Psychodeliczne Pułapki: Ego braku ego

Zastrzeżenie: Poglądy i opinie wyrażone w tym artykule są poglądami autorów i niekoniecznie odzwierciedlają oficjalną politykę lub stanowisko Chemical Collective lub powiązanych stron.

Wprowadzenie

Zjawisko tzw „psychodeliczne ego”, obraz siebie, który jest zawyżony przez użycie psychodelików; ironia polega oczywiście na tym, że doświadczenia, które mogą osłabić – lub zdezintegrować – ego, mogą mieć odwrotny skutek, gdy doświadczenie się skończy. 

Przyjrzałem się różnym wzorcom myślenia i zachowania, które mogą wskazywać na rozdęte ego przez psychodeliki, ale myślę, że nie zagłębiłem się wystarczająco głęboko w jeden konkretny efekt oparty na ego, jaki mogą mieć te doświadczenia, a mianowicie psychodeliczny materializm. Odnosi się to do tendencji niektórych ludzi przez pewien czas – której sam doświadczyłem – do przywiązywania się do stanów psychedelicznych, jakby były cennymi dobrami materialnymi, które można kolekcjonować i pokazywać światu. 

Czym jest materializm psychodeliczny?

Materializm psychedeliczny to materialistyczny sposób myślenia zastosowany specjalnie do doświadczeń psychedelicznych. Możemy myśleć o materializmie psychedelicznym jako o podzbiorze – i powiązanym – z każdym z nich materializm doświadczalny or duchowy materializm: odpowiednio pragnienie, nabywanie i trzymanie się imponujących doświadczeń lub doświadczeń duchowych. Doświadczenia psychedeliczne mogą charakteryzować się budzącymi podziw, mistycznymi stanami świadomości, więc są one również podatne na egotyczny sposób myślenia materializmu. (Ten post wyjaśnia, w jaki sposób materializm empiryczny może stać się grą o status, co ma również znaczenie dla używania psychedelików.)

Chögyam Trungpa Rinpocze o duchowym materializmie

Teraz pokrótce naszkicuję poglądy nt duchowy materializm opisane w Przecinanie duchowego materializmu (1973), duchowy klasyk autorstwa Chögyama Trungpy Rinpocze, nauczyciela medytacji buddyzmu tybetańskiego, który pomógł zrozumieć buddyzm na Zachodzie i uczył uczniów, którzy sami stali się wpływowymi nauczycielami, w tym amerykańską mniszką buddyjską Pema Chödrön. 

Ta książka ostrzega przed pułapkami ścieżki duchowej, a konkretnie przed tym, jak duchowe doświadczenia są filtrowane przez procesy ego – chwytanie się materialnych osiągnięć lub posiadania. Nauka ta jest pouczająca pod względem lepszego zrozumienia, w jaki sposób stany psychedeliczne mogą uwięzić nas w ten sam sposób.

Chogyam Trungpa stwierdza: „Bez względu na praktykę lub nauczanie, ego uwielbia czekać w zasadzce, aby przywłaszczyć sobie duchowość dla własnego przetrwania i zysku”. Podobnie, ego nie może czekać, aż przywłaszczy sobie doznania psychedeliczne dla swoich własnych celów. Chögyam Trungpa odrzuca również powszechne przekonanie, że duchowość polega na osiąganiu wzniosłych, pozytywnych stanów umysłu: „Chodzi o to, aby nie postrzegać duchowej ścieżki jako czegoś bardzo luksusowego i przyjemnego, ale postrzegać ją jako zwykłe stawianie czoła faktom życia”. Ludzie mogą również stosować psychodeliki w ten sam sposób, pragnąc stanów euforycznych, w których istnieje tylko poczucie bezpieczeństwa i ciepła. Wizualizacje i ekstaza mogą, podobnie jak drogie przedmioty luksusowe, działać jak pułapki – błyszcząca biżuteria noszona i popisywana przez elitarnego użytkownika psychodelików. 

Psychodeliki z pewnością mają wiele zastosowań. Użytkowanie rekreacyjne jest zgodne z prawem; psychodeliczna zabawa może być częścią dobrego życia. Ale jeśli ktoś próbuje włączyć doświadczenia psychedeliczne do ścieżki duchowej, to należy je rozważyć tylko pod względem przyjemności lub „poziomów”, które próbuje się ukończyć, może być formą rozrywki. Jak przypomina Chögyam Trungpa, włączenie tych doświadczeń do życia duchowego powinno obejmować pomoc w zmierzeniu się z faktami życia: naszymi źródłami utrzymania, naszymi związkami, cierpieniem, cierpieniem innych i nietrwałością wszystkich rzeczy. W innym miejscu zauważa, że ​​„w końcu musimy zrezygnować z prób bycia kimś wyjątkowym”. Jest to kolejna potencjalna pułapka stosowania psychodelików. Przywiązujemy się do idei bycia wyjątkowym poprzez osiąganie szczytowych doświadczeń, podczas gdy w rzeczywistości nie jesteśmy tak wyjątkowi, jak nasze ego każe nam sądzić. 

Jeśli chodzi o materializm duchowy, Chögyam Trungpa mówi: „jeśli uważamy wiedzę za antyk, za„ starożytną mądrość ”, którą należy gromadzić, to jesteśmy na złej ścieżce” oraz „Nasze ogromne zbiory wiedzy i doświadczenia są tylko częścią pokazu ego, część wspaniałej jakości ego. Pokazujemy je światu i w ten sposób upewniamy się, że istniejemy, bezpieczni, jako ludzie „duchowi”. Dokładnie ten sam proces może wystąpić po użyciu psychodelików. Chcemy, aby nasze intensywne odmienne stany i narracja, którą wokół nich budujemy, dowodziły, że jesteśmy głęboko „duchowymi” ludźmi lub odważnymi „psychonautami”.

Chogyam Trungpa powtarza: „Problem polega na tym, że ego może nawrócić wszystko na własny użytek, nawet duchowość. Ego nieustannie usiłuje zdobyć i zastosować nauki duchowości dla własnej korzyści”. Co więcej, podkreśla, że ​​często nie jesteśmy świadomi tego procesu: „możemy łudzić się myśląc, że rozwijamy się duchowo, podczas gdy zamiast tego wzmacniamy nasz egocentryzm poprzez techniki duchowe”. Bez względu na to, jak bezinteresowne, moralne, wnikliwe lub „duchowe” są lekcje, które otrzymujemy na temat psychodelików, zawsze powinniśmy być czujni co do szybkości ego w przekształcaniu tych spostrzeżeń w autopromocję lub postawę „spójrz na mnie”.

Psychologia

Michael J. Formica wyjaśnia materialistyczną wersję duchowości w artykule pt Psychology Today:

„Materializm duchowy jest procesem, dzięki któremu ego chwyta się dokonań i postępów jaźni na duchowej ścieżce; akt, przez który sama jego natura zaprzecza Jaźni ...

Gdy tylko nadamy czemuś rolę, gdy tylko nakleimy na to etykietę, gdy tylko nazwiemy to i ożywimy dzięki naszej inwestycji (czytaj: ego), odbieramy mu całą moc i jest nic więcej niż wydarzenie — nie jest już objawieniem duchowym, ale po prostu doświadczeniem materialnym. To szczyt materializmu duchowego”.

Kiedy mamy szczytowe doświadczenia (uczucia oświecenia, błogości, spokoju i jedności), wywołane przez medytację lub psychodeliki, może pojawić się tendencja do ekscytacji tymi doświadczeniami. Właściwie, jak mógłbyś tego nie robić? Jak mogłeś nie dać się totalnemu zdumieniu? Jednak ten zachwyt może przerodzić się w zachwyt. Czyjaś tożsamość zostaje związana z doświadczeniem; ten szczyt spełnienia i radości utknie w naszym umyśle, odciągając nas od ważnego zadania, jakim jest zdecentralizowanie ego, kultywowanie równowagi i świadomości tu i teraz oraz służenie innym. 

Oznaki ostrzegawcze materializmu psychodelicznego

Próbowałem już wskazać niektóre oznaki materializmu psychedelicznego, związane z koncepcją materializmu duchowego. Ale jest kilka innych postaw, na które moim zdaniem warto zwrócić uwagę, a których zdecydowanie czasami padam ofiarą. Chciałbym również podsumować postawy, które już zarysowałem:

• Chęć podzielenia się szczegółami swojego psychodelicznego doznania, napędzana (nie zawsze w całości, ale przynajmniej częściowo) pragnieniem przechwałki, a może nawet wzbudzić w innych zazdrość.
• Pragnienie „lepszych” doświadczeń niż poprzednie, które mogą dotyczyć efektów wizualnych, pozytywnych emocji lub efektów mistycznych. Wiąże się z tym przekonanie, że przeszłe doświadczenia nie są „wystarczająco dobre”.
• Perfekcjonizm: pogoń za „doskonałym”, „najgłębszym” lub najbardziej intensywnym doznaniem psychodelicznym, takim, które w końcu zaspokoi pragnienie tripu. Wiąże się to z poprzednim punktem dotyczącym pragnienia lepszych doświadczeń.
• Traktowanie wizualnego komponentu doznań psychedelicznych w sposób materialistyczny, przez co rozumiem traktowanie pięknych wzorców i wizji jako wartościowych obiektów, które należy gromadzić i opisywać, aby zaimponować innym. Ja mam opisane jak na takie podejście można wpłynąć kulturowo, przy czym zachodnich psychonautów szczególnie pociągają olśniewające kolory i kalejdoskopowe pokazy, w przeciwieństwie do rdzennych użytkowników, którzy często traktują priorytetowo wgląd, osobiste uzdrowienie i harmonię w społeczności. Należy jednak podkreślić, że rozróżnienie to nie jest tak jednoznaczne.
• Poczucie, że trzeźwe życie nie jest wystarczająco dobre – niewystarczająco ekscytujące, nowatorskie lub przyjemne – po użyciu psychedelików, lub że życie bez ciągłego używania psychedelików jest mdłe. Zjawisko to może jednak zniknąć w wyniku procesu integrujące doznania psychodeliczne, aby trzeźwe życie było nasycone pozytywnymi emocjami i zmianami, które tłumią potencjalnie niezdrowe i bezproduktywne pragnienie doznań psychodelicznych. Nie oznacza to, że psychodeliki nie powinny nadal być regularną częścią życia, ale zmienia związek z nimi w zdrowszym kierunku. Psychodeliki stają się raczej narzędziem poprawy niż eskapizmu.
• Przywiązujesz się do psychodelicznego efektu braku ego i bycia zjednoczonym z większą całością (być może całą ludzkością lub wszechświatem). Możemy to nazwać „paradoksem rozpadu ego”: samo doświadczenie utraty znaczenia i realności „ja” – śmierć bohatera własnej opowieści – samo staje się sposobem na identyfikowanie się jako odrębny, ponad, poza, wyjątkowy lub lepszy od innych. Moglibyśmy ująć ten pogląd w wyrażenia takie jak „ego bez posiadania ego” lub „moje ego jest bardziej martwe niż twoje”. 

Ram Dass o tym, jak wpadamy w pułapkę doświadczeń psychodelicznych

Nieżyjący już nauczyciel duchowy Ram Dass ostrzegał przed tzw potencjalna pułapka szczytowych doznań psychedelicznych. A pułapka, którą opisuje, jest z pewnością powiązana. Powiedział: „Kiedy zastanawiałem się nad moimi tripami z LSD i innymi psychodelikami, zobaczyłem, że po przebłysku możliwości transcendencji, kontynuowałem tripowanie tylko po to, by upewnić się, że taka możliwość wciąż istnieje”. Dodaje: „Pułapką wysokich doświadczeń, jakkolwiek by one nie były, jest to, że przywiązujesz się do ich pamięci i dlatego próbujesz je odtworzyć. Te wspomnienia zmuszają cię do próby odtworzenia haju”.

Potykasz się, upadasz, wracasz do starych nawyków – ale wciąż masz pamięć o tych wzniosłych doświadczeniach, a trzymanie tych wspomnień karmi przymus powrotu do psychodelików. Wspomnienia doświadczeń psychedelicznych mogą stać się obiektami obsesji, a ten rodzaj obsesyjnego materializmu ostatecznie blokuje ścieżkę duchową. Ale cykl wzlotów i upadków oraz poleganie na psychodelikach, aby utrzymać się na nogach, może mieć negatywne reperkusje. „Psychedeliki mogą chemicznie zastąpić wzorce myślowe w twoim mózgu, dzięki czemu jesteś otwarty na chwilę, ale kiedy substancja chemiczna traci swoją moc, stare wzorce nawyków przejmują ponownie. Wraz z nimi przychodzi subtelna rozpacz, że bez chemii jesteś więźniem swoich myśli” – mówi Ram Dass. 

Smak raju poprzez psychodeliki, podobnie jak smak czegokolwiek, co uważamy za wzniesienie ludzkiego doświadczenia, może prowadzić do wzorców pragnień, które odciągają nas od chwili obecnej, zamiast zapraszać do pełniejszego życia. Ram Dass kontynuuje: „Jeśli haj był zbyt silny w porównaniu z resztą twojego życia, zastępuje on teraźniejszość i pozwala skupić się na przeszłości. Paradoks polega oczywiście na tym, że gdybyś porzucił przeszłość, znalazłbyś w teraźniejszości tę samą cechę, którą miałeś kiedyś.

Sposobem na zwalczanie psychodelicznego materializmu, jak argumentuje Ram Dass, jest zrozumienie skończoności psychodelicznych doświadczeń szczytowych; są „tylko częścią przemijającego przedstawienia”, jak to ujął. A jeśli chcemy zaszczepić w naszym życiu więcej dobrostanu, rozwoju, harmonii i autentyczności, nie powinniśmy próbować powtarzać przeszłych doświadczeń psychedelicznych, ale zamiast tego zaparzać je w naszą codzienność. Kiedy to integracja z przeszłości w teraźniejszość – subtelnie, stopniowo lub w jakiś znaczący sposób – czyjeś podejście do doznań psychedelicznych (w przeszłości, teraźniejszości i przyszłości) stanie się mniej materialistyczne z natury.

Sama Woolfe'a | Bloger społecznościowy w Chemical Collective

Sam jest jednym z naszych blogerów społeczności w Chemical Collective. Jeśli chcesz dołączyć do naszego zespołu blogerów i zarabiać na pisaniu na tematy, które Cię pasjonują, skontaktuj się z Davidem za pośrednictwem poczty elektronicznej pod adresem blog@chemical-collective.com