor een live-opname van mijn meest geliefde band 'Counting Crows'. Ik was alles tegelijk. Ik kon van persoon naar persoon gaan en voelen wat zij voelden. Het was het beste concert van mijn leven.

Tijd leek niet te bestaan, en toen ik eindelijk weer bij mezelf kwam, ontdekte ik tot mijn verbazing dat er tien uur waren verstreken sinds het begin van de ervaring.

Conclusie

Psilocybine-paddenstoelen waren niets minder dan een doorbraak voor mij, waardoor ik emoties onder ogen kon zien waarvoor ik me had verborgen, en me hielpen de gebroken stukken van mijn psyche weer bij elkaar te brengen. Ik ontdekte dat veel van dit inzicht de volgende dagen ontstond, toen ik weer in mijn normale hoofdtoestand was. Tijdens de reis is alles uiteraard een beetje raar en surrealistisch. Het is reflectie achteraf die duidelijkheid schept. De daaropvolgende dagen bracht ik vele uren door met het verteren en herijken van mezelf, waardoor ik kon laten bezinken wat ik had geleerd.

Ik zou deze ervaring van harte aanbevelen.

Het enige wat je nodig hebt is een open geest en de bereidheid om jezelf bloot te geven en te accepteren wat er komt.

Debra Wilkinson | Communityblogger bij Chemical Collective

Debra is een van onze communitybloggers hier bij Chemical Collective. Als je geïnteresseerd bent om lid te worden van ons blogteam en betaald te krijgen om te schrijven over onderwerpen waar je gepassioneerd over bent, neem dan contact op met David via e-mail op: blog@chemical-collective.com