Heeft psychedelische integratie een eindpunt?

Disclaimer: de standpunten en meningen in dit artikel zijn die van de auteurs en weerspiegelen niet noodzakelijkerwijs het officiële beleid of standpunt van het Chemical Collective of aanverwante partijen.

Introductie

Psychedelische integratie verwijst naar het proces van het nemen van inzichten, lessen, visies, perspectiefverschuivingen en emotionele doorbraken van een psychedelische ervaring en deze toepassen op iemands dagelijks leven. Dit kan onze houding, wereldbeeld, geestelijke gezondheid, carrière, relaties, levensstijl etc. omvatten.

Dit proces van het integreren van betekenisvolle momenten uit een psychedelische ervaring in iemands leven roept veel vragen op. Sommige van deze zorgen kunnen pragmatisch zijn, zoals proberen erachter te komen relevante en effectief het leven verandert in het licht van de ervaring.

Andere aandachtspunten kunnen echter de ethiek betreffen. Bijvoorbeeld: welke rol zou een psychedelisch therapeut moeten spelen bij het helpen van iemands integratie? Tijdens de zogenaamde 'kritieke periode' (tot ongeveer vier weken na de sessie, overeenkomend met de nagloed), zal een persoon vatbaarder zijn voor verandering vanwege verhoogde neuroplasticiteit. Dit heeft een belangrijk therapeutisch potentieel in termen van wat gesprekstherapie kan bereiken, maar dit betekent ook dat de invloed van een therapeut bijzonder krachtig kan zijn. Als een therapeut zijn interpretaties en wereldbeeld opdringt aan de ervaring van de cliënt, kan dit worden gezien als zowel een belediging van de autonomie van die cliënt als een soort epistemische schade, omdat het het vermogen van de cliënt om zijn of haar ervaringen te begrijpen frustreert.

Deze pragmatische en ethische aspecten van psychedelische integratie zijn van belang, vooral omdat psychedelica worden geaccepteerd in de geestelijke gezondheidszorg en in de samenleving in het algemeen. Ik hoop deze onderwerpen in de toekomst te behandelen. Maar voor nu wil ik me concentreren op een vraag die me de laatste tijd bezighoudt, omdat het bijzonder lastig lijkt om te beantwoorden:

• Heeft psychedelische integratie een eindpunt?

Er zijn nu veel artikelen, gidsen, cursussen, workshops, steungroepen en boeken over psychedelische integratie, maar wat ik niet veel heb horen bespreken, zelfs niet in gesprekken tussen psychedelische gebruikers, is:

• Hoe weet je wanneer je een psychedelisch inzicht hebt geïntegreerd?
• Kan er ooit een moment komen dat je een psychedelische ervaring 'volledig geïntegreerd' hebt?

Tijdlijn voor psychedelische integratie

– Veranderde toestanden veranderen in veranderde eigenschappen –

Veel psychedelische bedrijven, onderwijsplatforms, integratiecoaches, schrijvers, onderzoekers en psychonauten zullen stellen dat psychedelische integratie:

Is een proces dat zich uitstrekt over de dagen, weken, maanden en zelfs jaren na een psychedelische ervaring. Sommigen in de industrie of op het gebied van onderzoek beweren dat integratie een leven lang kan duren. Het UNITy-project aan het University College London (UCL), dat neuroplasticiteit bestudeert die wordt veroorzaakt door tryptamine-psychedelica, merkt dit op in zijn definitie van psychedelische integratie voor een gerelateerde 7-daagse cursus die het aanbiedt.

Beweren dat psychedelische integratie dagen, weken, maanden en zelfs jaren is aan het vertellen; "even" voorgaande "jaren" betekent dat deze tijdsduur verrassend en ongebruikelijk kan lijken. Maar is dit alleen omdat mensen gewoonlijk geloven dat integratie binnen een paar weken of maanden zou moeten plaatsvinden? Aangezien klinische onderzoeken naar psychedelische therapie een beperkte integratie inhouden (gebeurt in de loop van drie weken), denken mensen misschien dat integratie zo lang zou moeten duren. 

In feite hebben een paar integratiesessies met een therapeut in de loop van een paar weken meer te maken met tijd- en financiële beperkingen. Vaak willen zowel de therapeuten als de proefdeelnemers dat deze sessies doorgaan. Ik heb een psychedelische integratiecirkel bijgewoond waarin proefdeelnemers van een proef met psilocybinetherapie voor depressie aanwezig waren, en ze waren aanwezig omdat ze zes maanden na het einde van de proef vonden dat ze integratie nodig hadden, vanwege de terugkeer van emotionele stress.

Geloven dat psychedelische integratie normaal gesproken weken of maanden zou duren, kan ook te wijten zijn aan gemeenschappelijke verhalen in de psychedelische cultuur, het verlangen naar snelle genezing, het willen afsluiten van een trip als 'klaar en afgestoft' zodat men klaar is voor de volgende trip, of misschien geloven dat het correct integreren van één trip opnieuw trippen vereist ter wille van echte genezing en helderheid (soms is dit het geval, maar niet altijd). 

Eindpunten

De rommelige realiteit van het gebruik van psychedelica is dat integratie dubbelzinnig is. Het is niet duidelijk wanneer de integratie een punt van voltooiing bereikt, of helemaal niet. Natuurlijk kunnen er specifieke inzichten zijn die duidelijke implicaties hebben voor het dagelijks leven. Als je bijvoorbeeld een sterke overtuiging voelt om een ​​verslaving op te geven tijdens een psychedelische ervaring en je daarna met succes stopt met bijvoorbeeld roken, dan zou je vol vertrouwen kunnen zeggen dat dit inzicht is geïntegreerd.

Veel andere inzichten of diep emotionele en ontroerende ervaringen die door psychedelica worden veroorzaakt, kunnen daarentegen een veel breder karakter hebben. Als je bijvoorbeeld op een visceraal niveau voelt dat je leven doordrenkt moet zijn met de positieve emoties die je voelde in een veranderde toestand, kunnen we dan echt zeggen dat deze intentie ooit volledig gerealiseerd zal worden? Niemand leeft altijd deugdzaam of tevreden, en positieve emoties kunnen altijd verder worden gecultiveerd. Bovendien zorgen veranderende omstandigheden ervoor dat er altijd nieuwe kansen komen die psychedelische inzichten op de proef stellen; deze situaties kunnen bestaan ​​uit moeilijkheden in onze interacties en relaties met anderen, persoonlijk lijden of het lijden van anderen, of besluiten om een ​​nieuwe richting in het leven in te slaan.

Telisch of Atelisch?

We kunnen psychedelische integratie zien als een telisch or atelisch proces of activiteit. 

• Een telic activiteit is er een die een eindpunt heeft
• An atelische activiteit heeft geen eindpunt. 

Dit laatste kan activiteiten omvatten zoals het creëren en waarderen van kunst en muziek, lezen, schrijven, reizen, tijd doorbrengen met vrienden en familie, en wandelen zonder bestemming in gedachten. Veel van onze projecten zijn echter duidelijk doelgericht; ze zijn met andere woorden telisch en hebben een punt van voltooiing. Deze projecten omvatten het behalen van bepaalde cijfers, het winnen van een wedstrijd of prijs, het kopen van een huis, het stichten van een gezin, of het krijgen van een baan of promotie. 

Hoewel het een uitdaging kan zijn om vast te stellen of een psychedelisch inzicht betrekking heeft op telic- of atelic-integratie (er zijn grijze gebieden, en wat in eerste instantie telic lijkt, kan in feite atelic zijn), toch zijn er duidelijke gevallen waarin het onderscheid van toepassing is. Het bereiken van een bepaald doel, gemotiveerd door een psychedelische ervaring, is een voorbeeld van telic integratie, terwijl het willen belichamen van een bepaalde deugd, houding of positieve emotionele toestand een voorbeeld kan zijn van atelic integratie, aangezien dit proces misschien nooit echt zal eindigen. Er is nooit een 'punt' waarop je een volledig deugdzaam persoon wordt. De ontwikkeling van deugd duurt een leven lang. 

Het is cruciaal om dat te benadrukken sommige psychedelische integratie kan een leven lang duren.

Dit is niet alleen handig om teleurstelling te voorkomen als persoonlijke problemen en emotionele problemen terugkeren, maar ook omdat het het idee bevordert dat opnieuw trippen voor groei of genezing niet altijd noodzakelijk (zelfs als dit mogelijk meer inzichten en voordelen met zich meebrengt). Dit betekent niet dat je niet moet trippen als je eerdere psychedelische ervaringen niet hebt geïntegreerd. Atelische integratie betekent alleen dat de lessen van een bepaalde ervaring relevant kunnen zijn en voortdurend kunnen worden toegepast gedurende je hele leven en alle veranderingen die je doormaakt. 

Het atelische aspect van psychedelische integratie benadrukt dat het vaak een moeilijk en langdurig proces is om veranderde toestanden om te zetten in veranderde eigenschappen. Het kan soms organisch gebeuren, maar aanhoudend zelfbewustzijn en inspanning kunnen ook nodig zijn om ervoor te zorgen dat verschuivingen in patronen van denken, voelen en handelen langetermijnonderbrekingen zijn in plaats van kortetermijnonderbrekingen in de verder normale sleur van negatieve zelfpraat. en slechte gewoonten.

Psychedelica zijn niet het antwoord

Psychedelische ervaringen op zich mogen immers niet worden gezien als een panacee voor geestelijke nood (zoals ik al eerder heb benadrukt). Aan de ene kant kan dit frustrerend aanvoelen voor degenen die verlichting zoeken van emotionele stress wanneer andere opties hebben gefaald of ontoereikend zijn geweest. Maar aan de andere kant betekent het vermogen van psychedelische ervaringen om een ​​leven lang relevant te blijven, dat een enkele ervaring zo rijk aan betekenis en wijsheid kan zijn dat het gunstige rimpeleffecten kan creëren, zelfs als men het levenseinde nadert (inderdaad, psychedelica zijn effectief bij het verlichten van doodsangst).

Maar als integratie potentieel een levenslang proces is en we voortdurend worden uitgenodigd om psychedelische wijsheid toe te passen, hoe kunnen individuen dan worden ondersteund in dit proces (als ze het gevoel hebben dat ze ondersteuning nodig hebben)? Jarenlang naar een integratietherapeut of -coach gaan, kan duur blijken te zijn en daarom voor velen onbereikbaar (hoewel misschien niet als de sessies onregelmatig of onregelmatig zijn).

Groepsintegratie

Een andere optie is om integratiekringen bij te wonen, waarvan sommige worden geleid door therapeuten die betrokken zijn bij psychedelische therapie. Anderen worden ondertussen geleid door collega's (dus niet gerund door een professional in de geestelijke gezondheidszorg, maar gerund door iemand die ervaring heeft met het gebruik en de integratie van psychedelica). Deze deelcirkels kunnen gratis zijn, op basis van een donatie of redelijk betaalbaar om bij te wonen, en velen vinden ze nuttig voor het integreren van uitdagende ervaringen en om meer positieve (maar verwarrende en intense) ervaringen beter te begrijpen. Bovendien kan integratie worden bevorderd – voor sommige mensen soms – wanneer het een gemeenschappelijke activiteit wordt (zich verhouden tot een ander en zich verwant voelen met elkaar kan op zich al zeer verhelderend zijn).

Het enige probleem is dat er niet veel integratiecirkels lopen, vooral niet persoonlijke, die misschien alleen in bepaalde grote steden lopen. (Dergelijke groepsbijeenkomsten vinden ook online plaats, maar zoals velen tijdens de pandemie ontdekten, voelen online vormen van emotionele steun misschien niet zo bevredigend als persoonlijke steun). Er zijn zeker niet genoeg integratiekringen om te voldoen aan de wens van mensen om ze bij te wonen, die alleen maar zal toenemen naarmate het gebruik van psychedelica toeneemt als gevolg van decriminalisering en legalisatiemaatregelen (voor medisch of recreatief gebruik) en de destigmatisering van deze verbindingen. Om dit te corrigeren en gemakkelijker toegang tot ondersteuning voor psychedelische integratie mogelijk te maken, zouden niet-oordelende ruimtes om ervaringen te bespreken een norm moeten worden - ze zouden overal beschikbaar moeten zijn, waarbij de geografische locatie of het inkomen van mensen de toegang niet beperkt. Het bewustzijn ervan moet ook worden vergroot, zodat degenen die niet echt bij de psychedelische gemeenschap betrokken zijn, weten dat ze een optie zijn.

Conclusie

Alleen door de soms levenslange aard van psychedelische integratie te waarderen, kan de cultuur rond veranderde toestanden evolueren naar voortdurende ondersteuning en toepassing van inzichten, in plaats van een model van voortdurend 'opladen' of 'resetten' door middel van intense psychedelische reizen. Dit laatste model kan winstgevend zijn voor aanbieders van psychedelische therapie en kan zelfs natuurlijk lijken als een vorm van behandeling. Er zijn echter momenten waarop we, om effectief vooruit te komen, de psychedelische staat moeten gebruiken zonder ernaar terug te keren.