Mescaline: een verwaarloosd hulpmiddel voor psychotherapie

Disclaimer: de standpunten en meningen in dit artikel zijn die van de auteurs en weerspiegelen niet noodzakelijkerwijs het officiële beleid of standpunt van het Chemical Collective of aanverwante partijen.

De belangrijkste spelers in de therapeutische 'psychedelische renaissance'

Er zijn klassieke psychedelica (psilocybine [1], LSD [2], DMT[3]) en niet-klassieke psychedelica (ketamine [4], mdma [5]) die veel wetenschappelijke en publieke aandacht krijgen met betrekking tot hun potentiële voordelen voor de geestelijke gezondheid. Dit zijn middelen die, in combinatie met psychotherapie, kunnen helpen bij het oplossen of verlichten van aandoeningen zoals depressieve en angststoornissen, posttraumatische stressstoornis (PTSS) en verslaving. Er zijn ook andere niet-klassieke psychedelica die meer aandacht krijgen vanwege hun vermogen om de mentale gezondheid van mensen effectief te verbeteren, waaronder 5-MeO-DMT [6] en ibogaïne [7].

Ondanks de 'psychedelische renaissance' (de laatste tien jaar van ontluikend onderzoek naar deze verbindingen en hun voordelen), is er één klassieke psychedelica achtergelaten: mescaline. Deze verbinding – die van nature voorkomt in cactussen zoals peyote (peyote), San Pedro (Echinopsis pachanoi), en Peruvian Torch (Peruaanse Echinopsis) – krijgt nauwelijks aandacht in vergelijking met de andere genoemde psychedelica. Dit ondanks het feit dat een mescaline-ervaring net zo krachtig en transformerend kan zijn als een ervaring met een andere psychedelica.

Wat kan dit gebrek aan interesse verklaren? Waarom zijn er geen oproepen voor mescaline-geassisteerde psychotherapie? Ik wil enkele van de mogelijke redenen uitlichten en beargumenteren dat het negeren van mescaline een vergissing is. Deze verwaarloosde stof is een veelbelovend hulpmiddel voor psychotherapie, een middel dat veel mensen de voorkeur zouden geven boven andere psychedelica.

Het therapeutisch potentieel van mescaline

Mescaline is de psychedelische stof waarvoor we het vroegste bewijs hebben van menselijk gebruik. In een grot aan de Rio Grande in Texas zijn gedroogde peyoteknopen ontdekt die ongeveer 5,700 jaar oud zijn [8], terwijl je in Chavin de Huantar, een tempelcomplex in de Peruviaanse Andes waarvan men denkt dat het al in 1,200 v.9].

Momenteel gebruiken de Tarahumara-, Tepehúan- en Huichol-volkeren in het noorden van Mexico, evenals de Navajo en Comanche in het zuiden van de Verenigde Staten, peyote in een rituele setting om te genezen en contact te maken met de geestenwereld. Daarnaast nemen leden van de Native American Church (NAC) – een Pan-Indiase religie bestaande uit verschillende Indiaanse stammen – deel aan peyote-ceremonies die de hele nacht duren als een manier om visioenen en berichten te ontvangen van de Grote Geest (een opperwezen) . 

In voldoende hoge doses kan mescaline inderdaad diepe visioenen, genezing en wijsheid opwekken, net zoals ayahuasca en psilocybine-paddenstoelen. Interessant is echter dat de schrijver Mike Jay beweert dat voor inheemse volkeren die mescaline-bevattende cactussen gebruiken, er niet veel aandacht wordt besteed aan de visioenen die zich voordoen; de focus ligt in plaats daarvan op de verkregen inzichten [10]. Dit in tegenstelling tot vroege westerse onderzoekers, die veel aandacht besteedden aan het visuele aspect van de mescaline-ervaring. Deze literaire, wetenschappelijke en filosofische figuren waren Havelock Ellis, JA Symons, Jean-Paul Sartre, Aldous Huxley en HH Price.

Het meest bekende verslag van de mescaline-ervaring is die van Huxley The Doors of Perception (1954), waaruit we kunnen opmaken dat de verbinding in staat is diepgaande ervaringen en filosofische inzichten op te wekken. Bovendien, toen het Britse parlementslid Christopher Mayhew mescaline live nam op een BBC Panorama show in 1955 zagen we hoe mescaline mystieke effecten kan veroorzaken: na de ervaring zei Mayhew "die middag bestond ik vaak buiten de tijd"; het was een ervaring die hem “buiten de absolute tijd” bracht [11].

Hoewel veel mensen vinden dat mescaline niet zo gemakkelijk mystieke effecten veroorzaakt als andere psychedelica, kan het toch zeker effecten omvatten zoals het oplossen van het ego, inzicht, een gevoel van het 'goddelijke', gevoelens van eenheid, transcendentie van tijd en ruimte, onuitsprekelijkheid en voelde diepe vrede en vreugde. Maar waarom is dit relevant in de context van psychotherapie? Welnu, psychedelische onderzoekers beweren dat de mystieke ervaring de doeltreffendheid van therapie met psychedelica bevordert [12]. Inderdaad, patiënten met depressie die de grootste verbetering van hun symptomen vertonen na therapie met psilocybine, zijn degenen die hoog scoren op vragenlijsten die mystieke ervaringen meten.

Omdat mescaline tot deze ervaringen kan leiden, is er alle reden om aan te nemen dat het ook nuttig kan zijn bij bijvoorbeeld de behandeling van depressie. Maar mystieke effecten zijn niet het enige aspect van psychedelica dat therapeutische waarde heeft. Deze verbindingen helpen ook de geestelijke gezondheid van mensen ten goede komen door:

• Toenemende verbinding met iemands emoties [13]
• Het produceren van emotionele doorbraken [14]
• Verbetering van spiritualiteit en emotionele regulatie [15]
• Aanmoediging van acceptatie van verontrustende emoties [16]
• Inzichten opwekken [17]
• Toenemende psychologische flexibiliteit [18]
• Het zelfgevoel veranderen [19]

Dit zijn allemaal effecten die mescaline kan veroorzaken, die gebruikers van de stof vaak melden.

Naast het indirect verbinden van mescalinegebruik met een verbeterde mentale gezondheid (gebaseerd op studies met andere psychedelica), evenals anekdotische rapporten over de voordelen ervan, is er enig (beperkt) onderzoek naar het therapeutisch potentieel van mescaline.

Een studie uit 2021, gepubliceerd in het tijdschrift ACS Farmacologie & Translationele Wetenschappen, ontdekte dat het gebruik van mescaline geassocieerd lijkt te zijn met verbeteringen in de geestelijke gezondheidstoestand [20]. Onderzoekers rekruteerden 452 volwassenen van over de hele wereld die minstens één keer mescaline hadden gebruikt. De deelnemers vulden vervolgens een uitgebreide vragenlijst in over hun ervaring, evenals een beoordeling van de geestelijke gezondheid waarbij werd gekeken naar symptomen van depressie, angst, PTSS, alcoholmisbruik of alcoholgebruiksstoornis, en drugsmisbruik of drugsgebruiksstoornis.

Ongeveer een derde van de deelnemers zei dat hun mescaline-ervaring tot de top vijf behoorde van de meest persoonlijk betekenisvolle of spiritueel significante ervaringen van hun leven. Bijna de helft gaf aan depressie of angst te ervaren op het moment van hun gebruik van mescaline, en van degenen die een depressie hadden, rapporteerde 86% verbeteringen in de toestand na gebruik van het medicijn, terwijl van degenen die angst hadden, 80% verbeteringen rapporteerde. De meeste deelnemers slikten echter geen mescaline met de bedoeling hun geestelijke gezondheid te verbeteren.

De onderzoekers ontdekten dat de voordelen voor de geestelijke gezondheid geassocieerd waren met specifieke aspecten van de psychedelische ervaring, waaronder meer mystieke effecten, meer psychologisch inzicht en meer ego-ontbindende effecten. De auteurs voegen echter enkele kanttekeningen toe:

"Het is belangrijk om de methodologische beperkingen van onze studie op te merken en aan te dringen op voorzichtigheid bij het interpreteren van deze bevindingen", aldus de onderzoekers. “Omdat dit een cross-sectionele studie was, kunnen we geen causaliteit afleiden met betrekking tot de impact van mescaline op psychiatrische aandoeningen. De resultaten worden ook beperkt door mogelijke zelfselectie door individuen die gunstig staan ​​tegenover psychedelische ervaringen.”

"Desalniettemin geven de resultaten van onze studie aan dat mescaline, wanneer het wordt toegediend in een naturalistische setting, onbedoelde verbeteringen kan vergemakkelijken in zelfgerapporteerde depressie, angst, PTSS en stoornissen in het gebruik van middelen."

Onderzoek uit 1974 suggereert dat peyote nuttig zou kunnen zijn bij de behandeling van alcoholisme onder inheemse Amerikanen [21]. Ook een studie uit 2005 gepubliceerd in Biologische Psychiatrie vond geen bewijs van langdurige psychologische of cognitieve gebreken bij inheemse Amerikanen die peyote regelmatig gebruiken in een religieuze context [22]. De onderzoekers die de 2021-studie over mescaline publiceerden, publiceerden een later artikel, in de Journal of Psychopharmacology, opmerkend dat de stof een "laag potentieel voor misbruik" heeft [23]. 

Maar onderzoek naar mescaline ontbreekt. Er zijn gecontroleerde klinische onderzoeken nodig om vast te stellen hoe effectief mescaline is voor de behandeling van psychische aandoeningen.

De voordelen van mescaline in vergelijking met andere psychedelica

Mescaline mag niet worden verwaarloosd als hulpmiddel voor psychotherapie, omdat het enkele unieke voordelen lijkt te hebben. Hoogstwaarschijnlijk omdat het een fenethylamine is (zoals MDMA en 2CB ook zijn), is de mescaline-headspace meestal helderder, euforischer en gemakkelijker te controleren dan bijvoorbeeld psilocybine. Velen vergelijken mescaline eigenlijk met MDMA in combinatie met LSD of psilocybine. De mescaline-ervaring wordt vaak gekenmerkt door gevoelens van empathie, verbinding, liefde en fysieke euforie. Hoewel het natuurlijk mogelijk is om een ​​uitdagende en verontrustende ervaring te hebben bij het gebruik van mescaline, lijkt het minder waarschijnlijk te zijn dan bij LSD of psilocybine. 

De duidelijkere, gemakkelijker te navigeren hoofdruimte van een mescaline-ervaring is nuttig in een klinische omgeving, omdat dit het risico op nadelige psychologische reacties kan verminderen. Veel mensen die worstelen met een psychische aandoening - vooral een die ernstig, chronisch en niet reagerend op andere behandelingen is - zouden graag psychedelische therapie willen proberen als een alternatieve, effectieve optie. Toch kunnen ze aarzelend en bezorgd zijn over het ervaren van een toestand van angst, angst, paniek, controleverlies, verwarring en zich overweldigd voelen. Als mescaline wordt gebruikt, is de kans kleiner dat dergelijke reacties optreden.

Benadrukt moet worden dat de veelvoorkomende angst die wordt gezien in klinische onderzoeken met psilocybine van voorbijgaande aard is, dus het duurt niet lang [24]. Toch zijn bij deze proeven kleine aantallen mensen betrokken. Wanneer psychedelische therapie beschikbaar komt voor de massa, is het mogelijk dat er meer ernstige bijwerkingen zullen optreden. Het is inderdaad niet ongebruikelijk dat mensen sterke negatieve ervaringen ervaren na de inname van psilocybine-paddenstoelen, zelfs in ondersteunende omgevingen. Als uit onderzoek zou kunnen blijken dat mescaline tot minder negatieve subjectieve effecten leidt dan andere psychedelica, dan zou het een veelbelovende aanvulling op psychotherapie zijn.

Enkele redenen waarom mescaline in onderzoek is verwaarloosd

Mescaline werd voor het eerst gesynthetiseerd in het laboratorium in 1919, en vanaf 1920 was mescalinesulfaat als puur medicijn verkrijgbaar bij Europese apotheekleveranciers zoals Merck. Psychologen en neurologen, vooral in Duitsland, gaven mescaline aan tientallen proefpersonen, en genereerden honderden pagina's met rapporten die hun visies en onthullingen documenteerden. In de jaren vijftig, toen de psychiatrie de biomedische benadering omarmde, werd mescaline veel gebruikt in onderzoek naar schizofrenie. 

LSD bestond toen al (de Zwitserse chemicus Albert Hofmann synthetiseerde het in 1943). Uiteindelijk waren psychiaters en farmacologen het erover eens dat mescaline- en LSD-intoxicatie erg op elkaar leken. Jay merkt echter op [25]:

“Het belangrijkste verschil was de dosis. LSD was enorm krachtiger: een gram mescaline was ongeveer drie doses, maar een gram LSD was duizenden. Dit maakte LSD interessanter voor de geesteswetenschappers, omdat het duidelijk veel nauwkeuriger werkte aan de hersenmechanismen die deze medicijnen activeerden. Het was natuurlijk ook veel zuiniger.”

We beginnen dus met het feit dat mescaline duurder is om te produceren. Doseringen van pure, synthetische psilocybine zijn eveneens veel lager dan die van mescaline (respectievelijk 25 mg en 500 mg voor een sterke ervaring). De typische doses mescaline verklaren ook waarom clandestiene chemici niet de moeite nemen om het te maken, aangezien het niet zo winstgevend is als het produceren van psychedelica zoals LSD of 2CB. Synthetische mescaline is daarom zeer zeldzaam te vinden, hoewel het bekend is dat sommige verkopers het op het dark web verkopen.

Onderzoekers kunnen mescaline ook over het hoofd zien ten gunste van andere psychedelica vanwege de lange duur (waardoor mescaline-geassisteerde psychotherapie ook duurder zou zijn dan de psilocybine-variant, vanwege de grotere hoeveelheid tijd die ermee gemoeid is). Het is niet ongebruikelijk dat een trip met een hoge dosis mescaline 16+ uur duurt. Ter vergelijking: een psilocybine-ervaring duurt ongeveer zes uur, terwijl een LSD-ervaring 12 uur duurt (soms langer). 

Dat gezegd hebbende, kunnen de subjectieve effecten van mescaline bij veel mensen ongeveer even lang duren als die van LSD. Verder wordt er onderzoek gedaan naar ibogaïne-geassisteerde therapie, met behandelcentra die in verschillende landen actief zijn, en het gaat om reizen van 24 uur of langer. 

Een andere mogelijke reden waarom er minder druk is op mescaline-geassisteerde psychotherapie kan te wijten zijn aan misselijkheid. Van mescaline is bekend dat het meer misselijkheid en braken veroorzaakt dan psilocybine. Zelfs in zijn synthetische vorm kan deze verbinding zwaar zijn voor de maag, vooral in hoge doses (die zouden worden gebruikt bij psychedelische therapie). 

Onderzoekers van een van de mescalinestudies uit 2021 stellen echter dat misselijkheid en braken vaker verband houden met het consumeren van peyote dan andere methoden van inname van mescaline. Er is gesuggereerd dat dit te wijten is aan de bittere smaak, evenals aan andere chemicaliën die in de plant worden aangetroffen, in plaats van alleen aan mescaline. Er moet echter worden benadrukt dat San Pedro nog steeds merkbare en langdurige misselijkheid kan veroorzaken. 

Als het gaat om synthetische mescaline, rapporteerden vrijwilligers in een onderzoek uit 1992 die deze vorm van het medicijn namen geen misselijkheid of braken [26]. Dit betekent natuurlijk niet dat de pure, synthetische versie dergelijke effecten niet zal veroorzaken, aangezien veel mensen (inclusief Jay) er misselijkheid van hebben ervaren. De algemene kans is echter dat dergelijke fysieke effecten minder waarschijnlijk of niet zo intens zullen zijn in vergelijking met het consumeren van peyote of San Pedro. James, die graag een mystieke ervaring van peyote wilde hebben, had bijvoorbeeld een dag van overgeven en diarree. 

Ondanks het potentieel voor mescaline om (aanvankelijk) meer onaangename fysieke effecten te hebben dan psilocybine of LSD, zijn veel mensen bereid deze prijs te accepteren voor de beloningen van de ervaring. Patiënten die zich willen aanmelden voor psychotherapie met psychedelica, moeten eveneens over deze mogelijkheid beschikken. 

Veelbelovende veranderingen

Sommige onderzoekers en psychedelische bedrijven beginnen nu interesse te tonen in het therapeutisch potentieel van mescaline. MindMed heeft bijvoorbeeld een placebogecontroleerd onderzoek goedgekeurd dat de acute effecten van verschillende doses mescaline en de rol van de serotonine 5-HT2A-receptor in door mescaline geïnduceerde veranderde toestanden zal evalueren [27]. Dit soort gegevens ontbreken momenteel in de bestaande literatuur. Dr. Miri Halperin Wernli, voorzitter van MindMed, heeft verklaard [28]:

"We geloven dat het medicijn een krachtig effect zal hebben op het verbeteren van de communicatie tussen verschillende delen van de hersenen op unieke manieren die anders ontoegankelijk zijn voor de bewuste geest. Naarmate we verder komen, zullen verdere studies over patiëntenpopulaties gericht zijn om ons te helpen de relatie tussen de door drugs geïnduceerde ervaring en de integratie ervan in het psychotherapeutische proces te onderscheiden. De hoop is dat dit dan een beter begrip zal geven van de gedragsveranderingen en het unieke effect van deze krachtige medicijnen op neuroplasticiteit."

In een stuk voor Chacruna stelt Benjamin Bury dat we moeten kiezen voor synthetische mescaline in het licht van de afnemende peyote-populaties [31]. (Het gebruik van San Pedro-cactus, die veel sneller groeit dan peyote en niet wordt bedreigd, zou een ander verstandig alternatief zijn). Aan het einde van zijn artikel merkt Bury op hoe de psychedelische renaissance in het bijzonder werd gekenmerkt door de erkenning van het genezende potentieel van plantaardige medicijnen. In verband met synthetische mescaline schrijft hij:

“Gezien deze nadruk wil ik ingaan op een mogelijke veronderstelling die mogelijk impliciet is ontstaan ​​door bestaande culturele vooronderstellingen met betrekking tot bioactieve stoffen en het publieke discours rond deze beweging: dat synthetische psychedelica niet dezelfde diepgang of capaciteit hebben voor persoonlijk inzicht en genezing. De psychedelische ervaring ontstaat als gevolg van de ontmoeting van geest, substantie en situatie. Hoewel dat misschien afgezaagd klinkt, maakt het duidelijk dat set en setting uiteindelijk het belangrijkst zijn voor het bepalen van het traject en de transformerende kracht van een ervaring. De geconsumeerde stof is maar een onderdeel van de setting. Hoewel het geen direct equivalent is van een peyote-ervaring, is synthetische mescaline van potentieel gelijke waarde en kan het zeker diepgaande en betekenisvolle ervaringen katalyseren voor degenen die het gebruik ervan benaderen met de juiste intenties en respect voor de ervaring.”

Mensen denken misschien dat pure, synthetische psychedelica de 'magische' of 'spirituele diepte' uit de plant of paddenstoel halen, maar dit is niet het geval. Veel mensen hebben levensveranderende en zeer zinvolle ervaringen met synthetische mescaline (de trips van Huxley en Mayhew zijn daar voorbeelden van). Hetzelfde geldt voor de synthetische psilocybine die in klinische onderzoeken wordt gebruikt. Het is belangrijk om dit in gedachten te houden bij het overwegen van mescaline-ondersteunde psychotherapie, omdat het de synthetische versie van het medicijn is die in een klinische setting zou worden gebruikt. (Kanttekening: vanwege de invloed van iemands denkwijze voordat je aan een psychedelische ervaring begint, is het mogelijk dat de overtuiging dat de cactuservaring dieper is dan de synthetische ervaring, deze verschillen in effecten zou kunnen aanmoedigen.)

Op basis van bovenstaande discussie zie ik geen reden waarom het combineren van mescaline met psychotherapie geen optie zou zijn voor patiënten, vooral omdat velen zich op hun gemak zullen voelen bij een langere trip en zich meer aangetrokken voelen tot de mescaline headspace. Deze verbinding is onterecht verwaarloosd in gesprekken over therapie met psychedelica, maar met nieuwe onderzoeken in het verschiet zou deze situatie snel kunnen veranderen.

Sam Woolf | Communityblogger bij Chemical Collective

Sam is een van onze communitybloggers hier bij Chemical Collective. Als je geïnteresseerd bent om lid te worden van ons blogteam en betaald te worden om te schrijven over onderwerpen waar je gepassioneerd over bent, neem dan contact op met David via e-mail op blog@chemical-collective.com