Psychodeliki, dziecięce cuda i chęć nowości

Zastrzeżenie: Poglądy i opinie wyrażone w tym artykule są poglądami autorów i niekoniecznie odzwierciedlają oficjalną politykę lub stanowisko Chemical Collective lub jakichkolwiek stowarzyszonych stron.

Powszechnie zgłaszaną cechą doznania psychedelicznego jest patrzenie na świat na świeżo oczy – jak gdyby po raz pierwszy. Porównano to również do dziecięcego stanu zachwytu, podczas którego wszystko na świecie zmienia się z nudnego i pozbawionego życia w fascynujące i ożywione. 

Chociaż powrót do tej dziecięcej formy percepcji i emocji jest powszechny, nie poświęcono mu zbyt wiele uwagi z naukowego, psychologicznego i filozoficznego punktu widzenia. Ale to doświadczenie nowo odkrytego cudu wiąże się ze wszystkimi tymi obszarami, w tym ze sposobem, w jaki psychedeliki wpływają na mózg, w jaki sposób psychedeliki mogą poprawić nasze emocjonalne samopoczucie i satysfakcję z życia oraz w jaki sposób odmienne stany świadomości odnoszą się do naszej podstawowej ludzkiej natury. Chcę po kolei zająć się każdą z tych trzech perspektyw.

Umysł po psychodelikach naśladuje umysł dziecka

W 2016 roku zespół badaczy z Imperial College London pod kierownictwem Robina Carharta-Harrisa opublikowany wyniki pierwszego na świecie skanu mózgu osób pod wpływem LSD. Eksperyment ten dostarczył wielu fascynujących spostrzeżeń na temat wpływu psychodelików na mózg, a jednym z nich jest to, w jaki sposób zmieniony umysł naśladuje umysł dziecka. 

Pod wpływem LSD mózg staje się mniej podzielony. Zwykle mózg działa poprzez niezależne sieci, które wykonują oddzielne funkcje, takie jak wzrok, ruch, słuch i język. Ze względu na działanie LSD ta normalna odrębność załamuje się, co prowadzi do bardziej ujednoliconego systemu i większej liczby „porozumień” między sieciami. Carhart-Harris powiedział Rachel Martin o godz NPR:

Jak to jest być dzieckiem? Jak to jest być dzieckiem? Nasze emocje wznoszą się i opadają. W jednej chwili możemy być w pewnym sensie szczęśliwi, w stanie ekstazy, chichotać, uważać wszystko za śmieszne i głupie – podobne rzeczy dzieją się po psychodelikach – a potem w następnej minucie następuje nagła zmiana i wypłakiwamy sobie oczy, wiesz ? Podobny rodzaj wrażliwości emocjonalnej i procesów hiperwyobraźniowych występuje w przypadku psychodelików.

Również czymś całkiem intrygującym jest to poczucie zadziwienia, to poczucie podziwu, które z pewnością można zobaczyć w przypadku psychodelików. Czasami jest to ujęte w sposób mistyczny lub duchowy. Ale to interesujące, jeśli spojrzysz na literaturę, szczególnie na kogoś takiego jak William Wordsworth, który mówi o stanie niemowlęcym jako o stanie niebiańskim, w którym jesteśmy w pewnym sensie bliżej tego, co nazwalibyście Bogiem.

Podobnie jak mózg niemowlęcia, mózg zmieniony psychedelicznie jest plastyczny, wolny i nieskrępowany, co zostało powiązane z dziecięcymi stanami otwartości i zachwytu, które mogą pojawić się w stanie psychedelicznym. Dzieje się tak dlatego, że mamy mniej ograniczeń w zakresie tego, na co powinniśmy zwracać uwagę. Istnieją dowody sugerujące, że sieć trybu domyślnego (DMN), sieć mózgowa wyższego rzędu, występuje w szczątkowej formie u noworodków. W okresie niemowlęcym obserwuje się bardziej wydłużony rozwój. Jest to istotne w tej dyskusji, ponieważ wiadomo, że DMN ogranicza ilość informacji docierających do naszych świadomych umysłów. 

Mózg niemowlęcia znajduje się w stanie wysoce plastycznym, ponieważ dziecko jest w stanie uczenia się: próbuje dowiedzieć się, na jakie informacje warto zwrócić uwagę, a na co nie. W miarę jak mózg niemowlęcia gromadzi więcej informacji, a DMN rozwija się z biegiem czasu, miejsca, w których skupiana jest uwaga, stają się coraz bardziej sztywne i ograniczone, ostatecznie służąc celowi, jakim jest skuteczne przetrwanie w świecie. Oznacza to, że z biegiem czasu coraz więcej informacji jest ignorowanych lub filtrowanych ze świadomej świadomości.

Małe dzieci, nieposiadające w pełni działającego DMN, mają dostęp do informacji w znacznie mniej ograniczony sposób niż dorośli. Oznacza to, że ich doświadczenie świata mogłoby być potencjalnie o wiele bardziej żywe. Ponieważ nie pamiętamy naszych wczesnych lat, trudno jest dokonać definitywnego porównania. Jednakże dziecięce stany radości, podziwu i ciekawości mogą być emocjonalnymi korelatami subiektywnie bogatszego doświadczenia świata. Co więcej, jak sugeruje Carhart-Harris, mózg pod wpływem psychedelików przypomina mózg niemowlęcia, więc w pewnym sensie życie dziecka przypomina doświadczenie psychodeliczne.

W dziecięcym stanie zachwytu wywołanego psychodelikami wszystko może stać się źródłem fascynacji. Nieskrępowani strategiami przetrwania DMN, które ograniczają to, na co zwracamy uwagę, możemy zatracić się w jakości, szczegółach i pięknie przedmiotów codziennego użytku – podobnie jak to robią niemowlęta. Aldous Huxley wspomina, że ​​właśnie tego doznał będąc pod wpływem meskaliny. Jak pisze w Drzwi percepcji (1954):

Wzięłam pigułkę o jedenastej. Półtorej godziny później siedziałam w swoim gabinecie i uważnie przyglądałam się małemu szklanemu wazonowi. W wazonie znajdowały się tylko trzy kwiaty – w pełni rozwinięta róża Belle of Portugal, muszlowy róż z nutą gorętszego, bardziej ognistego odcienia u nasady każdego płatka; duży goździk w kolorze magenta i kremowym; i jasnofioletowy koniec złamanej łodygi, odważny, heraldyczny kwiat irysa. Przypadkowy i prowizoryczny mały wąsacz złamał wszelkie zasady tradycyjnego dobrego smaku. Tego ranka przy śniadaniu uderzył mnie żywy dysonans jego kolorów. Ale nie o to już chodziło. Nie patrzyłem teraz na niezwykłą kompozycję kwiatową. Widziałem to, co Adam widział w poranek swego stworzenia – cud nagiej egzystencji, chwila po chwili.

Opisuje podobne doświadczenie, gdy patrzy na swoje spodnie:

Przypadkowo spojrzałem w dół i dalej z pasją wpatrywałem się, z wyboru, we własne skrzyżowane nogi. Te fałdy spodni – co za labirynt o nieskończenie znaczącej złożoności! I faktura szarej flaneli – jak bogata, jak głęboka, tajemniczo wystawna!

Psychologiczne korzyści dziecięcego zachwytu

Chociaż głębokie stany dziecięcego zachwytu wywołane przez psychodeliki są tymczasowe, korzyści z nich płynące nie muszą takie być. Po pierwsze, warto zauważyć, że chociaż DMN służy naszym potrzebom przetrwania, nie oznacza to, że służy naszemu szczęściu. To, co jest najskuteczniejsze dla przetrwania i rozwoju na świecie, niekoniecznie jest zgodne z pozytywnymi stanami psychicznymi. Jednakże doświadczenia psychodeliczne mogą w zasadzie funkcjonować jako odskocznia od naszych codziennych trosk. (Chociaż podróż zazwyczaj nie zagraża naszemu przetrwaniu, ponieważ nie musimy się martwić, że zostaniemy zaatakowani przez drapieżniki i wrogie plemiona, musimy znajdować się w bezpiecznym miejscu, jeśli mamy doświadczenie – nadal istnieją realne zagrożenia które istnieją na świecie, takie jak ruch uliczny.)

Dzięki bezpiecznemu i mądremu planowaniu dnia, w którym osoba będzie pod wpływem psychedeliku, osoba może cieszyć się nieskrępowaną świadomością. W stanie dziecięcego zachwytu, fascynacji i podziwu świat może ulec przemianie – a samo jego doświadczenie wystarczy, aby wywołać uczucie radości, zawrotów głowy, zadowolenia i satysfakcji. Porzucenie tego uczucia po powrocie do trzeźwości może wydawać się nieco przygnębiające. Bezpośrednia wiedza z pierwszej ręki, że dostępny jest ten bardziej radosny sposób bycia, może sprawić, że trzeźwa, codzienna rzeczywistość będzie bardziej rozczarowująca niż dotychczas. Na trzeźwo powracają normalne obawy i wywołanie tego uczucia zachwytu w ciągu dnia może być trudne, niezależnie od tego, jak bardzo się starasz.

Ale nie jest niemożliwe, aby zachwyt inspirowany psychodelią przeniknął na powierzchnię trzeźwej świadomości. Celem „integracji psychodelicznej” jest umożliwienie tego. Regularna praktyka medytacji jest powszechną techniką integracji stosowaną w celu utrzymania pozytywnych emocji związanych z psychedelikami. Jednak integracja może nastąpić także innymi sposobami; może nastąpić spontanicznie lub w wyniku innych świadomych decyzji, dotyczących tego, jak wykorzystujemy czas wolny, jaką karierę wybieramy, styl życia, z kim spędzamy czas oraz jakie zainteresowania i hobby realizujemy.

Nie funkcjonowalibyśmy zbyt dobrze na świecie, gdybyśmy stale doświadczali intensywnego, dziecięcego zachwytu związanego z potykaniem się. Podobnie umysł niemowlęcia nie sprzyja zaspokajaniu potrzeb i trosk dorosłych. Niemniej jednak możemy nadal funkcjonować i cieszyć się lepszym samopoczuciem, zachowując się w pewnym stopniu lub na pozór dziecięco w naszym codziennym życiu. Mamy też pewną swobodę w zakresie tego, na co zwracamy uwagę. Technika integracyjna, taka jak medytacja, może również pozwolić nam rozwinąć tę wolność poprzez umiejętność uważności (skierowania naszej uwagi z powrotem do chwili obecnej, kiedy umysł wędruje). Im bardziej rozwijamy uważność, tym bardziej możemy pogrążyć się w stanach zdumienia, fascynacji i ciekawości.

Chociaż świat, który postrzegamy trzeźwymi oczami, nie podlega fluktuacjom i nie jest pokryty geometrią, jak w stanie psychodelicznym, wciąż może wydawać się żywy, szczegółowy i świeży. Wymaga to jednak, abyśmy świadomie zwracali uwagę na świat i starali się przyjąć otwartą i zabawową postawę dziecka. Kiedy rozpraszają nas nasze myśli i egoistyczne obawy (co zbyt często jest domyślnym stanem istnienia), tracimy radość naturę świata.

Niewątpliwie istnieją realne okoliczności materialne, które mogą uświadomić sobie poczucie apatii i znudzenia. Nie oznacza to jednak, że powinniśmy ignorować możliwość, że w innych kontekstach szarość rzeczywistości jest projekcją przytępionego widzenia. Dziecko lub osoba pod wpływem psychodelika porusza się po tym samym świecie, co wszyscy inni; odmienna jest jakość ich percepcji i natura ich postaw.

Ponownie, integracja psychodeliczna nie oznacza, że ​​powinniśmy chcieć lub próbować istnieć przez cały czas w dziecięcym stanie zachwytu (jest to nieosiągalne, a nawet gdyby było osiągalne, byłoby to dysfunkcyjne i ostatecznie dla nas szkodliwe). Moglibyśmy jednak doświadczyć większego i trwalszego poziomu radości i zadowolenia, jeśli poszukalibyśmy więcej okazji do tego rodzaju cudów. Może to obejmować zwracanie większej uwagi na doświadczenia chwili obecnej podczas codziennych czynności lub może oznaczać wykonywanie czynności zachęcających do uważności lub fascynacji (takich jak spędzanie czasu na łonie natury, tworzenie sztuki lub docenianie sztuki).

Może nawet istnieć dwukierunkowy związek pomiędzy używaniem psychedelików a uczuciem zadziwienia. Dzieje się tak dlatego, że osoby, które uzyskują wysokie wyniki w zakresie cechy osobowości Otwartość na doświadczenie, częściej sięgają po psychedeliki, a zażywanie psychedelików wiąże się także z znaczny i trwały wzrost tej cechy. Ludzie, którzy osiągają wysokie wyniki w tej cesze, są zazwyczaj ciekawi, obdarzeni wyobraźnią, kreatywni, żądni przygód i otwarci na nowe pomysły. I to właśnie te cechy sprzyjają doświadczeniu zadziwienia. Podążając za swoimi ciekawymi, pełnymi przygód i kreatywnymi impulsami po zażyciu psychedeliku, możesz odkryć różnorodne pomysły, miejsca, ludzi, sytuacje i działania, które wywołują odmładzające uczucie zachwytu i fascynacji.

Wola nowości

„Wola nowości” to termin, którego używam w odniesieniu do ludzkiego dążenia do poszukiwania tego, co nowe, inne i niezwykłe (zob. tutaj i tutaj dla poprzednich postów na temat tej koncepcji). Wierzę, że wola nowości – jeśli istnieje jako podstawowy aspekt tego, kim jesteśmy – może pomóc wyjaśnić, dlaczego dziecięce zdziwienie wywołane psychedelikami wydaje się tak „naturalne” i „właściwe”. Może to wynikać z tego, że takie zadziwienie wiąże się z ponownym zobaczeniem świata, jakby po raz pierwszy. Patrzymy z podziwem na to, co wydaje się świeże i zachęcające. Nie oznacza to, że jakikolwiek konkretny obiekt naszej uwagi uległ obiektywnej zmianie. Zamiast tego zmieniła się relacja między naszym umysłem a obiektem. Obiekt wygląda inaczej. Może napawać różnymi cechami, w zależności od działania naszej wyobraźni, naszej wrażliwości estetycznej, czy tego, jak kierujemy uwagę na różne szczegóły.

Zadziwienie jest reakcją na nowość. Psychodeliki mogą sprawić, że świat będzie wydawał się bardziej różnorodny, świeży i znaczący – a nie jednorodny, nijaki i nieciekawy – i dlatego tak skutecznie wywołują silne uczucie zadziwienia. Co więcej, jeśli poszukujemy nowości, a doświadczenia nowości satysfakcjonują nas na poziomie podstawowym, może to pomóc wyjaśnić, dlaczego dziecięce stany zachwytu wydają się tak zdrowe i satysfakcjonujące. Są to głęboko ludzkie doświadczenia, których wszyscy doświadczyliśmy w pewnym momencie, ale których rzadko (jeśli w ogóle) doświadczamy ponownie.

Psychodeliki, na szczęście, mogą przywrócić nas do dziecięcego trybu życia, otwierając nas na doświadczenia, które paradoksalnie są zarówno znajome (znowu poczuć się jak dziecko), jak i nowe (te stany zadziwienia są również nieznane, ponieważ tak bardzo przyzwyczailiśmy się do do świadomości dorosłego). Być może zintegrowanie tych doświadczeń polega na znalezieniu równowagi pomiędzy działaniem a zachowaniem się ze świadomością dorosłego człowieka, przy jednoczesnym spojrzeniu na świat na nowo, z dziecięcej perspektywy.

Sam Woolf | Bloger społeczności w Chemical Collective | www.samwoolfe.com

Sam jest jednym z naszych blogerów społeczności w Chemical Collective. Jeśli chcesz dołączyć do naszego zespołu blogerów i zarabiać na pisaniu na tematy, które Cię pasjonują, skontaktuj się z Davidem za pośrednictwem poczty elektronicznej pod adresem blog@chemical-collective.com