De beschrijving van de psychedelische ademsessie die ik bijwoonde luidde:
PSYCHEDELIC BREATH® combineert elementen van oude yoga-ademwerkpraktijken en neurowetenschappen. Wij gebruiken deze ontwikkelde ademhalingstechniek om het onderbewustzijn te verlichten, waarbij we niets anders gebruiken dan de lucht om je heen. Door de begeleiding van de beoefening te volgen, zul je op natuurlijke wijze een veranderde bewustzijnsstaat bereiken! (zonder psychedelica).
De mogelijke effecten van de sessie waren als volgt:
- Laat mentale, emotionele en energetische blokkades los
- Ondersteun uw zenuwstelsel
- Maak gebruik van diepere staten van meditatie
- Ontdek je innerlijke roeping
- Ervaar tijdloosheid
- Maak opnieuw verbinding met je diepe innerlijke wijsheid
In tegenstelling tot een typische holotropische ademsessie duurde de groepssessie die ik bijwoonde slechts 90 minuten. Ik nam voordat ik boekte contact op met de facilitator en vroeg of Psychedelic Breath hetzelfde of vergelijkbaar was met holotropisch ademwerk. Er werd mij verteld:
“Ja, PSYCHEDELIC BREATH® is een ademhalingstechniek die sterk lijkt op de Holotropic Breathwork-techniek. Je bereikt een veranderde bewustzijnsstaat en het geeft je volop inzichten over je leven, je emoties, dingen die gebeuren of in het verleden zijn gebeurd. Het is een geweldige manier om trauma’s los te laten of blokkades op te lossen met betrekking tot creativiteitsprojecten of wat dan ook in het leven.
Ik combineer PB en Natuur omdat ik geloof dat we meer zuurstof krijgen naarmate we in de natuur zijn. Ik geloof ook in de helende kracht van het zijn in de natuur.”
Hoewel ik nieuwsgierig en ruimdenkend was over wat er allemaal mogelijk was op het gebied van ademhalingstechnieken, was ik nog steeds enigszins sceptisch over de vraag of ik daadwerkelijk een diepgaande bewustzijnsverandering kon bereiken door snel en diep ademhalen. Ik vroeg me ook af of ik me volledig kon ontspannen en loslaten, aangezien ik omringd zou zijn door vreemden en omdat de sessie plaatsvond in een openbare omgeving (deze werd gehouden in een enigszins afgelegen bosrijk deel van Clapham Common, maar voorbijgangers waren nog steeds in de buurt en langs ons heen lopen).
Toch liet ik de sessie zelf niet door scepticisme of cynisme in de weg staan. Met mijn ogen dicht hield ik een consistent tempo van snelle, diepe ademhaling aan toen ons dat werd opgedragen, en ik vond dat de ritmische elektronische muziek hier goed bij paste. Ik ademde zo snel en diep mogelijk. Na een paar fasen van hyperventilatie, tijdens de perioden van langzamere ademhaling, kon ik de effecten voelen. En daaropvolgende perioden van snelle ademhaling leidden tot nog intensere effecten.
Uiteindelijk merkte ik dat ik in een extatische trancetoestand was terechtgekomen: een ervaring van mentale en fysieke euforie. Mijn lichaam tintelde, trilde en trilde. Ik lag op mijn rug met mijn knieën gebogen; mijn benen, voeten, armen en handen trilden en ik zwaaide met mijn benen heen en weer. De fysieke sensaties waren verrassend intens (maar op een plezierige manier, en helemaal niet overweldigend of verontrustend). De fysieke en mentale euforie was allesverslindend; mijn gedachten waren nergens anders, en de ervaring voelde vrij van het ego dat normaal op de achtergrond commentaar leverde. Ik liet mijn lichaam op natuurlijke wijze bewegen in deze extatische toestand, zonder me bewust te zijn van hoe ik door voorbijgangers zou kunnen worden waargenomen (dit verraste mij ook).
Deze bewustzijnsstaat deed sterk denken aan de bewustzijnstoestand die door psychedelica werd veroorzaakt: het omvatte zeer positieve emotionele toestanden zoals gelukzaligheid, spontane beven, een demping van het ego en een algemeen gevoel van 'genezen' te zijn. Er was een onmiskenbaar gevoel van toegeven aan – en verdwalen in – een staat van extase. Net als extase die kan worden veroorzaakt door psychedelica, seks of religieuze praktijken, leek er sprake te zijn van een verlies van zelfbeheersing, het stoppen van vrijwillige lichaamsbeweging, verlies van bewustzijn van de omgeving, verlies van het gewone zelfgevoel en het stoppen van de intellect. Het intense, euforische karakter van de ervaring bracht ook een gevoel van 'heiligheid' en extreme schoonheid met zich mee.
Het was ongetwijfeld een zeer plezierige en boeiende ervaring niet-gewoon en verhoogde, maar er voelde ook iets heel nodig aan. Het was als een terugkeer naar een bewustzijnsstaat die diep menselijk en genezend was en een welkome onderbreking bood van zelfbewustzijn en negativiteit.
Het voelde therapeutisch op een diep somatisch en emotioneel niveau.
Maar hoewel de somatische en emotionele elementen overeenkwamen met die van psychedelica, vond ik niet dat psychedelisch ademwerk de visuele of auditieve perceptie op enige significante manier kon veranderen. Aan het einde van de sessie merkte ik niettemin dat ik in een kalme nagloedtoestand achterbleef. Toen ik mijn ogen opende en naar de bomen boven mij keek, merkte ik meer visuele rijkdom en absorptie op in de details van het huidige moment. Maar ik zou dit niet vergelijkbaar willen noemen met de veranderde visuele perceptie na inname van psychedelica. Ik heb ook niet de beelden met gesloten ogen ervaren die vaak geassocieerd worden met psychedelica. (Sommige deelnemers aan het psychedelische ademwerk ervaren een verhoogde verbeeldingskracht, visuele veranderingen en visioenen.) Bovendien heb ik persoonlijk geen diepgaande inzichten of verkenningen van mijn verleden ervaren, hoewel deze effecten vaak voorkomen.
Ik was vooral aangenaam verrast door hoe intens de ervaring was en voelde me dankbaar dat ik zonder drugsgebruik in zo'n gemoedstoestand terecht kon komen. Ook al duurde de hele sessie slechts 90 minuten (dus minder tijd dan holotropisch ademwerk), het was nog steeds genoeg tijd om een veranderde bewustzijnsstaat binnen te gaan en weer tot rust te komen in het dagelijks leven. Ik verliet de sessie met een sereen en positief gevoel. Bovendien leek psychedelisch ademwerk een nuttige manier om psychedelische ervaringen te integreren: ik kon zien dat het een herinnering was aan een vreugdevollere manier van zijn die mogelijk is.
Een uitvloeisel van deze extatische ervaringen kan men vinden in de cultus van Dionysus, een religieuze cultus die bestond in het oude Griekenland en Rome. De volgelingen van deze cultus (die bekend stonden als de Maenaden of Bacchanten) raakten in een staat van dronkenschap en vreugdevol delirium door rituelen uit te voeren ter ere van Dionysus, de oude Griekse god van wijn, vruchtbaarheid en waanzin. Bij de Dionysische mysteriën – die bestonden uit openbare riten en geheime inwijdingsrituelen – werd soms gebruik gemaakt van bedwelmende middelen en andere trance-opwekkende technieken (zoals dans en muziek). Het doel was om remmingen en sociale beperkingen weg te nemen, waardoor het individu kon terugkeren naar een natuurlijke staat van zijn. Extatische toestanden brengen vaak dit gevoel van bevrijding en bevrijding met zich mee.
deel je mening
Doe mee aan het gesprek.
Ademen is mijn favoriete bezigheid in het leven in het algemeen 🙂