De vele gezichten van het zelf

Disclaimer: de standpunten en meningen in dit artikel zijn die van de auteurs en weerspiegelen niet noodzakelijk het officiële beleid of standpunt van Chemical Collective of enige gelieerde partij. 

Dit is een verhaal dat in de juiste volgorde moet worden verteld. De openbaringen die we ontvangen tijdens psychedelische ervaringen, maar ook tijdens het leven zelf, komen zelden overeen met een lineaire tijdlijn. Ze zijn omslachtig, verwarrend en tarten vaak de logische volgorde. We zien thema's en uitdagingen waarvan we dachten dat we er klaar mee waren keer op keer opduiken bij verschillende mensen, verschillende plaatsen en door verschillende versies van onszelf. Dit brengt ons bij de vraag wie we werkelijk zijn en hoeveel controle we werkelijk hebben over ons eigen leven. Velen van ons stappen radicaal en nadrukkelijk in het onbekende. Ik ben Lilith Andromeda, een gedesillusioneerde academicus, enthousiaste rave-goer, ontluikende kunstenaar en geheimzinnige psychonaut, en dit is mijn verhaal.

Weet alsjeblieft dat niets wat ik zeg waar is. Ik ben altijd aan het leren, integreren en onderzoeken. Al mijn woorden zijn momentopnames van waar ik ben als ik ze schrijf. In een soortgelijk thema als het boek van Aldous Huxley  The Doors of Perception, Ik streef ernaar een mozaïek van gedachten en ervaringen te creëren die door verschillende lenzen kunnen worden bekeken. Geen van hen is alleen waar, maar desalniettemin hoop ik dat ze inspiratie zullen bieden wanneer ze worden onderzocht in de context van onze collectieve psychedelische ervaringen. Ik vermeld dit omdat ik mijn reis begon op zoek naar de absolute Waarheid en mezelf daarbij verloor.

Lilith de Waanzinnige

In 2018 overhandigde ik een brief aan het hoofd van de afdeling Biologie waarin ik wegens medische problemen de rest van het kwartaal werd vrijgesteld van mijn taken. Ik was een afgestudeerde student halverwege mijn masterprogramma en ik kon de druk van student, onderzoeker en docent niet langer aan, terwijl ik werd gecompenseerd met een schamele beurs. Ik ervoer wat de meesten een zenuwinzinking zouden noemen. 

Ik begon me gek te voelen. Voordat ik de brief inleverde, had ik paniekaanvallen onder mijn bureau voordat ik les gaf. Ik kon niet langer dan vier uur achter elkaar slapen en werd wakker in een staat van totale hopeloosheid. Ik was zo angstig dat ik vaak moest overgeven na het eten. Ik voelde me een waardeloze mislukkeling. Ik gaf mezelf de schuld dat ik de druk van de academische wereld niet kon bijhouden, en nam aan dat ik te dom was om het te stoppen. 

Concurrentie om beperkte financiering zorgde ervoor dat onderzoekers bezuinigden en ik zag systematische vooroordelen in studies kruipen. Het naar voren brengen van ideeën die te ver indruisten tegen de gevestigde paradigma's, stuitte op oordeel en een mogelijke aantasting van iemands academische reputatie. Waar, vroeg ik me af, was de geest van vooruitgang en verkenning die mij en mijn medestudenten en collega's hier in de eerste plaats bracht? Ik realiseerde me dat ik niet de enige was die gek was geworden.

Wat maakt een stoornis?

Rond deze tijd kreeg ik de diagnose complexe posttraumatische stressstoornis (C-PTSS). Hoewel ik in therapie was, voelde ik me niet beter en mijn therapeut bleef me toen pushen om antidepressiva opnieuw te proberen die ik al had gefaald met rampzalige bijwerkingen. Wrok tegen de koude, klinische taal van de geestelijke gezondheidszorg groeide gestaag in mij. Ik ben altijd van mening geweest dat de woorden die we gebruiken onze beleving van de werkelijkheid vormgeven. Gelabeld worden met de term 'geestesziek' voelde pathologiserend. Het betekende dat mijn perspectieven niet te vertrouwen waren, en ik internaliseerde dit als twijfel aan mezelf. Ik gaf mijn helende kracht weg aan professionals die me vertelden dat ze het beter wisten dan ik. 

Hoewel ik vond dat deze mening controversieel was, geloof ik PTSS is een adaptieve reactie, geen ziekte die weg moet worden behandeld. Hoewel de symptomen die ik voelde zeker "complex" aanvoelden, en in letterlijke zin denk ik dat ik me "wanordelijk" voelde, had ik niet het gevoel dat de emoties die ik voelde niet in verhouding stonden tot mijn ervaringen. Ze deden zich gewoon voor lang nadat deze ervaringen hadden plaatsgevonden. Met andere woorden, mijn antwoorden volgden geen logische, lineaire tijd. 

Deze lens heeft me geholpen het ongemak dat ik voelde te waarderen en ermee te leren zitten. Ik slaagde erin een beetje nieuwsgierigheid te vinden en begon de emoties in twijfel te trekken toen ze naar boven kwamen. Ze hadden zeker veel te vertellen. Een depressie vertelde me bijvoorbeeld dat ik werd mishandeld en het zette mijn leven in de wacht totdat ik het aansprak. Woede schreeuwde dat de mensen in mijn leven niet geschikt voor me waren, en de angstige meltdowns sijpelden in me totdat ik de uitbuitende omgeving van de graduate school zag voor wat het was. Al deze emoties probeerden me te helpen mijn waarde in te zien. Deze realisaties hielpen me een deel van mijn persoonlijke kracht terug te winnen en de schaamte en twijfel te verminderen die me ervan weerhielden het trauma te verwerken. 

Psychedelica zijn ongelooflijk behulpzaam geweest bij het herkaderen van mijn traumatische ervaringen en bij het verkrijgen van verschillende perspectieven op mijn leven. Trauma, vooral wanneer het gedurende een lange periode aanhoudt, zorgt ervoor dat delen van ons ego wegbreken door een proces genaamd dissociatie (het is vermeldenswaard dat psychologische dissociatie een beetje anders is dan wat wordt ervaren door het nemen van dissociatieve drugs, zoals ketamine). We verbergen de gekwetste delen van onszelf voor bewaring, in de hoop op een betere dag wanneer we ze weer in elkaar kunnen zetten.

Lilith de ontdekkingsreiziger

In oktober 2018 maakte ik mijn eerste trip van 200 g op LSD. Op dit punt had ik ongeveer een dozijn keer zuur en paddenstoelen verkend, maar ik had nog niets gedaan dat ik als een diepe duik had beschouwd. Ik herinner me dat ik in mijn slaapkamer wachtte met het lipje onder mijn tong. Het was een zeldzame zonnige dag en ik was net terug van mijn therapieafspraak. Na een paar uur vol verwondering naar mijn muren te hebben gestaard en de magie te hebben ervaren van het zien van het schilderij dat mijn moeder voor me had gemaakt, voor mijn ogen dansen, kwam er een sereniteit over me heen. De hallucinaties vonden plaats in golven van drie, als een wals. Een innerlijke orkestdirigent rees in mij op en spoorde verschillende aspecten van mijn ego aan in de tijd met de wals totdat ze een interne harmonie met elkaar bereikten. Ik realiseerde me dat ik in deze gemoedstoestand letterlijk taal kon gebruiken om mijn realiteit vorm te geven, dus besloot ik in mijn dagboek te schrijven:

“Ik voel me alsof ik een rots ben,

Zittend op de stroombedding

Zoals de oceaan om me heen stroomt.

De hele kamer voelt levend,

Ademend om mij heen,

Houdt me warm.

Ik weet niet zeker in welke realiteit ik schrijf

Zoals de grafietletters over de pagina VLIEGEN!

Het voelt als een eeuwigheid gerealiseerd in slechts één moment

... en alles was in orde.

Ik kan eindelijk doen wat ik wil.

Vandaag is de dag dat ik mezelf vrij schrijf

–Uit de kooi wordt mijn ziel meestal bewaard–

Vanavond geopend met LSD.”

Mijn schrijven wordt steeds minder lineair, maar enkele andere hoogtepunten zijn:

"Plots heb ik het gevoel dat de hele realiteit gewoon opzij stond om me te vertellen dat het goed is 💓"

"Ik ben niet meer alleen ik, het is alles! Het is allemaal één. Het ligt allemaal aan mij. Tijd hield gewoon op te bestaan. Alles hield op te zijn en ik was het. Alle ik's, alle herinneringen en breuken en delen... dit zo passen we bij elkaar. Vandaag kunnen we een volledig Zelf maken. We hoeven niet meer vast te zitten.”

“Vraag je je af of de volledige, niet-gedissocieerde, post-trauma Ik naar huis zou willen komen? Welkom thuis Lilith! Het zijn de lussen! Al je gedachten zullen vandaag in een lus lopen om je eraan te herinneren dat JIJ VEILIG BENT. JE BENT GELIEFD. JE BENT THUIS ”

“Het geheim van het leven, het universum, alles… het is gewoon liefde. Wij houden van jou!

Ik eindigde met:

"Ik ben gewoon de kiezelsteen die overblijft terwijl de stroom al het andere wegspoelt."

Sindsdien heb ik een vorm van therapie ontdekt genaamd Interne familiesystemen (IFS). Het beschrijft een interne toestand waarin het individu wordt geïdentificeerd met het Zelf (hoofdletter 'S'), analoog aan de dirigent van mijn reis. Deze objectieve aanwezigheid staat achter het ego en kijkt toe zonder oordeel. Van daaruit kunnen de relaties tussen de delen van het ego voorzichtig worden waargenomen. De energie die hun conflicten drijft, wordt gedeblokkeerd wanneer ze zich begrepen voelen. De stroom keert terug, patronen worden losgelaten en de stroom van bewustzijn kan zijn weg terug vinden naar de Bron.

De timing van het universum is onberispelijk. Terwijl ik dit artikel schrijf over deze arm van spiraal tijd Ik anticipeer op mijn eerste IFS-sessie die mijn huidige therapeut me volgende week aanbiedt. Ik begin aan een speleologiereis om de verloren delen van mezelf te vinden. Mijn interne verkenningen door beide therapie en psychedelica functioneren als methoden voor het ophalen van de ziel. Dit is het proces van het ontdekken, beluisteren en transformeren van verloren delen van het ego onder het toeziend oog van de dirigent. Dit is terugwinning. 

Lilith de Heks & Reclaimer

De traditie om jezelf terug te winnen na een trauma heb ik geleerd van mijn moeder en haar moeder. Ik ben opgegroeid met het horen van mijn moeder zingen tot de godin binnensmonds terwijl ze de afwas deed of de kleren opvouwde. De woorden van de liedjes verwezen altijd naar onderwerpen als de wisseling van de seizoenen en cycli van geboorte en dood. Als kind begreep ik ze niet helemaal, maar als volwassene werd hun betekenis duidelijk en daagde ze me tegelijkertijd uit en troostte me. Ze vertellen verhalen over hoe de aarde alles terugwint en hoe de dood nooit het einde is. Ze laten ons zien hoe we de processen van de aarde op onszelf kunnen toepassen.

Ik heb geleerd om aspecten van mijn trauma te zien als onderdeel van een groter verhaal. Door meer te weten te komen over de uitdagingen waarmee de andere vrouwen in mijn familie te maken hebben gehad, heb ik meer inzicht gekregen in hoe de dingen zijn ontstaan. Tijdens een reis in 2020 heb ik een aantal van de lasten van mijn geërfde familietrauma aangepakt. Ik stond als conducteur rond een kampvuur dat ik in mijn hoofd toverde en nodigde mijn familieleden uit om zich eromheen te verzamelen. Ik gaf elk van hen de ruimte om hun kant van hun verhaal te vertellen en bedankte hen voor het helpen begrijpen van hun perspectieven. Ten slotte mocht een deel van de woede, wrok en geheimzinnigheid die ik namens hen droeg wegspoelen.

Lilith de kunstenaar

Kunst en creatie zijn handelingen van terugvordering. Creativiteit helpt om het onuitsprekelijke uit te drukken en het herschrijven van onze persoonlijke verhalen te vergemakkelijken. Ik heb ontdekt dat kunst behulpzaam is bij het integreren en onderzoeken van psychedelische ervaringen. Daarom ben ik onlangs begonnen met een Art Project genaamd Profundus Studio. Het is bedoeld om de donkere, ongemakkelijke, bizarre, taboe- en schaduwkanten van de menselijke ervaring te verkennen. Het algemene thema is om te leren door de moeilijke aspecten van het leven te gaan, in plaats van te proberen er afstand van te nemen of ze te overstijgen. Zo accepteren we onze wildheid en stappen we in onze persoonlijke kracht. De essays die ik schrijf voor Chemisch-Collectief zullen soortgelijke thema's volgen. 

Een veelzijdig, multidimensionaal leven creëren

Ik merk dat ik een parttime bewoner van de onderwereld ben in een cultuur die geobsedeerd is door het Licht. Het terugwinnen van verloren delen van een ziel is een eenzame taak. Het wordt echter steeds belangrijker voor mij dat ik alle aspecten van mezelf omarm terwijl ik nieuwe delen van mijn ego ontdek en ermee leer werken. Hierdoor geïnspireerd, heb ik een foto gemaakt ter ere van Persephone on Fietsdag2020.

Blijf in contact!

Als je mijn artistieke reis vanaf het begin wilt volgen, volg me dan @profundus.studio op Instagram en overweeg een fooi te sturen naar my PayPal om mijn creatieve inspanningen te ondersteunen! Ik ben ook bereikbaar via e-mail op profundus.studio@gmail.com.

Lilith Andromeda | Communityblogger bij Chemical Collective

Lilith is een van onze communitybloggers hier bij Chemical Collective. Als je geïnteresseerd bent om lid te worden van ons blogteam en betaald te worden om te schrijven over onderwerpen waar je gepassioneerd over bent, neem dan contact op met David via e-mail op blog@chemical-collective.com