Sprzeciw wobec psychodelicznego szumu

Zastrzeżenie: Poglądy i opinie wyrażone w tym artykule są poglądami autorów i niekoniecznie odzwierciedlają oficjalną politykę lub stanowisko Chemical Collective lub jakichkolwiek stowarzyszonych stron.

Wprowadzenie

Szum wokół psychedelików można scharakteryzować jako nadmiernie pozytywny obraz korzyści płynących z psychedelików i przeoczenie lub przynajmniej niedostateczną reprezentację szkód i zagrożeń związanych z tymi związkami.

Rosnący przemysł psychedeliczny można postrzegać jako podążający za trendem Cykl szumów firmy Gartner, wykres opracowany i wykorzystywany przez amerykańską firmę technologiczną Gartner do przedstawienia ewolucji technologii w czasie. Chociaż psychedeliki nie są technologią per se, wydaje się, że psychedeliki podążały za wzorcem tego cyklu szumu: „renesans psychodeliczny” – rozprzestrzenianie się badań nad efektami i korzyściami stosowania tych związków w ciągu ostatnich około 20 lat – doprowadziło do zawyżonych oczekiwań, osiągnął szczyt takich oczekiwań, a obecnie znajduje się na ścieżce rozczarowania. 

Eksperci w swojej dziedzinie argumentowali to psychodeliczna bańka medialna pęknie, co doprowadzi do doliny rozczarowania, ale przez wyjścia poza nadmiernie negatywne i pozytywne skrajności, możemy uzyskać bardziej realistyczny pogląd na psychodeliki, który uwzględnia rzeczywiste dowody. To postawi przemysł psychedeliczny na zboczu oświecenia, prowadząc do plateau produktywności.

Do badaczy psychedelików, którzy ostrzegali przed różowym, nadmiernie pozytywnym obrazem psychedelików, należą m.in. Rozalinda Watts – były kierownik kliniczny badania psilocybinowego w Imperial College w Londynie – i Ricka Strassmana, któremu przypisuje się zapoczątkowanie renesansu psychedelików dzięki badaniom nad DMT prowadzonym w latach 1990–1995, co przełamało 20-letnią lukę w badaniach nad psychedelikami. 

Ale jest wiele innych głosów ostrzegających przed psychodelicznym szumem. Należą do nich pisarzy z Psymposia – którzy zwrócili uwagę na takie kwestie, jak nadużycia, które mogą wystąpić w terapii psychedelicznej – oraz inni autorzy, którzy podkreślają szkody psychedeliczne, jak na przykład Jules Evans (który jest autorem Projekt trudnych doświadczeń psychodelicznych i Ekstatyczna witryna integracyjna) i Eda Prideaux (który napisał obszernie na temat stanu po podróży, znanego jako halucynogenne utrzymujące się zaburzenie percepcji lub HPPD). 

Jednak sprzeciw wobec psychodelicznego szumu jest wieloaspektowy. Jest to konieczne, ale zawsze istnieje ryzyko, że przyniesie ono zbyt negatywne skutki, być może nawet pogłębiając piętno i sianie paniki w stylu lat 1960. XX wieku, z którymi tak trudno było walczyć. Co więcej, intencje stojące za tą reakcją często opierają się na opartym na dowodach nastawieniu na redukcję szkód, ale może ono – oprócz takiego nastawienia lub bez niego – opierać się również na innych postawach. Chciałbym opisać niektóre z najczęstszych tematów stojących za psychodelicznym szumem, sprzeciw wobec niego i kilka refleksji, jakie miałem na temat złożonego obrazu antypsychedelicznego szumu.

Typowe motywy psychodelicznego szumu

Istnieją uzasadnione powody do zwalczania szumu wokół psychodelii, oparte na stronniczych, gorliwych i niedokładnych przekonaniach, jakie mogą wyznawać członkowie społeczności psychodelicznej, w tym na poglądach, że:

• Psychedeliki mogą leczyć formy dystresu, takie jak depresja, poprzez „ponowne uruchomienie” lub „reset” mózgu (terminy często używane przez media w celu zwiększenia zainteresowania i podekscytowania badaniami nad psychedelikami, następnie powtarzane przez użytkowników psychedelików i ogół społeczeństwa, co według Wattsa wprowadzają w błąd ). Niedokładne metafory, takie jak „ponowne uruchomienie”, mogą stworzyć nierealistyczne oczekiwania u osób poszukujących ulgi od niepokoju za pomocą psychodelików, co może prowadzić do rozczarowania po leczeniu.
• Psychodeliki pozwolą nam osiągnąć świat „traumy netto zerowej”, jak argumentował Rick Doblin, założyciel Multidyscyplinarnego Stowarzyszenia Studiów Psychedelicznych (MAPS), które sfinansowało wiele badań klinicznych dotyczących terapii psychedelicznej. Jest oczywiście wysoce wątpliwe, czy psychodeliki oznaczają, że nikt więcej nie będzie cierpiał z powodu traumy (według Doblina do roku 2070).
• Użycie psychedelików przyniesie utopię uniwersalnej miłości, braku wojen, równowagi ekologicznej oraz postępowych i liberalnych wartości (co ma dziennikarka Shayla Love wskazane jest błędnez wielu powodów opartych na dowodach). Wiąże się z tym przekonanie, że psychodeliki są panaceum na nasze choroby psychiczne i społeczne (które zbadałem tutaj i tutaj).
• Psychodeliki nie uzależniają (pogląd kwestionowane przez Prideaux).
• Psychodeliki czynią cię lepszą osobą (postawa, której wyzwaniem jest potencjał tych związków do prowadzenia lub wzmacniania ideologie faszystowskie i nazistowskie, kompleksy mesjasza, myślenie spiskowe, kultowe zachowanie). Duża część ciemnej strony psychedelików jest pod wpływem „nastawienia i otoczenia” – sposobu myślenia i kontekstu kulturowego/politycznego, w którym następuje ich użycie – które są czynniki nielekowe, więc nazywanie powyższych zagrożeń psychedelikami per se może wydawać się niesprawiedliwe. Niemniej jednak, jeśli na korzyści płynące ze stosowania psychedelików może wpływać także nastawienie i otoczenie, wówczas uzasadnione jest mówienie o powyższym jako o ryzyku związanym z psychedelikami.

Te reakcje na psychodeliczny szum są uzasadnione i tworzą kulturę równowagi i nastawienia na dowody wokół doznania psychedelicznego. Bardzo ważne jest, aby ci, którzy używali psychedelików, niezależnie od tego, czy czuli, że ogólnie im pomagają, czy też szkodzą, zachowywali wyważone spojrzenie na psychedeliki, jednocześnie szczerze mówiąc o swoich doświadczeniach. Opowiadanie historii o osobistych korzyściach i krzywdach nie musi prowadzić do stronniczego spojrzenia na psychedeliki.

Jeśli chodzi o szum antypsychedeliczny, poza równowagą i redukcją szkód mogą istnieć inne motywacje, które mogą za nim leżeć. Niektóre z tych motywacji mogą przynieść efekt przeciwny do zamierzonego w tworzeniu realistycznego spojrzenia na te związki.

Niebezpieczeństwa koryta rozczarowania

Mając na uwadze cykl szumu, istnieje obawa, że ​​reakcja na psychodeliczny szum, pojawiająca się w dolinie rozczarowania, doprowadzi do tego, że poglądy na temat psychedelików staną się nierealistycznie negatywne. I być może wiele osób już takie poglądy ma, a ja staram się, żeby sama nie wpaść w tę pułapkę. 

Dolina rozczarowania może obejmować tendencję do ignorowania lub bagatelizowania opartych na dowodach korzyści płynących ze stosowania psychedelików oraz do skupiania się na szkodach lub wyolbrzymiania ich. Jest to niebezpieczne, ponieważ może skutkować powtarzaniem lub podsycaniem wielu negatywnych wyobrażeń na temat psychedelików, w tym poglądu, że mogą one sprawić, że każdy będzie skłonny do samobójstwa. (Badanie kliniczne Compass Pathways dotyczące psilocybiny w leczeniu depresji wykazało, że niektórzy pacjenci z depresją oporną na leczenie doświadczyły myśli samobójczych i wykazywały zachowania samobójcze po sesjach psilocybinowych, które, biorąc pod uwagę ich stan, stanowią grupę bardziej narażoną na takie zdarzenia niepożądane). 

Jeśli dyskusja na temat zagrożeń związanych z psychedelikami nie jest wyważona, może w rezultacie wzmocnić inne otaczające je narracje oparte na strachu, takie jak te związane z trwałą psychozą, retrospekcjami, przemocą i sektami. Oczywiście psychodeliki mogą potencjalnie wywołać lub pogorszyć niektóre z tych skutków u podzbioru użytkowników (przy wielu znanych czynnikach ryzyka i innych nieznanych). Ale to nie znaczy, że powinniśmy uogólniać, wyolbrzymiać lub popadać w obsesję na punkcie takich zagrożeń, w przeciwnym razie możemy dać paliwo tym, którzy wzywają do represyjnej polityki blokującej badania nad psychedelikami (co przyniesie efekt przeciwny do zamierzonego w stosunku do zwiększania korzyści płynących z psychedelików i minimalizowania ich szkody – im więcej wiemy, tym lepiej).

Hipsteryzm psychodeliczny i ego psychodeliczne

Możliwe, że istnieje podzbiór ludzi, którzy skupiają się na ryzyku i szkodach związanych ze stosowaniem psychedelików, ponieważ zachwycanie się korzyściami nie jest już uważane za „fajne”. Innymi słowy, mówienie o korzyściach stało się zbyt mainstreamowe. Może to być cyniczna interpretacja, ale tego rodzaju hipsterskie podejście może mieć zastosowanie w niektórych przypadkach (tendencja do bycia przeciwnikiem – w zdecydowanej mniejszości po prawej stronie – może dotyczyć każdej kwestii, łącznie z używaniem psychedelików). 

Ważne jest, aby podczas dyskusji na temat korzyści płynących ze stosowania psychedelików zwracać uwagę na motywację wskazywania zagrożeń.

Czy wynika to z wyważenia i redukcji szkód, czy też z chęci sprawiania wrażenia bardziej kompetentnego, interesującego i kontrowersyjnego? Może być coś pociągającego w rozczarowaniu: prezentowanie takiej postawy może sprawić, że poczujesz się mniej naiwny i niedojrzały niż inni, którzy jeszcze nie ujrzeli światła. Ego psychodeliczne – tendencja ego do wykorzystywania wszystkiego, co jest związane z psychedelikami dla swoich własnych celów – oznacza, że ​​uzasadniony temat, taki jak ryzyko i redukcja szkód, może służyć (przynajmniej częściowo) do wspierania czyjegoś ego.

Dyskusja na temat ryzyka jest interesująca

Mówiąc osobiście, przez ostatnie 10 lat byłem zafascynowany zdolnością psychodelików do poprawy zdrowia psychicznego i samorozwoju. Ostatnio zainteresowałem się także potencjalnym ryzykiem i szkodami związanymi z używaniem psychedelików. Częściowo dzieje się tak dlatego, że uważam, że należy zachować większą równowagę, gdy dyskutujemy o psychedelikach, ponieważ będzie to miało kluczowe implikacje w przypadku stosowania ich we wszelkiego rodzaju kontekstach: rekreacyjnym, do użytku osobistego, doświadczeniach grupowych, odosobnieniach i warunkach klinicznych. 

Jednak innym powodem większego zainteresowania zagrożeniami jest to, że obszar ten jest po prostu bardziej nowatorski i niezbadany. Bez wątpienia jest dużo więcej do odkrycia na temat tego, jak i w jakim stopniu psychedeliki wpływają na dobre samopoczucie ludzi, ale jest też wiele do odkrycia na temat różnych psychologicznych, etycznych i społecznych zagrożeń związanych z psychedelikami. Wprowadzanie do głównego nurtu i rosnąca dostępność psychedelików stawia nas z wieloma pytaniami dotyczącymi bezpieczeństwa:

• Jakie powinny być ograniczenia wiekowe przy zakupie psychodelików?
• Czy informacje dotyczące redukcji szkód należy podawać lub włączać na etykiecie produktu lub w ulotce? Jeśli tak, z czego powinna składać się ta informacja?
• Czy wszystkie psychodeliki powinny być sprzedawane jednakowo? Czy silne związki, takie jak 5-MeO-DMT, powinny być tak dostępne jak grzyby psilocybinowe?
• Jakie są niebezpieczeństwa związane z nastawionym na zysk modelem terapii psychodelicznej i jak sobie z nimi radzić?
• Czy terapeuci psychedeliczni muszą mieć własne doświadczenia z psychedelikami, aby lepiej dbać o dobro swoich klientów?
• Jak możemy zminimalizować ryzyko przekroczenia przez terapeutów granic fizycznych i seksualnych podczas sesji psychodelicznych?
• W jaki sposób terapeuci i przewodnicy mogą zapewnić, że unikną negatywnego wpływu na klienta, gdy ten znajduje się w trudnej sytuacji stan zwiększonej sugestywności będąc na psychodeliku?
• W jaki sposób terapeuci i przewodnicy mogą się tego upewnić szanować czyjąś autonomię kiedy są w zmienionym stanie?
• Jak radzimy sobie z powiązaniem między używaniem psychedelików a zachowaniem przypominającym sektę?
• Jakie fundusze są potrzebne w zakresie opieki pooperacyjnej dla osób, które doznały krzywdy w wyniku zażycia psychedelików?
• Jak najlepiej opiekować się ludźmi borykającymi się z długotrwałymi trudnościami po doświadczeniach psychodelicznych?
• Jak ograniczyć ryzyko związane z psychodelikami generowanie fałszywych i nieprzystosowawczych spostrzeżeń i przekonań?

Zawsze trudno jest ustalić, co to znaczy zachować „równowagę” w podejściu do jakiegokolwiek tematu.

Balance można postrzegać jako poświęcanie się omawianiu ryzyka w kulturze, która wąsko skupia się na korzyściach i je rozsławia. Można to również postrzegać jako przyjęcie opartego na dowodach i ostrożnego podejścia do psychedelików, uznanie ich potencjału zarówno leczniczego, jak i szkodzącego, przy jednoczesnym uznaniu, jak wiele nie wiemy. Chociaż zwrócenie uwagi na ryzyko związane z psychedelikami jest w wielu przypadkach dodaniem bardzo potrzebnej perspektywy do często jednostronnej dyskusji, powinniśmy również zadbać o to, aby samo ryzyko było omawiane w wyważony sposób. W przeciwnym razie możemy zaciemnić naturę tych związków i ich skutki.

Sam Woolf | Bloger społeczności w Chemical Collective | www.samwoolfe.com

Sam jest jednym z naszych blogerów społeczności w Chemical Collective. Jeśli chcesz dołączyć do naszego zespołu blogerów i zarabiać na pisaniu na tematy, które Cię pasjonują, skontaktuj się z Davidem za pośrednictwem poczty elektronicznej pod adresem blog@chemical-collective.com