Fisher stierf voordat hij zijn boek kon voltooien Zuur communisme, waarvan de titel zijn naam was voor een toekomstig politiek project: een huwelijk van de psychedelia van de jaren zestig met het marxistische denken. In een medium bericht, interpreteert Stuart Mills Fisher's ideeën over dit concept, met het argument dat:
Het zure communisme gaat over manieren om een wereld na het kapitalistisch realisme voor te stellen, en voor Fisher is een van de manieren om aan deze realiteit te ontsnappen psychoactieve drugs. Het programma van het zuurcommunisme is niet bedoeld om het gebruik van psychoactieve drugs goed te keuren, maar als voorbeeld geeft deze activiteit de filosofie van het zuurcommunisme uitstekend weer.
Om ons een nieuwe toekomst voor te stellen, moeten we manieren vinden om onze huidige bijziendheid te doorbreken. Het zure communisme van Fisher is vooral uniek omdat het dit doel boven alle andere stelt. Marx' oproep tot klassenbewustzijn is bijvoorbeeld een zeer zuur communistisch idee, maar de middelen om klassenbewustzijn te bereiken (de kritiek en tegenstellingen van het kapitaal) domineerden een groot deel van Marx' bijdrage. Als Fisher meer tijd had gehad, zou dit misschien ook het lot zijn geweest van het zure communisme, dat probeerde nieuwe manieren te bedenken om een zuur of postkapitalistisch realistisch denken te bereiken.
In plaats daarvan laat het zure communisme ons achter met een eenvoudige boodschap: De toekomst is geannuleerd omdat we ons niets anders kunnen voorstellen dan het heden. Om de toekomst uit te vinden, om aan onze bijziendheid te ontsnappen, moeten we verder gaan dan de huidige grenzen van onze verbeelding. Dit is zuurcommunisme.
In een artikel voor CrisisMatt Colquhoun (vooral bekend van zijn schrijven over Fisher) beweert dat het zure communisme “niet alleen een project is voor het herstel van de verloren mogelijkheden van de tegencultuur, maar ook de uitdrukking van een verlangen naar een experimentele (in plaats van prescriptief utopische) linkse politiek.” Fisher geeft een brede en dubbelzinnige beschrijving van wat zuurcommunisme is in de inleiding van zijn nooit gepubliceerde boek, in voorlopige vorm:
Het concept van het zuurcommunisme is een provocatie en een belofte. Het is een soort grap, maar wel een met een heel serieus doel. Het wijst op iets dat op een gegeven moment onvermijdelijk leek, maar dat nu onmogelijk lijkt: de convergentie van klassenbewustzijn, socialistisch-feministische bewustmaking en psychedelisch bewustzijn, de samensmelting van nieuwe sociale bewegingen met een communistisch project, een ongekende esthetisering van alledaagse leven.
Hij zag het zuurcommunisme als een oproep voor ‘een nieuwe mensheid, een nieuw zien, een nieuw denken, een nieuwe liefde’. In overeenstemming met Fisher's idee van het zuurcommunisme bestaat er onder psychonauten al lang de overtuiging dat het psychedelische bewustzijn een revolutie zal inluiden – dat ons zal helpen een individualistische, consumptiemaatschappij te transformeren in een coöperatieve, post-consumeristische samenleving. In psychedelische kringen leeft vaak de wens voor een 'bewustzijnsrevolutie', die zal leiden tot collectieve bevrijding en ons zal bevrijden uit de gevangenis van sociale atomisering. Psychedelica kunnen dit hebben potentieelNatuurlijk, omdat ze reeds bestaande houdingen en overtuigingen die anti-neoliberaal en anti-individualistisch zijn, kunnen versterken. Je moet je dus afvragen hoe effectief (of helemaal niet) psychedelica kunnen zijn in het bestrijden van zowel het kapitalistisch realisme als de neoliberale ideologie als het gebruik van deze verbindingen plaatsvindt in de ‘politieke set en setting’ die deze ideologieën hebben gecreëerd.
Aan de ene kant kan het psychedelische bewustzijn de beperkte visie overstijgen die ons wordt opgelegd door de alomtegenwoordige atmosfeer van het individualisme. In veranderde bewustzijnstoestanden kunnen psychonauten zich overtuigd voelen van het kwaad van het kapitalisme en de noodzaak van een alternatief politiek systeem dat de belangen van het volk beschermt, en niet de belangen van de markt.
Aan de andere kant, als psychedelica niet-specifieke versterkers en politiek pluripotente chemicaliën zijn, hoe kunnen we er dan voor zorgen dat het psychedelische bewustzijn niet vertroebeld raakt door de neoliberale ideologie?
Volgens onderzoekers is dat zo weinig bewijs dat de blijvende effecten van psychedelica op de persoonlijkheid leiden tot verandering van politieke overtuigingen. Dus zelfs als het gebruik van psychedelica wijdverspreid zou worden in de cultuur, zou dit niet tot de omwenteling van het kapitalisme kunnen leiden. Niettemin, als psychedelisch gebruik plaatsvindt in de juiste culturele en politieke omgeving, zou een dergelijke verandering misschien kunnen plaatsvinden.
sommigen misschien uitdagen het idee dat psychedelica strikt genomen niet-specifieke versterkers daarentegen, gebaseerd op hun neiging om de houding ten opzichte van het milieu of metafysische opvattingen op bepaalde manieren te veranderen (hoewel het, zoals al gezegd, niet duidelijk is dat psychedelisch gebruik daadwerkelijk diepgaande verschuivingen in politieke overtuigingen kan veroorzaken). In een artikel uit 2021 gepubliceerd in Grenzen in de psychologie, Brian Pace en Neşe Devenot beweren dat:
Anekdotische verhalen over psychedelica die radicale verschuivingen in politieke of religieuze overtuigingen bespoedigen zijn gebruikelijk, maar zijn het resultaat van factoren die verband houden met het decor, de setting en de omgeving en hebben geen specifieke richting op de assen van conservatisme-liberalisme of autoritarisme-egalitarisme. In plaats daarvan stellen wij dat elke ervaring die iemands fundamentele wereldbeeld ondermijnt – waarvan wij beweren dat dit ook de psychedelische ervaring omvat – verschuivingen in welke richting dan ook van de politieke overtuigingen na de psychedelische sessie kan veroorzaken.
Voor psychedelisch gebruik ter bestrijding van de neoliberale ideologie kan het dus nodig zijn dat niet-medicamenteuze factoren (de setting, setting en omgeving) een specifiek karakter hebben. Psychedelisch gebruik vindt niet plaats in een cultureel en politiek vacuüm; bovendien maakt het iemand niet immuun voor de effecten van de neoliberale ideologie. Dit laatste punt is waar ik nu op zal ingaan.
deel je mening
Doe mee aan het gesprek.